די נושא פון אדיקשאן

[מח בקדקדו]

ביטע ביטע, לאזט יעדן האבן א רשות הדיבור דא. דא איז א פובליק פלאץ.

[קיינמאל אויפגעבן]

דער עולם וואס דער קריטיש וויכטיגע נושא איז נוגע פאר זיי אדער פאר זייערס א באקאנטע אויף א למעשהדיגע לעוועל, האבן קענטליך שוין סייווי לאנג ארויסגעטשעקט פון דעם אשכול.

[נשמה]

קוק: ס'דא מענטשן וואס זיי ווערן געבוירן מיט א געוויסע נפש, וואס אויב דער נפש ווערט נישט ערפילט מיט ריכטיגע מזון נפשי, גייט אט דער נפש בוחר זיין אין אדיקשאן. אט דער מענטש ווערט נישט געבוירן מיט א חסרון נפשי, נאר ער ווערט געבוירן מיט א נפש וואס דארף מער רוחניות'דיגע עסן ווי סתם א מענטש. און אזא מענטש, אויב זיין טאטע און זיין מאמע האבן אים נישט צוגעשטעלט די ריכטיגע מזון נפשי, וועט ער עס מוזן זוכן בהכרח אין דראגס, אין אלקאהאל, ווייל אזא נפש מוז האבן רוחניות'דיגע מזון נפשי.

פון ווי נעמט זיך דער געברויך פאר "מזון" נפשי אויב עס איז נישט פארהאן א חסרון נפשי?

אוודאי איז דא א חסרון נפשי. אבער דער חסרון האט געקענט ווערן נבחר אז מ'קען דאס ערפילן מיט'ן בורא און מיט זיין תורה. דארף מען חרטה האבן אויף דעם.

דער עולם ההרגשים בלייבט נישט נאר שטיין ביים שורש. אוודאי איז דער שורש פון אלעם דביקות בה'. אבער פון דעם שורש טוט זיך דער עולם ההרגש אויסשפרייטן אויף אלע פיר עקן פון דער וועלט, אזש אויפ'ן וועג ווערט שוין דער שורש לאנג פארשווינדן פון האריזאנט. דער מענטש, גלייך פון ווען ער ווערט געבוירן, הויבט ער אן מאכן דעם וועג, אוועק פון דעם שורש, אריין צווישן דערנער און שטיינער מיט וועלכע דער עולם ההרגשים איז אנגעפילט.

אלזא אויב ווילסטו אנקומען צו דביקות ה', דארפסטו קודם צוריקגיין דעם גאנצן וועג וואס טראגט דיר צוריק צום שורש. נעמליך, עפענען אלע הרגשים וואס האבן דיר געברענגט צו שפירן אז דער עדיקשאן גייט דיר געבן די מילוי, די אור, די אנטלויף פון פעין. מען דארף עס עפענען און קלאר ווערן דערין. דאן דארף מען אננעמען די הרגשים, פארשטיין אז דאס איז א חלק פון מיך, איך בין דאס, דער אויבערשטער וויל מיר מיט די סארט הרגשים. דאן קומט דער חלק פון צוריק זיך ארויפדראפן צום שורש, אנקומען צו דביקות בה', באקומען גוטע הרגשים פון אלקות, פון ביטול צום אויבערשטנ'ס הנהגה וכו'.

באדאם ליין: מען קען נישט פון דעם עדיקשאן גלייך צוריקטאנצן צו דביקות ה'.

אה, דאס זאגסטו. יעדער האט זיך זיין שורש נשמה. איך וואלט געגאנגען דשאסט מיט התבודדות, און איך קוק נישט פונקטליך וואו די התבודדות טראגט מיך, איך רעד צום אייבערשטן אלעס, וואס עס קומט מיר אויפן געדאנק. אבער דאך האלט איך קאפ צו טרעפן די 'התחלה' און חרטה האבן דערויף.

אבער, איך לייג אוועק וואס דו זאגסט עס צו קענען דורכטראכטן און פארשטיין פארוואס דו האלסט אז מ'מוז דוקא גיין אזוי, און איך קלער אז אפשר ווענד זיך ווער, און ווענד זיך ווען.

איך גלייב אז דו רעדסט נישט סתם אזוי. בקיצור.

איך וועל דיר זאגן, איך האב זייער אסאך געהערט ר' שרגא פליישמאן נ"י. סאו, קען זיין אז ווען מ'הערט אים זייער אסאך האט מען א אנדערע בליק. איך וועל דיר זאגן נאכמער, ס'דא מענטשן וואס זיי האבן סתם אזוי ליב זיך צו קענען מיט אלע פרטים. און קען זיין אז ווען א מענטש קען זיך שוין גוט, קען זיין אז ער איז שוין זאט פון זיך קענען און זיך טרעפן.

[כרמיאל]

ביטע ביטע, לאזט יעדן האבן א רשות הדיבור דא. דא איז א פובליק פלאץ.

וויי טוהן אידן מעג מען קיינמאל, היות איך בין דאס נישט דארך האב איך נישט וואס אריינצורעדן.

[נשמת השכל]

איך וואלט פרובירט צו טרעפן די בחירה דערין, אזוי איך קען מאכן א נייע בחירה. מ'דארף פרובירן דעם וועג פאר'ן זאגן אז ס'ארבעט נישט. מיר קוקט עס אויס זייער אינטערעסאנט.

