א דור פון מבקשים????.... וואס גייט באמת פאָר???...
די אחראים: יאנאש,אחראי,געלעגער
- שאץ מאץ
- שר שלשת אלפים
- תגובות: 3031
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מאי 15, 2008 5:01 pm
- לאקאציע: איבעראל
- פארבינד זיך:
א דור פון מבקשים????.... וואס גייט באמת פאָר???...
שוין א היפשע תקופה וואס מ'זעהט לעצטנס פנים חדשות באו לכאן, ס'וואקסט אונטער א דור פון משפיעים ומקבלים, כל מיני סיגים, פון אלע מיני שיטות, פארשטייט זיך אז דאס איז אלעס לתועלת עבודת ד', און לתועלת לוחם צו זיין מיט די הייטיגע גאס, ווי יעדער האט זיך זיין דרך וויאזוי אריין צו שלעפן היימישע יונגעלייט אונטער זייער פארטוך, און יעדער רופט עס אן ביי א צווייטן נאמען, הצד השוה שבהם אז רוב רובם זענען נייע דרכים וואס אונזערע זיידעס האבן נישט געהאט.
ווען מ'פרעגט זיך איינעם דעם צווייטן וואס איז דאס?, וואס איז פשט אז פלוני אלמוני האט אריין געכאפט 3 היימישע יונגעלייט פון אונזער ביהמ"ד?, קומט גלייך דער אנטווארט, וואס הייסט, ס'איז היינט א דור פון מבקשים, מענטשן זוכן ווי צו שטייגן, קיין ערליכע אידן איז נישטא, און בכלל איך קען יואלי ער איז אייביג געוועהן א מבקש אלע יארן, יעצט האט ער ענדליך געטראפן א פלאץ את שאהבה נפשי, וואס פארשטייסטו נישט?
שטעלט זיך די פראגע, איז דאס טאקע אזוי, אז די פארפלייצונג פון די אלע משפיעים ומקבלים ומבקשים זענען נכלל אין דעם איינעם פארמאט "דור המבקשים"?, אויב אזוי פארוואס איז דאס נישט געוועהן אין אונזערע צייטן?, פארוואס זעהט מען אז ווי א דור שפעטער און ווי יונגער דער יונגערמאן איז אלץ מער אויסזיכט האט ער צו ווערן פארכאפט אין א קליקע און צומאל אין א קולט? אפשר האט דאס גארנישט צו טון מיט מבקשים? אפשר איז נאר מבקשים א צו-נאמען?
די גאנצע נושא למען האמת האט מיר געקאסט א היפשע פאר שלאפלאזע נעכט, איך שטיי און איך קוק, אויף קרובים, אויף באקאנטע, וועלכע זענען פארשלעפט געווארן זה בכה וזה בכה, איינער טראגט א נארמאלן פנים אין די גאס און די צווייטע נישט, אבער סך הכל איז אז די ארומיגע משפחה מיטגלידער ווערן צוריסן און פארווייטאג'ט זענדיג ווי זייער'ס א ברודער, שוואגער, נעפיו, און גאר אייגענע זון און איידעמער קלויבן זיך נייע וועגן וואס ס'שמעקט נישט פאר די עלטערן און קרובים, און נישט נאר ס'שמעקט נישט נאר ס'טוט זיי באמת וויי, און אלעס אונטער מאנטל פון "מבקשים".
אט דאס האט מיר ממש צוגערויבט מיין מנוחה אין די לעצטע פאר חדשים, און איך האב נישט געוואלט בכלל שרייבן פון דעם, ווייל איך זיך מיר נישט קיין קאנטערווערסיע פון אונטער רייסן דא איינעם ווען איך האב נישט קיין תכלית און קיין אויסוועג, אבער אחרי העיון ווען איך האב באמת אריין געטראכט פון ווי קומט דער שורש, פון ווי הייבט זיך דאס אן, ווי איז דער לאך, און וואס איז דער גורם דערצו, פארוואס איז טאקע היינט אנדערשט ווי אמאל, בין איך געקומען צו החלטה אז איך מוז מיטיילן דעם ציבור וואס האט מיר אויפגעבליצט.
דאס איז הכל מודים אז ווען אונז זעמיר געוועהן בחורים (בסוף תש"ם ובתחילת שנות התש"ן), און די אלע וואס זענען אביסל מער אין מיין עלטער וועלן דאס מודה זיין, אז אין די ישיבות האט מען כמעט נישט געמאכט קיינמאל קיין "מצבים", ס'איז כמעט נישט געוועהן אזעלכע מבצעים ווי שעות רצופות, אויפזיין גאנץ ליל שישי, זינגען ק'ה אכסוף דאנארשטאג, פארקערט די ישיבות האבן גענומען דעם אומסטאבילן באשעפעניש וואס הייסט "בחור" און פראבירט צו סטאבעליזירן, מאכן נארמאל, לערנען נארמאל, דאווענען נארמאל, האלטן די סדרי הישיבה נארמאל, אוודאי האט זיך אויסגעפעלט א טרייב קראפט פאר א חזרה אז מ'זאל ענדיגן און זיך פארהערן האט מען געמאכט א שטיקל ווינט אין די ישיבה מ'זאל נישט אויסרעדן, אדער מ'זאל אנהייבן דעם סדר פארטאג'ס א שעה פריער, אבער רוב מאל איז עס געוועהן אויף א נארמאלע שטייגער.
א בחור וואס ווערט נתחנך צו נארמאלעטעיט, ווען ער האט חתונה פראבירט ער צו זיין "נארמאל" סטאביל, ער זיכט נישט קיין מצבים, זיין מח איז אים גראד, אוודאי קען מען ניצן פון צייט צו צייט א בוסט, א חיזוק, ס'איז דאס א בפי' גמרא ארבעה דברים צריכים חיזוק, און ווען דער יונגערמאן הערט א גוט ווארט פון א מגיד, א דרשן, א רב, א משפיע, איז עס עושה רושם אויף אים אז ער הייבט אן צוריק מיט א חשק, און ווי באקאנט איז דאס טאקע די תכלית פון די ימים טובים כדי צו הייבן דעם מענטש אויף ווייטער כמבואר בס' החינוך ועוד, אזא יונגערמאן וועט כמעט נישט אריין פאלן צו א קולט, אדער צו א קבוצה וואס זיצט אונטער משפיעים ומקבלים, ווייל ער איז "נארמאל" און סטאביל, ער שפירט נישט אז ער מוז האבן עפעס א עקסטרעמע דאוז פון רוחניות'דיגע דראג'ס.
וואס טוט זיך אבער מיט א בחור וואס איז נתחנך געווארן מיט עקסטרעמע מצבים, אז אין זיין ישיבה פלעגט מען בלאזן ווינטן כדי להמית, שעות רצופות, אויפזיין ליל שישי, אווקע געפארן אויף שבתים און געכאפט מלאכים, געזינגען ק'ה אכסוף שוין דאנארשטאג און נשמת פרייטאג, דער בחור וואס איז אזוי אויך נישט סטאביל געט מען אים א זעץ ארויף בשאט נפש אויף א ראלער-קאסטער, און ער פליט ארויף אין די ספערן, ער שפירט בשעת מעשה א מורא'דיגע הרגש, אבער ווען די הרגש ענדיגט זיך און ער קומט אביסל צו זיך ווי נאר ס'גייט דורך א קורצע תקופה הייבט ער אן צו דארשטן אויף נאך אזעלכע "גוטע הרגישים", און רוב מאל טרעפט מען עס נישט, (אפגערעדט אז דאס ברענגט עצבות ומרה שחורה ווען מ'זיכט הרגשים און מ'געפינט עס נישט) און אז מ'טרעפט עס נישט זיכט מען שטערקער, און אז מ'זיכט גאר שטארק לאנדעט מען אין די הרי אררט, אמאל צו שלעכטע הרגישים, און אמאל צו א משפיע און צו א ענדליכע קבוצה, און ער באקומט א שיינעם נאמען "מבקש"... א מבקש איז ער? נעבאך, ער איז נעבאך א פארלוירענע שאף, ער זיכט א זאך וואס איז נישט בנמצא, ער זיכט זיינע פארלוירענע הרגישים, און ער מיינט אז דא האט ער געכאפט דעם טוטער, ער שפירט ווי א דארשטעריגע פאדראגטע וואס דארשט נאך א גרויסע דאזע פון דאופ, וואס אליבא דאמת באקומט ער נישט וואס ער דארף ס'טוט אים נאר פאר'שיכור'ן אויף א וויילע.
