א שבת אין סקולען
געשריבן: מאנטאג אוגוסט 26, 2019 11:33 pm
בס"ד
איך האב זיך אין א בענקעדיגע מאמענט אראפגעזעצט שרייבן גראמען איבער די סקולענע טישן, איך האב עס נישט געוואלט ארויפלייגן דא וויבאלד איך האב עס נישט געהעריג מגיה געווען ווי עס ברויך צו זיין, למעשה וויל איך עס יא לייגן ווייל איך האלט אז עס ענטהאלט מער ווי בלויז גראמען.
ביטע נישט מבינ'ען אויף די גראמען חלק ווייל עס איז נישט די עיקר...
ווען אין זכרון ארויף עס שווימט
די שבתים ווען צום רבי'ן מ'קומט
די פרייליכע הכנות אן א צאל
עס בלייבט אין מח אויף אלעמאל
מען גרייט זיך א גאנצע וואך
מען וויל אריינכאפן נאך און נאך
און ערב שבת מען איז גרייט
יעדער אין ביהמ"ד שטייט
דער לערנט א חסידישע ווארט
און דער שמועסט אויפגעלייגט דארט
און מיטאמאל ווערט מען שטיל
דער רבי קומט אריין די שול איז פיל
מיט א זיסער און הייליגער שמייכל
שפרייזט דער רבי אריין אין היכל
און שפאצירט גאר שנעל
ביז צו זיין ארט ער גיבט זיך א שטעל
מען הייבט אן דאווענען די גאנצע קהילה
און מען דאווענט פון מנחה די תפילה
א שבת'דיגע גייסט נעמט אזוי ארום
אין יעדע ווינקל אומעטום
דער רבי זיצט דארט אויף זיין פלאץ
מען האלט ביי חזרת הש"ץ
און ווען מען ענדיגט צו דער רבי שטעלט זיך אויף
און גייט צו צום ארון קודש די טרעפ ער גייט ארויף
מען זעט אז עס קאסט אים פילע כוחות
אבער פלינק ווי א קינד גייט צום פרוכת
און א קוש מיט אזויפיל דביקות גיבט ער איר
און צום עמוד ער גיבט א מארשיר
ער הייבט אן דאווענען מיט א קול גאר אנגענעם
לכו נרננה להשם
מען הערט זיין קול טראץ די שוואכקייט
עס הערט זיך דאך פון אינעווייניג אין הארץ א לייכטקייט
דער גאנצער עולם פאלגט נאך ווי א כאר
מען דאווענט אויפן נוסח אזוי הערליך גאר
הוא ישפוט תבל בצדק
אלע שלעכטע מקטריגים פאלן אוועק
אין אזא הייליגע אטמאספער
א כח דער צדיק האט ער
מיט א נעימות און דביקות אין אזא דערהויבן שעה
מען הייבט אן די ניגון פון לכה דודי לקראת כלה
מען שטעלט זיך אויף מיט א גלאנץ
צו דעם דערהויבענעם טאנץ
יעדער וויל כאפן א בליק
אויף דעם גרויסן צדיק
אונטערן טלית ווערט גוט דערקענט
די הייליגע צורה אוי עס ברענט
ער טאנצט און פרייט זיך אזוי זיס
און לכבוד שבת ער הייבט די פיס
לכה דודי לקראת כלה
א דערהויבנקייט נעמט ארום אונז אלע
לכה דודי לקראת כלה
הרהורי תשובה יעדער שפירט אן קיין שאלה
ימין ושמאל דער רבי ער דרייט זיך
מיט א דביקות און אהבה מיטן שבת פרייט זיך
דער רבי טאנצט מיט א דערהויבן חיות
און מיט זיינע הייליגע הענט ער מאכט זיינע תנועות
בואי בשלום דער רבי דעם שבת לאדנט איין
און מיט פארמאכטע אויגן אין דעם שבת גייט אריין
ער שאקלט זיך רעכטס און לינקס בואי כלה
בואי כלה בואי כלה פני שבת נקבלה
נאכן דאווענען מען שורה'ט זיך אויס
פאר די סעודה פאר מען גייט פון שול ארויס
דער רבי זיצט ביי זיין ארט מיט זיין לעכטיג צורה
און וואונטש א גוט שבת פאר די חבורה
נישט קיין חילוק א זיידע צו א קינד
נישט קיין חילוק צו דער רבי איז שטארק אדער נישט געזונט
צו יעדן ער פרייט זיך און שאקלט צו מיט פרייד
די שמייכל מיט די צוויי מלאכים יעדן אהיים באגלייט
יעדער גייט אהיים די שול ווערט לער
דער ציבור מיט די יארן וואקסט און ווערט מער
מען עסט אפ די סעודה און מען קומט צוריק
אויפן רבי'ן מען ווארט אויפן זייגער מען כאפט נישט קיין בליק
