וואס איז נייעס אין ברוקלין?? אבער אז דו פרעגסט 1 די ת''ת מאכט א חנוכה מסיבה אין ביהמ''ד און מנהסתם פרטים וועלן נאכפאלגען 2 מען שמועסט איינער גייט אריינמופען די וואך (ווער? כווייס נישט )
איך קוק אן די קינדער און טראכט צו מיך ווי גליקליך זיי זענען אז זייערע עלטערן האבן זיי ארויסגענומען פון די ברוקלינ'ע פארקוועטשקייט און זיך געצויגן צו א מקום מיט הרחבת הדעת. ווען זיי וועלן עלטער ווערן וועלן זיי מער פארשטיין דאס צו אפרישיעטן
דריידל האט געשריבן:איך קוק אן די קינדער און טראכט צו מיך ווי גליקליך זיי זענען אז זייערע עלטערן האבן זיי ארויסגענומען פון די ברוקלינ'ע פארקוועטשקייט און זיך געצויגן צו א מקום מיט הרחבת הדעת. ווען זיי וועלן עלטער ווערן וועלן זיי מער פארשטיין דאס צו אפרישיעטן
אוי ווי זיי אפרישיעטן, כאפ נאר א שמועס מיט איינע פון די קינדער, אזוי האב איך געטון.
דריידל האט געשריבן:איך קוק אן די קינדער און טראכט צו מיך ווי גליקליך זיי זענען אז זייערע עלטערן האבן זיי ארויסגענומען פון די ברוקלינ'ע פארקוועטשקייט און זיך געצויגן צו א מקום מיט הרחבת הדעת. ווען זיי וועלן עלטער ווערן וועלן זיי מער פארשטיין דאס צו אפרישיעטן
אוי ווי זיי אפרישיעטן, כאפ נאר א שמועס מיט איינע פון די קינדער, אזוי האב איך געטון.
דריידל רעדט פון אפרישיעטן די מסירת נפש פון די עלטערן און די מורא'דיגע אויפטוען פאר זייער צוקונפט. קום ועשה רעדט פון פשוט קינדערישע צופרידענהייט. די קינדערלעך זענען פשוט רואיג און צופרידן דארט, זיי זענען פרייליך און גוטמוטיג. כ'ווייס פון א קינד וואס איז אראפ פון איר 'עי די די' מעדיצין געציילטע וואכן נאכן מופן.
די עלטערן האבן אויך א פשוטע צופרידענקייט וואס איז תיכף פעליג. בנוסף צו דעם גוטן געפיל וואס עלטערן האבן אז זיי האבן געטון דעם ריכטיגן שריט פאר זייער עתיד און פאר זייערע דורות, אידן וואס לעבן אין די חריין פארשטייען נישט וואס רואיגקייט, שלום בית און שמחת החיים מען באקומט, ווען די בודשעט מאכט סענס. מען ווערט א יש מאין. דאס שווער פארדינטע פאר דאלאר ווערט אפרישיעטעד. דאס איז בענעפיטן וואס די אידן זענען אוכלין פירותיהם תיכף ומיד.
אין א נייע געגנט ווערן די מענטשן געווענליך נאנט איינער צום צווייטן, מער ווי אין די גרויסע שטאט. דאס מאכט שטערקערע קשרים און איז זייער א געזונטע זאך בגוף, בנפש ובממון. סיי ברוחניות און סיי בגשמיות. חברה אין גרינוויל; איך בין אייך מקנה!