קומט אויס אז די דור המבקשים איז פשוט א פועל יוצא פון די דור המצבים, וואלט זיך געפאסט אנצורופן די היינטיגע דור נישט "מבקשים" נאר "דור המצבים"...., איך גיי נישט געבן דא קיין הדרכה פאר די ישיבות און ראשי הישיבות, אבער לפי מיין קליינע שכל וואלט איך געזאגט אז יעדע ראש ישיבה דארף אראפ שטעלן אזא יסוד, בחורים! א איד דארף לערנען, א איד דארף דאווענען, א איד דארף האלטן די תורה, און דארף זיך אפהיטן אלץ איד, מ'מוז נישט "שפירן" מ'דארף נישט זיין מרוגש, אוודאי איז עס א גוטע געפיל אז מ'איז מסיים א מס' ס'איז דאך באמת גורם א שמחה כמה שנאמר פקודי ד' ישרים משמחי לב, אבער שפירן?, מ'מוז נישט שפירן, מ'דארף האלטן די תורה'דיגע פליכט אזוי ווי ס'איז אן קיין צוגעלייגטע הרגישים, זייט'ס נארמאל, גוט, און ערליך.
מיין ראש ישיבה מהרא"ש שטערן זצ"ל פלעגט זאגן אז דער בעלזא רב זי"ע פלעגט זאגן "בעלזא וועט זיין א ווינקל פאר תורה ויר"ש ביז משיח וועט קומען", שטעלט זיך די קושיא, וואס איז באמת פשט? מיינט דאס טאקע אז איינער וואס טראגט דעם נאמען בעלזא ער האט א גאראנטי אויף תורה ויר"ש ביז ביאת המשיח?, האט דער ר"י זצ"ל מסביר געוועהן אז אין יענע תקופה ווען יעדע חסידות האט זיך גענומען א געוויסע דרך אין עבדות ד', צו נוסח קאצק, צו חב"ד, אין יעדע חצר אויף זיין אופן האט געארבעט אויף א אנדערע נקודה, אבער אין בעלזא האט מען אוועק געשטעלט א יסוד אז דער עיקר איד איז לערנען און דאווענען און זיין א ערליכע איד, וואס אויף דעם האבן געצילט די בעלזא יושבים כידוע, דעריבער האט אויף דעם דער בעלזא רב געזאגט אזא מין חסידות ווי בעלזא פון בלויז לערנען און דאווענען ותו לא, אט דאס קען האלטן ביז משיח וועט קומען, ווייל אנדערע דרכים אין עבדות ד' קען זיין אז בשעתו איז עס געוועהן א תועלת און א תכלית איז אבער נישטא דער גאראנטי אז אט די מין עבודה וועט טאקע צוניץ קומען ביז ביאת המשיח, משא"כ אן עבודה פון לערנען און דאווענען (כלשונינו – נארמאל) דאס קען אייביג האבן א קיום.
ס'איז מיר אוסיגעקומען צו זיין אויף א נסיעה אויף מקומות הק' אין אייראפא מיט א קבוצה בחורים, האב איך געזאגט פאר די בחורים אנפאנג נסיעה, טייערע בחורים, אונז זעמיר נישט געקומען אהער אויף מקומות הק' צו "שפירן" א התעוררות, אסאך מאל ווען מ'פארט ארום אויף אזעלכע פלעצער ווערט דאס דער מדובר, פששש אין צאנז אה! איך האב ממש געשפירט.... אז...., א צווייטער ענפערט אין צאנז?.... האבעך גארנישט געשפירט אבער אין ראפשיץ דארט האב איך ממש געשפירט ווי דער תהלים עפנט זיך מיר...., און וויפיל מאל האט מען שולד געפילן פארוואס טאקע האט מען נישט "געשפירט", חברה, אונז קומען נישט אהער צו "שפירן", אונז קומען אהער ווייל יעדער איד דא האט א פעקל וואס ער וויל פועל'ן און מיר האבן די אמונה אז בזכות די אלע צדיקים וועלן מיר געהאלפן ווערן, אז איינער שפירט א התעוררות זייענדיג אויף א מקום צו אין ליזענסק צו אין קראקא מהיכי תיתי פארוואשע נישט, ס'איז פיין און גוט, אבער נישט דאס איז דער נקודה פון די נסיעה, און עטליכע בחורים האבן מיר געזאגט אז ממש די ווערטער האט זיי געטוישט די נסיעה זיי זענען געוועהן רואיג און צופרידן און... געשפירט א התעוררות!!!
דעריבער אחי ורעי! איך בין נישטא געקומען אראפרייסן קיין שום עובד ד' און קיין שום משפיע ומקבל קיין דורש ומבקש, איך וויל סך הכל אראפ שרייבן מיינע מחשבות וואס איז מיר אויפגעקומען צודערגיין די שורש הדברים פון די "מבקשים" און פראבירן מתקן צו זיין אויב איינער זיכט בכלל א תיקון, און מיר דארפן זיך אלע מחזק זיין פראבירן צו זיין "נארמאל" (כאטש וואס אלעזר לאנדא אויף זיין האט-ליין פירט א מערכה מיט נארמאל.....)
הכונו למערכה
כלנו לנארמאל!!!!!
ווען מ'פרעגט זיך איינעם דעם צווייטן וואס איז דאס?, וואס איז פשט אז פלוני אלמוני האט אריין געכאפט 3 היימישע יונגעלייט פון אונזער ביהמ"ד?, קומט גלייך דער אנטווארט, וואס הייסט, ס'איז היינט א דור פון מבקשים, מענטשן זוכן ווי צו שטייגן, קיין ערליכע אידן איז נישטא, און בכלל איך קען יואלי ער איז אייביג געוועהן א מבקש אלע יארן, יעצט האט ער ענדליך געטראפן א פלאץ את שאהבה נפשי, וואס פארשטייסטו נישט?
שטעלט זיך די פראגע, איז דאס טאקע אזוי, אז די פארפלייצונג פון די אלע משפיעים ומקבלים ומבקשים זענען נכלל אין דעם איינעם פארמאט "דור המבקשים"?, אויב אזוי פארוואס איז דאס נישט געוועהן אין אונזערע צייטן?, פארוואס זעהט מען אז ווי א דור שפעטער און ווי יונגער דער יונגערמאן איז אלץ מער אויסזיכט האט ער צו ווערן פארכאפט אין א קליקע און צומאל אין א קולט? אפשר האט דאס גארנישט צו טון מיט מבקשים? אפשר איז נאר מבקשים א צו-נאמען?
די גאנצע נושא למען האמת האט מיר געקאסט א היפשע פאר שלאפלאזע נעכט, איך שטיי און איך קוק, אויף קרובים, אויף באקאנטע, וועלכע זענען פארשלעפט געווארן זה בכה וזה בכה, איינער טראגט א נארמאלן פנים אין די גאס און די צווייטע נישט, אבער סך הכל איז אז די ארומיגע משפחה מיטגלידער ווערן צוריסן און פארווייטאג'ט זענדיג ווי זייער'ס א ברודער, שוואגער, נעפיו, און גאר אייגענע זון און איידעמער קלויבן זיך נייע וועגן וואס ס'שמעקט נישט פאר די עלטערן און קרובים, און נישט נאר ס'שמעקט נישט נאר ס'טוט זיי באמת וויי, און אלעס אונטער מאנטל פון "מבקשים".
