מיין ליבע פעדער!

[גם אתה יכול]

שרייבן מיין פאך
שרייבן מיין שפראך
שרייבן מיין דערגרייך.

פון אותיות ווערן ווערטער
די אותיות אויף זייערע ערטער
יעדע אות א באזונדערע קערעקטער.

דער אות הארט און טריקן
דער אות הארץ אפדריקן
דער אות שטילערהייט טוט ריקן

ווערטער דורכגעווייקט
שווארץ און ווייס עס צייגט
און פערספעקטיוו עס לייגט.

דער אות איז נישט מוגבל
מען קען בויען א בערגל
אויך מאכן א קוגעל

דער אות איז פריי
טוט זיין ארבעט געטריי
שטיל און צומאל מיט א געשריי.

ווען מען זאל וויסן דיין שאץ
וואלט מען געצאלט טייערע גראצ'
אנצופילן פון דיר א גאנצע טאץ.

דער אות אייביג צו די האנט
אין בית מדרש אויפן וואנט
און אויפן קאושט אנגעלאנט

אין סידור ווערטער גיסט
אויך אין גמרא די ביסט
אין ארבעט מאכט מען מיט דיר א ליסט.

ווען עפעס טוט וויי
זאכן זענען נישט איי איי
נעמט מען דעם בליי

דער ליידיגע ווייסע פאפיר
נעמט מען אפיר
מען שרייבט די שפיר

די פעדער האט אייביג צייט
די פעדער שטייט אייביג צו די זייט
די פעדער האט א הארץ פון זייד

פון די פעדער איך שעם זיך נישט
די פאפיר באטראכט מיר נישט
די טינט לאכט מיך נישט

ארום דער זייגער
הערן זיי אויס מיט נייגער
ווי זייער שטייגער.

יעדע אות אן אנדערע באדייט
מיט אן אנדערע אויסקוק באקלייד
איינער צום אנדערע פרעמד אוועקגעדרייט

ווען מען ברענגט זיי צוזאמען
און מען לייגט זיי אין די ראמען
ווערן זיי שיינע פעראגראפען און גראמען.

זאכן פון אסאך יארן צוריק
וואס זענען געגאנגען צום דריק
גייען נישט לריק.

פון מוח צום פינגער
פון פינגער צום פעדער
פון פעדער צום פעפער

מיט א בלויז פעדער און טינט
קען מען שרייבן געשווינד
ווען אויף די פאפיר עס צורינט.

אזויפיל מעלות
זיי פרעגן נישט קיין שאלות
איך האב די בעלות

פון א פעדער געווארן א פען
פון די פען געווארן קנעפען
פון שרייבן געווארן קוועטשן.

מיט די פעדער בלייבן מיר בידידות
נאכן זיצן לאנגע שעות ביחידות
און געמאכט דערמיט התבודדות.

[טישטוך]

מממ... עס קאכט זיך גוטע סחורה...

זיי מהנה מער אפט!

[גם אתה יכול]

מממ... עס קאכט זיך גוטע סחורה...

זיי מהנה מער אפט!

נישט יעדן טאג קאכט זיך גוטע סחורה

[שטומפיג]

הערליך!
פיינע סחורה!

[נישט שלאפן]

אוש דעטס סאמטינג אונריעל
זייער זייער קריעיטיוו