שרייבעריי פארמעסט תש"פ - #16 - איך בין "דארט" געווען!...

[נשמה]

ב"ה

ווען איך שרייב גאט, איז עס גאט ב"ה וב"ש

עס איז מיר גאנץ שווער זיך ארויסצוציען פונעם תוכן פונעם ארטיקל, און האבן די חוצפה עס צו באטראכטן אלץ דער שרייבערישקייט דערפון.

דער שרייבער הייבט אן: איך בין אויפגעוואקסן אין איינער פון די פרומסטע קהילות וכו'.

יעדער ווייסט אז ווען איינער שרייבט איך בין אויפגעוואקסן אין איינער פון די פרומסטע קהילות, מיינט אז ס'קומט א גליטש אזאנס און אזעלכעס. פארפאלן, דער מענטש האט א הנאה - איידל גערעדט - פון ליינען א דורכפאל. וואו? ביי די שענסטע משפחה? ביי אים?

די קומענדיגער פאראגראף פון איין זייט בין איך געווען אזוי און אזוי, אבער פון די אנדערע זייט בין איך... איז א גוט שטיקל מארך. פארוואס? ווייל עס שילדערט קאנפליקט. און דאס איז וואס אן ארטיקל דארף.

געב א קוק די ווערטער: איך בין ממש צוריסן געווארן פון ביידע זייטן וואס פלעגן זיך קריגן אין מיר אן אויפהער. וואס דארפסטו מער? דער מענטשליכער מענטש ווערט אזוי קאנעקטעד צו אזא קאנפליקט. ער ווערט נייגעריג: ווער גייט געווינען דא?

ער האט נישט גענומען דעם כלי גראד. ניין. אויב וואלט עס גראד גענומען וואלט עס נישט געווען אזוי אינטערעסאנט. ער האט קודם אויפגעציטערט. אבער ליידער... פשטייסט?

מ'קען זעהן אז די פאראגראף פון: קיין צייט צו שלאפן האב איך שוין נישט געהאט וכו'. געט ער אזא לויף דורך. עס איז נישט אזוי אינטערעסאנט וואס פונקטליך עס איז געשעהן מיט אים יענעם טאג. אפילו ס'איז געווען די ערשטע טאג. ווייל עס האט נישט קיין קאנפליקט. שפעטער קומט עס אן. און דארט איז ער מרחיב

ווער וויל נישט בלייבן אינדערהיים, ווער וויל אוועקלויפן פון א היים, די תירוץ איז: קאנפליקט. די כלי האט אים מער געצויגן. די היים אויך, אבער די פאון מער. דאס מאכט עס מורא'דיג מיסטעריעז. מ'קען ממש טראכטן: וואס גייט דא זיין מיט אים? ווער גייט געווינען? די יצר טוב אדער די יצר הרע?

דאס איז די שפיץ פון א סטארי.

די רגעים פון קאנפליקט און די מיסטעריע וויאזוי דאס גייט זיך לעזן. די רגעים פון שפירן אוועקגעריסן פון מיין ווארימע נעסט, נישט האבן וואו צו גיין, (דאס איז נאך א שטיין) פארלוירן אויפן וואסער. קען נישט רופן דעם וועם איך האב עס פארקויפט. (נאך א שטיין אין וועג.)

דער טאטע מיט זיין קליינעם רעדע אינעם ספרים שטוב, ציהלט וואו? גראד אריין צום קאנפליקט. יעדער טראכט: וואס גייט ער טון? וועם גייט ער בוחר זיין? ער האט דאך אזוי ליב דעם כלי. און אפילו אויב ער גייט בוחר זיין אוועקצוגיין פון זיין טאטע, איז דאס אויך פארבינדן מיט שוועריגקייטן אינעם נפש און נאך, ווייל ער טרעפט זיי וויינען, ביידע.

פארנדיג צו זיינע פריש געווארענע חברים, ווערט ער צושוידערט "ווער גייען זיי זיין?" האסטו ווייטער קאנפליקט.

געב א קוק ווי די קומענדיגע פאראגראפן ווי ער שילדערט אז ער האט געלעבט אויף זייער חשבון, געט ער אזא לויף דורך, ווייל ס'איז נישט די עצם זאך וואס דרייווט די געשיכטע.

אבער דא קומט נאך אן שוועריגקייט, נעמליך: די דעפרעסיע וואס כאפט אים אן.

