משכני - א סעלושן פארן פראבלעם פון אונזער דור?

[שפע רב]

35.png (1.22 MiB) געזען 2923 מאל

[שפע רב]

Screenshot_5.png (979.28 KiB) געזען 2923 מאל

[שמחה גוטמאן]

ייש’’כ פארן ארויפלייגן.

יעצט געהערט פון אן עסקן אז ס’קומט יעצט פאר אן אסיפה פאר מנהלי ישיבות אין קאנטינענטאל און ביינאכט וועט זיין פאר עסקנים. פון אלע קהילות.

האף איך אז ס’איז נישט קיין סוד. כ’זעה נישט קיין סיבה ס’זאל זיין קלעסיפייד אינפאו סא איך שעה’’ר עס דא.

[טישטוך]

די עד׳ס, די ארטיקלען אין אלע מאגאזינען, אוי איז דאס מעכטיג.

דער פראבלעם ברענט און לויט ווי עס זעט אויס וועט דער ׳משכני׳ פראגראם איבערנעמען די לייצעס. דא אין ארץ ישראל איז עס שוין א פאקט אין פילע קהילות, איך זעה איבעראל הענגען צעטלעך און גליונות איבער ׳משוך נועם׳ און ׳משכני׳. ב״ה.

[פאראויס]

wow

[סמעטענע]

די עד׳ס, די ארטיקלען אין אלע מאגאזינען, אוי איז דאס מעכטיג.

דער פראבלעם ברענט און לויט ווי עס זעט אויס וועט דער ׳משכני׳ פראגראם איבערנעמען די לייצעס. דא אין ארץ ישראל איז עס שוין א פאקט אין פילע קהילות, איך זעה איבעראל הענגען צעטלעך און גליונות איבער ׳משוך נועם׳ און ׳משכני׳. ב״ה.

אין ארץ ישראל זעהט מען דראסטישע שינויים ביי די בחורים זינט די הצלחה פון משכני אינערהאלב די קהילות ?

[שפעטער נישט יעצט]

ייש’’כ פארן ארויפלייגן.

יעצט געהערט פון אן עסקן אז ס’קומט יעצט פאר אן אסיפה פאר מנהלי ישיבות אין קאנטינענטאל און ביינאכט וועט זיין פאר עסקנים. פון אלע קהילות.

האף איך אז ס’איז נישט קיין סוד. כ’זעה נישט קיין סיבה ס’זאל זיין קלעסיפייד אינפאו סא איך שעה’’ר עס דא.

געליינט די ולקחתי
ס'איז נישט געשטאנען דארט עפעס צופיל חידושים
אבער כ'זעה נישט ווי אזוי ס'גייט זיך דא אין אמעריקא אויסארבעטען אזא אינטערעסאנטע פלאן פון טויזענטער משפיעים מ'דארף אויך מחנך זיין די טאטעס
ס'איז עפעס זייער א פארנעפעלטע פלאן פאר אמעריקא ווי יעדער איז פאריאגט און פארפלאגט און די מינדעסטע יושב הדעת

[פאראויס]

ער זאגט קלאר אז אמעריקע איז אנדערש און יעדע קהילה גייט עס מאכן אנדערש

[ניין דו]

די עד׳ס, די ארטיקלען אין אלע מאגאזינען, אוי איז דאס מעכטיג.

דער פראבלעם ברענט און לויט ווי עס זעט אויס וועט דער ׳משכני׳ פראגראם איבערנעמען די לייצעס. דא אין ארץ ישראל איז עס שוין א פאקט אין פילע קהילות, איך זעה איבעראל הענגען צעטלעך און גליונות איבער ׳משוך נועם׳ און ׳משכני׳. ב״ה.

אין ארץ ישראל זעהט מען דראסטישע שינויים ביי די בחורים זינט די הצלחה פון משכני אינערהאלב די קהילות ?

מ'זעט מער בחורים לערנען שבת וכדו'... מ'זעט אויך מער בחורים וואס זייער דאווענען האט זיך געטוישט,
און יא, איך אליין קען בחורים וואס האבן געהאט א שטארקע עליה א דאנק משכנו.

(און נאכאמאל משכנו איז נישט די זאך וואס גייט טוישן מענטשהייט, עס איז אבער א וויכטיגע זאך וואס פעלט שוין לאנג אויס און טוט אויף גאר אסאך)

[שמעק_טאביק]

שלו' עליכם טייערע אידן,

איך האב עטליכע מאל אדורכגעלייענט די גליונות, איך בין באמת נתפעל פון די גוטע רצון וואס איז דא, פון די געוואלדיגע פלענער אויפ'ן עתיד, פון די געלטער וואס מען אינוועסטירט לשם שמים, זאל השי"ת העלפן אז מען זאל טאקע קענען אלעס אויספירן מכח אל הפועל על צד היותר טוב, און מיר זאלן קענען מיט א שטאלץ אקעגן גיין משיח צדקנו מיט אונזערע טייערע בחורים – בנערינו ובזקינינו נלך בעז"ה.

