אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
די אחראים: יאנאש,אחראי,געלעגער
- פופציגער
- שר תשעת אלפים
- תגובות: 9899
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך יוני 10, 2020 4:07 pm
- לאקאציע: זונטאג - ניו יארק, אייוועלט.קאם
אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
דער מנהג פון כפרות שלאגן;
יאר איין יאר אויס איז דאס איינע פון די שווערסטע זאכן דורכאויס די הייליגע טעג, און ווי מען פלעגט ביי אונז זאגן אין אזא צייט - עכטע 'כפרת עוונות',
איך לאך פון מיר אליינס ווען איך דערמאן זיך ווי אנדערש מיר פלעגן צוגיין דערצו אין די קינדערישע יארן, ווען דער געווינער פונעם יאר איז געווען דער אינגל וואס האט באקומען דעם פרעסטידזשפולער שטעלע און ארבעטן צום גדליה אגאנצן טאג ביי די כפרות טראק, ווען אלע מאמעס מיט מיידלעך קוקן זיך צו מיט אפענע מיילער ווי דער גרויסער אינגל האט בכלל נישט מורא פון די כפרות און קען עס האלטן אן קיין הענטשוך,
אין די וואכן נאך די כפרות איז געווען א גאנצער פארמעסט אין חדר, ווי די הויפט שפילער – די קינדער וואס האבן געארבעט ביי די כפרות – האבן זיך פארמאסטן איינער מיט צווייטן ארויסשטעלנדיג די גבורות וואס מען האט אלס באוויזן, דער האט געהאלטן דריי פרות אויפאמאל, א צווייטער האט גוט דערשראקן עפעס א מאמע און זי איז אוועקגעלאפן, א דריטער איז נאכגעלאפן און געכאפט א כפרה אינמיטן די ראוד, און אזוי לייגט יעדער ארויס די העראאישע געשיכטעס וואס זענען זיך פארלאפן ביי די כפרות,
מיין מאמע האט מיר ב"ה קיינמאל נישט געלאזט ארבעטן ביי די כפרות – נישט אז איך האב איר אפילו געפרעגט, נאר אלס איר קינד האב איך געוואוסט אז מיין מאמע גלייכט נישט די סארט ארבעט, אבער דער פארמעסט איז געלאפן אויך אויף א קלענערן פארנעם אין יעדן משפחה,
דער גרויסער כתה ו' אינגל האט שוין פון ערב ראש השנה אנגעהויבן אנדרייען א קאשע אז ער גייט האלטן און אנפירן ביי די כפרות, א ספעציעלע סטראטעגיע איז אויסגעשטעלט געווארן צו דערשרעקן דעם קליינעם שוועסטערל און איר איינרעדן באבקעס ווי שרעקעדיג די כפרות זענען און אז דאס יאר דארף מען לייגן דעם כפרה'לע 'אויפן קאפ' וכדו', ביז דער מאמע האט אויסגעזאגט פאר די קליינווארג אז ס'ליגנט ואן אזוי געמאכט סדר מיט די פאניק וואס האט געהערשט,
אזוי פלעגט זיך שפינען א הכנה דרבה צום כפרות שלאגן,
פארשטייציך אז איך חדר זענען מיר געווען פארנומען – די לוזערס וואס האבן נישט געהאט דעם כבוד צו ארבעטן ביי די כפרות – זיך דורכשמועסן צווישן זיך די אלע אקציעס, יעדער האט ארויפגעברענגט אויפן טיש זיינע געלונגענע רעיונות, און מיט שפאנונג האט מען ארויגעקוקט אויף דעם טאג ווען מען גייט שוין גיין כפרות שלאגן און ווייזן וואס דאס הייסט גבורה!
אט איז דער טאג אנגעקומען, שוין פון צופרי רעדט מען איבער די גליקן וואס קומען באלד, און צום באשטומטן צייט מאכן זיך אלע קינדער גרייט, טאטי גייט טראגן צו די כפרות! יעעעי!!!! מען גייט זעהן עכטע כפרה'לעך!!!!