דער יאוש פון טרעפן מילוי אין דער בריאה מיין איך צו זאגן אז מ'קען עס זעטיגן מיט דביקות בה'. איך גיי מיט דעם מהלך אז ס'דא אין אונז די בחירה וואס מיר האבן געמאכט אין פאריגע גלגולים, עס איז דא אין אונז די בחירה פון אדם הראשון.

לאמיר זאגן אז א מענטש לעבט זייער שטארק מיט 'יראת אנוכי', אנשטאטס מיט 'יראת שמים'. און 'יראת' טייטש איך אפ פון לשון 'זעהן'. דהיינו: אז פון קליינווייז אן, ווען עס איז אים געקומען א פארשלאג צו לעבן מיט 'יראת אנוכי', האט עס געזאגט דערצו יא. און דאס א בחירה וואס מ'דארף דערויף חרטה האבן. און דער חרטה טוישט. הער אויס אזוי וויל איך עס אפלערנען. והבוחר יבחר

עס איז זייער הייליג אמת וואס דו זאגסט!!

די פראבלעם אז אין דעם ענין איז דער עולם אביסל אזוי ווי תינוקות שנשבו וועלעכע זענען קיינמאל נישט אויסגעלערנט און נתחנך געווארן אז מען קען זיך אנפילן און ווי אזוי מען פילט זיך אן אויף א געזונטן אויפן מיט הקב"ה.

ביסט הונדערט פראצענט גערעכט אז ס'איז 'נשבו'. אבער איך וואלט עס נאך אלץ אנגעקוקט אז ס'איז א חטא און חרטה געהאט דערויף בחפץ לב.

איך פארשטיי נישט.

[נשמה]

איך וואלט פרובירט צו טרעפן די בחירה דערין, אזוי איך קען מאכן א נייע בחירה. מ'דארף פרובירן דעם וועג פאר'ן זאגן אז ס'ארבעט נישט. מיר קוקט עס אויס זייער אינטערעסאנט.

דער יאוש פון טרעפן מילוי אין דער בריאה מיין איך צו זאגן אז מ'קען עס זעטיגן מיט דביקות בה'. איך גיי מיט דעם מהלך אז ס'דא אין אונז די בחירה וואס מיר האבן געמאכט אין פאריגע גלגולים, עס איז דא אין אונז די בחירה פון אדם הראשון.

לאמיר זאגן אז א מענטש לעבט זייער שטארק מיט 'יראת אנוכי', אנשטאטס מיט 'יראת שמים'. און 'יראת' טייטש איך אפ פון לשון 'זעהן'. דהיינו: אז פון קליינווייז אן, ווען עס איז אים געקומען א פארשלאג צו לעבן מיט 'יראת אנוכי', האט עס געזאגט דערצו יא. און דאס א בחירה וואס מ'דארף דערויף חרטה האבן. און דער חרטה טוישט. הער אויס אזוי וויל איך עס אפלערנען. והבוחר יבחר

עס איז זייער הייליג אמת וואס דו זאגסט!!

די פראבלעם אז אין דעם ענין איז דער עולם אביסל אזוי ווי תינוקות שנשבו וועלעכע זענען קיינמאל נישט אויסגעלערנט און נתחנך געווארן אז מען קען זיך אנפילן און ווי אזוי מען פילט זיך אן אויף א געזונטן אויפן מיט הקב"ה.

ביסט הונדערט פראצענט גערעכט אז ס'איז 'נשבו'. אבער איך וואלט עס נאך אלץ אנגעקוקט אז ס'איז א חטא און חרטה געהאט דערויף בחפץ לב.

@נשמה איך קען אפשר וויסן וואס איז דיין אגענדע???
דו ביסט נישט קיין פראפעסיאנאל סאו וויאזוי קענסטו דא אריינרעדן?

איך קען טאקע נישט אריינרעדן.

[מח בקדקדו]

נשמה, זיין עדיקטעד צו רויכערן, איז א חטא?

[נשמת השכל]

נשמה, זיין עדיקטעד צו רויכערן, איז א חטא?

כנ"ל ווי איך פארשטיי רעדט @נשמה נישט פון די אדיקשאן גופא, ער רעדט פון די עצםן געדאנק פון זיך אנפילן מיט עפעס אחוץ אויבערשטער, וואס כנ"ל האט דאס בכלל נישט צוטוהן מיט אדיקשאן נאר יעדער דארף טוהן אין דעם, נאר א אדיקט 'מוז' צוקומען צו דעם, ער האט נישט קיין ברירה - ער מוז לעבן העכער, און ווי ר' @לייקוס האט שוין אויבן שיין ארויסגעברענגט.

[סערווייווער]

אז מען רעדט שוין פון די באר מים חיים און עדיקשאן דא האב איך א שטיקל ווי ער רעדט ממש פון עדיקשאן און ממש פון 12 סטעפס!

[מח בקדקדו]

נשמה, זיין עדיקטעד צו רויכערן, איז א חטא?

