איש החסד האט געשריבן:איך בין אינטערעסירט צו הערן אלע סארט קאמענטארן, אריינגערעכנט גרעמער און ספעלינג טועתים.
נאט אייך אפאר ספעלינג טעותים (און אויבערפלעכליכע גרעמער)
ד(ער)[י] אומגעלונגענע(ר) קידנעפינג
איש החסד האט געשריבן:דער זייגער צייגט דריי פארטאגס, די גאס'ן זענען שטאק(-)פינסטער, קיין נפש חי' איז נישט צום געפינען אויפן מאלענקוב גאס. אורי' און רוני שפירןג(י)[ו]ט אין זייערע ביינער די ביטערע רוסישע פרעסט[ן], מיט זייערע פיס צושטויסן זיי די נארוואס פריש געפאלענע שניי. זיי שפאנען ביידע מיט געמאסטענע טריט, בעת וואס זייערע אויגן טוען וואכזאם זיך אומק(י)[ו]קען אויף דעם גאנצן ארום. זייערע גלידער צ(ו)[י]טערן פאר קעלט, עס ווארפט זיך א צאן אין א צאן. אבער מיט זייער פעסטע אנשלאסענ(')קייט קימערן זיי זיך בכלל נישט דערמיט, זייערע מחשבות זענען אצינד אנגעהיצט אויפן העכסטן גראד, זייער קריטיש וויכטיגע אויפגאבע שטייט ביי זיי פיל העכער די פריוואטע באקוועמליכקייטן.
די ברייטע מאלענקוב גאס וועלכע פארנעמט די שווערע קיעוו(')ער טרעפיק, איז אבער אצינד פ(י)[ו]סט און ליידיג. כמעט וואס ס'איז נישט צום געפינען קיין אויטא'ס דורכפארן אין אזא שפעטע שעה. אורי' און רוני מארשירן זייער וועג ווייטער, בעת וואס זייערע שטעק-שוך[ ?] (איז)[זענען] אינגאנצן פארזינקען אינעם שניי. אט אט באמערקן זיי שוין ענדליך דעם רויטן טאוועל אויף וועלכע די אלט(-)קייט איז היבש קענטבאר, די דאזיגע טאוועל ליינט זיך מיט אוקריינישע באכשטאבן די ווערטער ''הויעך-שולע פונעם סאוויעטישן פאר(-)איין''. 'אט זענען מיר אנגעק(י)[ו]מען צום ציל – מורמלט אורי' פאר רוני - אצינד דארפן מי(ט)[ר] נאכגיין וואו אהין דער טאוועל צייגט'.
א ריזיגער רויטער פינף שטאקיגע געביידע באווייזט זיך פאר רוני'ס אויגן. רוני, וועלכער האט פרובירט – ווי א[ן] ערפארענע[ר] מוסד אגענט - צו פארשטעקן זיין גרויס באגייסטערונג דורכאויס דעם גאנצן נסיעה זינט ער האט ארויס שפאצירט פונעם 'מוסד' הויפטקווא[ר]טיר אין תל אביב, קען זיך אבער מער נישט באהערשן, ערשט יעצט ווען ער הויבט אן האבן אן א השגה צו וואספארא געפארפולע שליחות ער ווערט געשיקט, ווערט אים שלעכט אויפן געוויסן. רוני דערמאנט זיך ווען זיין קאמאנדיר האט אים געווארנט צו וואספארא מסוכנ'דיגע שליחות ער איז אויסגעקליבן געווארן, זיין קאמאנדיר האט אים דעמאלט קלאר געגעבן דעם אויסוואל זיך אפצוזאגן דערפון, אבער ער - מיט זיין געמאכטן שטאלץ - האט דאס גלייך אקצעפטירט.