אלע קינדער זענען עקסיידעט ביז איבערן קאפ – גיי ווייס פארוואס, נאר איין זאך איז מערקבאר פאר ווער עס קוקט גאר גוט, נעמליך דער גיבור, דער אינגל וואס רעדט שוין צוויי וואכן ווי שטארק ער ווארט אויף די כפרות טאג, דרייט זיך ארום עפעס נישט רואיג,
זאגן זאגט ער אז ער איז נערוועז וועגן עפעס א חזרה אויף משניות פון זיין מתמידים וואס בלא בלא בלא, אבער אויב ליינט מען צווישן די שורות זעהט מען אז דער גיבור וואלקט אביסל... ער וואלט ווען גערן געקענט באשטיין זיין מאמע זאל אים פאנישן אז ער קען נישט מיטקומען צו די כפרות... שטילערהייט געבט ער א שמיר אריין אין טאש א פאר הענטשוך – וואס מען וועט שוין זעהן דארט עפעס א תירץ פארוואס ער דארף עס האבן,
מען לאזט זיך ארויס אויפן וועג, אלע קלייינע קינדער שרייען מיט פרייד אז אט גייט מען שוין זעהן ווי געלונגען אונזער גרויסע ברודער איז ווי ער האט ארויס דעם פארטל איבער די כפרות, אבער עפעס איז דער גרויסער ברודער פארטראכט,
ענדליך קומט מען אן, מען שפרונגט ארויס פון קאר, די כפרה'דיגער גערוך שמייסט אריין אין פנים צוזאמען מיט די עקלדיגע פיצי פעדערן וואס פליען ארום אין די לופט, און מיט עקסטאז שפאנט מען צו צום גרויסן געמויזעכטס פון קוויטשעדיגע כפרות און קוויטשעדיגע קינדער,
יעצט קומט דער שרעקעדיגער מאמענט פון באווייזן גבורה, מען נעמט ארויס די הענטשוך – אה ניין, נישט ווייל איך עקל מיך, נאר ווייל אםם... עםםם... איך... אםםם... כ'גיי באלד צו מיין פרענד העלפן מאכן עפעס א שיינע זאך פאר זיין סוכה און ער עקלט זיך... פיין, ארויסגעדרייט.
קומט צולויפן דער אינגל וואס ארבעט דא ביי די כפרות און ברענגט צוויי שטיק אויפאמאל, - אויוויי, אםםם... כ'מיין ס'נישט אויסגעהאלטן צוויי אויפאמאל... עכט קען איך, נאר... אקעי, פיין, נעם נאר איינס, דא האסטו איך יאג מיך,
און דאן געשעהט עס, מיט אלע צען פינגערס נעמט דער גיבור איבער דעם וואקלדיגן טשיקן – איך קען עכט מיט איין הענט אבער.... איך מיין... לויט ווי ס'קוקט אויס איז דעי כפרה א ספעשיל שווערע און ווילדע, איך קען דעי זאכן,
פיין נאר מיט איין הענט, אבער פארוואס שפריינגט דער הינדעלע ארום?? פארוואס נעמט אזוי לאנג דאס צו נעמען אונטער קאנטראל?? עפעס הייבן זיך שוין אן אנצוזעהן חששות אין די אויגעלעך פון די אינגע געשוויסטער אז אפשר גאר איז אונזער גרויסער ברודער גארנישט אזוי טויגליך אין דעם פאך... – אה, דער אינגל וואס האט מיר עס איבערגעגעבן פארשטייט נישט וויאזוי מען האלט א כפרה, ער האט עס איבערגעגעבן פארקערט!!!