כנ"ל ווי איך פארשטיי רעדט @נשמה נישט פון די אדיקשאן גופא, ער רעדט פון די עצםן געדאנק פון זיך אנפילן מיט עפעס אחוץ אויבערשטער, וואס כנ"ל האט דאס בכלל נישט צוטוהן מיט אדיקשאן נאר יעדער דארף טוהן אין דעם, נאר א אדיקט 'מוז' צוקומען צו דעם, ער האט נישט קיין ברירה - ער מוז לעבן העכער, און ווי ר' @לייקוס האט שוין אויבן שיין ארויסגעברענגט.

דאס איז יא א חטא?

[מעין המתגבר]

ביטע ביטע, לאזט יעדן האבן א רשות הדיבור דא. דא איז א פובליק פלאץ.

וויי טוהן אידן מעג מען קיינמאל, היות איך בין דאס נישט דארך האב איך נישט וואס אריינצורעדן.

מען ברויך נישט אריינרעדן מען קען פשוט רעדן

כאפסט די חילוק

[מח בקדקדו]

ביטע ביטע, לאזט יעדן האבן א רשות הדיבור דא. דא איז א פובליק פלאץ.

וויי טוהן אידן מעג מען קיינמאל, היות איך בין דאס נישט דארך האב איך נישט וואס אריינצורעדן.

ווער עס קען @נשמה'ס רעקארד, ווייסט אז דער מענטש האט א ברייטע ידיעה אין תורת הנפש. נישט אז איך עגרי מיט אים דא, אבער נישט דא קיין שום סיבה אים אדער סיי וועם משתיק צו זיין. דא איז א פובליק פלאץ פאר יעדן צו שרייבן וויאזוי ער קוקט אן סיי וואס.

[נשמת השכל]

נשמה, זיין עדיקטעד צו רויכערן, איז א חטא?

כנ"ל ווי איך פארשטיי רעדט @נשמה נישט פון די אדיקשאן גופא, ער רעדט פון די עצםן געדאנק פון זיך אנפילן מיט עפעס אחוץ אויבערשטער, וואס כנ"ל האט דאס בכלל נישט צוטוהן מיט אדיקשאן נאר יעדער דארף טוהן אין דעם, נאר א אדיקט 'מוז' צוקומען צו דעם, ער האט נישט קיין ברירה - ער מוז לעבן העכער, און ווי ר' @לייקוס האט שוין אויבן שיין ארויסגעברענגט.

דאס איז יא א חטא?

וודאי שלא.

אבער דוכט זיך מיר אז @נשמה האט אויבן געשריבן אז ער רופט אן 'חטא' יעדע אומריכטיגע החלטה.

קארעקט מי @נשמה אויב בין איך ראנג.

[כרמיאל]

ביטע ביטע, לאזט יעדן האבן א רשות הדיבור דא. דא איז א פובליק פלאץ.

וויי טוהן אידן מעג מען קיינמאל, היות איך בין דאס נישט דארך האב איך נישט וואס אריינצורעדן.

ווער עס קען @נשמה'ס רעקארד, ווייסט אז דער מענטש האט א ברייטע ידיעה אין תורת הנפש. נישט אז איך עגרי מיט אים דא, אבער נישט דא קיין שום סיבה אים אדער סיי וועם משתיק צו זיין. דא איז א פובליק פלאץ פאר יעדן צו שרייבן וויאזוי ער קוקט אן סיי וואס.

אלל די רעספעקט צו נשמה ה' ישלם שורות הטוב! אבער צו עדיקשאן פארשטייט ער נישט, און היות מיר האבן דא געליינט פון אידן וואס גייען דאס דורך און עס איז ניכר אז @נשמהס ווערטער טוען זיי וויי דארף ער אויפהערן.

[נשמה]

נשמה, זיין עדיקטעד צו רויכערן, איז א חטא?

כנ"ל ווי איך פארשטיי רעדט @נשמה נישט פון די אדיקשאן גופא, ער רעדט פון די עצםן געדאנק פון זיך אנפילן מיט עפעס אחוץ אויבערשטער, וואס כנ"ל האט דאס בכלל נישט צוטוהן מיט אדיקשאן נאר יעדער דארף טוהן אין דעם, נאר א אדיקט 'מוז' צוקומען צו דעם, ער האט נישט קיין ברירה - ער מוז לעבן העכער, און ווי ר' @לייקוס האט שוין אויבן שיין ארויסגעברענגט.

דאס איז יא א חטא?

וודאי שלא.

אבער דוכט זיך מיר אז @נשמה האט אויבן געשריבן אז ער רופט אן 'חטא' יעדע אומריכטיגע החלטה.

קארעקט מי @נשמה אויב בין איך ראנג.

איך האב אביסל מורא צו פארזעצן אונזער שמועס. ווייל איך האב נישט געכאפט אז דער אשכול רעדט מען נאר פון עצות פאר אדיקשאן וואס זענען געשריבן פון ערפארונג. איך האב באמת נישט געכאפט און איך וואלט דא נישט געדארפט אריינטרעטן.

דער אשכול איז געמאכט געווארן אדער פון די וואס זענען שוין ארויסגעקראכן און פארציילן וואס עס האט זיי געהאלפן, אדער פון עקספערטן וואס ווייסן וואס דאס איז און וואסערע הילף עס איז אוועליבל.

