סיגעטשושן פורים שנת תרי"ח איז נפטר גיווארען די סיגעטער רב [וואס האט משמש גיווען נאך ר' אלעזר ניסן ט"ב] ר' יוסף שטערין, אזוי ארום איז ליידיג גיווארען די פאסטין אין סיגוט, דאן האבען א טייל פון די ראשי הקהילה געלייגט אן אויג אויפן ייט"ב די מענשין זענין גיווען מבני משפחת כהנא.
כדי ארויסהאבען קלאהר די ענינים על איך מאכין א קורצע הקדמה ווי אזוי די אנשי סיגט זיינען גיווען צוטיילט.
די ערשטע רב אין סיגוט איז גיווען ר' יהודא כהנא בעל קונטרס הספיקות אחיו פינעם קצות החושן, [צו זיין פונקליך נישט דאס ערשטע נאר די צווייטע] פון אים זענין ארויס די "כהנישע" משפחה פון סיגוט עד ימינו אלה, בשעתו זיינען גיווען מבני משפחת שטערין [וואס אדאנק זיי איז אידישקייט אין מארומוראש אנגיהויבין בליהן, אכמ"ל] האבין ענדערש גיוואלט ר' מענדיל שטערין מקרובי משפחתם אלס רב און סיגעט, אין אזוי ארום איז אויסגיקעמון אז טייל בני העיר האבען אויפגענומען די קונטרס הספיקות, אין טייל אירע ר' מענדיל שטערין, למעשה האט ר' מענדיל מוותר גיווען אין ביז שנת תקע"ט שנת פט' הקונטרס הספיקות, איז ער גיווען נמנה כראב"ד עיר סיגוט, דערנאך האט מען אים אויפגענומען אלס רב, ר' מענדיל איז גיווען דבוק צום דרך הבעש"ט און האט זיך געדרייט ביים אהבת שלום ר' מענדיל קאסובער.
דא האט זיך שוין גישאפין צוויי צדדים די "כהנישע", און פון די אנדערע זייט די שטערינס וואס זיינען גיווען אדאנק די רב ר' מענדיל שטערין "חסידי קאסוב".
נאך די פטירה פון ר' מענדיל, האט אויסגיבראכען א חילוקי דעות, די "חסידי קאסוב" האבען גיוואלט אז דער איידעם פון די פאריגער רב ר' יוסף שטערין זאל איבער נעמין, ווידעראום די "כהנישע" זיינען אריבער צום ישמח משה ער זאל משפיע זיין אויף זיין ר' אלעזר ניסן זאל אריבער קומען קיין סיגוט, די ראש המדברים על לב הישמת משה איז גיווען ר' קלמן כהנא וואס איז גיווען אן איידעם סמוך על שולחן חותנו אין אויהעל, למעשה איז דער ישמח משה געקומען צו פארען קיין סיגוט, אזאך וואך וואס האט בשעתו אויפגערודערט די אומגעגונט.
למעשה האבין די כהנישע אויסגעפירט, אבער דערנאך האט אויסגיבראכען א מחלוקה מיט א שוחט מחסידי קאסוב וואס ר' אלעזר ניסן האט געאסרט זיין שחיטה און כמובן מצד די חסידי קאסוב איז ער גיווען למהדרין מן המהדרין [אין כאן מקום להאריך], למעשה האט דאס גיברענגט אז מזאל אויפנעמין אויך ר' יוסף שטערין אלס רב אין שטאט אזוי ארום איז גיווען צוויי רבנים בכתר אחד [יש לי הוכחות ע"ז אי"ה באשכול לר' אלעזר ניסן נרחיב], למעשה האט זיך דאס נישט אויסגיארבעט און ר' אלעזר ניסן האט פארלאזט די שטאט בערך שנת ת"ר, צוליב רדיפות.
דערנאך האט ר' יוסף שטערין ממשיך גיווען אליין מיט די רבנות אבער פארשטייט זיך ס'האט נישט גיפעלט קיין צדיקים, און מהאט אים פארטיילט היבש צרות און ער איז אוועק יונג [אביסעל אריבער די פינפציג] שושן פורים שנת תרח"י.
יעצט האבין זיך די כהנישע גיגרייט צוריק צובאקומען די בענקיל אין האבען געלייגט אן אויג אויף די זוהן פון זייער פאריגען קאנדידאט דאס איז גיווען די ייט"ב.