איך בין אבער געבליבן מיט אסאך ספיקות און צעמישטע מחשבות, עטליכע פון זיי איז שוין געווארן אנגערירט אין פריערדיגע תגובות, און איך וויל עס אויסשמועסן דא אינאיינעם בדיבוק חברים.

א. דער חילוק צווישן ארץ ישראל און אמעריקע

די ערשטע זאך האט מיר דאס געמאכט טראכטן, מען קען נישט האבן די זעלבע ערווארטונגען אין די פארגרעבטע אמעריקע ווי אין ארץ ישראל, צוליב מערערע אורזאכן.

ערשטנס, דער גאנצער עולם דארט לעבט אביסל העכער, און איז נישט אזוי פארזינקען אין גשמיות ווי אין אמעריקע.

צווייטנס, עס איז דא אביסל מער רעספעקט פאר רבנים און מחנכים.

דריטנס, יונגעלייט האבן דארט פיל מער צייט, די גאנצע "טיים איז מאני" עבודה זרה זעהט מען נישט דארט, משא"כ ביי אונז ווי דער עולם איז פאריאגט און פארפלאגט, די סטאנדארד איז הויך, יעדער צווייטער ליגט אין חובות, די קאפ איז איבערגעשטרענגט, און אויב האט מען אביסל צייט ערב שבת אדער מוצ"ש וועט מען זיך ענדערש גיין אויסלופטערן אדער זיך צולייגן כאפן א דרימל ווי איידער זיצן אין ביהמ"ד לערנען מיט בחורים.

און נאך פארשידענע חילוקים.

וואס ברענגט מיר צו די קומענדיגע ספק:

ב. וועלכע יונגעלייט/אידן גייט מען אויסקלויבן צו די עבודת הקודש?

וואס גייט זיין זייער באהאוונטקייט, אין וועלכע אספעקט גייען זיי זיך אויסצייכענען? איך פארשטיי אז מען וועט געבן טרענירונג פון די העדקוואדערס, אבער די אידן וועלכע גייען נעמען די זאכן אויף זייערע פלייצעס דארפן זיין ערליך, פארשטענדליך, קענען קלאר די יסודות פון אמונה (זעירין אינון), פארשטיין די היינטיגע וועלט און נסיונות, זיי דארפן ארויסהאבן די מינימאלע יסודות פון תורת הנפש, זיי דארפן זיין איידל, קאנפידענשאל, און קענען האנדלען מיט חכמה, נישט זיין סענסיטיוו, פארשטיין אז נישט יעדער מענטש גייט זיך פארשטיין מיט יעדן בחור, זיי וועלן דארפן האבן אסאך צייט, און נאך און נאך...

פארשטייט זיך אז אלעס אינאיינעם איז נישטא ביי קיינעם. איז די שאלה ווי אזוי גייט מען קלויבן? וועמען גייט מען נעמען און וועמען נישט? גייט זיין קלוגע גיידליינס און נעמען טויגליכע מענטשן אדער גייט מען גיין מיטן קאפ אין וואנט (ווי צב"ש יא אדער נישט סמארטפאון, ווייב דרייווט יא אדער נישט).

ג. וואס טוט זיך מיט די בחורים אליינס?

וואס גייט זיין זייער דרייוו זיך צוצושטעלן? פארוואס זאל א בחור'ל אויפגעבן זיין MP3 אויף וואס ער קען הערן ליצנות פלעיס מיט וועדינג סאנגס און אנשטאט גיין אין ביהמ"ד הערן יסודות הדת? ווי אזוי עפנט מען די טיר צו די א.ג. "געשמאקע אידישקייט"? עס קען נישט קומען בכפי', ווייל אויב יא פארלירסטו די מלחמה גלייך אנהייב. די שאלה איז בעיקר אויף די אנהייב, ווי אזוי מאכט מען דעם "פתחו לי פתח כחודו של מחט", איך גלייב אז איינמאל דער בחור וועט שוין זיין דערינען וועט שוין בעז"ה ארויסשיינען דער טעמו וראו כי טוב ה', אבער דער בחור איז דאך מתחילה אזוי ווייט דערפון, ער וויל ענדערש בלייבן אין זיין קאמפארט זאון, בלייבן מיט די שטיקער געגרילטע פלייש און טעקנא מוזיק, זיך פוצן מיט די תפלין בייטלעך און ברילן, ווי אזוי שלעפט מען אים ארויס פון דארט, ווי אזוי מאכט מען א "משכני"?

