וואס פאסירט אין דיין מח בשעת'ן הערן אדער ליינען די שפראך לשון הקודש?

[א שרייבערל]

ווען דו ליינסט למשל אין אידיש אז 'משה איז געגאנגען' קומט דיר גלייך ארויף אין מחשבה ווי א מענטש וואס הייסט משה איז געגאנגע ערגעץ וואס איז אבער ווען דו ליינסט/לערנסט 'משה הלך' וואס קומט דיר ארויף די ערשטע זאך אין מחשבה, אז א מענטש משה איז געגאנגען? אדער טייטש דיין מח ערשט איבער די אפטייטש פון 'משה הלך' אין די אידישע שפראך און הערשט דערנאך מאכט דיין דמיון אין מח דעם בילד אז א מענטש משה איז געגאנגען.
אין אנדערע ווערטער ווען דו הערסט עפעס אין אידיש דארף דיין מח נישט טראכטן די אפטייטש פון די ווארט נאר דיין מח טראכט באלד פון די זאך. וואס איז אבער ביי לשה"ק, דארף דיין מח ערשט איבערטייטשן אין אנדערע שפראך וואס דאס מיינט אדער טראכסטו גלייך פון די זאך?

[נו גוט נו שוין]

על פי דרךהטבע דארף מען קודם איבערטייטשן, אויסער אויב ס’איז די ערשטע שפראך
צוליב די סיבה פראביר איך אלץ ווען איך לערן, איבערצוטייטשן אין אידיש, אפילו ס’איז פארשטענדליך, ווייל אזוי גייט עס סאך בעסער אריין

[אוראייניקל]

די ריכטיגסטע וועג אינזין צו האבן ביים דאווענען, איז זיך צוגעוויינען נישט צו דארפן איבערטייטשן, נאר פשוט רעדן צום באשעפער אין לה"ק.

פאר א"י געבוירענע איז עס פשוט אזוי, אבער יעדער קען זיך צוגעוויינען דערצו.

[יש לו מנה]

צום אנקעטע

ניין

[sheetrock]

איך האב מיר שוין אמאל געבראכן קאפ דעראויף און ס'איז מיר אויסגעקומען אזוי. ווען כ'דאוון אדער כ'לערן א חסידיש ספר ברויך איך עס עפי"ר נישט טיבערטייטשן, ווען כ'לערן שווערע גמרא וואס מ'ברויך האלטן גוט חשבון גאן ברויך איך יא גיין שטייט און יעדע ווארט עקסטער אריינפראוגרעמען.

[קרייסלער]

יעדעס מאל ווען א מענטש רעדט ארויס א ווארט איז דא געפ צווישן דאס זאגן די ווארט אדער זאץ ביז דער מח פראצעסירט עס אין פארשטאנד, נאר וואזשע דען? א שפראך וואס מ'איז רגיל איז עס זייער שנעל אין א מילי רגע

לשון קודש ביי בני חו"ל
רוב קענען די פשוטע שפראך גוט, ווי למשל פירוש המילות פון דאווענען דארף מען נישט טראכטן, די זעלביגע א געשמאקע חסידישע ספר וועלכע קארגט נישט קיין ווערטער

קאמפליצירטע לשון קודש
ווי למשל גמרא וועלכע רעדט בדרך קצרה, אדער א טיפע חסידישע ספר, דארט כאפט נישט קיין נפק"מ נאר מ'דארף זיך קאנצעטרירן אויף די ווערטער, איבערטייטשן און אזוי פרובירן צו פארשטיין

אפגערעדט ווען עס קומט צו יוצר וואס די שפראך איז געשריבן פאעטיש און איז נישט רגיל אפילו בני ארץ ישראל

[עכט נארמאל]

איך האב מיר שוין אמאל געבראכן קאפ דעראויף און ס'איז מיר אויסגעקומען אזוי. ווען כ'דאוון אדער כ'לערן א חסידיש ספר ברויך איך עס עפי"ר נישט טיבערטייטשן, ווען כ'לערן שווערע גמרא וואס מ'ברויך האלטן גוט חשבון גאן ברויך איך יא גיין שטייט און יעדע ווארט עקסטער אריינפראוגרעמען.

בערך אזוי!

איז וועלכע צד דארף איך זיין?

[פיק ניק]

נולדתי ונתגדלתי בחו"ל, ואם אמנם בראשית דרכי היה קשה עלי הדבר לכתוב בלשה"ק, נוכחתי לדעת כי הידיעה וההרגל בלשה"ק תלוי בהתמדתה, ואחר קביעת שיעורים בספרים הכתובים בטוהר לשון הקודש, כדוגמת הספר מסילת ישרים, נהפך השפה לעצמי ובשרי.

