Ban Mazel האט געשריבן:מען מעג לאזען די קינדער זיך שפילען מיט א סקאטער שבת? איך האב געפרעגט א דיין, און ער האט מיר געזאגט אז האב די רעדלעך האבען לופט טאר מען נישט, און די אנדערע יא.
די סיבה פון זיין פסק איז ווייל אויב עס האט לופט איז דאס מער א זאך וואס איז געמאכט צו פארן אויף ווייטע וועגן חוץ לתחום, איז דאס אסור אלס עובדא דחול.
אנדערע גרויסע דיינים האלטן אבער אז סיי וועלכע סקוטער איז מותר ווייל עס איז ניכר אז עס איז בלויז א טוי און מען פארט נישט געווענליך דערמיט קיין לענגערע שטרעקעס.
פסק'ן נישט פארשטייט זיך פון מיין תגובה
איך בין געווען א שבת און בלומינגבערג און א דיין האט דארט געשריגען אז ער זעהט נישט קיין שום התיר עס איז עובדא דחול און עס איז מקצה שבת .
געהערט פון הגאון רבי משה שטערנבוך, און פון הגאון ר' יוחנן וואזנער פון מאנטריאל, "ס'איז נישטא אזא זאך עובדא דחול", וואס חז"ל האבן געזאגט עובדא דחול איז דא, יעדע אנדערע זאך איז א "געפיל" וואס האט גארנישט צו טוהן מיט הלכות שבת
לפנות בוקר האט געשריבן:לערנענדיג נעכטן שכירות וקבלנות איז מיר שווער געווארן אן אינטערעסאנטע שאלה, אויב א איז מעג פארדינגען זיין אייגענעם הויז אויף AIRBNB אום שבת פאר א גוי, די גוי גייט זיכער טון דארט מלאכות, איז דא שאלה פון שמא יאמרו הבריות אדער נישט?
איך פארשטיי בכלל נישט די שאלה, די פארדינגסט דאך אים די הויז, ס'איז דעם גוי'ס הויז אום שבת.
וואס איז עס אנדערש ווי א מרחץ?
איר לערנט יעצט די ערשטע מאל דעם סוגיא? כ'וועל אייך פרעגן אנדערש, וואס איז עס אנדערש פון פארדינגן א פעלד?
דאס איז דאך די פשוטע פשט פון לא ישכיר אדם מרחצו לגוי מפני שנקראת על שמו. וואס די גמרא מאכט דעם חילוק צווישן א מרחץ און א שדה, וויבאלד ביי א שדה זאגט מען אריסותיה קא עביד, ווידער אריסא למרחץ לא עבדי אינשי. דאס הייסט די סדר ביי א מרחץ איז אז מען דינגט א גוי נישט אז מען פארדינגט עס פאר א גוי, ווייל נארמאל לוינט פשוט נישט עס צו אפדינגן, ממילא אפילו אויב מען פארדינגט עס באמת פאר א גוי אויף שבת, וויבאלד ס'איז שם ישראל נקרא אויפן מרחץ, האבן חז"ל גע'אסר'ט אלץ מראית עין אז מען וועט זאגן אז די איד האט אים געדינגן כסדר העולם.
Ban Mazel האט געשריבן:מען מעג לאזען די קינדער זיך שפילען מיט א סקאטער שבת? איך האב געפרעגט א דיין, און ער האט מיר געזאגט אז האב די רעדלעך האבען לופט טאר מען נישט, און די אנדערע יא.
די סיבה פון זיין פסק איז ווייל אויב עס האט לופט איז דאס מער א זאך וואס איז געמאכט צו פארן אויף ווייטע וועגן חוץ לתחום, איז דאס אסור אלס עובדא דחול.
אנדערע גרויסע דיינים האלטן אבער אז סיי וועלכע סקוטער איז מותר ווייל עס איז ניכר אז עס איז בלויז א טוי און מען פארט נישט געווענליך דערמיט קיין לענגערע שטרעקעס.
