קברנה סובניון האט געשריבן:זאג אין איין ווארט פארוואס פעטש מיזן זיי יא באקומען די גאנצע צער, און ביי געלט נישט? פ"וו האלב געלט הייסט כאשר זמם אין האלב פעטש נישט? פונעם עדים שטאנדפונקט...
שוין יארן וואס כ'פלאג מיך איבער די קשיא. און נאכמער אז מ'טראכט אריין זעהט מען אז די פשוטע טייטש פון כאשר זמם מיינט "טוהן מיט די עדים וואס זיי האבן געוואלד שאדן מאכן /אפטוהן פארן נידון" אזוי ווי מ'טוט טאקע ביי מלקות, און אזוי וואלט ווען לכאורה אויך געדארפט זיין ביי ממון אז די עיקר זאל זיין אז די אויסגעשפילטע עדים זאלן שאדן האבן (די גאנצע געלט ) "כאשר זמם" פאר יענעם חשובע'ן משולח. סא איך פארשטיי אז די גאנצע געבן דאס געלט פארן נידון אז פשוט א טפל, טא פארוועם דען זאל מען עס געבן?! אבער אוודאי איז די עיקר אז זיי זאלן שאדן האבן.. ממילא הקושיא במקומה עומדת
ס'איז קלאר אז כשר זמם האט מיט די עדים נישט מיט'ן נידון, דער יראים(סי'רמג) קלערט ווער זאגט די געלט גייט בכלל פארן נידון, דער עיקר איז מען נעמט עס אוועק פון די עדים.
ע"כ העמער נישט האבן קיין ברירה נאר אננעמען די תירוץ וואס מהאמער אויסגעהאמערט לויטן מאירי
הבוחר בטוב האט געשריבן:די ריטב"א דארף מען פארשטיין, אויף די עצם גמ' קען מען זאגן אז ווייניגער ווי 39 איז קיין מלקות נישט נאר סתם קלעפ, איז ממילא נישט שייך קיין צירוף, משא"כ ממון, קומט אויס ממון מצטרף מלקות לא מצטרף איז נישט נאר אז די האסט נישט קיין הכי תמצא ווי עס מצרף צו זיין, נאר במהותו איז זיך עס נישט מצטרף, וז"ל המאירי אבל אם העידו שהוא חייב מלקות והוזמו כאו"א סופג את הארבעים "שאין מלקות לחצאין"
קברנה סובניון האט געשריבן:
הבוחר בטוב האט געשריבן:פון די מאירי איז נישט קיין ראיה ווייל ער מיינט לכאורה אביי
אבער די יסוד איז אמת און מיט דעם איז טאקע זייער גוט פארענטפערט די גמ' אז איה"נ מ'דארף עס צוטיילן נאר צוטיילטע מלקות איז קיין מלקות... (מ'ברויך נאר צו פארשטיין דעם ועשיתם 'לו')
"ווייל ביי אונז אפילו ווען מען זעט זיך פנים אל פנים מיט'ן עכטן נאמען, ווייזט מען אויך נאר ארויס דעם ניק". (ליפא - אפענע בריוו צו אייוועלט)
קברנה סובניון האט געשריבן:זאג אין איין ווארט פארוואס פעטש מיזן זיי יא באקומען די גאנצע צער, און ביי געלט נישט? פ"וו האלב געלט הייסט כאשר זמם אין האלב פעטש נישט? פונעם עדים שטאנדפונקט...
שוין יארן וואס כ'פלאג מיך איבער די קשיא. און נאכמער אז מ'טראכט אריין זעהט מען אז די פשוטע טייטש פון כאשר זמם מיינט "טוהן מיט די עדים וואס זיי האבן געוואלד שאדן מאכן /אפטוהן פארן נידון" אזוי ווי מ'טוט טאקע ביי מלקות, און אזוי וואלט ווען לכאורה אויך געדארפט זיין ביי ממון אז די עיקר זאל זיין אז די אויסגעשפילטע עדים זאלן שאדן האבן (די גאנצע געלט ) "כאשר זמם" פאר יענעם חשובע'ן משולח. סא איך פארשטיי אז די גאנצע געבן דאס געלט פארן נידון אז פשוט א טפל, טא פארוועם דען זאל מען עס געבן?! אבער אוודאי איז די עיקר אז זיי זאלן שאדן האבן.. ממילא הקושיא במקומה עומדת
ס'איז קלאר אז כשר זמם האט מיט די עדים נישט מיט'ן נידון, דער יראים(סי'רמג) קלערט ווער זאגט די געלט גייט בכלל פארן נידון, דער עיקר איז מען נעמט עס אוועק פון די עדים.