איך האב געהאט א עצה אין מיין קאפ וואס איך האב געוואלט מיטטיילן, און מ'האט מיר אינווייטעד צו שרייבן דא, בין איך געקומען שרייבן. מ'דארף עפענען א אנדערע אשכול, וואס דארט וועל איך דיר פארשטיין בעזרת השי"ת.

[מח בקדקדו]

ביטע ביטע, לאזט יעדן האבן א רשות הדיבור דא. דא איז א פובליק פלאץ.

וויי טוהן אידן מעג מען קיינמאל, היות איך בין דאס נישט דארך האב איך נישט וואס אריינצורעדן.

ווער עס קען @נשמה'ס רעקארד, ווייסט אז דער מענטש האט א ברייטע ידיעה אין תורת הנפש. נישט אז איך עגרי מיט אים דא, אבער נישט דא קיין שום סיבה אים אדער סיי וועם משתיק צו זיין. דא איז א פובליק פלאץ פאר יעדן צו שרייבן וויאזוי ער קוקט אן סיי וואס.

אלל די רעספעקט צו נשמה ה' ישלם שורות הטוב! אבער צו עדיקשאן פארשטייט ער נישט, און היות מיר האבן דא געליינט פון אידן וואס גייען דאס דורך און עס איז ניכר אז @נשמהס ווערטער טוען זיי וויי דארף ער אויפהערן.

נאך אלעם רעדסטו היבש אריין דא..

[מח בקדקדו]

@נשמה, פון דעם פותח'ס האשכול'ס ווערטער, קוקט נישט אויס ווי דער אשכול איז דוקא געווידמעט אויף דעם. אלזא אלס דעם אויס, קענסטו ווייטער רואיג שרייבן דא.

[כרמיאל]

ביטע ביטע, לאזט יעדן האבן א רשות הדיבור דא. דא איז א פובליק פלאץ.

וויי טוהן אידן מעג מען קיינמאל, היות איך בין דאס נישט דארך האב איך נישט וואס אריינצורעדן.

ווער עס קען @נשמה'ס רעקארד, ווייסט אז דער מענטש האט א ברייטע ידיעה אין תורת הנפש. נישט אז איך עגרי מיט אים דא, אבער נישט דא קיין שום סיבה אים אדער סיי וועם משתיק צו זיין. דא איז א פובליק פלאץ פאר יעדן צו שרייבן וויאזוי ער קוקט אן סיי וואס.

אלל די רעספעקט צו נשמה ה' ישלם שורות הטוב! אבער צו עדיקשאן פארשטייט ער נישט, און היות מיר האבן דא געליינט פון אידן וואס גייען דאס דורך און עס איז ניכר אז @נשמהס ווערטער טוען זיי וויי דארף ער אויפהערן.

נאך אלעם רעדסטו היבש אריין דא..

כהאב נישט געזאגט קיין שום מיינונג בנוגע עדיקשאן

[יודל קליין]

ביטע ביטע, לאזט יעדן האבן א רשות הדיבור דא. דא איז א פובליק פלאץ.

וויי טוהן אידן מעג מען קיינמאל, היות איך בין דאס נישט דארך האב איך נישט וואס אריינצורעדן.

ווער עס קען @נשמה'ס רעקארד, ווייסט אז דער מענטש האט א ברייטע ידיעה אין תורת הנפש. נישט אז איך עגרי מיט אים דא, אבער נישט דא קיין שום סיבה אים אדער סיי וועם משתיק צו זיין. דא איז א פובליק פלאץ פאר יעדן צו שרייבן וויאזוי ער קוקט אן סיי וואס.

אלל די רעספעקט צו נשמה ה' ישלם שורות הטוב! אבער צו עדיקשאן פארשטייט ער נישט, און היות מיר האבן דא געליינט פון אידן וואס גייען דאס דורך און עס איז ניכר אז @נשמהס ווערטער טוען זיי וויי דארף ער אויפהערן.

[פראקטיש]

נשמה, זיין עדיקטעד צו רויכערן, איז א חטא?

כנ"ל ווי איך פארשטיי רעדט @נשמה נישט פון די אדיקשאן גופא, ער רעדט פון די עצםן געדאנק פון זיך אנפילן מיט עפעס אחוץ אויבערשטער, וואס כנ"ל האט דאס בכלל נישט צוטוהן מיט אדיקשאן נאר יעדער דארף טוהן אין דעם, נאר א אדיקט 'מוז' צוקומען צו דעם, ער האט נישט קיין ברירה - ער מוז לעבן העכער, און ווי ר' @לייקוס האט שוין אויבן שיין ארויסגעברענגט.

דאס איז יא א חטא?

וודאי שלא.

אבער דוכט זיך מיר אז @נשמה האט אויבן געשריבן אז ער רופט אן 'חטא' יעדע אומריכטיגע החלטה.

קארעקט מי @נשמה אויב בין איך ראנג.

איך האב אביסל מורא צו פארזעצן אונזער שמועס. ווייל איך האב נישט געכאפט אז דער אשכול רעדט מען נאר פון עצות פאר אדיקשאן וואס זענען געשריבן פון ערפארונג. איך האב באמת נישט געכאפט און איך וואלט דא נישט געדארפט אריינטרעטן.

