צבי בלומענפעלד איז איינע פון די חידושים אויפן סידי, וואס כאטש ער האט שוין לאנג אויפגעוויזן וואס ער קען, שטעלט ער זיך דא ארויס אויפן פראנט פון די היינטיגע גוטע אראנדזשירערס. ער טייטש'ט אפ דעם ניגון און מאכט עס פאר א שלימות.
עמיר זעהן אויב ס'גייט אויפכאפן ביים היימישן ציבור. הכל תלוי במזל אפי' הערשי ראטנבערג'ס היט ניגונים. הייב אן נאכאמאל... הללו את ה' מן השמים... איי איי איי...
אקעי, דאסי נאר געווען א טעימה'לע פארן סידי, יעצט הייבט זיך אן די סידי...
ברכנו
א אלטע פארצייטישע געשמאקע ניגון. א שטיק שמחה, דערמאנט די ניגונים פון מתיקות וכדו', ותגדלם בתורתך (אויך פון ר' יו"מ) שהחיינו וכו'. ר' יוסף משה האט דעליווערט א גוטס, אזוי ווי ס'פאסט פאר אבי אבות ההיינטיגע-עכט-חסידישע נגינה.
די צווייטע פאל איז די היט פונעם ניגון, זייער געשמאק און ניי, ווי זאגט ר' וועלוול: די שטיקל וואס האט איהם געמאכט נעמען די ניגון... די ערשטע פאל איז זייער גוט אפגעטייטשט און עכט חסידיש שבחסידיש און זייער גוט געבויעט. די הויעכע פאל הייב איך ערשט יעצט אן אביסל צו שפירן, (נאכן זיך בארוהיגן פונעם 'טאטע' גניבה'לע... פונעם 'מיר דאנקען דיר 'טאטע'... ווי שרייבט יענער? מיר האבן דאך איין טאטע..) ס'הייבט מיר אן צו כאפן, ווען מ'טראכט פירוש המילות האט די ניגון א אנדערע צורה אינגאנצן. זייער ווארעם און לעבעדיג. ס'שטעלט זיך אביסל אפ, טאטע, אוי טאטע, און ס'פליסט ווייטער 'ברכנו אבינו וכו'.. אויפן זעלבן געדאנק בערך פונעם צווייטן פאל, בענטש בענטש, - - בענטש דיינע קינדער...
זאנוויל זינגט דא מיט די גאנצע פרישקייט און ברען, חסידיש און היימיש. כ'וואלט געזאגט אז ביים צווייטן מאל פארדרייען דעם טאטע(...) האט ער אביסל געוויזן אז דאס איז א בדיעבד'יגע פאל... לענ"ד האט ער געדארפט זינגען כאטש נאך איין מאל גראד דעם פאל. ביים צווייטן מאל די ערשטע פאל געבט ער א קנייטש ביים ברכנווו אבינווווו.. נו, בענטש שוין... און די קוועטש ביים ל' פון כולנו מאכט עס נאכמער חסידיש... ער ענדיגט די ניגון איז עס סימפל, זאנוויל.
די קווייער'ס באמערקט מען ניטאמאל אזוי שטארק, און דאסי גראדע א מעלה, דערווייל נאכנישט געכאפט די מלכות שטיקלעך דא.
משה לאופער כהלכתו ככל משפטו וחוקתו... דערמאנט אזוי די אלטע צייטן... א פארצייטישע אינטרא, מיטן היינטיגן מיקס...
געוואוט פאר דעם ניגון אז ס'גייט פאראייביגט ווערן (פארגעסט נישט אז די אנקעטע איז געווען א טאג נאכן הערן ס'ערשטע מאל..), נישט אז כ'האלט אז ס'גייט בכלל אריינגיין. שוין יארן וואס א לעבעדיגע חסידישע ניגון טרעפט נישט קיין פלאץ ביים היימישן ציבור, די איינציגע וואס זענען אריין זענען אויך אזעכע וואס ווערן שטאט אינמיטן (אוי, אוי, כי טוב האשעם... אהה לע לא אה לע לא אלוקי... וכו')... און געווענליך זינגט מען נאר דעם שטיקל, אדער שמירט מען שנעל איבער די לעבעדיגע ביז די הארא שטיקל... אבער אויב גייט 'ברכנו' יא אריינגיין קען עס פאראייביגט ווערן לענ"ד, אין די סעריע פון ותגדלם אא"וו וואס עד היום הזה קעמענעס הערן זינגען. א עכטע חסידישע פארצייטישע געזעצטע ניגון.