וואס ברענגט מיר צו די קומענדיגע שאלה, וואס איז ענליך אבער דאך אנדערש געקנייטשט:

ד. איז מעגליך אריינצוברענגען אזא געשמאק אין אידישקייט וואס זאל קאמפיטן מיט'ן עולם הזה?

לאמיר זיך נישט נארן. וויפיל מענטשן שרייבן דא און דארט דעם שלאג ווארט "אריינברענגען א געשמאק אין אידישקייט", איז עס בלויז דאס, א שלאג ווארט. אודאי ווען איינער איז שוין אדורך דעם אלף פעמים טעם מיתה, ער האט זיך געבראכן דעם יצה"ר אסאך מאל, איז ער שוין זוכה צו שפירן א מין זיסקייט וואס איז מתוק מדבש ונופת צופים, אבער וואס טוט זיך ביז אהין? די וועלט איז למעשה אן עולם הנסיון, די תאוות רייצט אין אלע גאסן, און עס איז נישט אזוי גרינג אויסצולערנען א איד, אפגערעדט א בחור'ל, אז אידישקייט איז טאקע אזוי געשמאק, אז א ווארעמע דאווענען קען גענוצט ווערן אנשטאט אנדערע תאוות... אז א שבת קודש אדער א יו"ט איז באמת דערהויבן וכל חפציך לא ישוו בה. אמת אז דער סיפוק נאכ'ן זיך איינהאלטן איז דעלישעס, אבער בשעת מעשה איז עס א סטראגל, און אזוי דארף עס טאקע צו זיין, דאס איז די עיקר נחת רוח פאר השי"ת, איז מיין שאלה צי מען קען דאס אריינלייגן אין די בחורים און עס זאל האבן הצלחה? אדער איז עס א בחי' על מנת שתעלה לרקיע?

ה. וועט דאס זיין א טיעם-ארבעט מיט די ישיבות אדער גענצליך באזונדער?

דאס איז א שאלה וואס מען קען שווער מסביר זיין, און נאך שווערער האבן א תירוץ, היות עס זענען דאך פאראן כל מיני בחורים, כל מיני ישיבות, יעדער מיט אנדערע אישוס, אנדערע מעלות און חסרונות, און יעדער בחור פון יעדע ישיבה וועט דארפן עפעס אנדערש. הגם ביסודן של דברים דארפן אלע דאס זעלבע, ווי באשריבן אין די פאמפלעטן, מען וויל שפירן א קשר צום באשפער, א קשר צו תורה ומצוות, מען דארף א אוזן שומעת, דאך כשם שאין פרצופיהם שוות כך אין דעותיהם שוות. עס איז מיר אביסל שווער מסביר צו זיין שאלה (אפשר שפעטער אויב די צייט וועט ערלויבן), אבער סך הכל איז אז איך שפיר אז עס קען נישט זיין א וואן-סייז-פיטס-אלל, און בחורים באקומען געוויסע יסודות (אמת, ווייניג) אין די ישיבות, און די ארבעט פון משכני דארף זיין משלים צו זיין וואס עס פעלט נאך.

איינער שרייבט אויבן אז מען זעהט אין א"י בחורים זיצן און לערנען שב"ק. זייער חשוב! אבער מיר פארשטייען דאך אז לערנען האט מען שוין גענוג אין די ישיבות און נישט דאס איז די מטרה דא, אחוץ טאקע אויב זיי לערנען ספרים וואס פעלט אין ישיבה, ווי ספרי חסידות וואס פלאקערט אויף די נשמה, אדער הלכות וואס מען לערנט נישט אין ישיבה, אדער אפילו מען לערנט יא גפ"ת אבער מען לערנט עס נישט נאר כדי צו הייסן א פיינע בחור נאר טאקע ווייל מען איז א איד און דער רבש"ע האט אונז געגעבן די תורה און דאס איז די בעסטע מתנה.

מען דארף אויך ארבעטן אויף אמת'ע שמחה (נישט א פאלשע שמחה וואס קומט פון מוזיק אדער אנדערע תאוות גשמיות), דאס איז ממש א יסוד פאר געזונטהייט און פאר עבודת ה'.

ווי אויך דארף מען ארבעטן אויף א זאך וואס איז היינט כמעט ווי פארגעסן געווארן: מדות טובות!

איך מיש אביסל א קאשע, די שאלה בלייבט דערווייל צומישט... אנטשולדיגט.

און צום לעצט, אביסל צו מאריך זיין אין איין נקודה פון די צווייטע שאלה:

ו. וואס טוט זיך מיט תורת הנפש?