דער אשכול איז געמאכט געווארן אדער פון די וואס זענען שוין ארויסגעקראכן און פארציילן וואס עס האט זיי געהאלפן, אדער פון עקספערטן וואס ווייסן וואס דאס איז און וואסערע הילף עס איז אוועליבל.

איך האב געהאט א עצה אין מיין קאפ וואס איך האב געוואלט מיטטיילן, און מ'האט מיר אינווייטעד צו שרייבן דא, בין איך געקומען שרייבן. מ'דארף עפענען א אנדערע אשכול, וואס דארט וועל איך דיר פארשטיין בעזרת השי"ת.

אויב סעפענט זיך אן אנדערע אשכול, לאז וויסן ווי וואס ווען. איך בין עדיקטעט צו דיינע תגובות, טראץ וואס איך פארשטיי עס נישט פונטקליך.

[נשמה]

@נשמה, פון דעם פותח'ס האשכול'ס ווערטער, קוקט נישט אויס ווי דער אשכול איז דוקא געווידמעט אויף דעם. אלזא אלס דעם אויס, קענסטו ווייטער רואיג שרייבן דא.

ער שרייבט אזוי ב"ה

דא וויל מען רעדן פון די נושא פון אדיקשאן בכלליות אן אריינגיין דוקא אין פרטיות'דיגע פעלער,

איז אדיקשאן בכלל אן אמת'ע זאך, אדער איז פשוט ווי יעדער נטיעה וואס א מענטש האט צו שלעכטס?

ניין, אדיקשאן איז א אמת'ע זאך וואס געוויסע מוחות נעמען זיך דרייען אויף אזא וועג און שלעפן אריין טיפער און טיפער דעם מענטש אויף וועם זיי זענען ממונה און דער מענטש האט אויף עפעס א אופן נישט עכט די בחירה צו סטאפן, ער קען אבער טון עצות וואס שטעלן אים צוריק צו די ריכטיגע בחירה. ס'דא סייענטיסטן וואס האבן אפילו געטראפן אז ס'דא געוויסע מענטשן וואס ווען זיי האבן דאס ערשטע מאל געטרינקען אדער געגעסן א געוויסע זאך אדער וכו' א אנדערע אדיקשאן השם ישמרינו האט עס זיי געגעבן גאר שטארקע באפרידיגונג אזוי אז ס'איז זיי געווען אוממעגליך אדער כמעט אוממעגליך זיך צו שטארקן דערויף.

וואס איז דער שורש פון אדיקשאן?

דער אמת'ער תירוץ אז דער אייבערשטער איז די שורש פון אדיקשאן. וואס דער אייבערשטער האט באשאפן א מענטש פאר א געוויסע תכלית אז ער זאל טון א געוויסע זאך, און ווען עס גייט נישט, פאלט דער מענטש אין א אומריכטיגע פלאץ. דער פשוט'ע תירוץ איז אז דער מענטש זוכט צופרידן צו שטעלן צו וואס ער איז געבוירן געווארן, און ווען ער קען דאס נישט צופרידן שטעלן קען ער אריינפאלן אין אדיקשאן.

און פארוואס קומט עס צו א מענטש, ביי איינער מער פון א צווייטן?

עס איז געוואנדן סיי אין די נאטור פון די מענטש, און סיי אין די אויפוואקסונג וויאזוי מ'האט זיך באצויגן צום מענטש. און סיי וויאזוי דער מענטש איז געווארן מחונך.

און וואס איז דער עצה דערצו? צו איז בכלל דא אן עצה?

ס'דא מאנכע וואס טענה'ן אז זיי זענען ארויסגעקראכן פון אדיקשאן.

מקורות אין די ספרים וועגן דעם?

נאר א אדיקט וואס איז ארויסגעקראכן א דאנק די עצה פון א געוויסע ספר, קען זאגן מיט א זיכערקייט אז די מקור דערפון שטייט אין די געוויסע ספר. ביז דערווייל דארפן מיר טון דאס מערסטע וואס מיר קענען צו זיין גוטע אידן. די הייליגע תורה הק' איז געגעבן געווארן פאר אדיקטס אויך. איך האב אמאל געהערט פון ר' אליעזר חיים בלום זצ"ל אז פון הימעל וויל מען אז דו זאלסט פרובירן צו טון וואס דו קענסט, פרובירן דארף מען, און אפמאכן אז מ'קען זיך נישט שלאגן מיט די יצר הרע, טאר מען קיינמאל נישט.

און נאך.

...

[intellectual]

,אויב ווערט מען נישט א אנדערע מענשט גייט מען אייביג צוריק פאלען,
מקען שוין נישט זיין א פשוטע מענשט וואס לעבט רוב לעבן פאר שטותים,ווייל אויב שפירט מען ליידיג גייט מען צוריק און מיסט קאסטען.
ממוז שוין לעבען העכער און אמתדיג,
.

די דאזיגע שורות קומען נישט צופיסנס, צו אנקומען צו די הכרות מוז מען באמת זיין אויסגעקאכט אין די נושא, צו פונדערנאנט צו פונדערווייט.

דאס איז די ערשטע שטאפל פון הילינג צו פארשטיין דאס אייגענע נפש דיינע, דאס רוב ווייסן ניטאמאל פארוואס זיי ליידן און פארוואס זיי געפונען זיך און אזא ענגשאפט.