ותחזינה
זייער א שטארקע ניגון, טאקע פינקי, אבער נישט זיין געווענליכע היט סטייל (חננו ועננו, לכתך, רחם, עננו וכו' וואסי מער מסודר-געזעצטע ווערטער) נאר מער א פירוש המילות'דיגע וועג (אין די סעריע פון 'אזכרה ימים' פון שרולי אדלער (בעיקר די הויעכע פאל), 'וברצונך', 'וזכור לנו' פון אייזיק'ן, 'מלאכי רחמים' און נאך).
די ניגון איז א שטיק בענקעניש און תשוקה, ביים ערשטן פאל פארט ער פונקט פארקערט פון וואו דו האסט געטראכט... מוזיקאליש און סימפל. די צווייטע פאל קוועטשט ער אריין דעם 'עינינו' און דעם 'בשובך לציון'.. א שטיק הארץ און א אמת'ע בענקשאפט מ'זאל שוין זעהן מיטן 'עינינו' דעם 'בשובך לציון'. כ'טראכט ס'וואלט געווען בעסער ווען מ'זינגט די ערשטע פאל צוויי מאל, נישט ווי די היינטיגע מהלך אז מ'פליהט שנעל צום הויעכפונקט, אבער מיט מבינים גיי איך זיך נישט מבינ'ענען...
זאנוויל זינגט דא פשוט הארציג און פירוש המילות'דיג. די קרעכטץ ביים צווייטן מאל 'ותהי לרצון' איז שיין (90% אמת'דיג). ביים סיום ציעט ער ארויף, ווידעראמאל סימפל זאנווילדיג.
ערשטע פאל איז הערליך, האט די זעלבע געפיל פונעם 'ויקרא, די אייבישטער האט גערעדט, אל משה, צו משה' וכו' פון יאסי גרין... די ווערטער וואס לויפן נאך די ביעט.. און ס'זיצט אזוי געשמאק. א אינטרעסאנטע נייע זיסע שטיקל. די הויעכע פאל הייבט זיך אן פשוט מיט א באוואוסטע היט-תנועה (עפעס שמעקט מיר אז ס'עלטער פונעם 'מי כמוך' פון בערקא, כ'קעמיך נישט דערמאנען. אבער די פראבלעם מיטן מי כמוך איז אז ס'אויך די זעלבע ווארט 'מי', וואס ס'מאכט נאכמער ענדלען). אבער פון דארט פארט עס זייער שיין, יעדע קוועטש, דא ווערט עס א חסידישע שטיקל, מ'קוועטשט איבער דעם גבורות ה' מיט א פרישע קנייטש, און די 'מי מי מי מי ימלל', און ווייטער 'ישמיע, ישמיע' דעמאנט די אלטע געבויעטע ניגונים, אביסל א שמעק פון 'בזו השעה' פון פינקי. די 'ישמיע' איז די זעלבע געשריי פון 'בזו השעה', עפעס אזוי...
די ברידזש האט מיר אביסל געשטערט, ס'מאכט אויסזעהן צוויי עקסטערע ניגונים, כ'ווייס נישט וואס פעלט עס אויס. כ'פארשטיי ס'יוניק, אבער לאז איין מאל די ניגון כמו שהיא. לדעתי איז די ניגון גענוג שיין אן דעם אויך. בפרט ווען כ'זעה נישט די גרויסע עמקות און חידוש פונעם שטיקל. אבער ס'נישט די ערשטע זאך דא אויפן סידי וואס מ'דארף זיך צושטעלן צו די יונגט, וועליכעס לאזן פאר די מבינים (וואס פארשטייט א גוי?..).