מיין שיטה איז (מוז נישט זיין ריכטיג, קענסט עס אפווענדן...) אז תורת הנפש איז היינט צו טאג דאס סאמע וויכטיגסטע אספעקט וואס פעלט פון אונזערע קינדער, און רוב פראבלעמען איז דער שורש אז עס איז נישט פאראן א געזונטער נפש.

איך וועל פרובירן מסביר זיין בקוצר אמרים, כאטש מען וואלט געקענט שרייבן דערפון א גאנצע מעת לעת.

איינער וואס האט אליינס א געזונטע נפש, און האט עלטערן מיט א געזונטע נפש, און געזונטע פאנקציאנאלע שטוב, וועט געווענליך (אבער נישט אייביג!) מצליח זיין אין לעבן, סיי ברוחניות און סיי בגשמיות. ד"ה אפילו עס וועט זיך מאכן שווערע צייטן, און ער וועט אפשר פאלן דא און דארט, וועט סוכ"ס מקויים ווערן שבע יפול צדיק וקם. די סארט בחורים/יונגעלייט זוכן נישט צו אנטלויפן פונעם "סיסטעם" (איך מיין מער עכטע אידישקייט ווי סיסטעם ואכ"מ), זיי זענען זייער צופרידן דא און זוכן נישט קיין גליקן ערגעץ אנדערש.

וועט איר פרעגן וואס מיינט א געזונטע נפש?

אויפן שפיץ גאפל וואלט איך געזאגט, פאר די עלטערן מיינט עס צו באמת פארשטיין די רצונות, נאטורן, שוואכקייטן און שטארקקייטן (פערסאנאליטי) פונעם קינד, צו קענען מחנך זיין "על פי דרכו", אקצעפטירן דאס קינד "באשר הוא שם" און נישט זיין דזשאדזשמענטל; און פאר'ן בחור'ל מיינט עס "דע את עצמך" – ער זאל זיך אליינס קענען, אליינס ליב האבן (דהיינו אז ער איז ווערד צו לעבן טראץ זיינע שוואכקייטן), האבן א געזונטע סעלף עסטיעם (נישט ח"ו גאוה) אז ער טויג צו לערנען, צו העלפן אנדערע, צו אויסוואקסן א ערליכע איד, א טויגליכער בעה"ב, וכדומה. ער זאל טראכטן פון "זיך", ער זאל זיך גוט קענען און פארשטיין זיין נפש, וויסן וואס עס קוועטשט אים און וואס רעדט צו אים, וואס מאכט אים ווייטאג און וואס מאכט אים צופרידן. ווען חז"ל זאגן אין אדם לומד אלא במקום שלבו חפץ בה, דארף קודם דער מענטש וויסן וואס זיין לב איז חפץ. וואס וויל ער? וואס האט ער ליב? נאר דעמאלס קען ער האבן הצלחה אין לערנען, און נאר אזא סארט לערנען וועט בלייבן אין די בלוט לעולמי עד. אויב לערנט מען נאר וואס – און ווייל – די ישיבה הייסט, פארגעסט מען די לימודים א וואך נאכ'ן חתונה.

עס זענען דא בחורים וואס דרייען זיך ארום פארלאשן, אדער מיט א שטיק עצבות אויפ'ן פנים, אדער גאר א טראבל מעיקער, און זיי ווייסן ניטאמאל פארוואס. עס קען זיין אז זיי קומען א דיספאנקציאנאלע שטוב, עלטערן מיט פערסאנאליטי דיסארדער, געווארן אביוזט איין אופן אדער א צווייטע, און די זאך האט אים געשאדט. אבער דער קינד איז נאך נישט גענוג קלוג און רייף צו פארשטיין, צו רעדן, ער רעדט זיך נאך איין אז זיין טאטע אדער מאמע זענען הייליג און גערעכט, אדער אז דער אביוזער איז ערליך, און וואגט זיך ניטעמאל צו טראכטן אנדערש, ווער רעדט נאך פון פארציילן. אזא קינד דארף עקסטערע הילף, געווענליך פראפעסיאנאלע, און מען דארף עס באהאנדלען סענסיטיוו. אזא קינד/בחור איז אין גלות, גלות הדעת, גלות הדיבור. מיר אלע ווייסן אז פסח, שרייבן די ספרים איז "פה-סח", ווייל דאס איז חירות, אז מען קען רעדן וואס עס ליגט אויפ'ן הארצן! דאס איז די גאולה פרטית פון די אייגענע גלות.