אט דאס האט מיר ממש צוגערויבט מיין מנוחה אין די לעצטע פאר חדשים, און איך האב נישט געוואלט בכלל שרייבן פון דעם, ווייל איך זיך מיר נישט קיין קאנטערווערסיע פון אונטער רייסן דא איינעם ווען איך האב נישט קיין תכלית און קיין אויסוועג, אבער אחרי העיון ווען איך האב באמת אריין געטראכט פון ווי קומט דער שורש, פון ווי הייבט זיך דאס אן, ווי איז דער לאך, און וואס איז דער גורם דערצו, פארוואס איז טאקע היינט אנדערשט ווי אמאל, בין איך געקומען צו החלטה אז איך מוז מיטיילן דעם ציבור וואס האט מיר אויפגעבליצט.
דאס איז הכל מודים אז ווען אונז זעמיר געוועהן בחורים (בסוף תש"ם ובתחילת שנות התש"ן), און די אלע וואס זענען אביסל מער אין מיין עלטער וועלן דאס מודה זיין, אז אין די ישיבות האט מען כמעט נישט געמאכט קיינמאל קיין "מצבים", ס'איז כמעט נישט געוועהן אזעלכע מבצעים ווי שעות רצופות, אויפזיין גאנץ ליל שישי, זינגען ק'ה אכסוף דאנארשטאג, פארקערט די ישיבות האבן גענומען דעם אומסטאבילן באשעפעניש וואס הייסט "בחור" און פראבירט צו סטאבעליזירן, מאכן נארמאל, לערנען נארמאל, דאווענען נארמאל, האלטן די סדרי הישיבה נארמאל, אוודאי האט זיך אויסגעפעלט א טרייב קראפט פאר א חזרה אז מ'זאל ענדיגן און זיך פארהערן האט מען געמאכט א שטיקל ווינט אין די ישיבה מ'זאל נישט אויסרעדן, אדער מ'זאל אנהייבן דעם סדר פארטאג'ס א שעה פריער, אבער רוב מאל איז עס געוועהן אויף א נארמאלע שטייגער.
א בחור וואס ווערט נתחנך צו נארמאלעטעיט, ווען ער האט חתונה פראבירט ער צו זיין "נארמאל" סטאביל, ער זיכט נישט קיין מצבים, זיין מח איז אים גראד, אוודאי קען מען ניצן פון צייט צו צייט א בוסט, א חיזוק, ס'איז דאס א בפי' גמרא ארבעה דברים צריכים חיזוק, און ווען דער יונגערמאן הערט א גוט ווארט פון א מגיד, א דרשן, א רב, א משפיע, איז עס עושה רושם אויף אים אז ער הייבט אן צוריק מיט א חשק, און ווי באקאנט איז דאס טאקע די תכלית פון די ימים טובים כדי צו הייבן דעם מענטש אויף ווייטער כמבואר בס' החינוך ועוד, אזא יונגערמאן וועט כמעט נישט אריין פאלן צו א קולט, אדער צו א קבוצה וואס זיצט אונטער משפיעים ומקבלים, ווייל ער איז "נארמאל" און סטאביל, ער שפירט נישט אז ער מוז האבן עפעס א עקסטרעמע דאוז פון רוחניות'דיגע דראג'ס.
וואס טוט זיך אבער מיט א בחור וואס איז נתחנך געווארן מיט עקסטרעמע מצבים, אז אין זיין ישיבה פלעגט מען בלאזן ווינטן כדי להמית, שעות רצופות, אויפזיין ליל שישי, אווקע געפארן אויף שבתים און געכאפט מלאכים, געזינגען ק'ה אכסוף שוין דאנארשטאג און נשמת פרייטאג, דער בחור וואס איז אזוי אויך נישט סטאביל געט מען אים א זעץ ארויף בשאט נפש אויף א ראלער-קאסטער, און ער פליט ארויף אין די ספערן, ער שפירט בשעת מעשה א מורא'דיגע הרגש, אבער ווען די הרגש ענדיגט זיך און ער קומט אביסל צו זיך ווי נאר ס'גייט דורך א קורצע תקופה הייבט ער אן צו דארשטן אויף נאך אזעלכע "גוטע הרגישים", און רוב מאל טרעפט מען עס נישט, (אפגערעדט אז דאס ברענגט עצבות ומרה שחורה ווען מ'זיכט הרגשים און מ'געפינט עס נישט) און אז מ'טרעפט עס נישט זיכט מען שטערקער, און אז מ'זיכט גאר שטארק לאנדעט מען אין די הרי אררט, אמאל צו שלעכטע הרגישים, און אמאל צו א משפיע און צו א ענדליכע קבוצה, און ער באקומט א שיינעם נאמען "מבקש"... א מבקש איז ער? נעבאך, ער איז נעבאך א פארלוירענע שאף, ער זיכט א זאך וואס איז נישט בנמצא, ער זיכט זיינע פארלוירענע הרגישים, און ער מיינט אז דא האט ער געכאפט דעם טוטער, ער שפירט ווי א דארשטעריגע פאדראגטע וואס דארשט נאך א גרויסע דאזע פון דאופ, וואס אליבא דאמת באקומט ער נישט וואס ער דארף ס'טוט אים נאר פאר'שיכור'ן אויף א וויילע.
קומט אויס אז די דור המבקשים איז פשוט א פועל יוצא פון די דור המצבים, וואלט זיך געפאסט אנצורופן די היינטיגע דור נישט "מבקשים" נאר "דור המצבים"...., איך גיי נישט געבן דא קיין הדרכה פאר די ישיבות און ראשי הישיבות, אבער לפי מיין קליינע שכל וואלט איך געזאגט אז יעדע ראש ישיבה דארף אראפ שטעלן אזא יסוד, בחורים! א איד דארף לערנען, א איד דארף דאווענען, א איד דארף האלטן די תורה, און דארף זיך אפהיטן אלץ איד, מ'מוז נישט "שפירן" מ'דארף נישט זיין מרוגש, אוודאי איז עס א גוטע געפיל אז מ'איז מסיים א מס' ס'איז דאך באמת גורם א שמחה כמה שנאמר פקודי ד' ישרים משמחי לב, אבער שפירן?, מ'מוז נישט שפירן, מ'דארף האלטן די תורה'דיגע פליכט אזוי ווי ס'איז אן קיין צוגעלייגטע הרגישים, זייט'ס נארמאל, גוט, און ערליך.
מיין ראש ישיבה מהרא"ש שטערן זצ"ל פלעגט זאגן אז דער בעלזא רב זי"ע פלעגט זאגן "בעלזא וועט זיין א ווינקל פאר תורה ויר"ש ביז משיח וועט קומען", שטעלט זיך די קושיא, וואס איז באמת פשט? מיינט דאס טאקע אז איינער וואס טראגט דעם נאמען בעלזא ער האט א גאראנטי אויף תורה ויר"ש ביז ביאת המשיח?, האט דער ר"י זצ"ל מסביר געוועהן אז אין יענע תקופה ווען יעדע חסידות האט זיך גענומען א געוויסע דרך אין עבדות ד', צו נוסח קאצק, צו חב"ד, אין יעדע חצר אויף זיין אופן האט געארבעט אויף א אנדערע נקודה, אבער אין בעלזא האט מען אוועק געשטעלט א יסוד אז דער עיקר איד איז לערנען און דאווענען און זיין א ערליכע איד, וואס אויף דעם האבן געצילט די בעלזא יושבים כידוע, דעריבער האט אויף דעם דער בעלזא רב געזאגט אזא מין חסידות ווי בעלזא פון בלויז לערנען און דאווענען ותו לא, אט דאס קען האלטן ביז משיח וועט קומען, ווייל אנדערע דרכים אין עבדות ד' קען זיין אז בשעתו איז עס געוועהן א תועלת און א תכלית איז אבער נישטא דער גאראנטי אז אט די מין עבודה וועט טאקע צוניץ קומען ביז ביאת המשיח, משא"כ אן עבודה פון לערנען און דאווענען (כלשונינו – נארמאל) דאס קען אייביג האבן א קיום.