די מוזיק דא איז געוואלדיג, איינע פון די פלעצער וואס כ'בין געלאפן בליקן אינעם בוקלעט 'ווער האט דאס געמאכט'... זייער אינטרעסאנט מוזיקאליש און דיפרענטס. צבי בלומענפעלד יכולט'צעך. ער ענדיגט אויך צו זייער יוניק און אומגעראכטן. בד"וו ווען מ'באטראכט די צוויי הארא ניגונים, מי ימלל און זמירות, שרייט ארויס די ריזיגע נפקא מינא ציווישן נמ"ש און צבי, צוויי וועלטן, יעדער שטארק אויף זיין וועג. און שטייצעך אז מלכות מלכות'צעך דא, ווי זייער שטייגער...
להתענג
איי אידאס א ניגון... ווי רופט עס יוסי גיל? נשמה!. א שטיק ווארעמקייט, איינער וואס בענקט'צעך און זוכט תענוג. די גאנצע געבוי איז א שלימות. נישטא קיין נאוט וואסי באררינג אדער נישט אין פלאץ. נאך א חידוש פון הערשי וויינבערגער. ס'דערקענט זיך דא אביסל א זעכצן יעריגע פרישקייט און תמימות, די גוטע בחור'ישע יארן ווען מ'מיינט אז די וועלט ענדיגט זיך מיטן משגיח און מגיד שיעור... און די חבורה ליל שישי איז דאס וואס די חבריא קדישא האבן געשפירט ביים שרייבן דעם זוהר... פיין, וואו בינעך פארפארן דא...
די צווייטע פאל איז טאקע די זאך, סיי די פשטות ביים ערשטן חלק און סיי ווען ער פארט ארויף ביים צווייטן מאל. אבער די ערשטע פאל ברענגט דיר אריין צום צווייטן פאל, זייער גוט געבויעט, מ'הערט נישט היינט צופיל אזוינע. און די הויעכע פאל איז די הויעכפונקט, ערשטע מאל פארט ארויף, צווייטע מאל קומט צוריק, געוואלדיג, געפיליש, רוממות.
און ווי דער זאנוויל לייגט עס אראפ.. דאסי ביי מיר די חידוש אויפן סידי, כ'מיין כאנאכנישט געהערט אזאנס פון זאנוויל, די ריינקייט, די קלארקייט, נישט צו שטארק פשוט איידל. און די שטיקעס... יעדע מאל מיט א פרישע טעם און געפיל. בפרט ביים 'מממממ.. להתענג על השם'. ער גיסט דא אויס זיין נשמה.
צבי בלומעפעלד סורפרייזט אונז ווייטער, פשוט הערליך וכו'. און מלכות קווייער קומט אויך אריין שטארק, ביים זינגען דעם ערשטן פאל די צווייטע מאל האב איך געמיינט אז הערשל בריסק האט עס אנגעפירט, די פשטות ווי זיי זינגען דא, די געפיל, און די קרעכטץ ביים צווייטן מאל 'האדם', אימער געווען א חידוש...
מן השמים
דאס איז מיין פעיווערט (און לכאו' פון אלע וואס האבן ליב חזנות אד"ג, כאטש וואסי נאכנישט קיין חזנות ניגון). נו, אז כ'האב נגיעות וועליך טרייען מקצר'ן..
פינקי בלייבט פינקי, פריש בבחינת זקני ת"ח וכו', מיט פרישע חידושים וואס מ'האט נאכנישט געהערט פונעם, בכלל א יצירה מאכט ער זעלטן, געמאכט דאכט זיך איינציגע (בשעה פון שוואקי, תנא דבי אליהו פון מענדי ווערדיגער, תניא א"ר יוסי פון שלום לעמער, און אפשר נאך איינציגע). אבער דאס איז איינס און א גוטס.
די לעבעדיגע שטיקל איז נישט אזא היט ווי ס'גוט געבויעט. פירוש המילות. און די צווייטע מאל זינגט עס זאנוויל הערליך, ער דרייט מיטן שופר.., לייגט עס אראפ קורץ און שארף.
פינקי אליינס לייגט אויך צו אסאך מיטן זיין זינגען, די מן השמים איז אזא גוט שטיקל אזש פינקי מוז נישט פארדרייען די ניגון עס צו מאכן אינטרעסאנט... חוץ פון אפאר זאפטיגע קנייטשן.. פינקי'דיג כהלכתו... און ווען ער זינגט אונטער זאנוויל'ען... און ווען ביידע מאכן אינאיינעם יענע קנייטש דארט... כ'וואלט געוואלט הערן נאך א שטיקל פון זיי צוויי, ווען זאנוויל איז דער וואס זינגט העכער פינקי.
