וואו איז דער מקור?....

[חלב ישראל]

איך ווייס נישט וואס דו מיינסט מיט'ן ווארט "קראנט", די שאלה איז דא צו די תולעת יעקב האט עס גענומען פונעם כת"י, צו דער שרייבער פונעם כת"י האט עס גענומען פונעם תולעת יעקב. מיר זעהט ענדערש אויס ווי דעם צווייטן צד, ערשטנס פאר די פאקט אליינס אז ס'געפינט זיך נישט אין רוב כתבי יד, און צווייטנס ווייל ס'לייגט זיך מיר נישט אויפ'ן שכל אז ר' מאיר אבן גבאי זאל גלאט אזוי פלאגירן פונעם זוה"ק, אויסער אויב ס'איז לכתחילה געשטעלט אויף אזא אופן.

[farshlufen]

זייזשע מוחל, חלילה אפילו צו נוצן דעם ווארט.

ס'איז א געווענליכע זאך ביי די גאר פריערדיגע גדולי תורה, צו ברענגען א בפירוש'ער תוס' א זוה"ק צו אפילו גמ' מפורשת אן צו צייכענען דעם מקור.

[יום זה מכובד]

וואו איז דער מקור אז א י"ב חלה (דוקא פון א צדיק?) איז א שמירה?

[חלב ישראל]

זייזשע מוחל, חלילה אפילו צו נוצן דעם ווארט.

ס'איז א געווענליכע זאך ביי די גאר פריערדיגע גדולי תורה, צו ברענגען א בפירוש'ער תוס' א זוה"ק צו אפילו גמ' מפורשת אן צו צייכענען דעם מקור.

האסטו געזעהן דעם תולעת יעקב אינעווייניג?

[גבר ישראל]

וואו איז דער מקור אז א י"ב חלה (דוקא פון א צדיק?) איז א שמירה?

און המקור לשמור חלק מהאפיקומן לכל השנה?
אולי זה אותו מקור
שיריים מדבר מצוה, יש מקור על זה בספר ברית כהונת עולם.

[אדער יא]

מאמר? פרק?

[מה ידידות]

עס ליגט מיר אין קאפ אז עס איז דא א מאמר חז''ל (אדער אפשר גאר א לשון הרמב''ם?) אז יעקב אבינו האט זוכה געווען צו עשירות ווייל ער האט געארבעט ערליך ביי לבן

איך האב עס שוין אסאך געזוכט אבער דערווייל האב איך עס נישט געקענט טרעפן

איינער ווייסט פון וואס איך רעד?

[להודות]

עס ליגט מיר אין קאפ אז עס איז דא א מאמר חז''ל (אדער אפשר גאר א לשון הרמב''ם?) אז יעקב אבינו האט זוכה געווען צו עשירות ווייל ער האט געארבעט ערליך ביי לבן

רמב"ם סוף הלכות שכירות
כדרך שמוזהר בעה"ב שלא יגזול שכר עני ולא יעכבנו כך העני מוזהר שלא יגזול מלאכת בעה"ב ויבטל מעט בכאן ומעט בכאן ומוציא כל היום במרמה אלא חייב לדקדק על עצמו בזמן שהרי הקפידו על ברכה רביעית של ברכת המזון שלא יברך אותה וכן חייב לעבוד בכל כחו שהרי יעקב הצדיק אמר כי בכל כחי עבדתי את אביכן לפיכך נטל שכר זאת אף בעולם הזה שנאמר ויפרץ האיש מאד מאד

[מה ידידות]

עס ליגט מיר אין קאפ אז עס איז דא א מאמר חז''ל (אדער אפשר גאר א לשון הרמב''ם?) אז יעקב אבינו האט זוכה געווען צו עשירות ווייל ער האט געארבעט ערליך ביי לבן

רמב"ם סוף הלכות שכירות
כדרך שמוזהר בעה"ב שלא יגזול שכר עני ולא יעכבנו כך העני מוזהר שלא יגזול מלאכת בעה"ב ויבטל מעט בכאן ומעט בכאן ומוציא כל היום במרמה אלא חייב לדקדק על עצמו בזמן שהרי הקפידו על ברכה רביעית של ברכת המזון שלא יברך אותה וכן חייב לעבוד בכל כחו שהרי יעקב הצדיק אמר כי בכל כחי עבדתי את אביכן לפיכך נטל שכר זאת אף בעולם הזה שנאמר ויפרץ האיש מאד מאד

ישר כח גדול

[עפל קאמפאוט]

ווי איז די מקור וואס געוויסע מענטשן וואשן זיך די הענט 8 מאל נאכ'ן ארויסקומען פון בית הכסא, דהיינו קודם 4 מאל בסירוגין און דערנאך נאכאמאל 4 מאל בסירוגין.