די ווערטער: איך בין גרייט אויפצואווייזן אז ס'דא א גאט" ברענגט זיך שטארק ארויס ביי אזא איינעם וואס איז שוין נעבעך געווען גאנץ נידריג. און די גאנצע ארטיקל בויט זיך צום דעם קלימאקס פון: דשינגס... עס האט מיר גע'היט און צושוידערט... ווייל דא קומט די שווערסטע בחירה אויף וואס ער גייט דארפן באצאלן א טייערן פרייז. ווי אזוי ווייס איך ווי טייער? לויט זיין ליבע צום תוכן הכלי, אז ער האט אפגעלאזט זיין טאטע און מאמע דערפאר, אזוי טייער איז עס אפצולאזן. ער דארף דא מאכן א בחירה: אדער לאז איך איבער די אופן וויאזוי איך באנוץ מיך מיט די כלי, און מיין לעבן, אדער גיי איך ווייטער אן אזוי ווי ביז יעצט.

לאמיר באטראכטן מיט א פארגרעסער גלאז דעם פאראגראף: צוריק צו מיר, האב איך מיך ממש נישט געקענט אפשאקלן פון די מחשבות, לייקענען האב איך נישט געוואלט, ווייל איך האב געוואוסט אז ער עקזיסטירט, און יעדע רעכטדענקיגער מענטש אן נגיעות קען דאס אויפווייזן, אבער פון די אנדערע זייט האט דאס געמיינט אויפגעבן אויף אלעס. בקיצור: ער ברענגט ארויס דעם קאנפליקט, און זיינע שוועריגקייטן דאס איבערצוקומען.

און ווייל דאס איז די עיקר נקודה וואו דער גאנצער ארטיקל קומט זיך צאם צו א פייט, שילדערט ער עס נאך און נאך: איך בין געזיצן אגאנצן טאג און געטראכט און געטראכט. דו פארשטייסט? נעם אים נישט אזוי שנעל ארויס פון די עיקר נקודה. צעפאטשקע נישט דעם גאנצן מיה וואס דו האסט אריינגעלייגט אינעם ארטיקל. ברענג ארויס דעם קלימאקס. ברענג ארויס זיין אינערליכע מלחמה. און נאכדעם: ב"ה נאך צוויי טאג זיין צעריסן האב איך אויפגעהויבן א ווייסן פאן און די שכל האט געזיגט דעם לב.

והשם הטוב יעזור.

[פעיק ניוז]

וואף!!!

נשמה

[שבת פארטי]

זייער שיין געשריבן.

אבער מאן יאמר אז אזעלכע געשיכטעס געשעען? די אווער סימפליסטי ליינט זיך גראד ארויס פון השומרים קארטלעך. כמיין אז רוב אוועקגעפאלענע געשיכטעס זענען סך מער קאמפליצירט ווי געקויפט א טעלעפאן, שווערע שטיבער, אביוז, עמאציאנעלע דיסארדערס ביי זיך אדער די עלטערן וכו'.

אוי ווי אזאלכע זאכן געשעהן! זאלסטו קייינמאל נישט וויסן דערפון

כהאב נישט געזאגט סגעשעט נישט, נאר נישט אזוי אפט און נישט אזוי פשוט, נאר געווענליך בהרכבה פון אנדערע גורמים.
סקעיפגאוטן דעם סמארטפאן כאילו אלעס הויבט זיך דארט אן און ענדיגט זיך ביי דעם איז א דיסטרעקשאן ווי אויך אומפראדאקטיוו ווייל עס ברענגט צו איגנארירן אנדערע מער קריטישערע פראבלעמען.

[נקדימון]

גאר שיין באשריבן. רייכע שריפט. עמאציאנאל.

איי לייק איט!

[התבונני]

5X3
"ובחרת בחיים" - דארף מען שטענדיג געדענקען.
דאס גייט א איד אדורך ביי אלע תרי"ג מצות (לאו דוקא סמארטפאון, און ח"ו אז מען איז עבר ושנה לויפט מען דאך אוועק פונעם אייגענעם מקדש מעט).

[Haklal]

די קונץ פונעם ארטיקל איז אז סאיז בכלל נישט געשריבן שרייבעריש, פלעין מאמע לשון און פון הארץ

אזוי אויך גענומען זייער א אימאשינעל טאפיק, איך האב אזוי רחמנות געהאט אויפן שרייבער אז דאס הארץ איז מיר צוגאנגען

דזשאב וועל דאון!