רוני געדענקט אויך זייער ג(י)[ו]ט, אז ער האט נאך ניטאמאל עספיעט צו דערציילן פאר זיין ווייב און ערוואקסענע קינדער אז ער לאזט זיך ארויס אויף א געהיימע מיסיע אין אויסלאנד. דער קאמאנדיר האט אים גלייך געשיקט צו א ספעציפישע ארט ווי ער האט זיך געטראפן מיט אורי', און זינט יענע רגע גייען זיי אינאיינעם ד[י](עם) גאנצ[ע](ן) נסיעה פונעם לוד-לופטפעלד ביז'ן מאלענקוב גאס וואס געפינט זיך אי[ן די](נעם) – אזוי גער(י)ופענע – אוקרייני(')שע(ר) הויפט שטאט קיעוו.
שטייענ(')דיג צו פ(י)[ו]סנ'ס פו[ן די](נעם) גרויסע(ר) רויטע(ר) געביידע, באמערקט רוני ווי אורי' שפאנט צו צום טויער און דריקט דעם קנעפל וועלכע געפינט [זיך] אין [די] רעכטע זייט. עס גייט נישט דורך קיין גאנצע מינוט ביז ווען עס דערהערט זיך א קול פונעם אנדערן זייט טויער, נאך א קורצע שטיל(-)קייט ווערט די טויער ברייט געעפענט. ביים טיר (–) באמערקט רוני( –) א יונגער אפיציר וועלכע ק[ו](י)קט זיי צוערשט אריין אין די אויגן, און באלד דערנאך רופט ער צו אורי' און בעט אים זיין אינדעטיפיקאציע קארטל, אורי' צעגערט נישט נאר נעמט גלייך ארויס עפעס פון זיין בלויען טאשקע און צייגט דאס פאר'ן אפיציר. ווי נאר דער אפיציר זעהט דאס, צייגט ער פאר אורי' אז ער קען גיין ווייטער.
אורי' געט א שלעפ צו זיך רוני, און הייבט אן שפאנען מיט אים אריין אינעם ברייטן קארידאר. אורי' כאפט אן רוני ביי די האנט און צייגט אים אז ער זאל אים נאכגיין ווי ער גייט. נאכ'ן דורך מארשירן דעם גאנצן קארידאר, עפענט אורי' אויף דעם טיר ביים עק פונעם קארידאר ווי עס געפינט זיך די טרעפ צו די אנדערע שטאקן. אורי' גייט ארויף צום צווייטן שטאק און גייט אריין אינעם קארידאר און גייט גלייך צו צום צווייטן טיר אויף די רעכטע זייט, און אינאיינעם מיט רוני ווערט פארשוואונדען צום אנדערן זייט פונעם טיר.
זייענ(')דיג אינעווייניג אינעם שטוב, געפינען זיי צוויי בעטן, א טיש און עטליכע בענקלעך רינגס און ארום, און ביי די זייט שטייט א קליין ק[י](ו)ך, און ווי אויך איז דארט פארהאנען נאך א קליין צ[י](ו)מער('ל) ווי עס געפינט זיך א ביה''כ און א שויער. דאן זעצט זיך אורי' אנידער אויף א בענקל און ער ריקט דאס צו צום טיש, ווען גלייכצייטיג בעט ער רוני צו ט[ו](י)הן די זעלבע.
אורי' דרייט אויס זיין פנים צו רוני, מיט זיינע שרעק-ווארפנדע אויגן ק[ו](י)קט ער גראד אריין אין רוני'ס אויגן, און דאן הויבט ער אן מיט א שטילע שטימע 'הער מיר צו, רוני מיין פריינד. איצט איז געקימען די צייט דיר צו פארציילען די ציל פון אונזער מיסיע, דו דארפסט אבער וויסן פון פאראויס אז אויב וועט פון דיין מויל ארויסגיין אפילו איין ברעקל אינפארמאציע מיט וועלכע איך וועל דיר אצינד געטרויען, ביסטו אויפן ארט א פאר(')אורטיילטער צום טויט. געדענק, אלעס געפינט זיך אין דיינע הענט, עס איז דיין פולער אחריות אז די מיסיע זאל נישט פארעפענטליכט ווערן איידער זי ווערט גענצליך אויסגעפירט, פארשטאנען' – פארענדיגט אורי' מיט א שארפע טאן. יא – האט רוני קורץ געענפערט.