[חוח בין השושנים]

וואו איז דער מקור און וואס איז די מעשה?

כ'האב אמאל געהערט אז הרה"ק מסאטמאר זי"ע האט זייער וויי געטון ווען מ'האט אמאל מסיים געווען פאר א איד (אין פ' תרומה אדער ויקהל) מיטן פסוק 'ששה קרשים' - ווייל ס'איז מרמז אויף א ארון פון א בר מינן רח"ל. כפי השמועה האט דער רבי געפאסט נאכדעם ס'זאל יענעם גארנישט פאסירן.

[גם זה יעבור]

וואו איז דער מקור און וואס איז די מעשה?

כ'האב אמאל געהערט אז הרה"ק מסאטמאר זי"ע האט זייער וויי געטון ווען מ'האט אמאל מסיים געווען פאר א איד (אין פ' תרומה אדער ויקהל) מיטן פסוק 'ששה קרשים' - ווייל ס'איז מרמז אויף א ארון פון א בר מינן רח"ל. כפי השמועה האט דער רבי געפאסט נאכדעם ס'זאל יענעם גארנישט פאסירן.

פרעג די אידן פון פריערדיגן דור, די רבי האט אזוי אויסגעלאזט ביי א איד, דער איד א ת"ח ובר אוריין האט פארשטאנען האט ער נישט געוואלט מאכן די ברכה, די רבי האט זיך אראפגעזעצט בלית ברירה האט ער געמאכט די ברכה און תוך שלשים יום איז ער נטמן געווארן און סאטמאר ביה"ח לאנג איילענד
דער איד האט א זון וואס הייסט נאך אים

[חוח בין השושנים]

וואו איז דער מקור און וואס איז די מעשה?

כ'האב אמאל געהערט אז הרה"ק מסאטמאר זי"ע האט זייער וויי געטון ווען מ'האט אמאל מסיים געווען פאר א איד (אין פ' תרומה אדער ויקהל) מיטן פסוק 'ששה קרשים' - ווייל ס'איז מרמז אויף א ארון פון א בר מינן רח"ל. כפי השמועה האט דער רבי געפאסט נאכדעם ס'זאל יענעם גארנישט פאסירן.

פרעג די אידן פון פריערדיגן דור, די רבי האט אזוי אויסגעלאזט ביי א איד, דער איד א ת"ח ובר אוריין האט פארשטאנען האט ער נישט געוואלט מאכן די ברכה, די רבי האט זיך אראפגעזעצט בלית ברירה האט ער געמאכט די ברכה און תוך שלשים יום איז ער נטמן געווארן און סאטמאר ביה"ח לאנג איילענד
דער איד האט א זון וואס הייסט נאך אים

דאס וואס דו פארציילסט איז גאר אן אנדערע נוסח.
איז די מעשה ערגעץ געדרוקט?

[גברא רבא]

וואו איז דער מקור און וואס איז די מעשה?


דאס וואס דו פארציילסט איז גאר אן אנדערע נוסח.
איז די מעשה ערגעץ געדרוקט?

דער איד איז שוין געווען ביטער קראנק בעפאר און דעריבער האט מורא געהאט אז מען זאל ענדיגן ביי דעם פסוק. רבינו האט שפעטער געזאגט אז ער האט נישט פארשטאנען וואס דער איד וויל.

[farshlufen]

ו'ששה קרשים' - ווייל ס'איז מרמז אויף א ארון פון א בר מינן רח"ל.

זאגט ווער?

[חוח בין השושנים]

ו'ששה קרשים' - ווייל ס'איז מרמז אויף א ארון פון א בר מינן רח"ל.

זאגט ווער?

כ'אניש קיין מושג. שמועה שמעתי אסאך יארן צוריק און כ'וויל עס מברר זיין.
דערווייל ווייס איך נישט קיין מקור דערצו.