ס'איז מיר אוסיגעקומען צו זיין אויף א נסיעה אויף מקומות הק' אין אייראפא מיט א קבוצה בחורים, האב איך געזאגט פאר די בחורים אנפאנג נסיעה, טייערע בחורים, אונז זעמיר נישט געקומען אהער אויף מקומות הק' צו "שפירן" א התעוררות, אסאך מאל ווען מ'פארט ארום אויף אזעלכע פלעצער ווערט דאס דער מדובר, פששש אין צאנז אה! איך האב ממש געשפירט.... אז...., א צווייטער ענפערט אין צאנז?.... האבעך גארנישט געשפירט אבער אין ראפשיץ דארט האב איך ממש געשפירט ווי דער תהלים עפנט זיך מיר...., און וויפיל מאל האט מען שולד געפילן פארוואס טאקע האט מען נישט "געשפירט", חברה, אונז קומען נישט אהער צו "שפירן", אונז קומען אהער ווייל יעדער איד דא האט א פעקל וואס ער וויל פועל'ן און מיר האבן די אמונה אז בזכות די אלע צדיקים וועלן מיר געהאלפן ווערן, אז איינער שפירט א התעוררות זייענדיג אויף א מקום צו אין ליזענסק צו אין קראקא מהיכי תיתי פארוואשע נישט, ס'איז פיין און גוט, אבער נישט דאס איז דער נקודה פון די נסיעה, און עטליכע בחורים האבן מיר געזאגט אז ממש די ווערטער האט זיי געטוישט די נסיעה זיי זענען געוועהן רואיג און צופרידן און... געשפירט א התעוררות!!!
דעריבער אחי ורעי! איך בין נישטא געקומען אראפרייסן קיין שום עובד ד' און קיין שום משפיע ומקבל קיין דורש ומבקש, איך וויל סך הכל אראפ שרייבן מיינע מחשבות וואס איז מיר אויפגעקומען צודערגיין די שורש הדברים פון די "מבקשים" און פראבירן מתקן צו זיין אויב איינער זיכט בכלל א תיקון, און מיר דארפן זיך אלע מחזק זיין פראבירן צו זיין "נארמאל" (כאטש וואס אלעזר לאנדא אויף זיין האט-ליין פירט א מערכה מיט נארמאל.....)
הכונו למערכה
כלנו לנארמאל!!!!!
http://shatzmatz.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
- מר. פאטאשאפ
- שר שלשת אלפים
- תגובות: 3283
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מארטש 25, 2010 9:16 pm
- פארבינד זיך:
זייער אן אינטערסאנטע רעיון,
זוי ליינענדיג האב איך געקלערט אז מושכל הראשון בין איך מסכים, נאר מיט איין קליינע הערה אז כאטש וואס מ'דארף נישט שטרעבן אויף הרגשים, דארף מען אבער ארבעטען אריינצולייגן די הרגשים אין עבודת ה' און נישט און א עולם עבר וואס גייט פארביי מיטן שאטן
זוי ליינענדיג האב איך געקלערט אז מושכל הראשון בין איך מסכים, נאר מיט איין קליינע הערה אז כאטש וואס מ'דארף נישט שטרעבן אויף הרגשים, דארף מען אבער ארבעטען אריינצולייגן די הרגשים אין עבודת ה' און נישט און א עולם עבר וואס גייט פארביי מיטן שאטן
אל תסתכל בספעלינג אלא במה שיש בה.
הק' נ'חמן י'עקב ק'אהן המכונה ני"ק.
הק' נ'חמן י'עקב ק'אהן המכונה ני"ק.
- farshlufen
- שר שלשים אלף
- תגובות: 35242
- זיך איינגעשריבן אום: פרייטאג נאוועמבער 16, 2007 8:26 am
- לאקאציע: אויף די פאליצעס אין ספרים שאנק
- דזשעב 012
- שר האלף
- תגובות: 1356
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג יוני 27, 2010 6:52 am
- לאקאציע: על אדמת אמעריקע
יעדעס ווארט ממש זיך צו באלעקן.
איך האב שוין אמאל אריינגעקלערט דערין, אז די סיבה פארוואס היימישע לויפן ארום זוכן נייע וועגן/השפעות אשר לא שערום אבותינו, קומט וויבאלד מ'פילט א ליידיגקייט, מ'האט אזוי אריינגעפרעיגלט אז אן די מצב זענען מיר גארנישט ווערט.
פארשטייט זיך אז די געדאנק אז מען מוז זיין מער, איז שקר וכזב, נישט דאס זאגט אונז די אורחות צדיקים און אנדערע מוסר ספרים. אונז ברויכמער בלויז לערנען און דאווענען און זיין עובדי השם אויפן נארמאלען וועג, פונקט ווי אונזערע איר עלטערן פלעגן טאן.
איך האב שוין אמאל אריינגעקלערט דערין, אז די סיבה פארוואס היימישע לויפן ארום זוכן נייע וועגן/השפעות אשר לא שערום אבותינו, קומט וויבאלד מ'פילט א ליידיגקייט, מ'האט אזוי אריינגעפרעיגלט אז אן די מצב זענען מיר גארנישט ווערט.
פארשטייט זיך אז די געדאנק אז מען מוז זיין מער, איז שקר וכזב, נישט דאס זאגט אונז די אורחות צדיקים און אנדערע מוסר ספרים. אונז ברויכמער בלויז לערנען און דאווענען און זיין עובדי השם אויפן נארמאלען וועג, פונקט ווי אונזערע איר עלטערן פלעגן טאן.
-
- שר האלף
- תגובות: 1316
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג דעצעמבער 13, 2009 12:07 pm
- תלמודלערנער
- שר מאה
- תגובות: 247
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג מארטש 28, 2011 10:11 am
- לאקאציע: במקום שהמחשבה נמצא
א דאנק רב שאץ-מאץ פארן ארויפברענגן די נושא. עס דריקט מיר אויפן הארץ שוין א שטיק צייט, און אזוי ווי איר האט ארויפגעברענגט דעם נושא, וועל איך מיר אויסרעדן דא: עטליכע פון מיינע חברים זענען אריינגעכאפט געווארן אין איינע פון די קולטן, איך רעד דא פון ינגעלייט באמת'ע בעלי דעת, תלמידי חכמים מופלגים, און אפילו חריפים. זיי זענען אייביג געווען מבקשים (מצבים...), אבער זיי האבן מער ווייניגער ערפילט זייער בקשה/זיכענישן מיט לערנען, עס איז געווען אויסגעגאסן אן אמת'ע צהלה אויף זייערע פנימע'ר, זיי זענען געווען אנגעשלאסן אין מפעל הש"ס, טייל אויך אין דף היומי אד"ג.
לימים, ווען גאר א קלגוער איד, אזא איינער וואס זאגט באמת גוט, אזא איינער וואס פארשטייט צו תורת וכוחות הנפש, האט אנגפאנגן צו צעשפרייטן זיינע טיפזיניגע שיעורים, האבן זיך די יונגעלייט ארויפגעכאפט דערויף. דער רב זאגט באמת גוט, ואני הקטן האב זיינע ספרים. אבער די עפעקט וואס דער רב האט געהאט אויף די יונגעלייט איז נישט גוט. איך ווייס נישט צו מ'קען בלעמען דעם רב דערויף, קען גאר זיין אז די יונגעלייט האבן אים נישט גוט פארשטאנען, אבער די חשקות התורה וואס זיי האבן אמאל געהאט איז שוואכער געווארן. עס איז באמת א ווייטאג.
לעניות דעתי, איז די גאנצע זאך א חלק פון עקבתא דמשיחא, הנה ימים באים, לא רעב ללחם ולא צמא למים, כי אם לשמוע דבר ה'. זאגן צדיקים, די פראבלעם איז, אז מ'איז טאקע הינגעריג אויף תורה און יראת שמים, און דארשטיג אויף רוחניות, אבער די הינגער און דארשט וועלן ערפילט ווערן מיט פאלשע רוחניות.