פסק'ן נישט פארשטייט זיך פון מיין תגובה
איך בין געווען א שבת און בלומינגבערג און א דיין האט דארט געשריגען אז ער זעהט נישט קיין שום התיר עס איז עובדא דחול און עס איז מקצה שבת .
קטן אוכל נבלות מדרבנן אחרים מצווים להפרישו? לענין, ווען מיר זענען געווען קינדער, זעמיר אפילו מיט פשוטע בייקס קיינמאל געפארן שבת, כ'רעד אפי' אין קאנטרי, געווען א דבר פשוט פאר אלע קינדער. די ווענט האבן געשריגן שבת..
Ban Mazel האט געשריבן:מען מעג לאזען די קינדער זיך שפילען מיט א סקאטער שבת? איך האב געפרעגט א דיין, און ער האט מיר געזאגט אז האב די רעדלעך האבען לופט טאר מען נישט, און די אנדערע יא.
די סיבה פון זיין פסק איז ווייל אויב עס האט לופט איז דאס מער א זאך וואס איז געמאכט צו פארן אויף ווייטע וועגן חוץ לתחום, איז דאס אסור אלס עובדא דחול.
אנדערע גרויסע דיינים האלטן אבער אז סיי וועלכע סקוטער איז מותר ווייל עס איז ניכר אז עס איז בלויז א טוי און מען פארט נישט געווענליך דערמיט קיין לענגערע שטרעקעס.
פסק'ן נישט פארשטייט זיך פון מיין תגובה
איך בין געווען א שבת און בלומינגבערג און א דיין האט דארט געשריגען אז ער זעהט נישט קיין שום התיר עס איז עובדא דחול און עס איז מקצה שבת .
געהערט פון הגאון רבי משה שטערנבוך, און פון הגאון ר' יוחנן וואזנער פון מאנטריאל, "ס'איז נישטא אזא זאך עובדא דחול", וואס חז"ל האבן געזאגט עובדא דחול איז דא, יעדע אנדערע זאך איז א "געפיל" וואס האט גארנישט צו טוהן מיט הלכות שבת
Ban Mazel האט געשריבן:מען מעג לאזען די קינדער זיך שפילען מיט א סקאטער שבת? איך האב געפרעגט א דיין, און ער האט מיר געזאגט אז האב די רעדלעך האבען לופט טאר מען נישט, און די אנדערע יא.
די סיבה פון זיין פסק איז ווייל אויב עס האט לופט איז דאס מער א זאך וואס איז געמאכט צו פארן אויף ווייטע וועגן חוץ לתחום, איז דאס אסור אלס עובדא דחול.
אנדערע גרויסע דיינים האלטן אבער אז סיי וועלכע סקוטער איז מותר ווייל עס איז ניכר אז עס איז בלויז א טוי און מען פארט נישט געווענליך דערמיט קיין לענגערע שטרעקעס.
פסק'ן נישט פארשטייט זיך פון מיין תגובה
איך בין געווען א שבת און בלומינגבערג און א דיין האט דארט געשריגען אז ער זעהט נישט קיין שום התיר עס איז עובדא דחול און עס איז מקצה שבת .
קטן אוכל נבלות מדרבנן אחרים מצווים להפרישו? לענין, ווען מיר זענען געווען קינדער, זעמיר אפילו מיט פשוטע בייקס קיינמאל געפארן שבת, כ'רעד אפי' אין קאנטרי, געווען א דבר פשוט פאר אלע קינדער. די ווענט האבן געשריגן שבת..
קטן אוכל נבילות? וואו ווייט ביסטו געקראכן?
ס'איז גאר א גרינגער ענין, נאר די וואס מ'נוצט צו פארן אויף ווייטע שטרעקעס האט בכלל א פראבלעם.
מיר זענען געהעריג געפארן מיט די ביג וויעלס אלץ קינדער.