[מיגו]

וואו איז דער מקור אז א י"ב חלה (דוקא פון א צדיק?) איז א שמירה?

און המקור לשמור חלק מהאפיקומן לכל השנה?
אולי זה אותו מקור
שיריים מדבר מצוה, יש מקור על זה בספר ברית כהונת עולם.

מאמר? פרק?

די וועלט נוצט דעם מאמר הגמ' שירי מצוה מעכבים את הפורענות
בפשטות מיינט מען הידורי מצוה (און אפשר אויך חיבוב מצוה?)

אין די ראשונים טרעפט מען שוין לגבי וואשן די אויגן מיט די שיריים פון הבדלה, דער גר"א ברענגט אזוי פון מרדכי http://beta.hebrewbooks.org/tursa.aspx?a=oc_x1499 און עס שטייט אויך אזוי פון אנדערע ראשונים.

עס קען זיין אז זיך וואשן מיט די שיריים פון א מצוה איז אן אופן פון ווייזן חביבות צו די מצוה אבער נישט אז דער חפצא פון די וויין האט עפעס א סגולה פון שמירה, און די זעלבע איז יתכן לגבי שיריים פון די אפיקומן, עס איז אפשר לשון נופל על לשון -שירי מצוה און שיריים פון א מצוה- אבער עס איז נישט אז די שיריים איז דער שמירה נאר די חיבוב מצוה וואס איז מעכב את הפורענות. בד"א

[להודות]

המקור לשמור חלק מהאפיקומן לכל השנה?

ווערט דערמאנט אין ש"ע הרב סוף סימן תעז:
הנוהגין לנקוב חתיכת אפיקומן ולתלותה אין בזה איסור משום נוקב ביו"ט...

[חוח בין השושנים]

וואו איז דער מקור און וואס איז די מעשה?

כ'האב אמאל געהערט אז הרה"ק מסאטמאר זי"ע האט זייער וויי געטון ווען מ'האט אמאל מסיים געווען פאר א איד (אין פ' תרומה אדער ויקהל) מיטן פסוק 'ששה קרשים' - ווייל ס'איז מרמז אויף א ארון פון א בר מינן רח"ל. כפי השמועה האט דער רבי געפאסט נאכדעם ס'זאל יענעם גארנישט פאסירן.

באקומען אין אישי פון איינע פון די פיינע אידן דא:

ר' נפתלי לעבאוויטש עמו"ש ברענגט דאס אין זיינע זכרונות וואס ער האט געשריבן פאר די נייע אויפלאגע פון חידושי תורה תשט"ז, אין די חלק וואס איז געדרוקט סוף חלק א', ער דערציילט איבער זיין קומען קיין אמעריקע, מיט זיין פאטער ז"ל וואס איז געווען קראנק ל"ע, וז"ל:

ו‎זה הי' ביום עש"ק פ' ויקהל פ' שקלים שבת מברכים חודש אדר ב' שנת תשי"א לפ"ק, ואז נכנסנו בפעם הראשון לביתו נאווה קודש, ורבינו ז"ל כבר הלך למקוה, כידוע שתמיד הלך למקוה סמוך להזמן של הדלקת הנרות, ונכנסנו לבית התבשיל אצל הרבנית ע"ה ומיד הושיטה לנו מזונות עם חלב להחיות את נפשינו כי כבר עברו יותר מל"ו שעות שלא טעמנו כלום, שמגודל הבהלה על רשות הנסיעה לא לקחנו אתנו הצידה לדרך.

‎ובתוך כך הגיע רבינו ז"ל בהדרתו מהמקוה עם ההויז בחור מוה"ר יחזקאל שטיין הי"ו וראה, אותנו שם ושאל עלינו, ואמרו לו הוא ברוך יודא מהאלאש, ע"ז טפח בשתי ידיו ואמר "אוי איך האב דיך נישט דערקענט" וע"ז פרץ אבי ז"ל בבכי גדול, ומאחר שלא הי' לנו שום אכסניא וגם שלא הי' בכחו לילך למקום אחר נשאר שם בכל הש"ק ורבינו ז"ל בשלחנו הטהור שלח לו שריים הפערפל.