בקיצור א מעשה, שטעלציך ארויס אז דער גרויסער גיבור טויג באמת 'אויף כפרות', און מען רופט צו דעם קליינעם טראטשאק וואס שלעפט און ברענג כפרות אז ער זאל קעיר נעמען און 'א כפרה' אויף די גאנצע גבורה,
און אזוי גייט עס יאר איין יאר אויס אלס קינד,
אצינד, זייענדיג שוין מיט א שיינע פאר יאר עלטער, האט זיך אלעס געטוישט, פון מינוט נומער איינס ווייס איך קלאר אז מיין פאך איז נישט האלטן כפרות! אצינד איז די שאלה וויאזוי ס'וועט געלונגען,
שוין פון צום גדלי' ווען מען שמעקט און מען זעהט די כפרה צענטערן, שטיט פאר די אויגן דעם צומישטן ערב יום כיפור פארטאגס, ווען מען שטייט אויף גאר פריה, נאך קוים איינגעזאפט אביסעלע שלאף אין די ביינער, מען כאפט א מקוה, און אזוי מיט די פרישע פאות אדער גאר פארן גיין אין מקוה גייט מען ארויס אויפן גאס, געווענליך הערשט אויפן גאס אזא טשילי קעלט, און מען גייט כפרות שלאגן,
מען קומט אן, איך רעד שוין פון קרית יואל ווי דער מצב איז פארהעלטנסמעסיג גוט, עטליכע מאל בין איך געווען אין אנדערע פלעצער וואס איך וויל ניטאמאל אנהייבן אויסשמועסן, דער הוהא וואס אנטפלעקט זיך פאר די אויגן זעהט אויס ווי אין מקוה ערב שבת צוויי שעה צום זמן, עס קען זיך דאכטן אז דו ביסט די איינציגסטער וואס איז בטבע מיד אינמיטן די נאכט, די גוים שרייען, די הינער קרייען, צדקה גייערס קלאפן און רופן, מען שלאגט, מען שעכט, און מיר אלע פונעם פריש אנגעקומענעם טראנספארט גייען צו מיטן פארמאכטן גארטל אפנעמען דעם טייערן הינדעלע,
דער גוי וואס דערלאנגט דעם כפרה'לע איז בכלל נישט אין די גיסטע מיך צו סערווירן מיט מיינע אלע משוגעתן, און נאך איידערן ענדיגן אויפציען דעם קליינעם סייז פארקנייטשטן הענטשוך, שפיר איך שוין דעם ווארימען מתנת יד און פאר וואס ווען וואו בין איך אין א קאמפף מיטן הינדעלע אים צו שטעלן אין פלאץ מען זאל קענען אנהייבן דעם פראגראם,
מען שלעפט מען דרייט, דער פליגל ווארפט זיך, דער טשיקן טאנצט, מען כאפט איין פליגל און דער צווייטער רייסט זיך ארויס, אזוי פארעט מען זיך דערמיט ביז ענדליך דערזעהט מען זיך האלטן דעם כפרה ווי עס ברויך צו זיין, און האלטנדיג דעם חברה'מאן אפגערוקט מיט א כשרע סאשעל דיסטענסינג פונעם רעקל כדי נישט צו ווערן אנגעשטעקט, גייט מען זאגן בני אדם,
דער טשיקעלע שטייט רואיג און פארקלאצט ווי א האן אין בני אדם, מיט א דרייסטקיייט נעמט מען זיך דרייען זה חלופתי אזוי זייטיג מיט א אינגעבויגענעם קאפ – פשוט צוליב גרעוויטי סיבות, און פארטיג, מען גייט צום שוחט,
מען שטייט אין די רייע, יעדע מינוט שפירט מען א קיצל פונעם שכנ'ס כפרה וואס ער אלט אויך אוועקגערוקט פון זיך (לייען: אריינגערוקט אין מיר) און מיט אנגסט ווארט מען זיך צו זעהן נעקסט אין די ליין און אפטראגן פון דא,
פיין, אנגעקומען צום שוחט, וועךךך.... נישט פאר מיינע געדערים צו זעהן א בית בשחיטה, אבער וואס טוט מען נישט פאר כפרת עוונות,
בקיצור, מען שטופט זיך דורך צווישן די ליינס מיט מענטשן, מען באגרוסט אלע וואוילע כפרה'לעך פונדערנאנט, און מען לויט אין ביהמ"ד אריין, ווען דער נאכפאלגענדער גאנצער טאג איז מען פארנומען שמעקן די הענט אויב דער גרוך איז געבליבן קלעבן,
אלזא, זיך זעענדיג שטיין נאכאמאל פאר דעם הייליגן מנהג פון כפרות, און געדענקענדיג פון אלע יארן וויאזוי דאס ארבעט, אפעליר איך צו אייך מיינע חברים, ווער עס קען מיר ארויסהעלפן און מיר אריינגעבן א דאזע פון דעם גרויסער געפיל וואס די קינדערליך האבן ווען זיי האלטן א כפרה, מעגליך וועט אלעס זיין גרינגער אזוי,
אדער, האב איך א צווייטער געדאנק וואס קען זיין אינטערסאנט, מיין חבר וואס האט אלס אינגל געארבעט אויף די כפרה טראק, זאל מוחל זיין מיר קומען יעצט אויך העלפן, - עההה.... יעצט נעבעך געבט ער זיך קוים א עצה מיט זיין אייגענע...