לימים, ווען גאר א קלגוער איד, אזא איינער וואס זאגט באמת גוט, אזא איינער וואס פארשטייט צו תורת וכוחות הנפש, האט אנגפאנגן צו צעשפרייטן זיינע טיפזיניגע שיעורים, האבן זיך די יונגעלייט ארויפגעכאפט דערויף. דער רב זאגט באמת גוט, ואני הקטן האב זיינע ספרים. אבער די עפעקט וואס דער רב האט געהאט אויף די יונגעלייט איז נישט גוט. איך ווייס נישט צו מ'קען בלעמען דעם רב דערויף, קען גאר זיין אז די יונגעלייט האבן אים נישט גוט פארשטאנען, אבער די חשקות התורה וואס זיי האבן אמאל געהאט איז שוואכער געווארן. עס איז באמת א ווייטאג.
לעניות דעתי, איז די גאנצע זאך א חלק פון עקבתא דמשיחא, הנה ימים באים, לא רעב ללחם ולא צמא למים, כי אם לשמוע דבר ה'. זאגן צדיקים, די פראבלעם איז, אז מ'איז טאקע הינגעריג אויף תורה און יראת שמים, און דארשטיג אויף רוחניות, אבער די הינגער און דארשט וועלן ערפילט ווערן מיט פאלשע רוחניות.
התענוג האמיתי הוא תענוג הלימוד, בשאר התענוגים הנפש לא תמלא
- pianist
- שר חמישים ומאתים
- תגובות: 278
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג סעפטעמבער 06, 2011 10:07 pm
- לאקאציע: ביים פיאנע
איך פלעג טאקע אלע יאהרן אין ישיבה מקפוד זיין נישט אויפצושטיין פארטוגס מוט די אלע מצבים, און זיך פראבירט נישט צוצושטעלן צו די שעות רציפות, און איך שפיר טאקע אז איך בין מער א סטיבאלעזירטע יונגערמאן ווי מיינע חברים וואס פלעגן זיך יא צושטעלן.....
כ'מיין... וואס דרייסטע א קאפ... איך האלט נישט אז דאס איז די פראבלעם.
כ'מיין... וואס דרייסטע א קאפ... איך האלט נישט אז דאס איז די פראבלעם.
- מר. פאטאשאפ
- שר שלשת אלפים
- תגובות: 3283
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מארטש 25, 2010 9:16 pm
- פארבינד זיך:
איך גלויב אז אסאך אירע וועלן בשעת׳ן ליינען דעם ארטיקל פון הרב שאץ ׳שפורן׳ די אנדערע זייט פון די מטבע, און איך וויל דאס אויסשמועסן אביסל, ווייל איך שפור (שוין ווייטער שפור איך) אז דאס איז די בראך פארוואס מיר זוכן היינט אזויפיהל אנדערע דרכים, מ׳וויל האבן סאמטינג דיפערענט...
די ערשטע זאך ברויכן מיר נעמען אין באטראכט וואס די ווערטער ׳דאווענען און לערנען׳ האבן געמיינט פאר אונז בשעת מיר זענען געווען קינדער און בחורים, איך וועל פרעגן נאכמער, ווען מיין מנהל האט אמאל זיך צושריגן אויף א בחור ווען ער האט זיך דערוואוסט אז יענער הערט ׳טעל מי׳ טענה׳נדיג "א בחור דארף צו לערנען, א בחור דארף צו דאווענען, און חוץ מזה טאר אים גארנישט אינטערעסירן" פארוואס האט דאס פאר טייל אירע ביטער אויפגערעגט, ווען אין די זעלבע צייט האט דאס פאר טייל בחורים נישט אזוי שטארק געשטערט אדער גאר בכלל נישט געשטערט?
די סיבה איז לדעתי כדלהלן:
ווען א טאטע פרובירט מעורר צו זיין זיינע קינדער לתורה ויראת שמים, זענען פארהן בדרך כלל 2 מינע עלטערן, ס׳זענען דא עלטערן וועלכע געבן דאס איבער מיט א רואיגקייט, מיט א געשמאקע שפראך, מיט א שפראך וואס לאזט איבער אויפן קינד די השפעה אז ס׳איז געשמאק צו דאווענען, און ס׳איז געשמאק צו לערנען. ווידעראום זענען דא די אנדערע סארט עלטערן וועלכע זענען מער עקסטרעמע מחנכים, זיי געבן איבער די אויבן-דערמאנטע מעסעדזש פאר זייערע קינדער אויף א דערדרוקענדע אופן, וואס אויב איז דאס קינד אביסל פון א האקעלע טייג געקנאטן לאזט דאס איבער אויף אים א רושם ווי ער איז געצווינגען צו דאווענען און צו לערנען, און למשל ווען מ׳האלט ביי נשמת, און דער יונגעל דאווענט פשוט אין סידור, און דער טאטע גיט אים א שטופ, מיט אזא מאך מיט די האנט ווי איינער זאגט... נו... א שטיקל ברען, א שטיקל התעוררות ביי א נשמת, וויפיל פראצענט קינדער וועלן זיך ׳טאקע׳ נעמען שאקלען שטערקער צוליב דעם טאטנ׳ס דערמאנונג, דאס ווענצעך מיט וועלכן אופן דער טאטע געבט כסדר איבער די דרך החסידות פארן זוהן, ממילא אז אזא קינד וועלכע איז נתחנך געווארן אונטער אנגעצויגענע מאמענטן, און ער הערט דעם ראש ישיבה שרייען אז א בחור דארף צו ליגן בלויז אין די גמרא, פארעקלט דאס אים.
דאס איז דאך די טייטש פון ׳ולא הקפדן מלמד׳...
יעצט ווייטער, ווען דאס קינד ווערט עלטער שפורט ער (יא, א יומען ביאינג שפירט) א ליידיגקייט אין די טאג טעגליכע הלך ילך, און אויב וויל ער זיך מחזק זיין איז אים נישט גענוג צו ׳דאווענען און לערנען׳ ער מוז גיין אביסל ווייטער, אים איז נישט גענוג מאור ושמש, ער מוז גיין צו ליקוטי אמרים צו ליקוטי מהר"ן וכדומה...
עניוועי כ׳מוז מקצר זיין - שוין צופיהל גערעדט, איך האף ס׳איז גענוג קלאר.
כל טוב
די ערשטע זאך ברויכן מיר נעמען אין באטראכט וואס די ווערטער ׳דאווענען און לערנען׳ האבן געמיינט פאר אונז בשעת מיר זענען געווען קינדער און בחורים, איך וועל פרעגן נאכמער, ווען מיין מנהל האט אמאל זיך צושריגן אויף א בחור ווען ער האט זיך דערוואוסט אז יענער הערט ׳טעל מי׳ טענה׳נדיג "א בחור דארף צו לערנען, א בחור דארף צו דאווענען, און חוץ מזה טאר אים גארנישט אינטערעסירן" פארוואס האט דאס פאר טייל אירע ביטער אויפגערעגט, ווען אין די זעלבע צייט האט דאס פאר טייל בחורים נישט אזוי שטארק געשטערט אדער גאר בכלל נישט געשטערט?
די סיבה איז לדעתי כדלהלן:
ווען א טאטע פרובירט מעורר צו זיין זיינע קינדער לתורה ויראת שמים, זענען פארהן בדרך כלל 2 מינע עלטערן, ס׳זענען דא עלטערן וועלכע געבן דאס איבער מיט א רואיגקייט, מיט א געשמאקע שפראך, מיט א שפראך וואס לאזט איבער אויפן קינד די השפעה אז ס׳איז געשמאק צו דאווענען, און ס׳איז געשמאק צו לערנען. ווידעראום זענען דא די אנדערע סארט עלטערן וועלכע זענען מער עקסטרעמע מחנכים, זיי געבן איבער די אויבן-דערמאנטע מעסעדזש פאר זייערע קינדער אויף א דערדרוקענדע אופן, וואס אויב איז דאס קינד אביסל פון א האקעלע טייג געקנאטן לאזט דאס איבער אויף אים א רושם ווי ער איז געצווינגען צו דאווענען און צו לערנען, און למשל ווען מ׳האלט ביי נשמת, און דער יונגעל דאווענט פשוט אין סידור, און דער טאטע גיט אים א שטופ, מיט אזא מאך מיט די האנט ווי איינער זאגט... נו... א שטיקל ברען, א שטיקל התעוררות ביי א נשמת, וויפיל פראצענט קינדער וועלן זיך ׳טאקע׳ נעמען שאקלען שטערקער צוליב דעם טאטנ׳ס דערמאנונג, דאס ווענצעך מיט וועלכן אופן דער טאטע געבט כסדר איבער די דרך החסידות פארן זוהן, ממילא אז אזא קינד וועלכע איז נתחנך געווארן אונטער אנגעצויגענע מאמענטן, און ער הערט דעם ראש ישיבה שרייען אז א בחור דארף צו ליגן בלויז אין די גמרא, פארעקלט דאס אים.