‎למחרת ביום ש"ק עלה לתורה ורבינו ז"ל סיים לו הפסוק "ולירכתי המשכן ימה עשה ששה קרשים", ואבי ז"ל לא רצה לברך הברכה אחר הקריאה והי' מבקש ומחווה בידו שרבינו ימשיך עוד להלאה, אמנם רבינו ז"ל לא הבין בקשתו, והיו הרבה אורחים שהיו צריכים לברך ברכת הגומל ולא המשיך הקריאה וכך הי' מברך הברכה אחרי', אבל אמר להמשמש שהי' אז ה"ה מוה"ר מענדל גרשון ע"ה שעכשיו "כבר הוא יודע ווי ער האלט", וניבא וידע מה שניבא, כי בטרם ששלמו שתי שבועות כבר הלך לעולמו הוא הלך למנוחות ואותנו עזב לאנחות.

‎במוצאי ש"ק העלו אותו לחדר רבינו ז"ל זיך געזעגענען, ולדאבוני לא זכיתי ליכנס עמו לרבינו כי חביריי מקדם שהיו כאן בישיבה קראו אותי להישיבה למלוה מלכה, רק אח"כ שמעתי כי אחר שיצא מאת רבינו בכה מאד על מה שכשריבר רבינו אליו לא דיבר בלשון נוכח רק בלשון נסתר הגם שהי' תלמידו ותמיד דיבר אליו בלשון נוכח, ועכשיו דיבר אליו בלשון "איהר" וע"ז בכה ואמר עוד הפעם שכבר הוא יודע למה רבינו דיבר אליו בלשון זה. והי" נשאר בבית רבינו עד למחרתו, ולי צוה שאכנס לישיבתו של רבינו ז"ל ללמוד, וכן קבלו אותי לשם בעזה"י.

[יום זה מכובד]

וואו איז דער מקור און וואס איז די מעשה?

כ'האב אמאל געהערט אז הרה"ק מסאטמאר זי"ע האט זייער וויי געטון ווען מ'האט אמאל מסיים געווען פאר א איד (אין פ' תרומה אדער ויקהל) מיטן פסוק 'ששה קרשים' - ווייל ס'איז מרמז אויף א ארון פון א בר מינן רח"ל. כפי השמועה האט דער רבי געפאסט נאכדעם ס'זאל יענעם גארנישט פאסירן.

באקומען אין אישי פון איינע פון די פיינע אידן דא:

‎למחרת ביום ש"ק עלה לתורה ורבינו ז"ל סיים לו הפסוק "ולירכתי המשכן ימה עשה ששה קרשים", ואבי ז"ל לא רצה לברך הברכה אחר הקריאה והי' מבקש ומחווה בידו שרבינו ימשיך עוד להלאה, אמנם רבינו ז"ל לא הבין בקשתו, והיו הרבה אורחים שהיו צריכים לברך ברכת הגומל ולא המשיך הקריאה וכך הי' מברך הברכה אחרי', אבל אמר להמשמש שהי' אז ה"ה מוה"ר מענדל גרשון ע"ה שעכשיו "כבר הוא יודע ווי ער האלט", וניבא וידע מה שניבא, כי בטרם ששלמו שתי שבועות כבר הלך לעולמו הוא הלך למנוחות ואותנו עזב לאנחות.

הייסט אז נישט הרה"ק מסאטמאר האט מקפיד געווען אויף דעם?

[חוח בין השושנים]

ריכטיג.
ווייסטעך וויאזוי שמועות גייען...
צו מיר איז די שמועה רחוקה אנגעקומען אז דער סאטמארער רב האט אפי' געפאסט פאר יענעמס וואוילזיין...

[farshlufen]

viewtopic.php?p=538229#p538229

[ראש הקהל]

וואס איז דער מקור להמנהג שלובשים הנשים שירצעלע"ך בעת הדלקת נרות ערב שבת?
ווי לאנג צירוק גייט עס שוין צירוק? ווי קאן מען זעהן אן אריכות בנושא זו?

[farshlufen]

גראדע זענען אמאליגע נשים צדקניות געגאנגען אלעמאל מיט שירצלעך.

[שמואל בארג]

גראדע זענען אמאליגע נשים צדקניות געגאנגען אלעמאל מיט שירצלעך.

איז דאס נישט מתקנות עזרא?