[שמארטיקל]

איך האב שוין גערעיטעט 5 שטערן'ס, אבער איך קום נאך אמאל צוריק ווייל יעצט האב איך עס געהעריג דורכגעליינט.

די שרייבער איז א מייסטער שרייבער, לייגט אריין אסאך געפיל, יישר כח!

אבער די פאקט אז ס'איז א פאלשע מעשה דאס האב איך היינט באמערקט, ס'איז אביסל דיסעפוינטינג, (ח''ו, ב''ה ס'איז נישט אמת...) איך לאז מיינע פינעף שטערן'ס אבער די טרערן נעם איך אראפ

גראדע לדעתי דאס אז עס איז א פאלשע מעשה מאכט עס שטערקער, ווייל דער שרייבער דארף מער ווייניגער קריעטן געפילן און דעטאלן, אין די צייט וואס ביי א עכטע מעשה דארף ער בלויז שרייבן די פרטי המעשה לויט ווי אזוי עס האט באמת פאסירט.

אמת, דערפאר האב איך געשריבן אז איך לאז די פינעף שטערן׳ס, דער איז א מייסטער שרייבער פול מיט הארץ, און די תוכן איז אויך געוואלדיג!

[פרידן]

.

[לכאורה]

א מייסטער שרייבער, געשמאקע ציענדע שפראך, די דברי מוסר והתעוררות איז שוין א באנוס.

[מונאוויטש]

טייל האבן זיך אויסגעדריקט אז דער דאזיגער ארטיקל האט נישט קיין גרויסער חידושים; אבער איך מיין אז במקום ענוותנתו שם אתה מוצא גדולתו. אויב זיכט איר שריפט און דראמא, עס זענען פארהאן גענוג דעסטינאציעס וועלכע פארמאגן פון יענע סארט יצירות.

דער שרייבער מיט זיין סמוד פליסיגע שריפט, באגלייט מיט הארץ און געפיל, נעמט אונז אריין אין א נאטורליכע וועלטל וואס ווערט נישט באזוכט זייער אפט: דער טראכטן גאנג און נסיונות פון א טינעידזשער אין די היינטיגע עפאכע.

ליידער נישט קיין זעלטענער ערשיינונג צו זעהן היימישע פארלוירענע נשמות וואלגערן אויף די גאסן. זייער אפט איז אונזער רעאקציע: 1) אן אטאקע אויף דעם בן סורר ומורה וואס טוט זיינע עלטערנ'ס יארן פארקורצערן, 2) "אז מען ספאוילט די קינדער קוקט זיי אזוי אויס", 3) די ישיבות זענען שולדיג, און נאך. און פון זייער זייט הערט מען אנדערע סארט פארווארפן: 1) מיין פאטער איז א סאדיסט, 2) אויפגעקלערט, 3) אטעאיסט, 4) פוגע געווען, און וואס נישט.

אבער דא איז דער שרייבער אריינגעקראכן אין א מער ווירקליכן פערספעקטיוו, אינעם טעגליכן נשמה דראנג פונעם אלגעמיינעם בחור. א קאמפ מיט ניי-געשאפענע נסיונות וואס כמעט עס נעמט אוועק די כח הבחירה. און קוקט אויף די רעאקציעס פונעם ציבור; דער עולם קאנעקט ביג טיים!

איך האב אפגעליינט 90% פונעם מאמר, און די שטערנליך פאר "תוכן" האבן זיך גענומען שפרינגען ארויס פון פראפאראנץ, א שטייגער ווי דער שפילער ביים חתונה מיט זיין Korg PA4x, ווען די רויטע דעציבעל לעמפלעך אויף זיין מאשין קנאקן אויף א ביליאן ווען דער גליקליכער פאטער טאנצט בשעה טובה ומצלחת מיט זיין צום שורש צוריק-געקערטער חתן. וינעו אמות הסיפים!

אבער אוּפּס, די לעטדאַון! די גאנצע מעשה איז בלויז א משל. שוין, וועלן מיר זיך ברויכן באגעניגן מיט אן ערליך-פארדינטע *****.

[פעיק ניוז]

@מונאוויטש: שטארק!

