ירקרקות האט געשריבן:היכי תמצא האט געשריבן:ר' יום טוב האט געשריבן:ווארעמע מעלאנע האט געשריבן:פארקערט. די מיידלעך קומען ארויס פון סקול באזעצן און ערוואקסן.
מען האט נישט האלב פון די צרות מיט די מיידלעך, וואס יונגלעך און בחורים מאכן אן.
איך פארשטיי די נקודה, אבער מ'קען עס אנקוקן פארקערט אויך.
ווייל א מיידל וואס קומט ארויס פון סקול הייסט א גוט מיידל ביי דיפאלד. זי דארף גארנישט טון דערצו, בלויז צייגן מענטשליך.
משא"כ סתם א בחור אפילו א וואוילער איז א שג- אחוץ אויב ער איז א אויסגעהארעוועטער מתמיד.
אוי שרייבסטו גוט.
לאמיתו של דבר איז א בחור פון בינוני און ארויף פיל מער אויפגעארבעט פון א מיידל, כאטש וואס עס צייגט נישט אזוי שיין כלפי חוץ.
א בחור וועלכער גרייכט דעם בינוני+ צייכן באדייט דאס אז ער
קעמפט כסדר מיט זיך אליין, התמדה, שמירת עינים ומחשבות, תפלה בציבור וכו'.טראץ דעם איז ער פאררעכנט אלץ נאטינג ספעשל,
ווייל ער איז באמת נאטינג ספעשל.
ער טוט פשוט די בעיסיק חיובים וואס פארלאנגט זיך פון א איד, און איז ניטאמאל יוצא די העלפט.א מיידל משא"כ קען 'וואוילערהייט' דורכגיין טעג און וואכן אן קיין שום ערנסטע אפפער פאר אידישקייט.
טראץ דעם איז זי 'טאפ',
ווייל זי איז באמת 'טאפ' אין פארגלייך צו וואס עס פארלאנגט זיך פון איר. זי ערפילט אירע פליכטן בשלימות.
א פרוי נאך די חתונה קען גרינגשעצן איר מאן פאר זיין א פשוט'ער יונגערמאן, אין די צייט וואס זיין איינמאל ארויסגיין צופרי אין גאס, זיין אין בית המדרש און אהיים קומען, האט ער שוין בעצם געטון מער וויפיל זי טוט אין א וואך.
פון די אנדערע זייט קען מען איר פארשטיין,
למעשה איז זי אויף א העכערע מדרגה פון אים. ווער רעדט נאך אויב זי הערט א 'האטליין' און שפירט זיך 'קאנעקטעד', דאן איז מי ידמה לה?
גיי פארצייל איר אז קאנעקשן און ספירוטשואליטי קאסטן נישט קיין געלט.
און דאס אז זי וואלט נישט געווען בעסער אין זיינע שיך איז אויך גאנץ א קנאפע נחמה.
סאו?
כ'האב נישט קיין לעזונג.
מיט'ן ברענגן דער פערספעקטיוו פון א התחייבות צו תורה ומצוות, און אז עס ווענדט זיך לויט יעדנ'ס תפקיד, ביסטו טיילווייז גערעכט ווייל נשים מוזן נישט מקיים זיין מצוות עשה, ברויכן נישט לערנען בכלל, תעניתים, א.א.וו. "כל המלמד בתו תורה כאילו מלמדה תיפלת".
אבער למעשה איז היינט די מציאות אנדערש. די רבנים האבן דאס געטוישט וויבאלד דא אין אמעריקע ברויך מען צוגיין מיט א גאנץ אנדערע מהלך. איך מיש מיך אוואדאי אין דעם נישט אריין. אבער לאמיר שנעל כאפן א בליק. אמאל אינדערהיים האט סיי דער בחור און סיי דער מיידל געארבעט אין פארם ארויס געהאלפן אין הויז. די מיידל האט געמילקט די קו, דער בחור האט געהאקט די האלץ פאר'ן פייער און מ'האט חתונה געהאט ביי די פופצן. ישיבה האט מען נאר געשיקט אויב מ'האט געהאט גאר א סאך געלט אדער אן עילוי וואס א גביר האט אויסגעצאלט.די הייליגע צדיקים מיסדי תורה וחסידות דא אין אמעריקע (און איבער די וועלט) נאכ'ן מלחמה האבן געטוישט לפי דעתום הקדושים. שולעס, חדרים, ישיבות... אפי' סאטמאר וואס לערנט נישט ארויס פון חומש לערנט נאכאלץ הלכות שבת, און אלע אנדערע הלכות און וואס נישט.
