פעשען האט געשריבן:יוראפ האט געשריבן:הרים כדונג האט געשריבן:קאניאק האט געשריבן:געווען א יוד וואס פלעגט מיט עסען שבת אינדערפרי אין נוה שלום שלמה שיליץ דאכט זיך מיר האט ער געהייסען ווער געדענקט דאס?
כמדומה דער שלמה שיליץ פלעגט בעיקר וויילן אין קרית טאהש און אסאך קומען אלס א קאר סערוויס דרייווער קיין מאנטריאל, ער פלעגט זייער ליב האבן צו עסן לעיבער ער פלעגט עס רופן "לעבערלאאאַך" עפנדיג גרויס זיינע אויגן ביים עס זאגן, נאך א קאר סערוויס דרייווער פון אפטאון פלעגט אסאך קומען, פון ספרדישן אפשטאם אן ערליכער און תמים: בנימין גְמַלִי, א הויעכער געווען מיט א ווייסע בארד. אין ביהמ"ד אויף 5555 פלעגט אריינפאלן א מיסטריעזער איד מיטן נאמען "חיים בּיר" א מאדנע פארשוין וואס האט צוגעגבן א חן צום גלות
viewtopic.php?p=734070#p734070
אז די האסט שוין צוגעוויזן דעיס, ווי קען מען פארגעסן פון איינס פאר דעים דער בעל יסירים הרב מרדכי בערגער פאר ווער ס'געדענקט אים. און ווי מ'האט פאראייביגט זיין נאמען מיטן שרייבן א ס"ת לענ
איינס ארויף #10
יא יא, געדענק מיר נאך גוט "מרדכי הצדיק", געהאט שאיפות ביזן הימל, גוט געקענט לערנען, פלעגט ברענגן ביים דאווענען ועשיית המצות.
א שטיק צייט איז ער געווען כמו שואל ומשיב אין ישיבה, ער האט זיך מחיה געווען ווען מ'פלעגט אים פרעגן און לערנען מיט אים.
ווען ס'איז נאר געווען עפעס א ווארימקייט אין שטאט, איז ר' מרדכי אהינגעלאפן זיך ווארימען, ביי יעדע רבי, און משפיע, און באטע, איז ר' מרדכי דארט געווען. פארשטייט זיך אז ער פלעגט זיך ווייקן אין טאהש קודש...
ער פלעגט פארציילן אסאך סיפורי צדיקים.
אלס געזאגט חסיד'שע טייטשען און ווערטלעך, געווען מלא וגדוש.
מ'זאגט אז ס'איז געווען תקפה עליו משנתו, און ער ל"ע נישט געזונט געווארן, און אזוי האט ער געלעבט ווייטער מיט שווערע יסורים בגוף ובנפש. ה"י.
איך וועל מעתיק זיין א גוט ווערטעל וואס ער פלעגט פארציילן, גענומען פון א טאהשע גליון.
ר' מרדכי ע"ה פלעגט נאכזאגן בשם צדיקים, א ווערטל אויפן פסוק "ואכלתם בשר בניכם", די צדיקים האבן דאך אייביג פרובירט צו מהפך זיין את הקללה לברכה, און אריינטיישען די אלע פסוקים לברכה, אבער וואס איז שייך צו זאגען אויף דעם פסוק ואכלתם את בשר בניכם?
נאר וואס דען, ס'מאכט זיך א איד וואס ער כאפט אפ זיין שבת מיט א קאלטקייט, און ער איז זיך נישט מסתופף בצל הצדיקים, און אזוי גייט ער אן מיט זיין טריקענע מהלך החיים אן קיין חיות דקדושה, אבער דער זון זיינער ביי אים קאכט יא עפעס, ער שפירט אז ער דארף יא א רבי, ער זיכט יא א חיות דקדושה, ער וויל פארן צום רבי'ן, אבער די טאטע לאזט נישט, וואס טיט ער, איין ערב שב"ק געט א פאר צום רבי'ן אן מודיע זיין פאר די עלטערן און ער איז זיי מודיע ווען ער איז שוין דארט אז ער איז ביים רבי'ן אויף שבת, מען האט דאך למעשה אנגעגרייט די עסן לכבוד שבת פאר דעם זון אויך, וואס טיט מען מיט די עסן? דארפן די טאטע מאמע דאס אויפעסן, דאס איז פשט ואכלתם בשר בניכם, אז די עלטערן וועלן אויפעסן די שבת'דיגע פלייש וואס די קינדער האבן איבער געלאזט פארנדיג צום רבין.
יהא זכרו ברוך!