דאע"ג דכבר למד הרבה פעמים כל התורה והמצות, מ"מ כשיגיע המועד חייב לשאול ולדרוש בהלכות כל מועד ומועד בזמנו [ב"ח]
ועוד, אויפן דעקל פונעם טערמעז קען מען אויך זאגן אז סבאשיצט פון פליגען. קומט אויס לכאורה אז ביידע דארפן זיין אייניג להיתר
זיכער נישט די זעלבע זאך. א טאפ קאכט אויך אנעם דעקל, בפרט די אמאליגע דעקלעך וואס איז באמת געווען נאר פאר א צודעק. משא"כ א טערמעס וואס די דעקל איז ספעציעל געמאכט צו האלטן ווארעם, דירעקט אויף הטמנה.
וואס זאגט איר צו דעם היתר סימן רנ''ז
דאס איז א מחלוקת אחרונים די חזון איש סימן ל''ז ס''ק ל''ב איז מתיר מכח צוויי טעמים א' וועגן הטמנה הייסט נאר ווען מלייגט אריין א כלי אין א דבר המוטמן ב' ווייל א כלי שני מעג מען מטמין זיין די שבת הלוי ח''א סימן צ''ג אסר'ט איז חולק מיט ביידע יסודות, און איז נאר מתיר אויב סאיז נישט אנגעפילט ביז אויבן.
אז איך בין א גלות יוד, מיינט נאכנישט אז איך דארף שטימען דעמעקראט, (קרעדיט: יוסי געשטעטנער)
ועוד, אויפן דעקל פונעם טערמעז קען מען אויך זאגן אז סבאשיצט פון פליגען. קומט אויס לכאורה אז ביידע דארפן זיין אייניג להיתר
זיכער נישט די זעלבע זאך. א טאפ קאכט אויך אנעם דעקל, בפרט די אמאליגע דעקלעך וואס איז באמת געווען נאר פאר א צודעק. משא"כ א טערמעס וואס די דעקל איז ספעציעל געמאכט צו האלטן ווארעם, דירעקט אויף הטמנה.
וואס זאגט איר צו דעם היתר סימן רנ''ז
דאס איז א מחלוקת אחרונים די חזון איש סימן ל''ז ס''ק ל''ב איז מתיר מכח צוויי טעמים א' וועגן הטמנה הייסט נאר ווען מלייגט אריין א כלי אין א דבר המוטמן ב' ווייל א כלי שני מעג מען מטמין זיין די שבת הלוי ח''א סימן צ''ג אסר'ט איז חולק מיט ביידע יסודות, און איז נאר מתיר אויב סאיז נישט אנגעפילט ביז אויבן.
ברוך שכוונתי לדברי החזון איש, איך האב נאכגעקוקט אין שבט הלוי, איך זעה נישט ער זאל רעדן איבער מתיר זיין ווען סאיז נישט אינגאנצען אנגעפילט.
עס איז טאקע דא פוסקים וואס האלטען אז פס“ר דלא ניח“ל ביי א איסור דרבנן איז מותר אבער מען פסק'נט נישט אזוי חוץ מיט נאך צירופים
סתם פסי’’ר בדרבנן איז מען מחמיר כשי’ המג’’א בסי’ שי’’ד , אבער ווען עס איז לא ניח’’ל אדער לא איכפ’’ל איז דעמאלמסט שרייבט די שואל ומשיב אין דער חזו’’א ועוד אז גם לשי’ המג’’א איז עס מותר, הגם אז יש מחמירים אבער באופן כללי איז מען מקיל. אוכעט רדעט מען דא פון א פסי’’ר באיסור מוליד (לויט די הכרעה פון אסאך פוסקים -בית יצחק ועוד- אז דעיס איז די איסור פון לעקטריק בשבת) וואס ביי דעים זאגט די מג’’א אין אן אנדערע ארט אז א פסי’’ר איז מותר, אין ווי דער מחצית השקל איז מסביר אז וויבאלד מוליד איז א איסור קיל, איז די מג’’א אוכעט מודה צום תרוה’’ד.