אלענפאלס, א גמר חתימה טובה אייך אלע, בעטס אויס אלעס גוטס, און מיר זאלן זוכה זיין צו כפרת עוונות און ווערן אפגעשריבן צו א זיס לעכטיג יאר!
יאר איין יאר אויס איז דאס איינע פון די שווערסטע זאכן דורכאויס די הייליגע טעג, און ווי מען פלעגט ביי אונז זאגן אין אזא צייט - עכטע 'כפרת עוונות',
איך לאך פון מיר אליינס ווען איך דערמאן זיך ווי אנדערש מיר פלעגן צוגיין דערצו אין די קינדערישע יארן, ווען דער געווינער פונעם יאר איז געווען דער אינגל וואס האט באקומען דעם פרעסטידזשפולער שטעלע און ארבעטן צום גדליה אגאנצן טאג ביי די כפרות טראק, ווען אלע מאמעס מיט מיידלעך קוקן זיך צו מיט אפענע מיילער ווי דער גרויסער אינגל האט בכלל נישט מורא פון די כפרות און קען עס האלטן אן קיין הענטשוך,
אין די וואכן נאך די כפרות איז געווען א גאנצער פארמעסט אין חדר, ווי די הויפט שפילער – די קינדער וואס האבן געארבעט ביי די כפרות – האבן זיך פארמאסטן איינער מיט צווייטן ארויסשטעלנדיג די גבורות וואס מען האט אלס באוויזן, דער האט געהאלטן דריי פרות אויפאמאל, א צווייטער האט גוט דערשראקן עפעס א מאמע און זי איז אוועקגעלאפן, א דריטער איז נאכגעלאפן און געכאפט א כפרה אינמיטן די ראוד, און אזוי לייגט יעדער ארויס די העראאישע געשיכטעס וואס זענען זיך פארלאפן ביי די כפרות,
מיין מאמע האט מיר ב"ה קיינמאל נישט געלאזט ארבעטן ביי די כפרות – נישט אז איך האב איר אפילו געפרעגט, נאר אלס איר קינד האב איך געוואוסט אז מיין מאמע גלייכט נישט די סארט ארבעט, אבער דער פארמעסט איז געלאפן אויך אויף א קלענערן פארנעם אין יעדן משפחה,
דער גרויסער כתה ו' אינגל האט שוין פון ערב ראש השנה אנגעהויבן אנדרייען א קאשע אז ער גייט האלטן און אנפירן ביי די כפרות, א ספעציעלע סטראטעגיע איז אויסגעשטעלט געווארן צו דערשרעקן דעם קליינעם שוועסטערל און איר איינרעדן באבקעס ווי שרעקעדיג די כפרות זענען און אז דאס יאר דארף מען לייגן דעם כפרה'לע 'אויפן קאפ' וכדו', ביז דער מאמע האט אויסגעזאגט פאר די קליינווארג אז ס'ליגנט ואן אזוי געמאכט סדר מיט די פאניק וואס האט געהערשט,
אזוי פלעגט זיך שפינען א הכנה דרבה צום כפרות שלאגן,
פארשטייציך אז איך חדר זענען מיר געווען פארנומען – די לוזערס וואס האבן נישט געהאט דעם כבוד צו ארבעטן ביי די כפרות – זיך דורכשמועסן צווישן זיך די אלע אקציעס, יעדער האט ארויפגעברענגט אויפן טיש זיינע געלונגענע רעיונות, און מיט שפאנונג האט מען ארויגעקוקט אויף דעם טאג ווען מען גייט שוין גיין כפרות שלאגן און ווייזן וואס דאס הייסט גבורה!