די ייט"ב האט דאן געוויילט אין א קור ארט לעבין סיגוט "ברעב", [לויט געוויסע מקורות צוליב סהאט זיך נישט אויסגיארבעט אין דרוהביטש די רבנות, אבער ווי אויבען דערמאנט האט די מסורה נישט קיין קראפט, נאר ער איז דארט גיווען אויף אפרוה וכדומה], אין יענע תקופה איז אוועק ר' שמואל זיינוויל כהנא די איידים פינעם קונטרס הספיקות, אין די "כהנישע" האבין פארופען דיי יייטב מאכען אן הספד, די הספד האט שטארק גיפאלען די בני העיר, און אזוי ארום האט ער כובש גיווען לב רוב בני העיר.
דאן האבען די אנשי סיגוט אנגעהויבען צו נעמין לעגאלע שריט צו פארפולקאמען די פלאן, והא לך מכתב מימים ההם, ווי די ייט"ב שרייבט פאר די אנשי סיגוט אז זיי זאלען נישט פרובירען צו באקומען די נייטיגע פאפירען דורך די דרוהביטשער ראשי קהילה, ווייל פון דארט וועלין זיי טוהן פעולות אים צו האלטען ביי זיי, אין גאר מזיק זיין ביי די ממשלה אין זיי איינרעדין נישט צו שענקען די פאפרין:
ב"ה יום ואו עש"ק נשא תרח"י לפ"ק דראהביטש
שלום לכבוד אה' ידידים, אנשים אפרתים, קצינים ונגידים, גבירים נכבדים, חכמים ונבוני', מופלגי תורה, יושבי ק' סיגיט הנקובי' בשמותם, איש על דגלו באותות יחנו לשלום.
נעימות ימין עוז תפארתם הגיע לידי לנכון, וכמים הפנים לפנים כן לבי אליהם, והנה נודע להם כי יש אתי צייגנעש מאוהעל מאת ראה"ק, אתפלא מדוע לא ביקשו אותו לשלחו להם - וע"ד הצייגנעש מכאן לא אוכל עשה לבדי בטרם יבואו האנשי' משם להשתדל, כי מי זה האיש כאן אשר ירצה להתאמץ בזה הלא יותר נוח להם בהיותי פה - ומי יודע אם לא ידברו על לב השרי' לבלי תת צייגנעש - ולו שמעני, יכתבו אל אחי הרב מה' שמואל ט"ב נ"י אבד"ק גארליץ לדבר עם הקהל דשם ע"ד צייגנעש, בהיותי שם ידעתי, כי הם בכל כח ועוז יראו לשלוח צייגנעש מהשרי' כראוי וכנכון - ידידם הדו"ש וטובתם כ"ה באהבה ומחכה ראיתם -
יקותיאל יהוד' ט"ב
[סכדי צובאמערקען אז א חלק פון די משפחת התמרים האבין גיהאט א קפידא צו חתמנען תיכף נאך די לעצטער ווארט און ווען סאיז אויסגעקומען סוף פאפיר האבין זיי געחתמט אויף די רעכטע זייט הארט נאך די אונטערשטע שורה, דאס איז עפ"י שולחן ערוך אז מטאר נישט חתמנען אויף אן ארט ווי מועט קענין צולייגען פאר די חתימה עפעס ווערטער וואס דער חותם האט נישט געשריבען אין מוועט אים תובע זיין מיט דעם לדין, היינט איז מען נישט מקפיד אויף דעם. דאכצעך אז ר"א חתמט יא אויף די רעכטער זייט, כהאב אים אמאהל אנגימערקט די ענין אבער האט נישט רעאגירט].
למעשה ביום ח"י תמוז [ממש מענינא דיומא] שנת תרח"י, האט מען אים אויפגענומען אלס רב אין סיגעט, מיט די צייט האט ער אפילו מצליח גיווען צו כובש זיין לב חסידי קאסוב, אין ער האט אמאל אמאל נאכגיזאגט תורה פון אהבת שלום, און אפי' כמה ממנהגי קאסוב האט ער זיך נוהג גיווען ווי זיי.
מיטן אנקום פינעם ייטב האט ער מייסד גיעוון א ישיבה וואס מאיז געקומען צופארען פין די נאענט אין די ווייט.
סיגוט האט זיך מיט זיין אנקום אהער גישטעלט אלס די אידישער פעסטונג אין גאנץ מארומאראש, אין אלץ חומה בצורה פאר אידישקייט אין גאנץ אונגארין.
זייט די ייטב לא פסקה הרבנות מבית התמרים אין סיגוט והגלילה והסביבה ביזן חורבן הנורא ליהדות אירופה.