קאטשקע אויפן וואסער האט געשריבן:א צירקע צוויי צענערלעך צוריק, ווען כ'בין געווען א חתן, האט מיין מאמע זז"ג זיך נאכגעפרעגט ביי אירע 7 עצה געבערינס, צי מען זאל קויפן א צאינה וראינה פאר די כלה. הערנדיג אז ס'איז גענצליך איבריג, "היינט צוטאגס דארפן עס נישט די אמעריקאנע ווייבלעך", האט מען עס נישט געקויפט.
נאנט נאך מיין חתונה, האב איך געהערט די ערשטע 'קאמענט' פון זוגתי שתחי', אז מ'האט איר נישט געגעבן א צאינה וראינה. אין לויף פון די יארן, ווען כ'האב עס געהערט איין מאל און נאכאמאל, האב איך זיך געוואונדערט ווי ניצבאר עס וועט איר באמת זיין.
א צייט צוריק, ווען ס'איז אונז געבוירן געווארן דאס 12'טע קינד למז"ט (הודו לה'!) כ"י, האב איך איר דאס געקויפט אלס מתנה. א שיינע לעדערנע צו"ר, ס'האט געקאסט 270 טאלער.
זי האט נאך קיין וואך נישט פארפאסט צו לערנען אין דעם. זי לערנט עס מיט די גרעסערע מיידלעך, און בענטשט מיר פארן אזוי גוט 'צוטרעפן' צו וואס זי דארף.
קען עס ווערן פאררעכנט אלס טייל פון די אומנויטיגע חתונה-אויסגאבן? לענ"ד: יא.
מ'קען עס אייביג קויפן אלס מתנה שפעטער, אויב מ'זעט אז זי וועט עס עפרישיעיטן. סוף כל סוף, זענען דא טויזנטער סעטס פון צו"ר וואס זאמלען שטויב אין ספרים-שאנק.
[איך רעד יעצט נאר פון צאינה וראינה, און נישט פון ש"ס'ן וואס ליגן אפ אומבארירט. דאס איז א פראבלעם פאר זיך]
מיין מוטער זז"ג לערענט דורעך צענע רענע מידי שבוע בשבוע, און מיין באבע ע"ה להבחל"ח האט אויך עוסק געווען אסאך אין צענע רענע, זי פלעגט עס לערנען יעדען שבת מיטאג און זי איז געווען א בקי נפלא אין אלע מדרשי חזל נאר פון די צענע רענע, און מ'האט באשיימפערליך געזען די יראת שמים וואס סהאט איר געברענגט.
מיין בני בית האט באקומען א שיינעם לעדערנע צענע רענע, יענע צייטען האט מען נאכנישט געקויפט די הארטע לעדער, האט זי די אלטמאדישע סטייל. אבער ליידער קוקט זי קוים אריין דערינען, און ווען יא איז עס נאך גרויסע הפצרות מצידי.
יאך האב שוין אויפגעגעבען אז מיין אשת חיל זאל דאס טרעפען געשמאק, אבער מיין צען יעריג טאכטער וויל נישטאמאל כאפען א בליק אין צענע רענע און סבאדערט מיך זייער שטארק אז די מסורה גייט נישט ווייטער אנגיין.
געדענקט, אל תטוש תורת אמיך! (וידוע מה שכתב הרשב"א שמה שנשים זקנות עושות הרי הם כמקובל מסיני)