[סטאוו יא פיטא]

נאך אזא מאכטפולע אינדערסירונג פון 'מונאוויטש' (א נאמען וואס א טיטל נעמט נאר אוועק) האב איך געקלערט אז מסתמא האב איך געליינט דעם ארטיקל צי ברהיטות. האב איך יעצט איבערגעליינט דעם ארטיקל בעיון נאך צוויי מאל, וואס זאל איך ענק זאגן... דער שרייבער האט מיר אינגאנצן צינומען (וויפיל מיין נאטור ערלויבט), שטארק אריינגעפירט דעם דורכשניטליכן געדאנק צי אריינקריכען אין די קאמפליצירטע שיקזאל פון בחורים ווי מונאוויטש האט אזוי שיין צילייגט.! ייש"כ שרייבער און איך ווארט צי ליינען נאך פון דיינע ארטיקלען אן די גזירת שתים עשרה אלף, אן ארטיקל מיט מאה אלף מילים!

[נשמת השכל]

בלי מילים! אזאנס איז ווערט געווען די פארמעסט! איך בין באמת שפראכ-לאז

ג"א!
ספעציעל די נקודה פון דיע חילוק פון גלייבן ביזן דערשפירן די אמונה! [אמונה חושית], און דאס קומט ווייל מען בויעט עס נישט אויף באמת [ווייל מען האט עס נישט אליינס...].

כמעט געקאסט א טרער, אפילו עס איז א פיקטיווע געשיכטע ווייסט אבער יעדער אז די סארט מעשיות שפילן זיך פאקטיש אפ [און איך ווייס נישט אויב אלע האבן אזא ענדע...].

[בלעכענער פנים]

געקאסט אפאר טרערן

[אחד מהחבורה]

גאר א שטארקע ארטיקל! וואלט געווען כדאי עס צו פובלעצירען פאר די אלגעמיינע גאס.

[איינס]

ערשטע חלק פון ארטיקל האב איך זייער הנאה געהאט, ווייל קוקנדיג פארדעם די תגובות און אזוי אויך פון דעם וואס מהאט דערמאנט אין דזשענערל די אשכול האב איך מיר געגרייט צו ליינען 'השומרים' ארטיקל אויף מער א פערפעסיאנלע שפראך. איך בין שוין באורד און סקריכט מיר שוין פון נאז די נושא, אביסל ווייל איך בין נישט מסכים אינגאנצן דערמיט, פלאס נישט שרייבן ארטיקלען און טיילן קארטליך איז די סעלושן.

אבער לייענענדיג א שטיקל נאך א שטיקל זעה איך גאר א אנדער מעשה, ער באשולדיגט נישט קיין סמארטפאון און נישט קיין כלים, ער שרייבט און לייגט אראפ א ביטערליכע מעשה פון א בחור וואס פערצופאל איז עס געווען די סמארטפאון, ווען ער שרייבט די מעשה אין ווארשעווער געטא וואלט ער גוט צולייגט דעם טיאטער.

זייער א געפילישע שפראך און סגייט טיף טיף אריין.
איך האב נישט געזעהן איינער זאל דאס אנמערקן, אבער איינע פון די סיבות וואס זייער אסאך קענעקטן צו די ארטיקל איז ווייל און סאם פוינט גייט יעדער אריבער אין לעבן דעם געשלעג, נישט ביי יעדן קלאפט אויס סזאל קומען לידי מעשה, און נישט ביי יעדן אייניג, אבער יעדער קען זיך טרעפן אין עטליכע שטיקלעך.

שוין ליינענדיג קען מען באמערקן אז די מעשה קען קיינמאל נישט זיין אמת, די שנעלע ארויסווארף פון שטוב אן דער טאטע זאל אפילו עפעס טרייען קלעבט זייער שווער מיטן מציאות אז א בחור וואס איז געווען א ערליכער בחור און מצד זיין טאטע איז די גאנצע עבירה אז ער האלט א סמארטפאון, איך גלייב נישט סזאל געשעהן אז פון איין מינוט אויפן צווייטן זאל זיך אזא איינער טרעפן שלאפן מיט יוסי..