איך פארצייל אייך אוואדאי נישט קיין נייעס. איך וויל נאר צוקומען צום שפיץ. מ'קען נישט זאגן אז א בחור "טוט פשוט די
בעיסיק חיובים וואס פארלאנגט זיך פון א איד, און איז ניטאמאל יוצא די העלפט". פארקערט ער טוט נאך אסאך. האט דען א בחור אמאל געגאנגען יעדען טאג אין מקוה, בכלל געגאנגען אין ישיבה, התמדה, געהאט די צייט קעמפן אינערליך בדוויקות השם, תפילה בציבור חוץ פון שבת, געקענט ליינען א ספר. א מיידל האט אבער אינדערהיים געטאן די זעלבע זאך וואס זי ברויך היינט צו טאן אהן די למודי חול, אין דאס אז א סאך פרויען פאסטן, עסן אין סוכה, דאווענען, א.א.וו. מהיכי תיתי אז זיי האבן דאס נישט געטאן אינדערהיים.
די מיסדי תורה וחסידות ברוב חכמותם האבן געהויבן די סטאנדארטן וויבאלד זיי האבן פארשטאנען אז דאס איז נויטיג אין אמעריקע. אבער מ'דארף מחשיב א בחור וואס איז אפילו
נאר אן א.ג. בינוני. ער טוט א סאך מער ווי די תורה פארלאנגט, ער טוט א געוואלד וואס קיינמאל אין היסטאריע האט יעדער בחור דאס געטאן.
בנוסף טוט ער דאס נאך אין אמעריקע וואו די נסיונות זענען צען מאל שווערער ווי אינדערהיים, וואו שמירות עניים איז א נסיון יעדער טריט און שריט. קיינמאל אין היסטאריע האט מען נישט אזויפיל פארלאנגט פון א בחור אין אן סביבה וואס האט די גרעסטע נסיונות אין היסטאריע. עם כל הכבוד איך בין זיך מיט אייך מחולק. א בחור טוט אזויפיל מער ווי דער תורה פארלאנגט, אסאך מער ווי די עקרי תורה, און ווער רעדט נאך פון א בחור א מתמיד וואס לערנט אויך מסילת ישרים און איז מקפיד אויף לשון הרע אין די צייט פון סעלפאונס. אדער תענית הדיבור פאר'ן דאווענען, פארטאגס ליל ששי, א.א.וו. מ'ברויך מחשיב זיין א יעדער בחור מיט התפעלות וואס טוט וואס מען פארלאנגט אין אמעריקע.
איצט רעדט מען פון עיקר הנושא של האשכול. מיידלעך האט מען סך הכל צו געלייגט א האלבע טאג לימודי קודש, און נאכדעם לימודי חול, ארבעטן שוין אין צוועלעפטע גראדע, גענוג אין נאך צייט צו פארברענגן און שמועסן בכל דבר ודבר אין ענגליש וועגן די לעצטיגע סטיילס, וועגן די חבורטעס, וועגן די שכנים. איך זאג נישט אז בחורים פארברענגען נישט. בחורים פארברענגען פיין. איך ווייז נאר אן ווי אזוי די סטאנדארטן זענען געהעכערט געווארן בחורים לעומת מיידלעך.
רעדט מען פון אפשר זאל מען טאקע טוישן ווי סאך די מיידלעך זאלן גיין אין שולע אדער איז עס ענדערש בעסער אז זיי העלפן אינדערהיים און לערנען זיך אויס די זאכן וואס א פרוי טוט נאכ'ן חתונה אנטשטאט אזויפיל לימודים. פאר מיר לייגט זיך דאס א סאך אויפ'ן שכל וויבאלד סך הכל וועלן זיי צוריקגיין צום אמאליגן וועג וואס זיי האבן געטאן אינדערהיים. אויב וועט דאס נישט שאטן זייער אידישקייט, זיכער איז בעסער ווייניגער שולע, היימארבעט, לימודים. און דאס איינטוישן פאר ארויסהעלפן אינדערהיים און לערנען זאכן וואס וועט גוט צוניץ קומען נאכ'ן חתונה.
דיסקלעימיר: איך בין נישט קיין רב, ניטאמאל א געהויבענע איד. ביטע נעמט נישט אן מיין מיינונג למתקנה