בניהו האט געשריבן:שפיצער האט געשריבן:והצלתי/זכרי האפפמאן:
גאר א תוכנדיג ביכל געבויעט ארום די תקופה פון יציאת מצרים.
דער שרייבער איז גאר גוט אויסגעקאכט מיט פארשידנע מדרשים (סוף פונעם ביכל איז דוכט זיך דא מפתח פון אלע מדרשים וואס ווערן דערמאנט אינעם בוך).
קודרי דער העלד פון די מעשה, ווערט אויפגעצויגן אלס מצרי,דערוואוסט זיך אלס בחור זיין ריכטיגער אפשטאם נאכדעם ווי ער זעהט אז מכה נאך מכה שאדט נאר פאר זיינע באקאנטע.
די בוך איז עפעס מאסיוו! הלואי איז דאס דא אויף אנדערע נושאים
שוין דא נאך איינ'ס
וזכרתי
פון סוף תקופת בית ראשון דער חורבן, ביז אנפאנג בית שני
דער בוך נעמט אריין דעם ליינער און די שטאפלען פון סוף בית ראשון, און באגליידט אריין מיט די ערשטע גולים אן האלבע וועג, דערנאך אריין אין פאלאץ פון דעם לעצטן קעניג פון בית ראשון, צדקיהו המלך, און שפעטער חורבן הבית וירושלים, גדליה בן אחיקם, צוריק קיין בבל, ווי מען מאכט מיט דעם גלות, מיטן נס פון פורים (נישט גענוג מאריך אויף דעם נס פורים, וואס וואלט געמעגט זיין א ביכל פאר זיך), און צוריק דער אויפבוי פון בית שני
אין דעם בוך, ווי אין די ערשטע, ווערט אריין געווארפן דורך כאילו זייטיגע זאכן פולע פרטים
ווי א רוצח דארף גולה זיין צו ערי מקלט, די נסיון פון עבודה זרה פון יענעם דור, די שוואכע אידן, און די פרושים, מען לעבט ממש מיט יענע צייטן, בהלכה ובמציאות.
ווארטן מיר נאך, אויף אזא בוך אויף נס חנוכה, און אויף מתן תורה וכדו'.
און אגב די שרייבערין איז א חשוב'ע מאה שערים'דיגע פרוי