פינקי האט א חוש צו נעמען פארצייטישע הייליגע תנועות, און עס אריינפיטן אין א היינטיגע געבויעטע ניגון. צו. ב. ביי תניא א"ר יוסי פון שלום לעמער לייגט ער אריין די איכה קרעכטץ-תנועה ביים שטיקל 'שמעתי בת קול שמנהמת כיונה ואומרת' וכו'. 'ובוכה ומספיד עליהם..' פון שוואקי האט אויך אן אלטע שמעק. די כל נדרי פון מיכאל האט א פיצי שמעק טאביק פון יום כיפור. אזוי אויך ביי דעם ניגון שפירט זיך עפעס יום טוב'דיג, אזוי ווי יענער האט געשריבן 'ראש השנה ביי מוסף', די 'גם כל העולם כולו' איז עפעס פארצייטיש בנוסח היינטיג...
מה בכך האט געשריבן:שרעקעדיג גוט אריין אונעם קומענדיגע דשורנאל
masmid האט געשריבן:;l;p- נמ''ש! אן אטאם באמבע... וואס זאל איך זאגן? נע... ענדערש וועל איך גארנישט זאגן... די אנאליז איז העכער פון וואס איך קען ארויסברענגען...
צ' כפופה וץ' פשוטה... היינו נאמן כפוף נאמן פשוט. וברש"י: נאמן כפוף - אדם כשר צריך להיות כפוף ועניו וסופו להיות פשוט וזקוף לעולם הבא:(שבת קד.) בלאג - מיינע ארכיוון
נאר מיט שמחה האט געשריבן:פינקי האט א חוש צו נעמען פארצייטישע הייליגע תנועות, און עס אריינפיטן אין א היינטיגע געבויעטע ניגון. צו. ב. ביי תניא א"ר יוסי פון שלום לעמער לייגט ער אריין די איכה קרעכטץ-תנועה ביים שטיקל 'שמעתי בת קול שמנהמת כיונה ואומרת' וכו'. 'ובוכה ומספיד עליהם..' פון שוואקי האט אויך אן אלטע שמעק. די כל נדרי פון מיכאל האט א פיצי שמעק טאביק פון יום כיפור. אזוי אויך ביי דעם ניגון שפירט זיך עפעס יום טוב'דיג, אזוי ווי יענער האט געשריבן 'ראש השנה ביי מוסף', די 'גם כל העולם כולו' איז עפעס פארצייטיש בנוסח היינטיג...
גראדע אויך די חלק פון 'בקולות וברקים' דערמאנט זייער זייער שטארק פון יוסל'עס 'לא תחמוד' [פאר ווער עס ווייסט וואס מען רעדט..]
אגב: דער 'מן השמים' ניגון איז אויך מיין פעיוועריט [און עס איז בעצם די איינציגסטע ניגון פונעם אלבוים וואס איך האב 'עכט' ליב]
צבי בלומענפעלד איז איינע פון די חידושים אויפן סידי, וואס כאטש ער האט שוין לאנג אויפגעוויזן וואס ער קען, שטעלט ער זיך דא ארויס אויפן פראנט פון די היינטיגע גוטע אראנדזשירערס. ער טייטש'ט אפ דעם ניגון און מאכט עס פאר א שלימות.
עמיר זעהן אויב ס'גייט אויפכאפן ביים היימישן ציבור. הכל תלוי במזל אפי' הערשי ראטנבערג'ס היט ניגונים. הייב אן נאכאמאל... הללו את ה' מן השמים... איי איי איי...
אקעי, דאסי נאר געווען א טעימה'לע פארן סידי, יעצט הייבט זיך אן די סידי...
ברכנו
א אלטע פארצייטישע געשמאקע ניגון. א שטיק שמחה, דערמאנט די ניגונים פון מתיקות וכדו', ותגדלם בתורתך (אויך פון ר' יו"מ) שהחיינו וכו'. ר' יוסף משה האט דעליווערט א גוטס, אזוי ווי ס'פאסט פאר אבי אבות ההיינטיגע-עכט-חסידישע נגינה.