אט איז דער טאג אנגעקומען, שוין פון צופרי רעדט מען איבער די גליקן וואס קומען באלד, און צום באשטומטן צייט מאכן זיך אלע קינדער גרייט, טאטי גייט טראגן צו די כפרות! יעעעי!!!! מען גייט זעהן עכטע כפרה'לעך!!!!
אלע קינדער זענען עקסיידעט ביז איבערן קאפ – גיי ווייס פארוואס, נאר איין זאך איז מערקבאר פאר ווער עס קוקט גאר גוט, נעמליך דער גיבור, דער אינגל וואס רעדט שוין צוויי וואכן ווי שטארק ער ווארט אויף די כפרות טאג, דרייט זיך ארום עפעס נישט רואיג,
זאגן זאגט ער אז ער איז נערוועז וועגן עפעס א חזרה אויף משניות פון זיין מתמידים וואס בלא בלא בלא, אבער אויב ליינט מען צווישן די שורות זעהט מען אז דער גיבור וואלקט אביסל... ער וואלט ווען גערן געקענט באשטיין זיין מאמע זאל אים פאנישן אז ער קען נישט מיטקומען צו די כפרות... שטילערהייט געבט ער א שמיר אריין אין טאש א פאר הענטשוך – וואס מען וועט שוין זעהן דארט עפעס א תירץ פארוואס ער דארף עס האבן,
מען לאזט זיך ארויס אויפן וועג, אלע קלייינע קינדער שרייען מיט פרייד אז אט גייט מען שוין זעהן ווי געלונגען אונזער גרויסע ברודער איז ווי ער האט ארויס דעם פארטל איבער די כפרות, אבער עפעס איז דער גרויסער ברודער פארטראכט,
ענדליך קומט מען אן, מען שפרונגט ארויס פון קאר, די כפרה'דיגער גערוך שמייסט אריין אין פנים צוזאמען מיט די עקלדיגע פיצי פעדערן וואס פליען ארום אין די לופט, און מיט עקסטאז שפאנט מען צו צום גרויסן געמויזעכטס פון קוויטשעדיגע כפרות און קוויטשעדיגע קינדער,
יעצט קומט דער שרעקעדיגער מאמענט פון באווייזן גבורה, מען נעמט ארויס די הענטשוך – אה ניין, נישט ווייל איך עקל מיך, נאר ווייל אםם... עםםם... איך... אםםם... כ'גיי באלד צו מיין פרענד העלפן מאכן עפעס א שיינע זאך פאר זיין סוכה און ער עקלט זיך... פיין, ארויסגעדרייט.
קומט צולויפן דער אינגל וואס ארבעט דא ביי די כפרות און ברענגט צוויי שטיק אויפאמאל, - אויוויי, אםםם... כ'מיין ס'נישט אויסגעהאלטן צוויי אויפאמאל... עכט קען איך, נאר... אקעי, פיין, נעם נאר איינס, דא האסטו איך יאג מיך,
און דאן געשעהט עס, מיט אלע צען פינגערס נעמט דער גיבור איבער דעם וואקלדיגן טשיקן – איך קען עכט מיט איין הענט אבער.... איך מיין... לויט ווי ס'קוקט אויס איז דעי כפרה א ספעשיל שווערע און ווילדע, איך קען דעי זאכן,
פיין נאר מיט איין הענט, אבער פארוואס שפריינגט דער הינדעלע ארום?? פארוואס נעמט אזוי לאנג דאס צו נעמען אונטער קאנטראל?? עפעס הייבן זיך שוין אן אנצוזעהן חששות אין די אויגעלעך פון די אינגע געשוויסטער אז אפשר גאר איז אונזער גרויסער ברודער גארנישט אזוי טויגליך אין דעם פאך... – אה, דער אינגל וואס האט מיר עס איבערגעגעבן פארשטייט נישט וויאזוי מען האלט א כפרה, ער האט עס איבערגעגעבן פארקערט!!!