די הייליגע טיש איז גרייט און ווערט דערקענט
די שבת ליכט אין צענטער פון טיש ברענט
מען זיצט און מען ווארט איינער מיט א ספר איינער אין א שמועס
מען ווארט דער רבי זאל אריינקומען געוויס
עס ווערט שטיל די טיר עפנט זיך ברייט
דער רבי מיט א שמייכל דארט שטייט
ער קומט אריין אין שול און גייט צו זיין ארט
און הייבט אן זינגען זמירות ער דרוקט יעדן ווארט
די לעכטיגע לידער מען זינגט פאר איבער א שעה
קמו בניה, אנא ה', ועתה יגדל נא
דער רבי מיט די פינגער ער דרייט און ווייזט
מיט א פלאמפייערדיגן געזיכט די אויגן פארגלייזט
דאן צו קידוש מיט ציטער גייט ער צו מיט חיות
ווישט זיך דעם שטערן און די הייליגע פאות
ער הייבט אויף דעם בעכער און זאגט די ווערטער
זאגט עדות אויף די בריאה אין אלע ערטער
און ארום דעם טיש שטייען מיר אלע
קוקן ווי דער רבי וואשט זיך און שניידט אויף די חלה
ער יאגט זיך נישט אלס ווערט הייליג גענומען אין באטראכט
אזא הייליגע עבודה פון פרייטאג צונאכט
שירו לו זמרו לו
מען זינגט די ניגונים אזוי
בעת וואס דער רבי עסט די פיש
זינגט מען זיינע לידער ביים טיש
אויב לאזט מען אויס א קנייטשל אינדערמיט
דער רבי האלט אלעס מיט גוט
און מיט א זיסקייט שטעלט ער אפ
און לערנט אויס צו פארבעסערן דעם טראפ
ווייל יעדע תנועה וואס ער האט געהאט אינזין
מיינט פיל מער ווי וואס מיר הערן דערפון
אבער מיט אזא געדולד
דער רבי קלערט אונז אויף מילד
כל מקדש די לאנגע יצירה
באגלייט מיט מלאכימ'ס שירה
אינמיטן די תורה אזוי
זאגט דער רבי די מעשה אויף איש על דגלו
(דעם רבי'נס זין זיצן אויך
הרב דוד לייב קלוגהויפט א חומש ברויך
הרב שמואל מרדכי ווי א געטרייער קנעכט
באדינט דעם פאטער מיט רעכט)
ביי וביום השבת קודש ווען מען האלט
די הייליגע טאנץ דעם הימל שפאלט
דער רבי שטעלט זיך אויף בקומה זקופה
און זינגט דעם ניגון די טיפע
און ביים סוף באהבת תמים
ווען מען זינגט כאור שבעת הימים
אזא געטליכער אטמאספער
ווער קען באשרייבן ווער
מען זינגט אתיא ותמהיא
נאך קה רבון עלם ועלמיא
עס געדענקען אלע מענטשן
ווי דער רבי האט מכבד געווען ביים בענטשן
שויתי ה' לנגדי תמיד
האט מען געזינגען די ווערטער וואס שטייען אויפן עמוד
און אלס איז געווען אזוי הייליג און ריין
די סקולענע טישן זענען אלס געווען אזוי שיין
רבי מען בענקט
די גוטע צייטן מען געדענקט
און צו דיר דאס נפש קרענקט
שוין פארענדיגט דיינע יארן וואס מען האט דיר געשענקט
די ליכטיגע צייט
ווען דו ביסט געשטאנען צו די זייט
און מיט ליבשאפט שטענדיג באגלייט
יעדער וואס האט זיך ביי דיר געדרייט
צו דיר זען נאכאמאל דאס הארץ עס וויינט
כאטש שוין אריבער א תקופה מען געדענקט ווי היינט
די הייליגע עבודה אין מח איז דא
די ליכטיגע טישן בלייבן יעדע שעה
רבי עס איז שווער
מען קען דאך נישט מער
אן דיר צו זיין איז אזוי געפערליך
ווען מען געדענקט נאר די צייטן אוי ווי הערליך
חדש ששוני קל נא והביא
את אליהו הנביא
ביי תחיית המתים זיך נאכאמאל זען
מיטן הייליגן רבי'ן פון סקולען
המשך יבוא בעז"ה
איך האב זיך אין א בענקעדיגע מאמענט אראפגעזעצט שרייבן גראמען איבער די סקולענע טישן, איך האב עס נישט געוואלט ארויפלייגן דא וויבאלד איך האב עס נישט געהעריג מגיה געווען ווי עס ברויך צו זיין, למעשה וויל איך עס יא לייגן ווייל איך האלט אז עס ענטהאלט מער ווי בלויז גראמען.