ליידער איז אונזער דור געשלאגן מיט מערערע סארט מענטאל שוואכקייטן, אויכעט ביי בחורים (און מיידלעך), עס איז היינט דא דעפרעסיע, ענקזייעטי, פאניק אטאקעס, אדיקשאנס, דראגס (ביז אווערדאוז רח"ל), עי-די-עיטש-די און או-סי-די א.א.וו. און כדי צו ברענגען די בחורים אויף א געזונטערן לעוועל מוז מען דאס אדרעסירן, און די ערשטע שטאפל אנצוקומען אויף א געזונטע וועג, איז ווי דערמאנט פריער – דע את עצמך!

א קליינע משל. איך האב געליינט אין איינע פון די אויסגאבעס דעם פסח ווי אין ישיבת סאטמאר מהר"א האבן די בחורים א נאנטע שייכות מיט'ן רבי'ן. מען קען רעדן צו אים, מען לערנט מיט אים בחברותא, וכדו'. עס איז נישט קיין ספק אז דאס איז א געוואלדיגע איידיע, און הלואי זאלן אנדערע ישיבות נאכטון אזעלכע איידיעס.

אבער ווען מען טראכט אריין טיפער, וועט מען זען אז דאס איז ווייט נישט גענוג. דער בחור ווערט פארנומען מיט'ן רבי'ן צו סאך, אנשטאט טראכטן פון זיך. ד.ה. בחורים (און אפילו עלטערע אידן...) זוכן א "אנטלויף-וועג" נישט צו דארפן פעיסן זיך זעלבסט. ביי עלטערע אידן איז עס דער טעלעפאן, קול מבשר, גיין וואקאציע, און כידוע האבן אזויפיל אידן ליידער פיינט 2-3 טעג יו"ט ווייל זיי פלאצן, זיי קענען נישט קאלן קול מבשר אדער טשעקן די נייעס און מעסעדזשעס אויפן טעלעפאן, און זיין מיט זיך אליינס איז TORTURE פאר די אידן... א מענטש דארף קענען זיין מיט זיך זעלבסט, האבן א "אינערליכע צופרידנהייט" ווי אזוי ער איז און ווי אזוי ער זעהט נאר אויס, און נאר דאס ברענגט א מענטש א אינערליכע רואיגקייט, ער זאל נישט דארפן לויפן צו אלע נארישקייטן וואס אנשטאט ברענגען אמת'ע סיפוק און צופרידנהייט בארואיגט (בארואיגט? פארטושט!) עס נאר לאותה שעה און דערנאך שפירט מען נאך ווייניגער צופרידן ווי בעפאר. (מעדיטאציע איז א גוטע אנהייב ואכ"מ).

דאס איז מיט אלע זאכן וואס מען טוט אין ישיבות. צי איז עס ליל ששי'ס מיט טשולענט, צי שובבי"ם פראגראמען, פליען צו קברי צדיקים, מאכן א שבתון ערגעץ אין די הרי אררט, אלעס איז שיין און וואויל, און אדרבה... אבער דאס אלעס קענען זיין הייליגע "ראן-אוועי'ס" (וואס איז כמובן מיליאן מאל בעסער ווי נישט הייליגע ראנעוועיס), מען אנטלויפט פון זיך זעלבסט, און דעריבער האט נישט די אלע פראגראמען א שטארקע השפעה אויפן לענגערן טערמין, ווייל עס איז נישט דא וואו די ברכה זאל חל זיין.

אלזא איז איינע פון די וויכטיגסטע זאכן וואס מען דארף פאררעכטן אין כלל ישראל בכלליות, אבער בעיקר פאר די גדיים שנעשו תיישים, צו בויען א "געזונטע נפש"! דאס וועט מאכן א בחור געזונט ברוחניות ובגשמיות, דאס וועט אים באגלייטן אויפן לעבן, עס וועט אים העלפן אי"ה האבן א געזונטע שלום בית, און צו זיין א גוטער פארשטענדליכער טאטע פאר זיינע קינדער, און וועט אנהאלטן די מסורה מיט א ערליכקייט און א שמחה.

און דאס דארף זיין די סאמע שפיץ פון משכני.

איך וועל דא ענדיגן כאטש איך האב נאך מחשבות אין קאפ, ועוד חזון אי"ה.

[בעל התניא]

@שמעק טאביק, הערליכע תגובה.