אבער די סורפרייז איז גאר די צווייטע חלק, איך ליין און איך האב מער ווייניגער ארויס אז בערך גייט די מעשה גיין אז ער ווערט אפגעפארן ער שפירט זיך ליידיג און ביים סוף קומט ער צוריק. און די מוסר השכל איז א לעקציע מזאל אכטונג געבן פון כלים און שלעכטע חברים. אבער דא האט דער שרייבער אריינגעלייגט גאר א צווייטע יסודותדיגע נושא, אויף דעם זאג איך וואו! אזוי גוט אראפצולייגן און ארויסברענגען די נקודה, זייער זייער שטארק.
ליידער א שטאקרע אנגעווייטאגטע פוינט, ווייל ליידער זייער אסאך ווייסן נישט וואס יהדות איז און וואס באשעפער מיינט און יעדע נארישקייט (אמאל אפילו אז איינער מאכט חויזק און ליצנות פון זיין רבין און ער ווערט קאלט פון זיין א שוואנץ) צושאקלט איהם און ער פאלט ביזן ווערן קאלט אין אידישקייט, אפילו אויב ער גייט נישט אזוי ווייט ווי די מעשה דא.

פייוו פאר אינהאלט און אווער אלל
פאר שפראך ווייניגער

נאר צוויי פוינט פארן שרייבער.
די פסוק וידעת באציהט זיך דיקא יא צו חקירה כמבואר אין די מפרשים און ספרי היסוד.
און עוועלושן איז נישט די פוינט וואס שוואכט אפ אמונה.

[פעיק ניוז]

איך האב נישט געזעהן איינער זאל דאס אנמערקן, אבער איינע פון די סיבות וואס זייער אסאך קענעקטן צו די ארטיקל איז ווייל און סאם פוינט גייט יעדער אריבער אין לעבן דעם געשלעג, נישט ביי יעדן קלאפט אויס סזאל קומען לידי מעשה, און נישט ביי יעדן אייניג, אבער יעדער קען זיך טרעפן אין עטליכע שטיקלעך.

די נושא איז א נושא וואס בארירט יעדן היינטיגע צייטן, עס איז פון די סענסעטיווסטע נושאים ביי כלל ישראל, א ריזיגע חלק כלל ישראל איז שוין אזאנס דורך למחצה לשליש ולרביע, צו אויף די זייט פון דעם בחור צו אויף די זייט פון די עלטערן.

א מורא'דיגע מורא'דיגע ארטיקל! א ווייטאגליכער טאפיק, א מורא'דיגע געשמאקע שפראך, מיט די גאנצע געפיל. מען שפירט זיך באמת אין די מעשה. ווי אויך איז עס א טאפיק וואס איז נאנט צו רוב פון אונז ליידער, יעדער קען עס שפירן למחצה לשליש ולרביע..

אבער דא האט ער געטון א שטיקל שפיצל, ווייל ער האט גענומען א טאפיק וואס איז זייער קרוב צו יעדן'ס הארץ. עס איז א רעאליטעט ארטיקל, נישט עפעס פון אן אנדערע וועלט - א פארגאנגענער אדער פאנטאזירטער. און ער האט אריינגעשטעלט זיך - דעם שרייבער - אלץ דער צענטער פון די סימפאטיע געפילן.

אבער דא האט דער שרייבער אריינגעלייגט גאר א צווייטע יסודותדיגע נושא, אויף דעם זאג איך וואו! אזוי גוט אראפצולייגן און ארויסברענגען די נקודה, זייער זייער שטארק.
ליידער א שטאקרע אנגעווייטאגטע פוינט, ווייל ליידער זייער אסאך ווייסן נישט וואס יהדות איז און וואס באשעפער מיינט און יעדע נארישקייט (אמאל אפילו אז איינער מאכט חויזק און ליצנות פון זיין רבין און ער ווערט קאלט פון זיין א שוואנץ) צושאקלט איהם און ער פאלט ביזן ווערן קאלט אין אידישקייט, אפילו אויב ער גייט נישט אזוי ווייט ווי די מעשה דא.

און עוועלושן איז נישט די פוינט וואס שוואכט אפ אמונה.

דער שרייבער שרייבט נישט אז יא, פארקערט ער שרייבט אז אפילו ער האט זיך אנגעטראפן דערמיט האט עס אים קיינמאל נישט געמיינט.

