קיקיון האט געשריבן:פאר מיר הפעוט איז די מעשה פון א זא שמיעס ביי א אסיפת רבנים אביסעל מאדנע וואס איז געווען דער דיון ביי די אסיפה? ווי אזוי איז די מעשה אריין אין א ערנסטען דין ודברים די אלע רבנים האבען געדארפט האבען אז מען זאל זיי אויפמערקזאם מאכען אז עס שטימט נישט? ווער האט דערציילט די מעשה ? א בעה"ב וואס איז פונקט דארט געווען?
אין ספר ומשה היה רועה ווערט געברענגט אז דאס איז געווען ביים חנוכת הבית פון סיגוט'ער בית המדרש אין בארא פארק
סיפר לי איש נאמן מתושבי העיר ניו יורק רבתי, שהגיע פעם אל ביתו נאווה קודש של מרן הרבי הקדוש בעל 'ויואל משה' מסטמאר זצוק"ל זי"ע, ובאותה עת היה מוקף יהודי זה בחבילי טרדין: אשתו חלתה במחלה קשה והרופאים לא הצליחו להעלות לה מזור, וכן בעקבות הוצאות הרפואה המרובות לווה כספים רבים, וחובותיו עלו והשתרגו למעלה ראש! – ואם לא די בזאת, הרי כתוצאה מן הריצות הרבות אחר הרופאים והביקורים התכופים בבתי חולים, הזניח אחד הילדים בבית את לימודיו, הוא ירד וירד עד שהוכרחו 'לזרוק' אותו מן החיידר, ה' ירחם!
היהודי אפוף הצרות נכנס לחדרו של הרבי הקדוש, והחל בוכה ומבכה במר נפשו על רוב צרותיו, באומרו שהוא כמעט על סף ייאוש! אין הוא יודע במה יגש לטפל קודם, אם באשתו החולנית, או בסילוק חובותיו הרבים, או בסידור הילד בתלמוד תורה – כשבכל שלושת הבעיות גם יחד אין לו מושג ואינו יודע כיצד ואיך לטפל בהם? ומה ניתן לעשות כדי להמציא פתרון של ממש לצאת מן הסבך.
נכמרו רחמיו של הצדיק על האיש המדוכא, ואמר לו: צא נא בבקשה אל חדר ההמתנה, המתן נא קמעא, ואראה מה אוכל לעשות בנידון. חזר האיש ויצא אל חדר ההמתנה הגדול, נטל ספר תהלים לידו, והחל להתפלל ולהתחנן לפני השם יתברך להושיעו מכל צרותיו.
והנה לפתע נכנס אחד מגדולי עסקני הרפואה המפורסמים שבניו יורק, ניגש היישר אל האיש וביקש את כל הפרטים אודות מחלתה המסתורית של אשתו, מתי החלה, ומה כבר עשו בנידון, אצל איזה רופאים ביקרו, ובאילו תרופות השתמשו, ובאיזה בית חולים שוכבת היא עכשיו – ויצא בהבטחה ברורה לעשות הכל כדי להשיבה לאיתנה!
לא חלפה שעה קלה, ובעוד האיש מתמוגג בדמעותיו על ספר התהלים, נכנס גביר גדול, אחד העשירים המפורסמים שבניו יורק, אף הוא ניגש היישר אל האיש וביקש לנקוב בסכום המדויק של כל חובותיו, ותיכף הוציא פנקס שיקים מהודר מאמתחתו ותחב לידי האיש מתנה הגונה ביותר שיש בה כדי לכסות את כל החובות עם עוד יתרה רבתית נאה…
חלפה שעה נוספת, כשהאיש ממשיך ומתפלל בתפילותיו הזכות, מודה לפני השי"ת על העבר וצועק על להבא, והנה נכנס 'מלמד' אחד, מחשובי המלמדים שבאותו חיידר של הילד, וביקש לקבוע עבורו שעה אחת ביום שיוכל ללמוד עם הילד, ולקחת אותו תחת חסותו. והבטיח להחזירו אל החיידר ולדאוג אישית להעלותו בחזרה אל מסלול הלימודים כראוי לו!