[מים חיים]

איך שטים צו צו @קרייסלער (נאר ווען סאיז זייער א קאמפליצירטע שטיקל)

[שלמה מולכו]

ווען דו ליינסט למשל אין אידיש אז 'משה איז געגאנגען' קומט דיר גלייך ארויף אין מחשבה ווי א מענטש וואס הייסט משה איז געגאנגע ערגעץ וואס איז אבער ווען דו ליינסט/לערנסט 'משה הלך' וואס קומט דיר ארויף די ערשטע זאך אין מחשבה, אז א מענטש משה איז געגאנגען? אדער טייטש דיין מח ערשט איבער די אפטייטש פון 'משה הלך' אין די אידישע שפראך און הערשט דערנאך מאכט דיין דמיון אין מח דעם בילד אז א מענטש משה איז געגאנגען.
אין אנדערע ווערטער ווען דו הערסט עפעס אין אידיש דארף דיין מח נישט טראכטן די אפטייטש פון די ווארט נאר דיין מח טראכט באלד פון די זאך. וואס איז אבער ביי לשה"ק, דארף דיין מח ערשט איבערטייטשן אין אנדערע שפראך וואס דאס מיינט אדער טראכסטו גלייך פון די זאך?

ווער זאגט בכלל אז מ׳טראכט מיט ווערטער? אויף וועלכע שפראך טראכטן בעיביס?

[א שרייבערל]

ווען דו ליינסט למשל אין אידיש אז 'משה איז געגאנגען' קומט דיר גלייך ארויף אין מחשבה ווי א מענטש וואס הייסט משה איז געגאנגע ערגעץ וואס איז אבער ווען דו ליינסט/לערנסט 'משה הלך' וואס קומט דיר ארויף די ערשטע זאך אין מחשבה, אז א מענטש משה איז געגאנגען? אדער טייטש דיין מח ערשט איבער די אפטייטש פון 'משה הלך' אין די אידישע שפראך און הערשט דערנאך מאכט דיין דמיון אין מח דעם בילד אז א מענטש משה איז געגאנגען.
אין אנדערע ווערטער ווען דו הערסט עפעס אין אידיש דארף דיין מח נישט טראכטן די אפטייטש פון די ווארט נאר דיין מח טראכט באלד פון די זאך. וואס איז אבער ביי לשה"ק, דארף דיין מח ערשט איבערטייטשן אין אנדערע שפראך וואס דאס מיינט אדער טראכסטו גלייך פון די זאך?

ווער זאגט בכלל אז מ׳טראכט מיט ווערטער? אויף וועלכע שפראך טראכטן בעיביס?

אדרבה אויב טראכסטו פון עפעס אנדערש לאז וויסן,
בעביס וואס קענען שוין טראכטן ווען מ'זאגט זיי עפעס, טראכטן פון די זאך.

[נשמת השכל]

ניין

[שלמה מולכו]

ניין

פיר אויס ביטע.

[נשמת השכל]

ניין

פיר אויס ביטע.

וואס ווילסטו הערן?

[איינס]

שמעתי פון הגאון רבי אברהם גניחובסקי אז מכוון זיין פירוש המילות מיינט נישט אז מטראכט ׳ברוך׳ ביסט געבענטשט (אדער פונקטליכער מקור הברכות) וכו׳ נאר אזוי ווי ווען דו רעגסט צו א מענטש און דו זאגט איהם ברוך תהיה דארפסטו נישט טראכטן געבענטשט זאלסטו זיין נאר דו פארשטייסט גראד וואס דו זאגסט.

[א שרייבערל]

שמעתי פון הגאון רבי אברהם גניחובסקי אז מכוון זיין פירוש המילות מיינט נישט אז מטראכט ׳ברוך׳ ביסט געבענטשט (אדער פונקטליכער מקור הברכות) וכו׳ נאר אזוי ווי ווען דו רעגסט צו א מענטש און דו זאגט איהם ברוך תהיה דארפסטו נישט טראכטן געבענטשט זאלסטו זיין נאר דו פארשטייסט גראד וואס דו זאגסט.

זייער פיין
אבער איך האב נישט געמיינט צו אנקעטע'נן איבער מלומדה'דיגע ווערטער וואס איז ליידער כולל ביי געוויסע דאווענען וכו'
איך האב געמיינט למשל א מעשה אין לשה"ק וואס דארט דארפסטו טראכטן בהכרח אדער פון די זאך אדער דארפסטו עס קודם איבערטייטשן אין מח אויף אידיש

[איינס]

איך האב געמיינט למשל א מעשה אין לשה"ק וואס דארט דארפסטו טראכטן בהכרח אדער פון די זאך אדער דארפסטו עס קודם איבערטייטשן אין מח אויף אידיש

אני כשלעצמי דארף איך נישט איבערטייטשן.

[נארמאליזעם]

די לעצטע 7 יאר ליין איך בעסער לשון קודש
און ווען כליין אידיש דארף איך אסאך מאל עס איבערטייטשן אויף לשון קודש