דאס איז דאך די טייטש פון ׳ולא הקפדן מלמד׳...
יעצט ווייטער, ווען דאס קינד ווערט עלטער שפורט ער (יא, א יומען ביאינג שפירט) א ליידיגקייט אין די טאג טעגליכע הלך ילך, און אויב וויל ער זיך מחזק זיין איז אים נישט גענוג צו ׳דאווענען און לערנען׳ ער מוז גיין אביסל ווייטער, אים איז נישט גענוג מאור ושמש, ער מוז גיין צו ליקוטי אמרים צו ליקוטי מהר"ן וכדומה...
עניוועי כ׳מוז מקצר זיין - שוין צופיהל גערעדט, איך האף ס׳איז גענוג קלאר.
כל טוב
שר כח הרב זייער שטארקע דיבורם שפעציעל פאר א סאטמארע יוד
אגב וואס דיין מיינינג וועגן וואס איז לעצטענס געווארן א יעדע קהלה מיז האבע א אייגנע מסכת א זאך וואס פאר עטליכע יאר קיינמאל נישט געהערט
אגב וואס דיין מיינינג וועגן וואס איז לעצטענס געווארן א יעדע קהלה מיז האבע א אייגנע מסכת א זאך וואס פאר עטליכע יאר קיינמאל נישט געהערט
בכל פגע הריני מורגל להחזיק האמונה, כי לא נעשה דבר ביד המקרה רק על פי השגחתו יתברך, והריני מתאמץ בתפילה להעביר את רוע הגזירה, ולפיכך הריני מתייחס בקרירות להשתדלות (חזון איש אגרות ח"ב קלב)
שאצ'ל, מתוק מדבש כנהוג,
פונקט לעצטנס האט מיר מיינס א חבר - א מבקש - פארציילט, אז מיט עטליכע יאר צוריק איידער ער האט זיך ארויסגעלאזט אויף די יארכע זוכן דעם אויבערשטן, איז ער געווען ביי איינע פון די גדולי אדמורי דורינו א מנהיג פון א גרויסע חסידות, און ער האט אים געבעטן א הדרכה אין עבדות ה', און דער אדמו"ר האט אים געענטפערט צוויי ווערטער "זעצדעך לערנען"... ער איז געווען היבש אנגעווייטאגט אויף דעם ענטפער און ער איז ארויס פון דארט און אנגעהויבן זוכן עפעס בעסערס, ער איז געלאפן צו דעם משפיע און צו יענעם, ער איז געווארן א ......, למעשה זאגט ער מיר אז ער מוז מודה זיין אז דער רבי איז גערעכט געווען ווייל ער איז שוין געווען איבעראל און ער האט שוין אויספרובירט אלע עצות, ער האט שוין אפילו גערעדט צום אויבערשטן אויף אידיש... אבער ער איז אין ערגעץ נישט אנגעקומען דערמיט און די איינציגסטע עצה איז "זיך צו זעצן לערנען" און ווערן א נארמאלע מענטש, וכן עשה, און איך קען אייך זאגן עס איז נישט צום גלייבן ווי ווייט ער האט מצליח געווען אויף דעם "אלטן" דרך.
און נאכאמאל צו דיר שאץ, יישר כח,
די מעשה מיט די נסיעה איז פיינע סחורה וואס מען קען נוצן אויף אלע עניני עבדות ה' אז מען זאל זיך נישט פאר'נער'ן פון הרגשים, נישט ווערן צובראכן און נישט ווערן מרוגש, א הרגש איז בסך הכל א הרגש, (איך מעג ווערן פון דיינע נאכפאלגער???....)
פונקט לעצטנס האט מיר מיינס א חבר - א מבקש - פארציילט, אז מיט עטליכע יאר צוריק איידער ער האט זיך ארויסגעלאזט אויף די יארכע זוכן דעם אויבערשטן, איז ער געווען ביי איינע פון די גדולי אדמורי דורינו א מנהיג פון א גרויסע חסידות, און ער האט אים געבעטן א הדרכה אין עבדות ה', און דער אדמו"ר האט אים געענטפערט צוויי ווערטער "זעצדעך לערנען"... ער איז געווען היבש אנגעווייטאגט אויף דעם ענטפער און ער איז ארויס פון דארט און אנגעהויבן זוכן עפעס בעסערס, ער איז געלאפן צו דעם משפיע און צו יענעם, ער איז געווארן א ......, למעשה זאגט ער מיר אז ער מוז מודה זיין אז דער רבי איז גערעכט געווען ווייל ער איז שוין געווען איבעראל און ער האט שוין אויספרובירט אלע עצות, ער האט שוין אפילו גערעדט צום אויבערשטן אויף אידיש... אבער ער איז אין ערגעץ נישט אנגעקומען דערמיט און די איינציגסטע עצה איז "זיך צו זעצן לערנען" און ווערן א נארמאלע מענטש, וכן עשה, און איך קען אייך זאגן עס איז נישט צום גלייבן ווי ווייט ער האט מצליח געווען אויף דעם "אלטן" דרך.
און נאכאמאל צו דיר שאץ, יישר כח,
די מעשה מיט די נסיעה איז פיינע סחורה וואס מען קען נוצן אויף אלע עניני עבדות ה' אז מען זאל זיך נישט פאר'נער'ן פון הרגשים, נישט ווערן צובראכן און נישט ווערן מרוגש, א הרגש איז בסך הכל א הרגש, (איך מעג ווערן פון דיינע נאכפאלגער???....)
דער ענטפער טוישט זיך, אבער די פראגע בלייבט די זעלבע, וויפיל אזייגער איז?
- לכתחילה אריבער
- שר עשרים אלף
- תגובות: 20191
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 09, 2010 7:20 pm
- לאקאציע: למטה מעשרה
כ'מיין אז אויך איז שילדיג אביסל דאס וואס אין געוויסע חסידות'ער ווי מען האט געטוישט עומד להיות ממלא מקום! פאנגט זיך אן אזוי, נעכטען איז ער געווען א קדוש, היינט איז דער צווייטער, אין נעכטען איז דער וואס שטיצט די היינטיגער, געווען זייער גוט, און היינט איז ער א שייגעץ אא"וו.
באשליסט מען אז וואס איך האב איז גארביטש, נא לאמיר זעהן עפעס פון אינדרויסען.
וקצרתי מפאת הסענסעטיווקייט שבענין.
באשליסט מען אז וואס איך האב איז גארביטש, נא לאמיר זעהן עפעס פון אינדרויסען.
וקצרתי מפאת הסענסעטיווקייט שבענין.
"די וועלט זאגט אז מען קען ניט ארונטער דארף מען אריבער, און איך האלט אז מ'דארף לכתחילה אריבער" - אדמו"ר מהר"ש
- DotCom
- שר חמש מאות
- תגובות: 686
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג נאוועמבער 23, 2008 10:29 pm
- לאקאציע: אין גלות
שאץ, באמת א שיינע ארטיקל כאטש איך בין אביסל מחולק. כ'האלט נישט אז די מצבים אין ישיבה וכדו' זענען די גורם - עטליעסט נישט די עיקר, איך וואלט ענדערש געזאגט אז די פארמערטע פאליטיק'ס אין אונזערע קרייזן זענען בעיקר שולדיג, אינגעלייט זענען סיק און טייערד פון די ראולער קאוסטער רייד אויף וואס זייער פארטיי פירט זיי שוין פאר אזוי פיל יאר, און וועלן זוכן ווארעמקייט ביי מער רואיגערע פלעצער.