התברר אפוא, שבכל אותן שעות ישב הרבי הקדוש בחדרו פנימה, והפעיל את כל כוחותיו ואת קשריו המסועפים כדי להביא את העסקן הרפואי לפני האיש, לסדר את ענין מחלת אשתו. ואת הגביר הגדול, כדי להסדיר את כל חובותיו. ואת המלמד הנכבד לפתור את הבעיה עם הילד התלמיד הקשה. – וכך פתר הרבי הקדוש על אתר את כל בעיותיו בעיותיו של האיש.
אחר כל זאת, כשכבר חלפו להם בינתיים בערך כשלוש שעות, נקרא שוב האיש אל חדרו של הרבי פנימה, במאור פנים הודה לרבי נרגשות על כל העזרה הגדולה שדאג עבורו.
אך הרבי מצידו עדיין לא נחה דעתו, והשתוקקות לבו ההומה לגמול חסד ולהטיב עם ישראל בערה בו, והוא שאל את האיש: מה עוד יכול אני לעשות למענך?
היהודי השתומם לשאלתו של הרבי, ואמר בהכנעה גדולה שהוא מודה בכל לב לרבי על כל מה שעשה למענו עד עתה, ואינו יודע מה עוד יש לו לבקש…
אך הרבי לא הרפה, הוא חשב קמעא, התנמנם על כיסאו לרגע קט כדרכו בקודש, ולפתע ננער ואמר: הלא עד עתה גמלתי חסד רק עם גופך, ומה עם הנשמה? וכי בשביל נשמתך לא צריך לדאוג? – הנה מעניק אני לך בזה, את כל העולם הבא שלי שנוצר ממצוות גמילות חסדים זו, שעסקתי בה למענך בשלוש השעות האחרונות! קח נא את שכר המצוה הזו, שיהא בידך מן המוכן לאחר מאה ועשרים!
בענין המעשה אשר הרה"ק מרוזין זיע"א אמר קרא עלי מועד שעליו אותו עם רשת, ואמר איבשטער אידן דארפן נישט דער יום טוב מה המקור שהילדים שיחקו ועילו אותו על רשת?
סוד שיח האט געשריבן:בענין המעשה אשר הרה"ק מרוזין זיע"א אמר קרא עלי מועד שעליו אותו עם רשת, ואמר איבשטער אידן דארפן נישט דער יום טוב מה המקור שהילדים שיחקו ועילו אותו על רשת?
דער צמח צדק האט פארציילט א מעשה פונעם ריזשענער? פאסיג אין דעם אשכול...
הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!
ספר אור למאיר היום הגיע הספר מדפוס ראשון אלי יחד עם מאמר זה [email protected]
בשייכות צו דעם ווי אזוי דער רבי (בעל דברי יואל מסאטמר) האט אין אלגעמיין שטארק מפקפק געווען אויף נישט קראנטע מנהגים און סיפורי מעשיות, איבערהויפט אויב איז עס געווען קעגן די הלכה, איז אין פלאץ צו פארצייכענען וואס איך האב געהערט פון הרה"ח ר' משה אלי' עסטרייכער ע"ה וועלכער איז אנוועזנד געווען ביי א באזוך פונעם רבי'ן ביים קיוויאשדער רב הגה"צ רבי אלעזר שפירא זצ"ל, ווי פאלגנד: איידער דער רבי האט געזאלט אריבערקומען באזוכן דעם קיוויאשדער רב, איז דער קיוויאשדער רב געזעסן מיט זיינע בני המשפחה און געשמועסט איבער א מעשה וואס ווערט געברענגט אינעם ספר "אור למאיר" (פ' יתרו) פון זיין עלטער-שווער [בזיוו"ר] הגה"ק רבי מאיר יהודה מבוקאווסק זצ"ל, אז הרה"ק רבי מענדל מרימנוב זי"ע האט אמאל אין יום הקדוש געענדיגט דאס דאווענען פריער ווי יעדעס יאר, אין א צייט