איך בין נישט אין משכינו אין איך בין ביי קיין מיטינג מיט זיי קיינמאל געזיצען,
אבער איך קען דאך דיר אביסל ענטפערן, נאכן ליינען זייערע ארטיקלען,און... אריין טראכטן אין דיינע שאלות,


שאלה א'
דער חילוק צוושיען א''י אין אמעריקע,
ביסט 100% גערעכט אז דארט איז פארהאנען מער ערנסטקייט און צייט ווי דא, און אה''נ טאקע וועגן דעם האט מען קודם אנגעהויבן דעי פראגראם איו א''י ווייל דארט האט עס געהאט אסאך מער פאטענשיל ווי דא אין אמעריקע, אבער דעיס מיינט נישט אז דא זאל מען בלייבען זיצן מיט צאמגעלייגטע הענט אויף אייביג, איך מיין אז די ביסט שוין אויך מודה אז עס העכסט צייט אנצוהייבן דא כאטש עפעס, נו און אז עס וועט נישט זיין פון די ערשטע מינוט אזוי מאסיוו אן געלונגען ווי זיי וויילן אז עס זעל זיין, איז וואס, אנהייבען דארף מען, אין איך שטעל מיך פאר אז איינמאל זיי וועלן אנהייבען מיט א סוקסעס, וועט עס נאר בויען זייער רעפיטעשען ביי די בוחרים, און ווי אויך וועט זיין מיט דעם א מעלה, ווייל סוכ''ס איז דאך א יעדער מודה אז אפי' דא אין אמעריקע, איז דא גענוג און נאך ערוואקסענע און ערענסטע כולל איגעלייט וכו' וואס זענען גרייט צו טוהן עפעס צוגאב זייערע כולל שעות, און מיט דעם וואס זיי וועלן זעהן אז דאס איז א סוקסעס, וועלן זיי אויך גרייט זיין ארויס צו העלפען די היילגע ארגענזאציע,


שאלה ב,
וועם גייט מען קלויבען,
די שאלה האט זייער א פושט'ע תי', וויבאלד אין א יעדע ישיבה כמעט איז היינט דא אינגעלייט וואס בויען אויף בחורים און לערנען מיט בחורים, איך זאג נישט אז א יעדער פון זיי טויגען, עס איז אבער דא גענוג וואס טויגען, און אז די ווילסט וויסן ווי אזוי מען וועלט זיי, פרעג סיי וועלכע מנהל פון א ישיבה, דאס ווייס איך יא אז זיי גייען דורך געוויסע חקירות און דרישות, עכ''פ די וועג ווי אזוי, איז דא, אה''נ אז דא דארפען מען זיי פאר אביסעל אנדערע קוואלעפעקעשענס, אבער דאך רוב פון דעי חברה וועלן מיט אביסעל טרעינג זיין גרייט אויך פארדעים,


שאלה ג' און ד' וועל איך אביסעל קאמביינען, ווייל עס איז ממש די זעלבע שאלה,

שאלה ג'
ווי אזוי 'הייבט' מען בכלל אן אריין ברעגען בחורים אין דעי נושאים,
שאלה ד'
ווי אזוי איז מען 'טאקע' מסביר פאר א בחור אז אידישקייט איז בעסער ווי אלע תאוות עוה''ז,
איך האב שוין געשריבען אויבן א תגובה איבער די נושא פון משכני, און אז די וועסט יענץ ליינען וועט דיר שוין נישט אזוי שווער זיין דיין שאלה, און לאמיר עס דא מסביר זיי אויפן שפיץ גאפעל,
עס הערשט היינט אזא מיינוג ביי רוב אידן צווישען אונז, אז מיטן פראבלעם אז עס הערשט א שוואכע נאנטקייט צום אייבערשטען און צו א יעדע דבר שבקדושה ביי די אינגווארג, אויף דעים איז נישט דא וואס צו טוען, די ניגון גייט 'נאר סיעתא דשמיא' אונז קען מיר 'גארנישט' טוהן, וויל איך מאכן א קלארשטעלונג, ''עס איז שקר וכזב'' אוואדי דארפן מיר האבן סיעתא דשמיא, אבער אונז דארף מיר אויך עפעס טוהן כלפי שמיא און עס איז קלאר אז מ'קען, והא ראי' פרעג א יעדע מנהל, מגי''ש, משגיח, וואס האט אפגעמאכט ביי זיך צו העלפן א פעצישע בחור, ווי אזוי עס האט זיך אויס געארבייט, דעי רעיט דערפון איז העכער ניינציג פארצענט ממש בלי גוזמא, איי וועסטו פרעגן אויב די רעיט איז אזוי הויעך, פארוואס קענען זיי נישט מאכן קיין טויש אויף די גאנצע ישיבה, איז זייער פשוט ווייל ווען דער מנהל וכו' הייבט אן ארבייטן מיט די בחור פרעזענדליך, און ער זעהט אז מיט דעי וועג וואס מען האט אים מחנך געוועהן פאר 30 יאר צוריק, אדער מער, ארייבט נישט, וועט ער קומען מיט אלטערנעטיווע חינוך מיטלען, וואס ער וועט רופען מיט אזא צינושקייט 'היינטיג', אבער ווען ער רעדט צו אסאך בחורים, ווי אויך די הולך ילך אין ישיבה, וועט ער זוכער מאכן אז עס בלייבט די זעלבע וועג ווי מ'האט אים מחנך געוועהן, אין דעיס ארייבט 'נישט' פארן רוב בחורים, און עס איז זייער פארשטעדליך ווייל דער אייבערשטער האט אראפ געשוקט פאר א יעדע דור זיינע נסיונות און זיינע וועגן און חינוך וואס העלפט פאר דעי נסיונות,
און יעצט משכני זאגט עכ''פ אז זיי גייען קומען מיט אביסעל מער א פארשטענליכע וועג און חינוך, וואס זאל זיין צוגעפאסט פאר די הייטיגע בחורים, אויב עס גייט טאקע אזוי זיין ווייסט נאר דער פין אויבן, אבער עכ''פ די וועג וואס צו נוצען איז דא, און עס ארבעט,