אגב, איבער דעם וואס איהר שרייבט, אז מדארף זיי וועלידעיטן, וויל איך צולייגן. אסאך פון זיי האבן שוין באמת געדארפט ספעשיל קעיר און וועלידעישאן בעפאר די עדיקשאן צוליב זייער אייגאנגארטיגע האקעלע און טיעפע נפש, וואס צוליב דעם האבן זיי אלעמאל געפילט אזא שטארקע דיסקאנעקט פון די ארומיגע, זיי האבן אלעמאל געשפירט ווי קיינער איז נישט אויף זייער לעוועל,

א שאד נאר אז געוויסע פירקלען דא אן וויסן א זאך אדער צוויי איבער די נושא.

[שאבעלע]

איך בין נישט א דרוך געגאנגען יעדע תגובה דא, איז מעגליך איך גיי מאלן געמאלענע ווייץ, נאר בליקענדיג אינעם אשכול זעה איך יעדע פאר מינוט פרישע אויפברויז אויף וואס נשמה האט געשריבען, איז בעל כורחך מוז זיין מען האט אים אומריכטיג פארשטאנען.

איז איי וויל טריי מיי לאק צו רעפרעזענטירען וואזוי איךהאב עס פארשטאנען:

ביי אסאך פעלער פון אדיקשאן, און בכלליות ביי נפשיותדיגע פראבלעמען, קען מען צוריקגיין צו א געוויסע החלטה אדער התנהגות וואס האט ערמעגליכט אז מען זאל אנטוויקלען דער נפשיותדיגע פראבלעם אלץ א מיטל צו ערפילען די נפשיותדיגע חלל וואס מען פארמאגט.
פארשטייט זיך אז דאס מיינט נישט די ביסט שילדיג אויף דעם וואס די האסט אנטוויקעלט דעם פראבלעם, נאר עס מיינט יא אז די האסט עפעס געטון/געטראכט אויף וואס די קענסט חרטה האבען! דאס הייסט עפעס א שמץ פון א בחירה אפילו גאר אומדיירעקט מיט די עווענטואלע עדיקשען, האט דיר געהאלפען אנקומען אהין.

און אוודאי חרטה מיינט נישט כלשון בני אדם, אז די ביסט שילדיג.
עס מיינט נאר אז די האסט געהאט די יכולות צו טון/זיך פירען אנדערש, אפילו וואס בו בזמן פון יענעם החלטה האסטו נישט געהאט די קלארקייט צו פארשטיין צו וואס דאס קען דיר ברענגען אדער ווי שטארק אומריכטיג עס איז. אבער וויבאלד די האסט דאן געהאט די מעגליכקייט צו טון אנדערש איז אויף דעם שייך חרטה און תשובה.

אזויווי להבדיל מען זעהט שטיין ביי צדיקים, אז זיי האבען תשובה געטון יעדן טאג, וויבאלד מיט זייערע השגות פון היינט האבען זיי אנערקענט אז זייער נעכטיגע עבודה איז נישט געווען גענוג. איז דאך אוודאי נישט פשט אז זיי האבען דא חוטא געווען. נאר זיי האבען אנערקענט וואס זיי וואלטן ווען יא געדאפט טון. און אויף דעם זעמיר דא. צו אנערקענען און זיך לערנען פון מעשים פון נעכטן מיט די השגות פון היינט!

איז די געדאנק איז זיכער א אמתע און א טיפע, איך בין נאר נישט איבערצייגט אויף למעשה וויפעל עס העלפט אדער פעהלט אויס, און אין וויפעל פעלער עס איז באמת שייך. און אוודאי איז דא פילע זאכען וואס קומען ביפאר דעם.
אבער עס איז זיכער נישט ווערט צו ווערן באטיטעלט אלץ אומסענסעטיוו. אויב שפירט איר יא אזוי דאן מיין איך איר האט דאס נישט ריכטיג פארשטאנען.

אדער... אפשר האב איך נישט גוט פארשטאנען.

[למעלה משבעים]

לויט מיין הבנה איז אלע תגובות פון נשמה אויב עפעס געוואנדן צום נישט ריכטיגן אדרעס, דאס דארף געשריבן ווערן צום טערעפיסט צו באטראכטן, בכלל בכלל נישט פארן פאציענט.

נשמה, די באטראכסט דאס ווי מען באטראכט א מענטל פראבלעם, כ'בין בכלל נישט זיכער אז ס'האט א דירעקטן שייכות אז זאלסט קענען מדמה זיין דערצו.

[יודל קליין]

איך האב לעצטנס געליינט א בריוו וואס איינער האט דארט [אויף די היט דיינע אויגן פארום] געפאוסט פון א אינגערמאן וואס שרייבט צו א מחנך איבער פראבלעמען וואס ער האט מיטגעמאכט אלץ יונג קינד און דאס האט אים אריין געשלעפט אין א שרעקליכע אידקשאן און ער בעט זיך ביים מחנך אויב עס איז שייך עפעס צו טוהן אז דאס זאל נישט פאסירן צו קינדער היינטיגע צייטן כדי זיי זאלן נישט מיט מאכן דעם "גיהנום'' וואס ער מאכט מיט.

אויב וועל איך טרעפן יענער בריוו וועל איך עס אפשר אהער קאפיען דא.