בקיצור א מעשה, שטעלציך ארויס אז דער גרויסער גיבור טויג באמת 'אויף כפרות', און מען רופט צו דעם קליינעם טראטשאק וואס שלעפט און ברענג כפרות אז ער זאל קעיר נעמען און 'א כפרה' אויף די גאנצע גבורה,
און אזוי גייט עס יאר איין יאר אויס אלס קינד,
אצינד, זייענדיג שוין מיט א שיינע פאר יאר עלטער, האט זיך אלעס געטוישט, פון מינוט נומער איינס ווייס איך קלאר אז מיין פאך איז נישט האלטן כפרות! אצינד איז די שאלה וויאזוי ס'וועט געלונגען,
שוין פון צום גדלי' ווען מען שמעקט און מען זעהט די כפרה צענטערן, שטיט פאר די אויגן דעם צומישטן ערב יום כיפור פארטאגס, ווען מען שטייט אויף גאר פריה, נאך קוים איינגעזאפט אביסעלע שלאף אין די ביינער, מען כאפט א מקוה, און אזוי מיט די פרישע פאות אדער גאר פארן גיין אין מקוה גייט מען ארויס אויפן גאס, געווענליך הערשט אויפן גאס אזא טשילי קעלט, און מען גייט כפרות שלאגן,
מען קומט אן, איך רעד שוין פון קרית יואל ווי דער מצב איז פארהעלטנסמעסיג גוט, עטליכע מאל בין איך געווען אין אנדערע פלעצער וואס איך וויל ניטאמאל אנהייבן אויסשמועסן, דער הוהא וואס אנטפלעקט זיך פאר די אויגן זעהט אויס ווי אין מקוה ערב שבת צוויי שעה צום זמן, עס קען זיך דאכטן אז דו ביסט די איינציגסטער וואס איז בטבע מיד אינמיטן די נאכט, די גוים שרייען, די הינער קרייען, צדקה גייערס קלאפן און רופן, מען שלאגט, מען שעכט, און מיר אלע פונעם פריש אנגעקומענעם טראנספארט גייען צו מיטן פארמאכטן גארטל אפנעמען דעם טייערן הינדעלע,
דער גוי וואס דערלאנגט דעם כפרה'לע איז בכלל נישט אין די גיסטע מיך צו סערווירן מיט מיינע אלע משוגעתן, און נאך איידערן ענדיגן אויפציען דעם קליינעם סייז פארקנייטשטן הענטשוך, שפיר איך שוין דעם ווארימען מתנת יד און פאר וואס ווען וואו בין איך אין א קאמפף מיטן הינדעלע אים צו שטעלן אין פלאץ מען זאל קענען אנהייבן דעם פראגראם,
מען שלעפט מען דרייט, דער פליגל ווארפט זיך, דער טשיקן טאנצט, מען כאפט איין פליגל און דער צווייטער רייסט זיך ארויס, אזוי פארעט מען זיך דערמיט ביז ענדליך דערזעהט מען זיך האלטן דעם כפרה ווי עס ברויך צו זיין, און האלטנדיג דעם חברה'מאן אפגערוקט מיט א כשרע סאשעל דיסטענסינג פונעם רעקל כדי נישט צו ווערן אנגעשטעקט, גייט מען זאגן בני אדם,
דער טשיקעלע שטייט רואיג און פארקלאצט ווי א האן אין בני אדם, מיט א דרייסטקיייט נעמט מען זיך דרייען זה חלופתי אזוי זייטיג מיט א אינגעבויגענעם קאפ – פשוט צוליב גרעוויטי סיבות, און פארטיג, מען גייט צום שוחט,
מען שטייט אין די רייע, יעדע מינוט שפירט מען א קיצל פונעם שכנ'ס כפרה וואס ער אלט אויך אוועקגערוקט פון זיך (לייען: אריינגערוקט אין מיר) און מיט אנגסט ווארט מען זיך צו זעהן נעקסט אין די ליין און אפטראגן פון דא,
פיין, אנגעקומען צום שוחט, וועךךך.... נישט פאר מיינע געדערים צו זעהן א בית בשחיטה, אבער וואס טוט מען נישט פאר כפרת עוונות,
בקיצור, מען שטופט זיך דורך צווישן די ליינס מיט מענטשן, מען באגרוסט אלע וואוילע כפרה'לעך פונדערנאנט, און מען לויט אין ביהמ"ד אריין, ווען דער נאכפאלגענדער גאנצער טאג איז מען פארנומען שמעקן די הענט אויב דער גרוך איז געבליבן קלעבן,