ביטע נישט מבינ'ען אויף די גראמען חלק ווייל עס איז נישט די עיקר...
ווען אין זכרון ארויף עס שווימט
די שבתים ווען צום רבי'ן מ'קומט
די פרייליכע הכנות אן א צאל
עס בלייבט אין מח אויף אלעמאל
מען גרייט זיך א גאנצע וואך
מען וויל אריינכאפן נאך און נאך
און ערב שבת מען איז גרייט
יעדער אין ביהמ"ד שטייט
דער לערנט א חסידישע ווארט
און דער שמועסט אויפגעלייגט דארט
און מיטאמאל ווערט מען שטיל
דער רבי קומט אריין די שול איז פיל
מיט א זיסער און הייליגער שמייכל
שפרייזט דער רבי אריין אין היכל
און שפאצירט גאר שנעל
ביז צו זיין ארט ער גיבט זיך א שטעל
מען הייבט אן דאווענען די גאנצע קהילה
און מען דאווענט פון מנחה די תפילה
א שבת'דיגע גייסט נעמט אזוי ארום
אין יעדע ווינקל אומעטום
דער רבי זיצט דארט אויף זיין פלאץ
מען האלט ביי חזרת הש"ץ
און ווען מען ענדיגט צו דער רבי שטעלט זיך אויף
און גייט צו צום ארון קודש די טרעפ ער גייט ארויף
מען זעט אז עס קאסט אים פילע כוחות
אבער פלינק ווי א קינד גייט צום פרוכת
און א קוש מיט אזויפיל דביקות גיבט ער איר
און צום עמוד ער גיבט א מארשיר
ער הייבט אן דאווענען מיט א קול גאר אנגענעם
לכו נרננה להשם
מען הערט זיין קול טראץ די שוואכקייט
עס הערט זיך דאך פון אינעווייניג אין הארץ א לייכטקייט
דער גאנצער עולם פאלגט נאך ווי א כאר
מען דאווענט אויפן נוסח אזוי הערליך גאר
הוא ישפוט תבל בצדק
אלע שלעכטע מקטריגים פאלן אוועק
אין אזא הייליגע אטמאספער
א כח דער צדיק האט ער
מיט א נעימות און דביקות אין אזא דערהויבן שעה
מען הייבט אן די ניגון פון לכה דודי לקראת כלה
מען שטעלט זיך אויף מיט א גלאנץ
צו דעם דערהויבענעם טאנץ
יעדער וויל כאפן א בליק
אויף דעם גרויסן צדיק
אונטערן טלית ווערט גוט דערקענט
די הייליגע צורה אוי עס ברענט
ער טאנצט און פרייט זיך אזוי זיס
און לכבוד שבת ער הייבט די פיס
לכה דודי לקראת כלה
א דערהויבנקייט נעמט ארום אונז אלע
לכה דודי לקראת כלה
הרהורי תשובה יעדער שפירט אן קיין שאלה
ימין ושמאל דער רבי ער דרייט זיך
מיט א דביקות און אהבה מיטן שבת פרייט זיך
דער רבי טאנצט מיט א דערהויבן חיות
און מיט זיינע הייליגע הענט ער מאכט זיינע תנועות
בואי בשלום דער רבי דעם שבת לאדנט איין
און מיט פארמאכטע אויגן אין דעם שבת גייט אריין
ער שאקלט זיך רעכטס און לינקס בואי כלה
בואי כלה בואי כלה פני שבת נקבלה
נאכן דאווענען מען שורה'ט זיך אויס
פאר די סעודה פאר מען גייט פון שול ארויס
דער רבי זיצט ביי זיין ארט מיט זיין לעכטיג צורה
און וואונטש א גוט שבת פאר די חבורה
נישט קיין חילוק א זיידע צו א קינד
נישט קיין חילוק צו דער רבי איז שטארק אדער נישט געזונט
צו יעדן ער פרייט זיך און שאקלט צו מיט פרייד
די שמייכל מיט די צוויי מלאכים יעדן אהיים באגלייט
יעדער גייט אהיים די שול ווערט לער
דער ציבור מיט די יארן וואקסט און ווערט מער
מען עסט אפ די סעודה און מען קומט צוריק
אויפן רבי'ן מען ווארט אויפן זייגער מען כאפט נישט קיין בליק