איך האב באקומען א בריוו פון א גרויסער באקאנטער מחנך וואס ער האט ערלהאלטן פון א ליידנדער, דער מחנך האט מיט מיר מיט געטיילט דעם בריוו בעת וואס ער חלום'ט נישט וויפיל דאס מיינט פאר מיר.

דאס איז א לענגערע בריוו וואס אן אנאנאמיער אינגערמאן רעדט זיך אויס אז אין די חדר יארן האט ער זיך געמוטשעט מיט עברי און דאס האט אים גורם געווען אריין צופאלן אין א שווערע **** אדיקשאן.

ער בעט זיך ביי דעם מחנך וואס עס איז אפשר בידו עפעס צו טוהן אין דעם הינזיכט אז ער זאל כאטשיג וויסן פון די פראבלעם.

איך ברענג נישט די גאנצע בריוו ווייל עס איז זייער לאנג, דעריבער לאז איך אויס די אנהויב און די סוף.

דער ענין וואס איך וויל אייך דא שרייבן איז זיכער נישט עפעס וואס קען אויסגעשמועסט ווערן ברבים און אודאי נישט אויף א פלאטפארמע ווי אייער אפענע חינוך פאנעל ווייל דאס איז פון די ענינים וואס הצניעות יפה להם, אויך ווייס איך נישט וויפיל עס איז שייך צו טוהן דערוועגן אויב עפעס בכלל, פון דעסטוועגן וויל איך עס ברענגען צו די ליכטיגקייט פון אייערע אויגן (איך בין זיכער אז דאס איז נישט קיין נייעס פאר אייך) כולא האי ואולי, אפשר וועט אפילו נאר פאר איין איד ארויסקומען עפעס א טובה דערפון.

איך הייב אייך דא אן צו פארציילן א טרויעריגע מעשה ווי איך וועל גאר אין קורצן אראפ לייגן מיין לעבנס געשיכטע אויף וויפיל עס פעלט זיך אויס פאר דעם ענין וואס איך וויל ארויס ברענגען, איך וועל עס פראבירן ארויס צוברענגען אויפן איידלסטן אופן מעגליך דעריבער וועל איך מוזן מגלה זיין טפח און מכסה זיין טפחיים.

וזה החלי בסייעתא דשמיא: איך בין היינט צוטאגס א דורך שניטליכער אינגערמאן אין די מיטעלע דרייסיגער יארן, איך גיי אין ביהמ"ד דאווענען דריי מאל א טאג איך האב א דזאב איבערן טאג פון וואס איך ברענג אהיים א דורך שניטליכע פרנסה, בקיצור אויסערליך זעהט נישט אויס ווי איך בין עפעס אנדערש פון א צווייטן (איך ווייס אויך נישט וואס יענעמס נארמאלע געשטעל באהאלט אונטער זיך, ממילא קען זיין איז איך בין טאקע נישט אנדערש פון א צווייטן).

אין מיינע קינדער יארן בין איך געגאנגען געהעריג אין חדר אבער זיך זייער שטארק געמוטשעט מיט עברי, איך האב פשוט נישט מצליח געווען מיטן אויף כאפן די עברי אין די צייט וואס אלע אנדערע קינדער אין די קלאס האבן עס יא געהעריג אויף געכאפט, דאס האט מיר גורם געווען צו פאררעכנט ווערן אלס די שוואכסטע אינגל אין קלאס און אלס די שוואכסטע מיטגליד אין מיין משפחה, איך בין גאר אסאך פארשעמט געווארן ברבים, דורך מיינע רבי'ס אין קלאס, דורך מיין מנהל ביי פארהערן, דורך מיין טאטע אינערהיים און אין ביהמ"ד און דאס האט פארשטייט זיך אויך גורם געווען אז אנדערע קינדער זאלן זיך שפירן בארעכטיגט מיך צו טשעפענען באונס וברצון במזיד ובשוגג, צום ביישפיל, ווען מ'האט אמאל געשפילט חדר כאשט וואס מ'האט נישט באמת געלערנט קיין עברי אין די שפיל-חדר איז אבער מיין חלק פונעם שפיל געווען אז די רבי שרייט מיך אן (און אויב האב איך נישט מיט געשפילט וואלט איך בכלל נישט געהאט קיין חלק אינעם שפיל דעריבער האב איך בוחר געווען הרע במיעוטו כאטשיג צו קענען שפילן מיט חברים) און פארשטייט זיך וואס האט דער רבי אינעם שפיל געשריגן אויף מיר, פארשייט זיך איבער מיין עברי פראבלעם, דער אינגל האט מסתמא נישט געמיינט קיין שלעכטס אבער נישט טראכטנדיג פון יענעמס געפילן האט ער עס געמאכט אויסזעהן אזויווי אין אונזער קלאס באמת.

דער סארט באנעמונג האט מיר גורם געווען אז איך האב זיך געשפירט כמעט אום בארעכטיגט צו שפילן מיט אנדערע קינדער סיי אין חדר סיי אין ביהמ"ד ווי אויך אין קאנטרי, פארוואס זאל דען א אינגל וואס קען יא עברי מסכים זיין צו שפילן מיט א אינגל וואס קען נישט קיין עברי (קיינער האט דאס נישט געזאגט אבער אזוי האב איך געשפירט).