וואס האט אויסגעזען פאר די מתפללים אז עס איז נאך טאג, און ער האט געהייסן ברענגען טרונקען צו אויספאסטן, זאגנדיג אז ער זעט אין הימל אז מ'האלט שוין נאך די נעילת שערים, און דער אייבערשטער האט שוין פארגעבן יעדן'ס עוונות. דער קיוויאשדער רב האט געצווייפלט איבער די ווארהייט פון דעם סיפור, וואס זעט אויס פון אויבן-אויף אקעגן די הלכה, און מען האט באשלאסן אז היות דער רבי דארף יעצט אריבערקומען אהער, וועט מען אים פארלייגן און פרעגן וואס איז זיין חוות דעת איבער דעם סיפור. א קורצע צייט דערויף איז דער רבי אריינגעקומען און האט זיך געזעצט ביים טיש, און האט באמערקט דארט ליגן דעם ספר "אור המאיר" פון הרה"ק רבי וואלף מזיטאמיר זי"ע, האט זיך דער רבי אנגערופן: "דער ספר איז 'אור המאיר' פון רבי וועלוועלע פון זיטאמיר, אבער עס איז אויך דא א ספר מיט אן ענליכע נאמען 'אור למאיר' פונעם בוקאווסקער רב, דארט שטייט א מעשה אין פרשת יתרו פונעם רבי'ן ר' מענדעלע מרימנוב, אויף וועלכע איך וואלט געקענט שווערן א שבועה דאורייתא אז ס'איז שקר". דער רבי האט זיך באצויגן איבער די דערמאנטע מעשה, און האט זיך אנגערופן מיט א קאך: דאס וואס עס שטייט דארט איז 'דברים שלא שמעתן אוזן מעולם'. דאס איז זיכער שקר וכזב. ווי קען מען זאגן אזא זאך וואס איז קעגן די הלכה?!. און אפילו מען וועט עס אפלייקענען, איז עס שוין געדרוקט אין א ספר – האט דער רבי צוגעגעבן מיט ווייטאג. איינער פון די אנוועזנדע האט זיך אנגערופן בפניו פונעם רבי'ן, אז זיי האבן אצינד בייגעוואוינט אן אפענעם רוח הקודש, ווייל א קורצע וויילע איידער דער רבי איז אהערגעקומען, האט מען דא אין שטוב געשמועסט איבער די ווארהייט פון דעם צווייפלהאפטיגן סיפור, און מען האט באשלאסן אז ווען דער רבי וועט אריבערקומען וועט מען אים פרעגן זיין חוות דעת איבערדעם. און ווי נאר דער רבי איז אריינגעקומען האט דער רבי פון זיך אליין אנגעהויבן צו רעדן דערפון, אנדעם וואס קיינער זאל דאס נישט ארויפברענגען נאכאמאל. הערנדיג דאס האט זיך דער רבי אנגערופן בנועם לשונו: "ווייסט וואס איך וועל דיר זאגן, אפילו די מעשה וואס האט יעצט פאסירט, פון דא ביז צו די טיר, איז שוין אן אנדערע מעשה... אזוי גייען היינט די מעשיות!" [אין ספר "אביר הרועים" עמ' פ"ב ווערט צוגעלייגט אז דער קיוויאשדער רב וועלכער איז געווען אן אייניקל פון הרה"ק בעל אור למאיר זצ"ל האט שפעטער חוקר געווען ווי אזוי אזא טעות'דיגע מעשה האט געקענט אריינפאלן אינעם ספה"ק, און עס האט זיך ארויסגעשטעלט אז אט דאס איז נישט געשריבן געווארן דורכ'ן מחבר זעלבסט, און די ריכטיגע ווערסיע פון די מעשה איז ווי פאלגנד: דער רבי ר' מענדל'ע מרימנוב פלעגט יעדעס יאר אריינציען מיט'ן תענית יום הקדוש עטליכע