אלזא, זיך זעענדיג שטיין נאכאמאל פאר דעם הייליגן מנהג פון כפרות, און געדענקענדיג פון אלע יארן וויאזוי דאס ארבעט, אפעליר איך צו אייך מיינע חברים, ווער עס קען מיר ארויסהעלפן און מיר אריינגעבן א דאזע פון דעם גרויסער געפיל וואס די קינדערליך האבן ווען זיי האלטן א כפרה, מעגליך וועט אלעס זיין גרינגער אזוי,
אדער, האב איך א צווייטער געדאנק וואס קען זיין אינטערסאנט, מיין חבר וואס האט אלס אינגל געארבעט אויף די כפרה טראק, זאל מוחל זיין מיר קומען יעצט אויך העלפן, - עההה.... יעצט נעבעך געבט ער זיך קוים א עצה מיט זיין אייגענע...
אלענפאלס, א גמר חתימה טובה אייך אלע, בעטס אויס אלעס גוטס, און מיר זאלן זוכה זיין צו כפרת עוונות און ווערן אפגעשריבן צו א זיס לעכטיג יאר!
.
נאט אייך א געהענגל פופציגערס געקליבן פונעם וועלטל
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
עמעיזינג!
- בלא בלא בלא
- שר האלף
- תגובות: 1756
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך סעפטעמבער 18, 2019 11:34 pm
- פעיק ניוז
- שר עשרים אלף
- תגובות: 24206
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג יוני 13, 2017 8:49 pm
- לאקאציע: אנאנימע סאורסעס
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
עס איז מיר בעסער צו זיין אן אנעדיוקעטעד חכם ווי איידער אן עדיוקעטעד טיפש
- קאנטרי מאוד
- שר האלפיים
- תגובות: 2154
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 29, 2017 9:21 pm
- לאקאציע: אויף די שטראזן,צווישן ביימער און גראזן,
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
פיפציגער טוה פאר דיין כפרה אויך א מאסקע אן אוי עט ער איינזיצן!!
פיינע נייעס דער פיפצי
פיינע נייעס דער פיפצי
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
פרישע נייעס
- אלופי אדום
- שר האלף
- תגובות: 1667
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך מאי 22, 2019 12:59 pm
- לאקאציע: אויפן טיש
- פופציגער
- שר תשעת אלפים
- תגובות: 9899
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך יוני 10, 2020 4:07 pm
- לאקאציע: זונטאג - ניו יארק, אייוועלט.קאם
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
אלופי אדום האט געשריבן:מיין הענט שמעקט נאך פון צופרי???
דו ביסט דער אינגל אויף די כפרה טראק?....
.
נאט אייך א געהענגל פופציגערס געקליבן פונעם וועלטל
- אוראייניקל
- רב הצעיר תשפ"ד
- תגובות: 17017
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג פעברואר 21, 2019 9:05 am
- אייוועלט שרייבער
- שר האלף
- תגובות: 1433
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג אוגוסט 02, 2020 8:23 pm
- לאקאציע: אויפ'ן בענקל
- נתן בן ופסי
- שר חמשת אלפים
- תגובות: 5511
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג מארטש 04, 2019 8:34 am
- לאקאציע: מחנה ישראל
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
פופציגער האט געשריבן:
דער טשיקעלע שטייט רואיג און פארקלאצט ווי א האן אין בני אדם, מיט א דרייסטקיייט נעמט מען זיך דרייען זה חלופתי אזוי זייטיג מיט א אינגעבויגענעם קאפ – פשוט צוליב גרעוויטי סיבות, און פארטיג, מען גייט צום שוחט,
יעדע שורה איז אייזען!! דאס די מערסטע
האלא!!! וועגן דעם האסטו דיך אנגעטוהן א מאסק אןיפן פיפציגער???