איך האב זיך געשפירט זייער איינזאם און זוכנדיג עפעס סיפוק אין מיין לעבן, האט מיין אומשולדיג אינגע צוקלאפטע נשמה געטראפן עפעס מיט וואס צו פארנעמען די צייט בעת ווען אנדערע קינדער שפילן מיט חברים, און דאס איז געווען פשוט זיך שפילן מיט זיך אליינס, אויב האב איך נישט קיין חברים וועל איך אליינס ווערן מיין בעסטע חבר, איך פלעג זיך איין שפארן אין בית הכסא פאר לאנגע צייט אפשניטן און פשוט זיך שפילן מיט מיין אייגענע קערפער, געמיינט האב איך אז איך בין געווארן מיין בעסטע חבר אבער גאר ווייניג האב איך דעמאלט געוויסט אז דאס איז מיר גורם צו ווערן מיין גרעסטע שונא.

דאס זענען געווען די קערנדליך וואס האבן אנגעזייט א ביטערע געוואוינהייט [אדיקשאן בלע"ז], מיט די צייט איז זיך דער אדיקשאן מער און מער צו וואקסן און אנגעהויבן פארלאנגען פון מיר מער און מער, עס איז שוין נישט געווען נאר מיט מיר אליינס נאר זיך דרייענדיג אזוי פיל בין כותלי בית הכסא האב איך צוביסלעך אנגעהויבן באקומען חברים אויך, עס איז אין מיינע אויגן דעמאלט געווען ממש א ישועה, עס איז געווען דאס ערשטע מאל וואס איך האב געשפירט אז איך האב חברים וואס זענען אינטערעסירט אין מיר, נישט אז זיי טוען מיר א גאנצע טובה אז זיי לאזן מיר שפילן מיט זיי, איי איך האב דאך געשפירט אז איך טוה אן עבירה האבן מיר אבער מיינע מחשבות זיך געלאזט איין רעדן אז איך בין נאך אינג און ווען איך וועל עלטער ווערן וועל איך עס אויסוואקסן, למעשה איז דאס פארקערטע געווען די אמת, ווי עלטער איך בין געווארן איז די אדיקשאן נאר מיט געוואקסן און מיך אפילו איבערגעוואקסן, עס האט פראגרעסירט גאר שטארק ביז איך האב אנגעהויבן שפירן אז איך מוז אויף הערן, איך בין דאך ממש א גוי, איך בין עובר אויף שרעקליכע איסורים און איך מוז ברענגען אן עק דערצו.


מיט דעם האט זיך אנגעהויבן גאר שווערע פיינפולע יארן ווי איך בין פשוט געפארן אויף א ראלי קאסטער, יעדע שטיק צייט מיט פרישע קבלות טובות און ווען די קבלות האבן נישט געארבעט האב איך מקבל געווען אויף זיך גאר הארבע קנסות און עונשים, תעניתים, צדקות, קאלטע מקוואות, שעות רצופות וכו' וכו' אבער ליידער האב איך געהאלטן אין איין צוריק אראפ טראסקען, וויפיל מאל איך האב שוין געהאלטן ביים זיך מייאש זיין און אויף געבן אינגאנצן האט מיין געוויסן ביסן מיך נישט געלאזט ממילא האב איך נאך אמאל און נאך אמאל פראבירט זיך אויף צוהייבן מאשפות און זיך געטרייסט אז עס איז נאך אלץ ענדערש צו פארן אויפן ראלי קאסטער ווי אראפ צו פאלן פונעם ראלי קאסטער און זיך צוברעכן אלע ביינער, און דאס איז טאקע אמת אבער איך זעה נישט די ליכטיגקייט ביי די ענד אוו די טאנעל, און היות איך האב נאך דעמאלט נישט פארשטאנען צו מיין אדיקשאן האב איך זיך אלעמאל איינגערעדט אז איך בין שולדיג און די סיבות צו מיינע ירידות זענען פשוט ווייל מיין רצון איז נאך נישט גענוג שטארק און אזוי זענען מיינע עליות וירידות און אפשר גאר מער ירידות ווי עליות אנגעגאנגען פאר לאנגע יארן ווען דורך אויס די יארן האב איך דורך געשטופט די ישיבה יארן און חתונה געהאט און אויף געשטעלט א שטוב מיט 5 קינדערליך קע"ה, אבער מיין לעבן מיט די סארט אדיקשאן איז גאר גאר ביטער.

ב"ה היינט צוטאגס האט דער בוכ"ע רחמנות געהאט און איך האב געטראפן הילף פאר מיין אדיקשאן און בעזהשי"ת וועל איך זיך נאך איין טאג אינגאנצן ארויס זעהן דערפון.

היות איך שפיר אז די שורש פון מיינע פראבלעמען איז געווען מיין עברי פראבלעם, דעריבער שרייב איך דאס צו אייך, אפשר האט איר א מהלך דאס אויפמערקזאם צו מאכן פאר די מלמדים און אפשר אפשר וועט אמאל מעגליך זיין צו ראטעווען אפילו נאר איין אידישע נשמה זאל נישט דארפן אן קומען צו דעם און דורך גיין דעם ביטערן גיהינום און דאס וועט זיין א שטיקל תיקון פאר מיין נשמה.

קאמענטארן זענען איבריג...