איך ווייס נישט וואו קלאר סאיז אז עס האט נישט מיט די עדים , עיין בדברי רשי ד"ה כאשר זמם ,שיקבל הנידון מלקות שלימה אין אזוי אין די נעקסטע רש"י איז אויך משמע אז רשי לערנט -אז עס ווענדט זיך נישט נאר אין די עדים- ד"ה ממון מצטרף זאגט רש"י והרי קיבל מה שרצו להפסידו , שטייט דא קלאר אין רש"י אז וויבאלד דער נידון האט עס באקומען איז דא נשלם געווארן זיין שאדן בין איך מקיים ביי דעי מעשה כאשר זמם . בדוו איך האב פרובירט צו זוכן אין ספר יראים סי רמג אין נישט געטראפן ער זאל רעדן דערפון פליז צייכן צו אויב טעות
דל נעם אוועק (כמו דל עשתרות קרנים) גאה דאס גאווה ... אויף דעים ברויך מען ארבעטן
קוק איך יעצט אין א גמרא עוז והדר , ברענגט ער צו אין די בעק אין ילקוט מפרשים , א גליוני השס וואס ער טרייט צו ענטפערן אויף אן ענדליכער מהלך וואס עס ווערט אויך שווער די קשיא וואס ער האט צוגעברענגט פון די יראים , אין ער פרובירט זיכער צומאכן אז די יראים זאל שטימען .... עיין שם ותמצא נחת , נ.ב. ער שרייבט דארט אויך סי רמג אבער נישט געטראפן ,אויב איינער קען צוצייכענן וואו עס איז וואלט איך זייער הנאה געהאט . שכוח
דל נעם אוועק (כמו דל עשתרות קרנים) גאה דאס גאווה ... אויף דעים ברויך מען ארבעטן
במתני' סנהדרין ההורגת א' בשבוע (שמיטה) נקרא חובלנית, ר' אליעזר בן עזרי' אומר א' לשבעים שנה. ובגמ' איבעיא בדברי ראב"ע אי א' לשבעים נקרא חובלנית, אי א' לשבעים אורח ארעא הוא ויותר מכן נקרא חובלנית. והעלהו בתיקו ולכאו' בלשון המתני' מבואר להדיא דא' לשבעים נקרא חובלנית, מה הצד לומר דזו אורח ארעא?
יעצט צום נעקסט ... סקען זיין איך טראכט , אז די גמרא האט געהאלטן אז ראבע וואלט וועין געדארפט זאגן אחד לשבעים שנה נקראת חובלנית אין וויבאלד ער זאגט סתם אחד לשבעים שנה קען איך זאגן אז אחד לשבעים שנה מיינט אורח ארעא . ודוק א צווייטע הערה הרב קוקברנה , וויאזו האסטו געלערט האלט רשבג ער זאגט טאקע אז אז אף הם מרבים שופכי דמים בישראל , אבער וואו וועים ער האלט יא זאגט ער נישט נ.ב. איך האב נישט פארשטענן וואס ניק נקי האט גענענטפערט אויב זאגט ער די זעלבע כל הכבוד
דל נעם אוועק (כמו דל עשתרות קרנים) גאה דאס גאווה ... אויף דעים ברויך מען ארבעטן
במתני' סנהדרין ההורגת א' בשבוע (שמיטה) נקרא חובלנית, ר' אליעזר בן עזרי' אומר א' לשבעים שנה. ובגמ' איבעיא בדברי ראב"ע אי א' לשבעים נקרא חובלנית, אי א' לשבעים אורח ארעא הוא ויותר מכן נקרא חובלנית. והעלהו בתיקו ולכאו' בלשון המתני' מבואר להדיא דא' לשבעים נקרא חובלנית, מה הצד לומר דזו אורח ארעא?
יעצט צום נעקסט ... סקען זיין איך טראכט , אז די גמרא האט געהאלטן אז ראבע וואלט וועין געדארפט זאגן אחד לשבעים שנה נקראת חובלנית אין וויבאלד ער זאגט סתם אחד לשבעים שנה קען איך זאגן אז אחד לשבעים שנה מיינט אורח ארעא . ודוק א צווייטע הערה הרב קוקברנה , וויאזו האסטו געלערט האלט רשבג ער זאגט טאקע אז אז אף הם מרבים שופכי דמים בישראל , אבער וואו וועים ער האלט יא זאגט ער נישט נ.ב. איך האב נישט פארשטענן וואס ניק נקי האט גענענטפערט אויב זאגט ער די זעלבע כל הכבוד
גמ' דף ד. חבית מליאה מים שנפל לים הגדול הטובל שם לא עלתה לו טבילה "חיישינן" לשלשה לוגין שלא יהו במקום אחד, עיין ברש"י לא גרסינן "אי אפשר" (לשלשה לוגין שלא וכו. ) אלא "חיישינן" דודאי אפשר וסיפא דמילתא מוכחא דמשום שמא הוא דאמרינן לקמן טעמא משום דמוקמינן גברא אחזקיה ע"כ אבער אז מ'קוקט גוט אריין אין די גמרא שפעטער זעהט מען קלאר אז ס'איז נאר א הו"א, למסקנא בלייבט די גמרא אז מ'איז חייש אפילו קעגן א חזקה (בככר של תרומה) וואס דאס באדייט אז מ'זאגט שוין איינמאל אי אפשר.. אויב אזוי וואס זאגט דא רש"י???