עס איז טאקע דא פוסקים וואס האלטען אז פס“ר דלא ניח“ל ביי א איסור דרבנן איז מותר אבער מען פסק'נט נישט אזוי חוץ מיט נאך צירופים
סתם פסי’’ר בדרבנן איז מען מחמיר כשי’ המג’’א בסי’ שי’’ד , אבער ווען עס איז לא ניח’’ל אדער לא איכפ’’ל איז דעמאלמסט שרייבט די שואל ומשיב אין דער חזו’’א ועוד אז גם לשי’ המג’’א איז עס מותר, הגם אז יש מחמירים אבער באופן כללי איז מען מקיל. אוכעט רדעט מען דא פון א פסי’’ר באיסור מוליד (לויט די הכרעה פון אסאך פוסקים -בית יצחק ועוד- אז דעיס איז די איסור פון לעקטריק בשבת) וואס ביי דעים זאגט די מג’’א אין אן אנדערע ארט אז א פסי’’ר איז מותר, אין ווי דער מחצית השקל איז מסביר אז וויבאלד מוליד איז א איסור קיל, איז די מג’’א אוכעט מודה צום תרוה’’ד.
פסי"ר דלא ניח"ל ביי א איסור דרבנן שרייבט אויך די פמ"ג אין סי' שי"ד אז אפילו די מג"א האלט אז עס איז מותר און אף על פי כן פסקנט מען נישט אזוי און ווי איז די מג"א פין פס"ר באיסור מוליד?
כאפט אריין טויזענטער מצות טעגליך:
ווען א יוד טוהט א מלאכה אינדערוואכען און ער טראכט אז אז ער טוהט עס יעצט ווייל יעצט מעג מען נאך אבער שבת גייט ער נישט הנה עשיית המלאכה הלזו למצוה יחשב תיכף כאלו עשה מצות עשה מעשיות בפועל ממשאגרא דכלה פרשת בהר
עס איז טאקע דא פוסקים וואס האלטען אז פס“ר דלא ניח“ל ביי א איסור דרבנן איז מותר אבער מען פסק'נט נישט אזוי חוץ מיט נאך צירופים
סתם פסי’’ר בדרבנן איז מען מחמיר כשי’ המג’’א בסי’ שי’’ד , אבער ווען עס איז לא ניח’’ל אדער לא איכפ’’ל איז דעמאלמסט שרייבט די שואל ומשיב אין דער חזו’’א ועוד אז גם לשי’ המג’’א איז עס מותר, הגם אז יש מחמירים אבער באופן כללי איז מען מקיל. אוכעט רדעט מען דא פון א פסי’’ר באיסור מוליד (לויט די הכרעה פון אסאך פוסקים -בית יצחק ועוד- אז דעיס איז די איסור פון לעקטריק בשבת) וואס ביי דעים זאגט די מג’’א אין אן אנדערע ארט אז א פסי’’ר איז מותר, אין ווי דער מחצית השקל איז מסביר אז וויבאלד מוליד איז א איסור קיל, איז די מג’’א אוכעט מודה צום תרוה’’ד.
פסי"ר דלא ניח"ל ביי א איסור דרבנן שרייבט אויך די פמ"ג אין סי' שי"ד אז אפילו די מג"א האלט אז עס איז מותר און אף על פי כן פסקנט מען נישט אזוי און ווי איז די מג"א פין פס"ר באיסור מוליד?
בהל’ סוכות ויו’’ט. לגבי הולדת ריח (שזהו שי’ הבית יצחק ודעימי’ לגבי לעקטריק בשבת) ראה במחצית השקל סי’ תרנ’’ח סק’’ב סוד’’ה ומ’’מ נ’’ל קונטרס אחרון להרב ז’’ל סי’ תקי’’א סוף סק’’א