בכלל האלט איך אז אינגעלייט האבן די רעכט צו גיין ווי זיי ווילן נאר, אויב בלייבט ער א שומתו"צ, זיין שלום בית ווערט נישט געשעדיגט,ער ברענגט אהיים פרנסה, גיט זיך אפ מיט די קינדערלעך, בקיצור ער טוט זיינע דוטי'ס, האט די משפחה זילטש אריינצוזאגן, אדרבה עס איז אן עולה שאין כמוהו.
יעצט זעה איך אז רב לכתחלה אריבער שרייבט ענליך, און טאקע גאר גיט ארויסגברענגט זיין נקודה.
בכלל האלט איך אז אינגעלייט האבן די רעכט צו גיין ווי זיי ווילן נאר, אויב בלייבט ער א שומתו"צ, זיין שלום בית ווערט נישט געשעדיגט,ער ברענגט אהיים פרנסה, גיט זיך אפ מיט די קינדערלעך, בקיצור ער טוט זיינע דוטי'ס, האט די משפחה זילטש אריינצוזאגן, אדרבה עס איז אן עולה שאין כמוהו.
יעצט זעה איך אז רב לכתחלה אריבער שרייבט ענליך, און טאקע גאר גיט ארויסגברענגט זיין נקודה.
'היימישע קרעטשמע', אירע גרינדער, אנפירער, מנהלים, און מיטגלידער האבן פאר זיך איין ציל: ארויפצוברענגען א שמייכל אויף אידישע לעפצן (תקנות).
תלמודלערנער האט געשריבן:א דאנק רב שאץ-מאץ פארן ארויפברענגן די נושא. עס דריקט מיר אויפן הארץ שוין א שטיק צייט, און אזוי ווי איר האט ארויפגעברענגט דעם נושא, וועל איך מיר אויסרעדן דא: עטליכע פון מיינע חברים זענען אריינגעכאפט געווארן אין איינע פון די קולטן, איך רעד דא פון ינגעלייט באמת'ע בעלי דעת, תלמידי חכמים מופלגים, און אפילו חריפים. זיי זענען אייביג געווען מבקשים (מצבים...), אבער זיי האבן מער ווייניגער ערפילט זייער בקשה/זיכענישן מיט לערנען, עס איז געווען אויסגעגאסן אן אמת'ע צהלה אויף זייערע פנימע'ר, זיי זענען געווען אנגעשלאסן אין מפעל הש"ס, טייל אויך אין דף היומי אד"ג.
לימים, ווען גאר א קלגוער איד, אזא איינער וואס זאגט באמת גוט, אזא איינער וואס פארשטייט צו תורת וכוחות הנפש, האט אנגפאנגן צו צעשפרייטן זיינע טיפזיניגע שיעורים, האבן זיך די יונגעלייט ארויפגעכאפט דערויף. דער רב זאגט באמת גוט, ואני הקטן האב זיינע ספרים. אבער די עפעקט וואס דער רב האט געהאט אויף די יונגעלייט איז נישט גוט. איך ווייס נישט צו מ'קען בלעמען דעם רב דערויף, קען גאר זיין אז די יונגעלייט האבן אים נישט גוט פארשטאנען, אבער די חשקות התורה וואס זיי האבן אמאל געהאט איז שוואכער געווארן. עס איז באמת א ווייטאג.
לעניות דעתי, איז די גאנצע זאך א חלק פון עקבתא דמשיחא, הנה ימים באים, לא רעב ללחם ולא צמא למים, כי אם לשמוע דבר ה'. זאגן צדיקים, די פראבלעם איז, אז מ'איז טאקע הינגעריג אויף תורה און יראת שמים, און דארשטיג אויף רוחניות, אבער די הינגער און דארשט וועלן ערפילט ווערן מיט פאלשע רוחניות.
תלמוד איז דא פיין מרמז וועלכע חסידות מען רעדט און וועלכע משפיע, ער איז אפילו מרמז דער נאמען פון דער משפיע בתוך דבריו...
וקצרתי מפני סענסעטיווקייט של הדברים.
קודם יישר כוח הרב ש"ץ פאר א אויפריכטיכגע אנאליז איבער די היינטיגע מצב,
יעצט לאמיר צילייגען מיינע הערות,
קודם דאס וואס די זאגסט לאמיר זאגען איז די הסבר אויף די גרעסערע העלפט מבקשים, אבער ס'איז אלעמאל דא מענטשען וואס ס'ציהט זיי צי עפעס מער, צי טיפערע עבודת ה', וואס עס קומט נישט מחמת א דיסארדער, אין אזוי ווי ביי אלעס איז שווער צי מאכען א כלל וואס על הכלל כלו יצא,
נאר וואס דען טאקע אזאלכע זענען עלול צי אריין פאלען אין אזאלכע מבקשים קלאב'ס אין נישט וויסען אז אנשטאט גיין ארויף גייען זיי אראפ, אבער עכ"פ נישט אלעמאל קומט עס פין א דיסארדער,
צווייטענס ס'איז א שוואכע דור פיהל מיט דיסארדער'ס, מענטשען עסען גארביטש אין ווער רעדט נאך פין די טמא'נע וואקסינעשען'ס, אין די אלע זאכען ווירקט אויפען מוח וואס איז זייער א האקעלע חלק פין די מענטש, אין די פועל יוצע איז א בנדע משוגעים איינער עקסטרעים רעכטס אין איינער עקסטרעים לינקס אין איינער עקסטרעים סענטער (וואס?),
יעצט די קאלטיסטען איז אויך לא ראי זה כראי זה, ס'דא מער נארמאלע אין ס'דא טויטע משוגעים, אין ס'דא סתם באנדיטען אין ס'דא פארפרוירענע אקסען, וכו'
עכ"פ אזוי קוקט מען אויס נאך כמעט צוויי טויזענט יאר אין גלות, אידישע קינדער האבען אסאך אסאך מיטגעמאכט אין דאס וואס מען איז יא איז אויך א נס, איז לאמיר האפען שוין צי הערען די לאנג אויסגעהאפטע קול השופר וואס זאל מאכען א סוף צי דעם צישטרויבעלטע גלות, אין ס'וועט זיין לעכטיג אין זיס פאר אידישע קינדערלאך. אמן
יעצט לאמיר צילייגען מיינע הערות,
קודם דאס וואס די זאגסט לאמיר זאגען איז די הסבר אויף די גרעסערע העלפט מבקשים, אבער ס'איז אלעמאל דא מענטשען וואס ס'ציהט זיי צי עפעס מער, צי טיפערע עבודת ה', וואס עס קומט נישט מחמת א דיסארדער, אין אזוי ווי ביי אלעס איז שווער צי מאכען א כלל וואס על הכלל כלו יצא,
נאר וואס דען טאקע אזאלכע זענען עלול צי אריין פאלען אין אזאלכע מבקשים קלאב'ס אין נישט וויסען אז אנשטאט גיין ארויף גייען זיי אראפ, אבער עכ"פ נישט אלעמאל קומט עס פין א דיסארדער,
צווייטענס ס'איז א שוואכע דור פיהל מיט דיסארדער'ס, מענטשען עסען גארביטש אין ווער רעדט נאך פין די טמא'נע וואקסינעשען'ס, אין די אלע זאכען ווירקט אויפען מוח וואס איז זייער א האקעלע חלק פין די מענטש, אין די פועל יוצע איז א בנדע משוגעים איינער עקסטרעים רעכטס אין איינער עקסטרעים לינקס אין איינער עקסטרעים סענטער (וואס?),
יעצט די קאלטיסטען איז אויך לא ראי זה כראי זה, ס'דא מער נארמאלע אין ס'דא טויטע משוגעים, אין ס'דא סתם באנדיטען אין ס'דא פארפרוירענע אקסען, וכו'
עכ"פ אזוי קוקט מען אויס נאך כמעט צוויי טויזענט יאר אין גלות, אידישע קינדער האבען אסאך אסאך מיטגעמאכט אין דאס וואס מען איז יא איז אויך א נס, איז לאמיר האפען שוין צי הערען די לאנג אויסגעהאפטע קול השופר וואס זאל מאכען א סוף צי דעם צישטרויבעלטע גלות, אין ס'וועט זיין לעכטיג אין זיס פאר אידישע קינדערלאך. אמן
- תלמודלערנער
- שר מאה
- תגובות: 247
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג מארטש 28, 2011 10:11 am
- לאקאציע: במקום שהמחשבה נמצא
זיס האט געשריבן:תלמודלערנער האט געשריבן:א דאנק רב שאץ-מאץ פארן ארויפברענגן די נושא. עס דריקט מיר אויפן הארץ שוין א שטיק צייט, און אזוי ווי איר האט ארויפגעברענגט דעם נושא, וועל איך מיר אויסרעדן דא: עטליכע פון מיינע חברים זענען אריינגעכאפט געווארן אין איינע פון די קולטן, איך רעד דא פון ינגעלייט באמת'ע בעלי דעת, תלמידי חכמים מופלגים, און אפילו חריפים. זיי זענען אייביג געווען מבקשים (מצבים...), אבער זיי האבן מער ווייניגער ערפילט זייער בקשה/זיכענישן מיט לערנען, עס איז געווען אויסגעגאסן אן אמת'ע צהלה אויף זייערע פנימע'ר, זיי זענען געווען אנגעשלאסן אין מפעל הש"ס, טייל אויך אין דף היומי אד"ג.