ה' נָתַן וה' לָקָח, יְהִי שֵׁם ה' מְבֹרָךְ (איוב א, כא)
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
ווען דו באקומסט אן עצה פון איינעם ביטע לייג עס ארויס פאר די פאבליק ווייל איך און לכאורה נאך אסך אינגעלייט וועלן שטארק בענעפיטירן דערפון
-
- שר ארבעת האלפים
- תגובות: 4288
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מארטש 04, 2018 2:40 pm
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
מאסיוו!
איך האב מיט דעם קיין שיכות, נישט ווייל איך האב עפעס אקעגן דעם, און נישט ווייל עס איז אקעגן מיין שיטה, נאר פשוט וויל עס איז נישט "היימיש".
וואס מיינט היימיש? היימיש!
וואס מיינט היימיש? היימיש!
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
היינט דארף מען שוין נישט קראצן דאנק ווערטער פון אונטער דער ערד, מען גיבט א דערקלער "פופציגער!" און יעדער כאפט אז דאס איז נאך אן ארטיקל אין די סעריע פון העכסט געראטענע און געשמאקע ווארע וואס שארן זיך אויס פון אונטער דעם שטילטשיגן פופציגער.
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
געוואלדיג גיט
געליינט אין איין אטעם אין פיין געשמייכלט
יישר כח
געליינט אין איין אטעם אין פיין געשמייכלט
יישר כח
-
- שר העשר
- תגובות: 14
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך אוגוסט 26, 2020 12:00 pm
-
- שר העשר
- תגובות: 14
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך אוגוסט 26, 2020 12:00 pm
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
זייער גוט..
אבער מען קען שלאגן מיט געלט.
אבער מען קען שלאגן מיט געלט.
- אוראייניקל
- רב הצעיר תשפ"ד
- תגובות: 17017
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג פעברואר 21, 2019 9:05 am
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
פיינע פיצצא האט געשריבן:זייער גוט..
אבער מען קען שלאגן מיט געלט.
וואס קען מען טוען? דרייען א הונדערטער אויף א פופציגער?
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
דאס איז איינס און א גוטס! חחחח
- באטעמטקייטן
- שר שלשת אלפים
- תגובות: 3978
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג אוגוסט 23, 2020 4:56 pm
- לאקאציע: עראונד דע קארנער
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
און די בית השחיטה אין ק''י האט מען די יאר געמאכט אז זיי געבן אזאלכע קליינע בעסקיטס און דעם לייגסטו דעם כפרה ברויכסט אים אפילו נישט אנכאפן מיט די הענט. ס'ממש א מחי
טעמו וראו כי...אוראייניקל האט געשריבן:יותר ממה שטעמטי רוצה לכתוב.. אורי רוצה למחוק...
- איינס
- שר עשרת אלפים
- תגובות: 18799
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג סעפטעמבער 26, 2017 9:16 am
- פארבינד זיך:
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
אחד היה אברהם - שעבד את ה' רק על ידי שהיה אחד, שחשב בדעתו שהוא רק יחידי בעולם ולא הסתכל כלל על בני העולם!
-
- שר האלפיים
- תגובות: 2659
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אפריל 04, 2019 12:51 pm
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
פיינע נייעס!!
- פופציגער
- שר תשעת אלפים
- תגובות: 9899
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך יוני 10, 2020 4:07 pm
- לאקאציע: זונטאג - ניו יארק, אייוועלט.קאם
Re: אין קאמפף מיט מיין כפרה הינדל
הוהא! יישר כח פאר אלע קאמפלימענטן דא!
.
נאט אייך א געהענגל פופציגערס געקליבן פונעם וועלטל