די געבוי פונעם ניגון מיט די ווערטער אינאיינעם טייטשן אזוי גוט אפ דעם 'ברכנו אבינו' לארכה ולרחבה... ערשטע פאל איז לשון קודש גערעדט. ביים צווייטן איז ער מסביר דעם 'ברכנו': בענטש בענטש. דיינע קינדער, מ'רעדט'עך צו 'אבינו'.. ווייל כי אנו בניך.. און דערצו גראמט עס דאך מיטן כולנו באור פניך (א שלימות'דיגע גראם, כאטש וואס 'חסדך' אדער 'רחמיך' וואלטן אנדערע אויך צוגעלאזט...). און די הויעכע פאל גייט ער גראד צום 'אבינו': אוי טאטע, טאטע... ברכנו וכו'.
די צווייטע פאל איז די היט פונעם ניגון, זייער געשמאק און ניי, ווי זאגט ר' וועלוול: די שטיקל וואס האט איהם געמאכט נעמען די ניגון... די ערשטע פאל איז זייער גוט אפגעטייטשט און עכט חסידיש שבחסידיש און זייער גוט געבויעט. די הויעכע פאל הייב איך ערשט יעצט אן אביסל צו שפירן, נאכן זיך בארוהיגן פונעם 'טאטע' גניבה'לע... ס'הייבט מיר אן צו כאפן, ווען מ'טראכט פירוש המילות האט די ניגון א אנדערע צורה אינגאנצן. זייער ווארעם און לעבעדיג. ס'שטעלט זיך אביסל אפ, טאטע, אוי טאטע, און ס'פליסט ווייטער 'ברכנו אבינו וכו'.. אויפן זעלבן געדאנק בערך פונעם צווייטן פאל, בענטש בענטש, - - בענטש דיינע קינדער...
זאנוויל זינגט דא מיט די גאנצע פרישקייט און ברען, חסידיש און היימיש. כ'וואלט געזאגט אז ביים צווייטן מאל פארדרייען דעם טאטע(...) האט ער אביסל געוויזן אז דאס איז א בדיעבד'יגע פאל... לענ"ד האט ער געדארפט זינגען כאטש נאך איין מאל גראד דעם פאל. ביים צווייטן מאל די ערשטע פאל געבט ער א קנייטש ביים ברכנווו אבינווווו.. נו, בענטש שוין... און די קוועטש ביים ל' פון כולנו מאכט עס נאכמער חסידיש... ער ענדיגט די ניגון איז עס סימפל, זאנוויל.
די קווייער'ס באמערקט מען ניטאמאל אזוי שטארק, און דאסי גראדע א מעלה, דערווייל נאכנישט געכאפט די מלכות שטיקלעך דא.
משה לאופער כהלכתו ככל משפטו וחוקתו... דערמאנט אזוי די אלטע צייטן... א פארצייטישע אינטרא, מיטן היינטיגן מיקס...
געוואוט פאר דעם ניגון אז ס'גייט פאראייביגט ווערן (פארגעסט נישט אז די אנקעטע איז געווען א טאג נאכן הערן ס'ערשטע מאל..), נישט אז כ'האלט אז ס'גייט בכלל אריינגיין. שוין יארן וואס א לעבעדיגע חסידישע ניגון טרעפט נישט קיין פלאץ ביים היימישן ציבור, די איינציגע וואס זענען אריין זענען אויך אזעכע וואס ווערן שטאט אינמיטן (אוי, אוי, כי טוב האשעם... אהה לע לא אה לע לא אלוקי... וכו')... און געווענליך זינגט מען נאר דעם שטיקל, אדער שמירט מען שנעל איבער די לעבעדיגע ביז די הארא שטיקל... אבער אויב גייט 'ברכנו' יא אריינגיין קען עס פאראייביגט ווערן לענ"ד, אין די סעריע פון ותגדלם אא"וו וואס עד היום הזה קעמענעס הערן זינגען. א עכטע חסידישע פארצייטישע געזעצטע ניגון.