לימים, ווען גאר א קלגוער איד, אזא איינער וואס זאגט באמת גוט, אזא איינער וואס פארשטייט צו תורת וכוחות הנפש, האט אנגפאנגן צו צעשפרייטן זיינע טיפזיניגע שיעורים, האבן זיך די יונגעלייט ארויפגעכאפט דערויף. דער רב זאגט באמת גוט, ואני הקטן האב זיינע ספרים. אבער די עפעקט וואס דער רב האט געהאט אויף די יונגעלייט איז נישט גוט. איך ווייס נישט צו מ'קען בלעמען דעם רב דערויף, קען גאר זיין אז די יונגעלייט האבן אים נישט גוט פארשטאנען, אבער די חשקות התורה וואס זיי האבן אמאל געהאט איז שוואכער געווארן. עס איז באמת א ווייטאג.
לעניות דעתי, איז די גאנצע זאך א חלק פון עקבתא דמשיחא, הנה ימים באים, לא רעב ללחם ולא צמא למים, כי אם לשמוע דבר ה'. זאגן צדיקים, די פראבלעם איז, אז מ'איז טאקע הינגעריג אויף תורה און יראת שמים, און דארשטיג אויף רוחניות, אבער די הינגער און דארשט וועלן ערפילט ווערן מיט פאלשע רוחניות.
תלמוד איז דא פיין מרמז וועלכע חסידות מען רעדט און וועלכע משפיע, ער איז אפילו מרמז דער נאמען פון דער משפיע בתוך דבריו...
וקצרתי מפני סענסעטיווקייט של הדברים.
סיג לחכמה שתיקה
התענוג האמיתי הוא תענוג הלימוד, בשאר התענוגים הנפש לא תמלא
-
- שר חמש מאות
- תגובות: 537
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג אקטאבער 30, 2011 2:19 am
איך האב פונקט היינט גערעדט מיט איינעם וועגן דעם, פרעגט ער מיר "אבער פארוואס האט זיך דער אינגערמאן ליידער צוטיילט"?
דא בין איך שוין געבליבן געפלעפט, איך ווייס נישט צי דער משפיע האט גורם געווען די צוטיילונג, אדער די אונטערליגנדע סיבה פונעם צוטיילונג רח"ל האט אים געשיקט צום משפיע
אזוי צי אזוי, דאס דאווענען שפעט האט קיין תירוץ, אפילו אויב דו לערנסט עטליכע שעה גמרא תוס' מיט חסידישע ספרים. לא זו הדרך. פינטל
דא בין איך שוין געבליבן געפלעפט, איך ווייס נישט צי דער משפיע האט גורם געווען די צוטיילונג, אדער די אונטערליגנדע סיבה פונעם צוטיילונג רח"ל האט אים געשיקט צום משפיע
אזוי צי אזוי, דאס דאווענען שפעט האט קיין תירוץ, אפילו אויב דו לערנסט עטליכע שעה גמרא תוס' מיט חסידישע ספרים. לא זו הדרך. פינטל
-
- שר חמש מאות
- תגובות: 609
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג דעצעמבער 23, 2010 3:29 pm
- לאקאציע: האלעוויי ווען איך ווייס......
pianist האט געשריבן:איך פלעג טאקע אלע יאהרן אין ישיבה מקפוד זיין נישט אויפצושטיין פארטוגס מוט די אלע מצבים, און זיך פראבירט נישט צוצושטעלן צו די שעות רציפות, און איך שפיר טאקע אז איך בין מער א סטיבאלעזירטע יונגערמאן ווי מיינע חברים וואס פלעגן זיך יא צושטעלן.....
ביסט טיף גערעכט הרב שאץ
איך מיין אז ער ארבעט ציזאמען מיט מיכאל שניטצלער
#טרעק 5
אז מען רעד פון די מלאך קומט די ..........
[email protected]
[email protected]
- שאץ מאץ
- שר שלשת אלפים
- תגובות: 3031
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מאי 15, 2008 5:01 pm
- לאקאציע: איבעראל
- פארבינד זיך:
כ'שעם מיך האט געשריבן:איז דאס דער זעלבער שאץ פון חנוכה? יא מצב אדער נישט מצב?
איך וועל ענפערן און דאס וועט אויך דינען א תירוץ פאר מר. פאטאשאפ,
ווער ס'קען מיינע טאטע ארטיקלען זעהט קלאר אז איך האב ליב דשאסי אידישקייט, איך האב ליב ווען דאס אידישקייט איז זאפטיג, מיט א געשמאק און א טעם, ווי צדיקים פלעגן טייטשן מצוה הבא לידך אל תחמצנה, מ'זאל זיך נישט זויער מאכן צו א מצוה...
פאטאשאפ, איר רעדט פון טריקענע אידישקייט, ווען מ'זאגט סתם פאר א בחור, לערן, דאוון, שטיי, גיי, קום, זיץ, ניין, איך רעד ווען מ'זאגט עס געשמאק, אז דער מגי"ש אליין איז דער בעסטע סעמפל אז ער אליין איז איין שטיק שמחה, די תלמידים זעהן אז ער פרייט זיך צו זיין א בן תורה, דאס ברענגט אריין א חשקות און די תלמידים זאלן וועלן האבן שייכות מיט די תורה,
איך האב קיינמאל נישט געשריבן אין מיינע טאטע ארטיקלען קיין עקסטרעמע הרגישים, איך האב בלויז געשריבן טיפס וויאזוי צו מאכן דעם יו"ט און די מצות מיט טעם און געשמאק, אז די קינדער זאלן דאס ליב האבן,
ס'איז מעגליך אז די מצבים איז נישט די דירעקטע גורם, אבער די עקסטרעמע מצבים, און די דורשט נאך דעם גוטן געפיל איז זיכער א גורם, און מיינט נישט אז זי משפיעים וויסן נישט דערפון, ניין, זיי ווייסן אז די סבה פארוואס אומשילדיגע יונגעלייט קומען איז צוליב דעם, און מאנכע רעדן דערפון כסדר אז זיי זענען די אדרעס מ'זאל נישט פליען פון די הרגישים נאר בלייבן נארמאל, טאקע דאס וואס דער יונגערמאן האט מורא דאס אדערסירן זיי... ביודעי ומכירי קאמינא.
עס דארף צוגעצייכנט ווערן אז אויך א גורם איז, ווען יונגעלייט האבן דעם שלעכטן געפיל פון נישט זיין אינגאנצן ערליך אדער נאך א דורכפאל אין סיי וועלכע רוחניות'דיגע פריוו, מענטשן האבן זייער פיינט שולד געפילן, און ווען מ'הערט א שפראך אז ס'איז פיין און גוט וכו' וכו' איז דאס דראג'ס קעגן צובראכנקייט... ויש להאריך בזה טובא.
http://shatzmatz.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;