שאלה ה'
וועט דאס זיין און צוזאמארייבט פון די ישיבות,
און מיטן די שאלה פארדרייסטו אביסעל די זייגער, איך וועל מיך אבער באציען צום קעפל,
די תי' איז יא, עס איז געוועהן אין וומס''ב די וואך צוויי אסיפות אין קאנטענטיל, איינס מיט אסאך עסקנים, און איינס מיט די אנגעשטלטע אין ישיבות דא אין וומס''ב, איך ווייס נישט צו אלע מוסדות, אבער איך האב געהערט אסעך נעמען פון ישיבות, בתוכם ביידע סאטמער'ס,

שאלה ו'
וועגן תורת הנפש,
איך האב גארנישט געהערט דערוועגן, אבער דיין פרעגן מאכט מיר אויך נייגערג, כ'וועל מאכן אביסעל ריסערטש, אז כ'העל האבן א תי' וועל איך דיר לאזן וויסען,


(מיט אנטשלדיגאנג אויף מיין גרעמאטיק, איך קען פשוט נישט,)

[סתם]

וואו אזוי מאכט מען זיכער אז עס געשעט נישט צוווישן די בחורים און אינגעלייט אזוי וואו די מעשה פון די מאמענט איש מקושר דעם פסח אדער חלילה ערגער?
און אנדערע ווערטער צו וועם גייען די אינגעלייט זיין רעספאנסעבל צו ווער גייט זיין אחראי אויף זיי?

[בעל התניא]

וואו אזוי מאכט מען זיכער אז עס געשעט נישט צוווישן די בחורים און אינגעלייט אזוי וואו די מעשה פון די מאמענט איש מקושר דעם פסח אדער חלילה ערגער?
און אנדערע ווערטער צו וועם גייען די אינגעלייט זיין רעספאנסעבל צו ווער גייט זיין אחראי אויף זיי?

קודם האף איך אז די פארשטייסט אז ווען דער שרייבער פון יענע שורות האט געשריבען די שורות, האט ער עס געשריבען אויף אזא וועג וואס זאל דיר איבער נעמען, און עס נישט קיין מעשים בכל יום, אבער חושש זיין דארף מעו אייביג,
ווייס איך נישט וואס זיי פלאנען אבער אזויפל ווייס איך יא אז אין וומס''ב ווי עס איז היינט דא א מאסיווע סיסטעם אין ביידע סאטמער'ס ארויס צו העלפען שוואכע קינדער, דארפען אלע איינגעשטלטע איבער געבן א באריכט איינמאל א וואך, פאר דער וואס פירט עס דארט אן, אין איינע פון די זאכן וואס מען קוקט איז אויף דעים, און דער פאר וועם מען געבט איבער די באריכט איז ספעציעל באהוונט אויף צו כאפן אזעלכע פראבלעמען,
צו דא גייט זיין די זעלבע זאך ווייס איך נישט, אבער נאכאמאל א מהלך איז דא פארדעם,

[קאקאש קעיק מיט מילך]

דרשות ביים אסיפת משכינו אין ק"י

https://drive.google.com/drive/folders/ ... YU36-ujirY

[מי יודע]

וואו אזוי מאכט מען זיכער אז עס געשעט נישט צוווישן די בחורים און אינגעלייט אזוי וואו די מעשה פון די מאמענט איש מקושר דעם פסח אדער חלילה ערגער?
און אנדערע ווערטער צו וועם גייען די אינגעלייט זיין רעספאנסעבל צו ווער גייט זיין אחראי אויף זיי?

וואסערע מעשה דארט בקוצר אמרים?