די ניגון איז א שטיק בענקעניש און תשוקה, ביים ערשטן פאל פארט ער פונקט פארקערט פון וואו דו האסט געטראכט... מוזיקאליש און סימפל. די צווייטע פאל קוועטשט ער אריין דעם 'עינינו' און דעם 'בשובך לציון'.. א שטיק הארץ און א אמת'ע בענקשאפט מ'זאל שוין זעהן מיטן 'עינינו' דעם 'בשובך לציון'. כ'טראכט ס'וואלט געווען בעסער ווען מ'זינגט די ערשטע פאל צוויי מאל, נישט ווי די היינטיגע מהלך אז מ'פליהט שנעל צום הויעכפונקט, אבער מיט מבינים גיי איך זיך נישט מבינ'ענען...
זאנוויל זינגט דא פשוט הארציג און פירוש המילות'דיג. די קרעכטץ ביים צווייטן מאל 'ותהי לרצון' איז שיין (90% אמת'דיג). ביים סיום ציעט ער ארויף, ווידעראמאל סימפל זאנווילדיג.
ערשטע פאל איז הערליך, האט די זעלבע געפיל פונעם 'ויקרא, די אייבישטער האט גערעדט, אל משה, צו משה' וכו' פון יאסי גרין... די ווערטער וואס לויפן נאך די ביעט.. און ס'זיצט אזוי געשמאק. א אינטרעסאנטע נייע זיסע שטיקל. די הויעכע פאל הייבט זיך אן פשוט מיט א באוואוסטע היט-תנועה (עפעס שמעקט מיר אז ס'עלטער פונעם 'מי כמוך' פון בערקא, כ'קעמיך נישט דערמאנען. אבער די פראבלעם מיטן מי כמוך איז אז ס'אויך די זעלבע ווארט 'מי', וואס ס'מאכט נאכמער ענדלען). אבער פון דארט פארט עס זייער שיין, יעדע קוועטש, דא ווערט עס א חסידישע שטיקל, מ'קוועטשט איבער דעם גבורות ה' מיט א פרישע קנייטש, און די 'מי מי מי מי ימלל', און ווייטער 'ישמיע, ישמיע' דעמאנט די אלטע געבויעטע ניגונים, אביסל א שמעק פון 'בזו השעה' פון פינקי. די 'ישמיע' איז די זעלבע געשריי פון 'בזו השעה', עפעס אזוי...
די ברידזש האט מיר אביסל געשטערט, ס'מאכט אויסזעהן צוויי עקסטערע ניגונים, כ'ווייס נישט וואס פעלט עס אויס. כ'פארשטיי ס'יוניק, אבער לאז איין מאל די ניגון כמו שהיא. לדעתי איז די ניגון גענוג שיין אן דעם אויך. אבער ס'נישט די ערשטע זאך דא אויפן סידי וואס מ'דארף זיך צושטעלן צו די יונגט, וועליכעס לאזן פאר די מבינים (וואס פארשטייט א גוי?..).
די מוזיק דא איז געוואלדיג, איינע פון די פלעצער וואס כ'בין געלאפן בליקן אינעם בוקלעט 'ווער האט דאס געמאכט'... זייער אינטרעסאנט מוזיקאליש און דיפרענטס. צבי בלומענפעלד יכולט'צעך. ער ענדיגט אויך צו זייער יוניק און אומגעראכטן. בד"וו ווען מ'באטראכט די צוויי הארא ניגונים, מי ימלל און זמירות, שרייט ארויס די ריזיגע נפקא מינא ציווישן נמ"ש און צבי, צוויי וועלטן, יעדער שטארק אויף זיין וועג. און שטייצעך אז מלכות מלכות'צעך דא, ווי זייער שטייגער...
להתענג
איי אידאס א ניגון... ווי רופט עס יוסי גיל? נשמה!. א שטיק ווארעמקייט, איינער וואס בענקט'צעך און זוכט תענוג. די גאנצע געבוי איז א שלימות. נישטא קיין נאוט וואסי באררינג אדער נישט אין פלאץ. נאך א חידוש פון הערשי וויינבערגער. ס'דערקענט זיך דא אביסל א זעכצן יעריגע פרישקייט און תמימות, די גוטע בחור'ישע יארן ווען מ'מיינט אז די וועלט ענדיגט זיך מיטן משגיח און מגיד שיעור... און די חבורה ליל שישי איז דאס וואס די חבריא קדישא האבן געשפירט ביים שרייבן דעם זוהר... פיין, וואו בינעך פארפארן דא...