שעה'ן אין די נאכט אריין, און ערשט דעמאלט האט ער געמאכט הבדלה און האט אויסגעפאסט. אבער יענעם יאר איז געווען אן אויסנאם אז ער האט נישט אזוי לאנג מאריך געווען ווי יעדעס יאר, און ווען די חסידים האבן זיך געוואונדערט דערויף האט ער זיי געענטפערט אז ער האט געזען אין די עולמות העליונים אז די טויערן האבן זיך שוין צוגעשפארט און דער אייבערשטער האט פארגעבן זייערע עוונות. אבער נישט ח"ו אז דאס איז געווען בעיצומו של יום הקדוש. עס איז ווירקליך באקאנט ווי שטארק דער רבי ר' מענדל'ע מרימנוב האט מקפיד געווען מיט'ן תענית יום הכיפורים, און ער האט קיינמאל נישט מתיר געווען צו אויספאסטן סיידן אין א פאל פון פיקוח נפש ממש. ווי דער רבי ר' מענדל'ע פלעגט זאגן אז וויבאלד עס שטייט אין די תורה הק' אז מ'דארף פאסטן אין דעם טאג, איז פשט אז דער עצם פאסטן שפייזט דעם גוף אויף א טבעיות'דיגן אופן, און דערפאר טאר מען בשום אופן נישט מיקל זיין דערין. ווי אויך פלעגט ער זאגן אז דער תענית יום הכיפורים איז מסוגל אויף אריכות ימים ווייל דאס שפייזט און היילט אויס די אלע אברים פונעם מענטש. (א חשוב'ער מורה הוראה שליט"א האט אונז אנגעמערקט, אז אינעם ספר 'אור למאיר' גופא שטייט נישט בפירוש אז די מעשה איז געווען בעיצומו של יום, נאר דער לשון דארט איז ווי פאלגנד: "הרב הק' מהר"ם מרימנאב פעם אחת הקדים תפלתו ביום הכיפור, עד שנראה להאנשים המסתופפים בצלו שעוד הוא יום". – איין יאר יום הקדוש האט ער מקדים געווען און פריער געענדיגט דאס דאווענען, אזוי ווייט אז פאר די מענטשן וואס פלעגן זיך מסתופף זיין בצל קדשו [און זענען געווען געוואוינט יאר יערליך צו ענדיגן דאס דאווענען גאר שפעט אויפדערנאכט] האט זיך "געדאכט" אז עס איז נאך טאג. עס איז אויך פארהאן א רעקארדירטע טעיפ פון הרה"ק רבי יענקעלע מפשעווארסק זצ"ל וואו ער פרובירט צו מיישב זיין די מעשה, אז אינדערהיים פלעגט מען אויך אין די שפעטע אוונט-שעה'ן נאך זאגן אז עס איז "גרויס טאג". אבער געוויס איז שוין במציאות נישט געווען טאג אינדערצייט וואס דער רבי ר' מענדל'ע האט ערלויבט פאר זיינע חסידים אויסצופאסטן)].
אטעטשמענטס
GL8.jpg (533.9 KiB) געזען 900 מאל
מרכז לספרים עתיקים וכתבי יד -קונים ומוכרים [email protected]
זוכט איר א זעלטען ספר ? דאן פארבינט אייך מיט אונז
יש מבין האט געשריבן:אויף די רוח הק' פון די מעשה קען מען אויך שווערן א שבועה דאורייתא אז עס איז שקר... [כנראה האט דאס דער רבי געמיינט ''פון דא ביז צו די טיר'' וכו]
די מעשה איז געווען אז דער קיווישאדער האט געלאדעדנט דעם רבין פאר א ברית און ספעציעל געלאזט דעם ספר אויפן טיש כדי עס זאל ווערן א שמועס דערפון.
Ok
Potatoes are used in every kitchen and no one is allergic to it