[מי יודע]

ד. איז מעגליך אריינצוברענגען אזא געשמאק אין אידישקייט וואס זאל קאמפיטן מיט'ן עולם הזה?

לאמיר זיך נישט נארן. וויפיל מענטשן שרייבן דא און דארט דעם שלאג ווארט "אריינברענגען א געשמאק אין אידישקייט", איז עס בלויז דאס, א שלאג ווארט. אודאי ווען איינער איז שוין אדורך דעם אלף פעמים טעם מיתה, ער האט זיך געבראכן דעם יצה"ר אסאך מאל, איז ער שוין זוכה צו שפירן א מין זיסקייט וואס איז מתוק מדבש ונופת צופים, אבער וואס טוט זיך ביז אהין? די וועלט איז למעשה אן עולם הנסיון, די תאוות רייצט אין אלע גאסן, און עס איז נישט אזוי גרינג אויסצולערנען א איד, אפגערעדט א בחור'ל, אז אידישקייט איז טאקע אזוי געשמאק, אז א ווארעמע דאווענען קען גענוצט ווערן אנשטאט אנדערע תאוות... אז א שבת קודש אדער א יו"ט איז באמת דערהויבן וכל חפציך לא ישוו בה. אמת אז דער סיפוק נאכ'ן זיך איינהאלטן איז דעלישעס, אבער בשעת מעשה איז עס א סטראגל, און אזוי דארף עס טאקע צו זיין, דאס איז די עיקר נחת רוח פאר השי"ת, איז מיין שאלה צי מען קען דאס אריינלייגן אין די בחורים און עס זאל האבן הצלחה? אדער איז עס א בחי' על מנת שתעלה לרקיע?

ווי איך פארשטיי איז משכני נישט רפואה, נאר פריווענשאן
אוודאי א בחור וואס האט שוין טועם געווען די אלע זאכן איז זייער שווער צוריק ארויף צו ברענגן ווי לאנג ס'איז נישט יצא מאפכם
אבער א ריינע לעכטיגער בחור וואס טרעט אריין מיט זיין תמימות אין די ימי הבחרות, און האט נאך נישט טועם געווען די אלע זאכן, איז זייער גרינג (נישט אזוי גרינג ווי ס'שרייבט זיך, אבער גרינגער ווי מ'קלערט) צו האלטן אויף די רעלסן, און אז מ'געט אים א טעם און אידישקייט זוכט ער נישט קיין אנדערע גליקן

און אפילו א בחור וואס האט שוין יא טועם געווען טעמא דאיסורא, ווי גוט פילט ער זיך נאכדעם? פארוואס טוט ער עס? להכעיס? ער האט נישט בעסער וואס צו טון, בטלה מביאה לידי שעמום, אדער אנדערע בחור'ישע פראבלעמען, ווער קוקט אויף מיר, וועם גייט אן וואס איך טוה וכו' וכו'
הער אויס ר' משה בראוערמאן'ס דרשה פון דילינק דא

[שמחה גוטמאן]

האט נישט מיט משכיני מיין איך. אבער דאס וכיוצא בהן וויל משכיני.

20220429_192819.jpg (648.88 KiB) געזען 1984 מאל

[גאלדשטיין]

משכני סדר לימוד ערשק און שבק.jpg (135.92 KiB) געזען 1898 מאל

[פאראויס]

משכני סדר לימוד ערשק און שבק.jpg

מי ומה?

[שמחה גוטמאן]

[quote="שמחה גוטמאן"]האט נישט מיט משכיני מיין איך. אבער דאס וכיוצא בהן וויל משכיני.

[זילבערווערק]

מייסד משכינו וועט פירן סעודה שלישית פאר תלמידי ישיבה קטנה ד'סאטמאר ירושלים (מהרי"י)

2.jpg (168.46 KiB) געזען 1307 מאל

[מי לה' אלי]

געגרינדעט געווארן א חבורה פאר בחורי לינדען, יעצט בעפאר די זוממער, מיט א מעמד התייסדות פארן ארויספארן אין קעמפ

03 IBL 2 Posters1024_1.jpg (171.51 KiB) געזען 1228 מאל

03 IBL 2 Posters1024_2.jpg (162.77 KiB) געזען 1228 מאל

[צדיקים]

איחוד בחורי לינדען, ודברו"ק מכ"ק מרן אדמו"ר מקאסאן שליט"א מייסד העיר

01.jpg (162.71 KiB) געזען 1191 מאל

02.jpg (107.89 KiB) געזען 1191 מאל

[צדיקים]

04.jpg (101.48 KiB) געזען 1188 מאל

[פאראויס]

האט שייכות מיט משכיני דירעקט?