העניך האט געשריבן:געוואלדיג א נחת צו קוקן די בילדער אפשר קען איינער שרייבן ווער זענען די אידן וואס מען זעט אויף די בילדער
רב שליט''א מנהל ר'שמעי קעסלער שליט''א מלמדים ר משה יחיאל פעקטע שליט''א ר' יואל טארים שליט''א ר' יואל איידליס שליט''א ר' יואל פערל שליט''א ר'אברהם ישעי וויטצנער שליט''א
ווילעךיא האט געשריבן:די עלטערן האבן אויך א פשוטע צופרידענקייט וואס איז תיכף פעליג. בנוסף צו דעם גוטן געפיל וואס עלטערן האבן אז זיי האבן געטון דעם ריכטיגן שריט פאר זייער עתיד און פאר זייערע דורות, אידן וואס לעבן אין די חריין פארשטייען נישט וואס רואיגקייט, שלום בית און שמחת החיים מען באקומט, ווען די בודשעט מאכט סענס. מען ווערט א יש מאין. דאס שווער פארדינטע פאר דאלאר ווערט אפרישיעטעד. דאס איז בענעפיטן וואס די אידן זענען אוכלין פירותיהם תיכף ומיד.
ביי יעדע גן עדן התחתון איז פארהאן ביים טיר א להט החרב המתהפכת, והבן
יא. און ביי א גהינום התחתון איז דא ביים טיר שמעקעדיגע בשמים און פינקעלדיגע שטיינער... איינמאל מען גייט אריין, קוקט מען ארום פאר די אלע שמעקעדיגע שיינעדיגע זאכן... און להד"ם...
מדה טובה מרובה... איינמאל מען גייט אריבער דעם להט החרב המדומה... און מען זיצט מיט די משפחה ביים אייגענעם יגיע כפו טיש... צווישן אייגענע יגיע כפו ווענט... אין דעם גן עדן התחתון... ווער ווייסט אפילו פון די דמיונות פון דעם חרב המתהפכת...
לפעמים ברענגט א חד בדרא דור תהפוכות אראפ דעם חרב המתהפכת להפוך הקערה על פיה להצדיק הנהפך ממשפיע למקבל והכל כדאי לדור במהפכת גבירי"ם ואדמורי"ם...
ווילעךיא האט געשריבן:די עלטערן האבן אויך א פשוטע צופרידענקייט וואס איז תיכף פעליג. בנוסף צו דעם גוטן געפיל וואס עלטערן האבן אז זיי האבן געטון דעם ריכטיגן שריט פאר זייער עתיד און פאר זייערע דורות, אידן וואס לעבן אין די חריין פארשטייען נישט וואס רואיגקייט, שלום בית און שמחת החיים מען באקומט, ווען די בודשעט מאכט סענס. מען ווערט א יש מאין. דאס שווער פארדינטע פאר דאלאר ווערט אפרישיעטעד. דאס איז בענעפיטן וואס די אידן זענען אוכלין פירותיהם תיכף ומיד.
ביי יעדע גן עדן התחתון איז פארהאן ביים טיר א להט החרב המתהפכת, והבן
יא. און ביי א גהינום התחתון איז דא ביים טיר שמעקעדיגע בשמים און פינקעלדיגע שטיינער... איינמאל מען גייט אריין, קוקט מען ארום פאר די אלע שמעקעדיגע שיינעדיגע זאכן... און להד"ם...
מדה טובה מרובה... איינמאל מען גייט אריבער דעם להט החרב המדומה... און מען זיצט מיט די משפחה ביים אייגענעם יגיע כפו טיש... צווישן אייגענע יגיע כפו ווענט... אין דעם גן עדן התחתון... ווער ווייסט אפילו פון די דמיונות פון דעם חרב המתהפכת...
לפעמים ברענגט א חד בדרא דור תהפוכות אראפ דעם חרב המתהפכת להפוך הקערה על פיה להצדיק הנהפך ממשפיע למקבל והכל כדאי לדור במהפכת גבירי"ם ואדמורי"ם...
כאב שוין לאנג נישט געזען דא אזאנע דברים של טעם ,קורץ און שארף צים פינטעל , אזאנע טיפע ווערטער ,הלואי ווען די ווערטער פאלט צו אויערן וואס הערן , די וועלט איז אזוי פאלטש אזש די יונגעלייט ווייסן ניטאמאל וואס מערעדט צו זיי