נשמת השכל האט געשריבן:עס איז א גרויסע נפק"מ צו א יוד וואס איז אין א נידריגערע מדריגה איז זיך מעורר אויף זיין שטייגער און אויף זיין לעוועל, ווי ווען דאס ווערט די לכתחילה'דיגע מהלך און מען איז דאס משפיע פאר גאנץ "כלל ישראל" אנשטאט מען זאל זיך האלטן ביי זיך יעדער איינער מיט זיינע פריוואטע ענינים וואס ער טוט לויט זיין לעועל
לאמיר עס צולייגען,
קומט דער איד וואס נוצט די גיטאר אהן אויף א העכערע מדריגה מיט דעם? העלפט אים עס בעסער זיך אויסצוגיסן צום באשעפער? נעמט עס נאנטער זיין הארץ צום באשעפער?
אויב נישט זאל ער עס טאקע לכאורה ענדערש עס נישט טוען, ווייל בעצם איז דאך די געהעריגע וועג המקובל לנו מדור מדור. און קען זיין עס העלפט אים גאר צו צו די ערענסטקייט פון גיין פוקד זיין קברים, אדער סתם דאווענען, דאס אז ער גייט מיט א פולע טראגע ברענגט אים צו מער ערענסטקייט און ישוב הדעת.
אויב אבער, נישט קיין חילוק צו ער איז אין א נדריגע מצב צו אפילו און גאר א הויעכע מדריגה ווי א קדוש עליון, אויב העלפט אים א גיטאר אדער סיי וואס אנדערש אים צו דערנענטערן און נאנט ברענגן צום באשעפער פארוואס זאל ער עס נישט מעגן נוצען? פארוואס מעג ער נישט ווייל ער איז אויף א הויעכע מדריגה רעדן צום באשעפער אויף זיין שפראך?
מיר אלטס בשר ודם'ס קענען זיך צומאל פארגעסן וואס איז א עיקר און וואס איז דער טפל. דער עיקר איז נאנט צו ווערן מיטן באשעפער. די טפל איז ביי יעדן אנדערש, איינער איז עס א נועם אלימלך, ביי איינעם א חובת הלבבות, דער גאר פילט אז ר'אלימלך בידערמאן אדער ר'יוסף חיים העלפט אים נאנט ווערן, און דער דריטער פיעלט אז זיין מהלך איז א גיטאר. נישטא אזא זאך אין עבודת השם ווי א "וואן סייז פיטס אלל".
זיך צו צוטוען מאכען וואס פאר א מהלך יענער נוצט איז א מעשה יצר דיר צופארפירען פון די ריכטיגע איינע ציל פון נאנט ווערן מיטן באשעפער.
וועט אים געלונגען דיר צופארפירען??