[איינס]

איך האב געמיינט טיפער עוועלשון איז נישט די סעמפל פון א נקודה וואס שוואכט אפ אידישקייט און אמונה.
אבער לאמיר נישט אריינקריכן סאיז דאך נישט געאייגנט דער פלאץ דא

[נשמת השכל]

ערשטע חלק פון ארטיקל האב איך זייער הנאה געהאט, ווייל קוקנדיג פארדעם די תגובות און אזוי אויך פון דעם וואס מהאט דערמאנט אין דזשענערל די אשכול האב איך מיר געגרייט צו ליינען 'השומרים' ארטיקל אויף מער א פערפעסיאנלע שפראך. איך בין שוין באורד און סקריכט מיר שוין פון נאז די נושא, אביסל ווייל איך בין נישט מסכים אינגאנצן דערמיט, פלאס נישט שרייבן ארטיקלען און טיילן קארטליך איז די סעלושן.

אבער לייענענדיג א שטיקל נאך א שטיקל זעה איך גאר א אנדער מעשה, ער באשולדיגט נישט קיין סמארטפאון און נישט קיין כלים, ער שרייבט און לייגט אראפ א ביטערליכע מעשה פון א בחור וואס פערצופאל איז עס געווען די סמארטפאון, ווען ער שרייבט די מעשה אין ווארשעווער געטא וואלט ער גוט צולייגט דעם טיאטער.

נעוואדע, ער ברענגט ארויס אז זיין נישט אויפגעבויעטקייט און קלארקייט אין די ריינע אמונה האט דאס צוגעברענגט, בסך הכל ווייל עס האט אים געפעלט די אמונה בפנימיות הלב דערפאר האט דער סמארטפאון געהאט אזא כח איבער אים [און דאס איז אויך די סיבה אין אלע אנדערע ענליכע פעלער; לא עכברא גנב אלא חורא גנב!].

די פסוק וידעת באציהט זיך דיקא יא צו חקירה כמבואר אין די מפרשים און ספרי היסוד.

שרייבט ער אז יענער איז קאליע געווארן ווייל ער האט נישט געהאט די ריכטיגע ידיעה וויאזוי צו לערנען די זאכן [דאס מיינט אז ער האט געהאט א סובקאנטשעס ציהל דייקא צו ווערן "אויפגעקלערט" און נישט "קלאר" - וואס אין אזא פאל שאדט טאקע דאס לערנען ספרי חקירה באמונה].

[קרית יואל]

wow wow wow

[נו גוט נו שוין]

צו די אלע וואס זאגן אז זיי זענען אנטוישט געווארן הערנדיג/ליינענדיג, אז די מעשה איז פיקטיוו,
איר האט א גרויסע טעות.....

ס'איז הונדערט פראצענט אמת.

נאר נישט מיט דעם שרייבער אפשר

[נשמת השכל]

צו די אלע וואס זאגן אז זיי זענען אנטוישט געווארן הערנדיג/ליינענדיג, אז די מעשה איז פיקטיוו,
איר האט א גרויסע טעות.....

ס'איז הונדערט פראצענט אמת.

נאר נישט מיט דעם שרייבער אפשר

[ניין און יא]

צו די אלע וואס זאגן אז זיי זענען אנטוישט געווארן הערנדיג/ליינענדיג, אז די מעשה איז פיקטיוו,
איר האט א גרויסע טעות.....

ס'איז הונדערט פראצענט אמת.

נאר נישט מיט דעם שרייבער אפשר

[שׁעמעדיגער]

מיין געווינער!!!!

איך האב מיך געטראפן וויינען

און אויך ארויסגעקימען א שטארקע מוסר השכל

אגב דאס איז פון די שטערקסטע פראבלעמען און די היינטיגע דור סאיז א פארנימענע וועלט און דער עולם טראכט נישט דאס מאכט אסאך דעמעזש

[צל עובר]

גאר גאר שטארקע ארטיקל.

מיר האט אויך געכאפט די צווייטע חלק, וואס ברענגט גאר שטארק ארויס, "אז מען נעמט זיך גוט אריין אז עס איז דא א ג-ט, איז פשט אז מען ווייסט אז מען דארף הארכן", נאכמער ווי די ערשטע חלק, וואס וואלט אויך אפשר ווערט געווען מיין שטימע אין דעם פארמעסט פאר זיך אליינס, אזוי גוט אראפצולייגן די מעשה.

ישר כח פאר דעם שרייבער, ווי אויך פאר די אלע מגיבים דא פאר זייערע פוינטס.