די הייליגע טיש איז גרייט און ווערט דערקענט
די שבת ליכט אין צענטער פון טיש ברענט
מען זיצט און מען ווארט איינער מיט א ספר איינער אין א שמועס
מען ווארט דער רבי זאל אריינקומען געוויס
עס ווערט שטיל די טיר עפנט זיך ברייט
דער רבי מיט א שמייכל דארט שטייט
ער קומט אריין אין שול און גייט צו זיין ארט
און הייבט אן זינגען זמירות ער דרוקט יעדן ווארט
די לעכטיגע לידער מען זינגט פאר איבער א שעה
קמו בניה, אנא ה', ועתה יגדל נא
דער רבי מיט די פינגער ער דרייט און ווייזט
מיט א פלאמפייערדיגן געזיכט די אויגן פארגלייזט
דאן צו קידוש מיט ציטער גייט ער צו מיט חיות
ווישט זיך דעם שטערן און די הייליגע פאות
ער הייבט אויף דעם בעכער און זאגט די ווערטער
זאגט עדות אויף די בריאה אין אלע ערטער
און ארום דעם טיש שטייען מיר אלע
קוקן ווי דער רבי וואשט זיך און שניידט אויף די חלה
ער יאגט זיך נישט אלס ווערט הייליג גענומען אין באטראכט
אזא הייליגע עבודה פון פרייטאג צונאכט
שירו לו זמרו לו
מען זינגט די ניגונים אזוי
בעת וואס דער רבי עסט די פיש
זינגט מען זיינע לידער ביים טיש
אויב לאזט מען אויס א קנייטשל אינדערמיט
דער רבי האלט אלעס מיט גוט
און מיט א זיסקייט שטעלט ער אפ
און לערנט אויס צו פארבעסערן דעם טראפ
ווייל יעדע תנועה וואס ער האט געהאט אינזין
מיינט פיל מער ווי וואס מיר הערן דערפון
אבער מיט אזא געדולד
דער רבי קלערט אונז אויף מילד
כל מקדש די לאנגע יצירה
באגלייט מיט מלאכימ'ס שירה
אינמיטן די תורה אזוי
זאגט דער רבי די מעשה אויף איש על דגלו
(דעם רבי'נס זין זיצן אויך
הרב דוד לייב קלוגהויפט א חומש ברויך
הרב שמואל מרדכי ווי א געטרייער קנעכט
באדינט דעם פאטער מיט רעכט)
ביי וביום השבת קודש ווען מען האלט
די הייליגע טאנץ דעם הימל שפאלט
דער רבי שטעלט זיך אויף בקומה זקופה
און זינגט דעם ניגון די טיפע
און ביים סוף באהבת תמים
ווען מען זינגט כאור שבעת הימים
אזא געטליכער אטמאספער
ווער קען באשרייבן ווער
מען זינגט אתיא ותמהיא
נאך קה רבון עלם ועלמיא
עס געדענקען אלע מענטשן
ווי דער רבי האט מכבד געווען ביים בענטשן
שויתי ה' לנגדי תמיד
האט מען געזינגען די ווערטער וואס שטייען אויפן עמוד
און אלס איז געווען אזוי הייליג און ריין
די סקולענע טישן זענען אלס געווען אזוי שיין
רבי מען בענקט
די גוטע צייטן מען געדענקט
און צו דיר דאס נפש קרענקט
שוין פארענדיגט דיינע יארן וואס מען האט דיר געשענקט
די ליכטיגע צייט
ווען דו ביסט געשטאנען צו די זייט
און מיט ליבשאפט שטענדיג באגלייט
יעדער וואס האט זיך ביי דיר געדרייט
צו דיר זען נאכאמאל דאס הארץ עס וויינט
כאטש שוין אריבער א תקופה מען געדענקט ווי היינט
די הייליגע עבודה אין מח איז דא
די ליכטיגע טישן בלייבן יעדע שעה
רבי עס איז שווער
מען קען דאך נישט מער
אן דיר צו זיין איז אזוי געפערליך
ווען מען געדענקט נאר די צייטן אוי ווי הערליך
חדש ששוני קל נא והביא
את אליהו הנביא
ביי תחיית המתים זיך נאכאמאל זען
מיטן הייליגן רבי'ן פון סקולען
המשך יבוא בעז"ה