די צווייטע פאל איז טאקע די זאך, סיי די פשטות ביים ערשטן חלק און סיי ווען ער פארט ארויף ביים צווייטן מאל. אבער די ערשטע פאל ברענגט דיר אריין צום צווייטן פאל, זייער גוט געבויעט, מ'הערט נישט היינט צופיל אזוינע. און די הויעכע פאל איז די הויעכפונקט, ערשטע מאל פארט ארויף, צווייטע מאל קומט צוריק, געוואלדיג, געפיליש, רוממות.
און ווי דער זאנוויל לייגט עס אראפ.. דאסי ביי מיר די חידוש אויפן סידי, כ'מיין כאנאכנישט געהערט אזאנס פון זאנוויל, די ריינקייט, די קלארקייט, נישט צו שטארק פשוט איידל. און די שטיקעס... יעדע מאל מיט א פרישע טעם און געפיל. בפרט ביים 'מממממ.. להתענג על השם'. ער גיסט דא אויס זיין נשמה.
צבי בלומעפעלד סורפרייזט אונז ווייטער, פשוט הערליך וכו'. און מלכות קווייער קומט אויך אריין שטארק, ביים זינגען דעם ערשטן פאל די צווייטע מאל האב איך געמיינט אז הערשל בריסק האט עס אנגעפירט, די פשטות ווי זיי זינגען דא, די געפיל, און די קרעכטץ ביים צווייטן מאל 'האדם', אימער געווען א חידוש...
מן השמים
דאס איז מיין פעיווערט (און לכאו' פון אלע וואס האבן ליב חזנות אד"ג, כאטש וואסי נאכנישט קיין חזנות ניגון). נו, אז כ'האב נגיעות וועליך טרייען מקצר'ן..
פינקי בלייבט פינקי, פריש בבחינת זקני ת"ח וכו', מיט פרישע חידושים וואס מ'האט נאכנישט געהערט פונעם, בכלל א יצירה מאכט ער זעלטן, געמאכט דאכט זיך איינציגע (שמעתי פון שוואקי, תנא דבי אליהו פון מענדי ווערדיגער, תניא א"ר יוסי פון שלום לעמער, און אפשר נאך איינציגע). אבער דאס איז איינס און א גוטס.
די לעבעדיגע שטיקל איז נישט אזא היט ווי ס'גוט געבויעט. פירוש המילות. און די צווייטע מאל זינגט עס זאנוויל הערליך, ער דרייט מיטן שופר.., לייגט עס אראפ קורץ און שארף.
פינקי אליינס לייגט אויך צו אסאך מיטן זיין זינגען, די מן השמים איז אזא גוט שטיקל אזש פינקי מוז נישט פארדרייען די ניגון עס צו מאכן אינטרעסאנט... חוץ פון אפאר זאפטיגע קנייטשן.. פינקי'דיג כהלכתו... און ווען ער זינגט אונטער זאנוויל'ען... און ווען ביידע מאכן אינאיינעם יענע קנייטש דארט... כ'וואלט געוואלט הערן נאך א שטיקל פון זיי צוויי, ווען זאנוויל איז דער וואס זינגט העכער פינקי.
פינקי האט א חוש צו נעמען פארצייטישע הייליגע תנועות, און עס אריינפיטן אין א היינטיגע געבויעטע ניגון. צו. ב. ביי תניא א"ר יוסי פון שלום לעמער לייגט ער אריין די איכה קרעכטץ-תנועה ביים שטיקל 'שמעתי בת קול שמנהמת כיונה ואומרת' וכו'. 'ובוכה ומספיד עליהם..' פון שוואקי האט אויך אן אלטע שמעק. די כל נדרי פון מיכאל האט א פיצי שמעק טאביק פון יום כיפור. אזוי אויך ביי דעם ניגון שפירט זיך עפעס יום טוב'דיג, אזוי ווי יענער האט געשריבן 'ראש השנה ביי מוסף', די 'גם כל העולם כולו' איז עפעס פארצייטיש בנוסח היינטיג...