איך וויל גרינדן אן אשכול איבער די צדוקים און בייסותים, וואס זייער שטעלע איז געווען בזמן בית המקדש, ווען זיי זענען געגרינדעט געווארן און ווי אזוי, וואס איז געווען זייער השפעה בזמן הבית און ווען זיי האבן זיך געענדיגט.
אויך, בכלל, וואס איז דער חילוק פון צדוקים און בייתוסים? - האבן זיי פארמאגט חילוקי דיעות אדער חילוקי דינים? - אדער אפשר איז דאס אזוי ווי איין חסידות מיט צוויי רביס (להבדיל)? - זענען זיי געגרינדעט געווארן אין די זעלבע צייט?
לאמיר הערן פונעם עולם, וואס זיי האבן צו זאגן.
צדוקים, איסיים, ביתוסים
די אחראים: יאנאש,אחראי,געלעגער
צדוק און בייתוס זענען ביידע געווען תלמידים פון אטיגנוס איש סוכו, ווען אטיגנוס האט געזאגט "אל תהיו כעבדים המשמשים את הרב על מנת לקבל פרס אלא הוו כעבדים המשמשים את הרב שלא על מנת לקבל פרס" האבן זיי ארויסגענומען דערפון כאילו ס'איז נישט דא קיין שכר ועונש, און זיי זעמען ארויס לתרבות רעה.
זייערע תלמידים האט מען גערופן די צדוקים און די בייתוסים.
זייערע תלמידים האט מען גערופן די צדוקים און די בייתוסים.
צדוקים, איסיים, ביתוסים
בס"ד
אזוי ווי די עולם דא איז היבש צומישט וויל איך אביסל קלאר מאכן די חילוק.
ווער זענען געווען די צדוקים? די איסיים? די בייתוסים?
איך שרייב עס זייער בקיצור. אויב וועט זיין א פארלאנג דא, וועל איך מער מאריך אף זיין.
די צדוקים זענען געווען איינע פון די שטערקסטע (לכאורה די גרעסטע) אנהענגונג בזמן הבית וועלכע האבן זיך געקריגט מיט די חכמים.
אין די צייטן פון בית חשמונאי האט זיך כלל ישראל צוטיילט אין עטליכע גרויסע כתות, און קלענערע.
די דריי גרעסטע: חכמים (פרושים-חברים), צדוקים און איסיים.
אלע דריי זענען געקומען אין ליכט פון די מלחמה מיט די יוונים. נאך דעם וואס די בית חשמונאים האבן באזיגט די יוונים האט זיך כלל ישראל אויפגעוועקט, און מחליט געווען אז זיי גייען נישט זיין פרייע אידן ווי די דאן פארהאסטע מתיוונים, נאר זיי גייען זיין סעמי-אידן. דאס מיינט אז זיי גייען נעמען פון ביידע זייטן און מאכן א גרויסע מיש מאש, אבער נישט זיין ווי די פארהאסטע מתיוונים, וועלכע זענען מיטגעשטאנען מיט די יוונים וועלכע האבן געפייניגט כלל ישראל.
יוסיפון (מיין מיינונג אויף אים קען שוין דער עולם, אבער מ'מעג אים נאכברענגען) שרייבט אז די גרעסטע גרופע איז געווען די חכמים (6000 משפחות), נאכדעם איז געווען די איסיים (4000 משפחות), און נאכדעם איז געווען די צדוקים (נאר אפאר הונדערט חברים), אבער צוליב די רייכקייט און מאכט פון די צדוקים האט דאס אויסגעזעהן ווי זענען די רוב אין לאנד. (אזוי ווי די אסאד אין סוריה- די עלאווים).
במשך פון די אלע יארן פון ארכילאגישע גראבן, האט מען קיינמאל נישט געטראפן קיין כתבים פון זיי, אדער סיי וועלכע באווייז. אלעס וואס מ'ווייזט פון זיי איז פון חז"ל אדער פון להבדיל אלף אלפי הבדלות יוסיפון.
חז"ל באשרייבט וועגן צדוק און ביתוס, צוויי תלמידים פון אנטיגנוס איש סוכו, וועלכע זענען אראפ פון וועג. לויט דעם קומט אויס אז זיי זענען שוין געווען אין די תקופה פון די זוגות, דאס מיינט פאר 2300 יאר צוריק. חז"ל רעדט זייער אסאך פון זיי ביידע אינאיינעם, אבער דערמאנט נישט קיין ווארט פון די איסיים.
סיי די צדוקים, סיי די איסיים, און סיי די בייתוסים האבן אלע דריי נישט געגלייבט אין תורה שבעל פה. די צדוקים האבן נישט געגלייבט אז די נשמה בלייבט נאכן שטארבן (פאלט שוין אוועק תחיית המתים און שכר ועונש), אינעם ברית החדשה ווערט דערמאנט עטליכע שמועסן צווישן זיי מיט'ן בן זונה. אזוי אויך האבן זיי נישט געגלייבט אין מלאכים, און זיי האבן נאר געגלייבט אין תורה שבכתב. די חילוק צווישן זיי און די נוצרים זענען אז די צדוקים גלייבן נישט אין קיין נבואה חוץ וואס עס שטייט אין תורה שבכתב (אזא שטייגער ווי די היינטיגע רבנים זענען גארנישט, נאר אמאליגע זענען געווען ערליך), און די נוצרים האבן יא געגלייבט אין די נבואים.
זייער גרויסע מחלוקת אין הלכה צווישן די חכמים מיט זיי זענען געווען:
ספירת העומר (חכמים: א טאג נאך פסח, צדוקים: זונטאג נאך פסח)
קרבן כהן גדול (חכמים: עס קומט פון די כספי ציבור, צדוקים: פון זיין אייגן געלט)
קטורת ביום כיפור (חכמים: אין קודש קדשים, צדוקים: אינדרויסן פון קודש הקדשים)
עין תחת עין (חכמים: געלט, צדוקים: בפועל ממש)
זיי פלעגן מער מחמיר זיין אויף די אפר פרה האדומה
זיי פלעגן זיך קעגנשטעלן צו ניסוח המים,
זיי פלעגן זיך קעגן שטעלן קעגן די געדאנק פון עירובי חצרות,
זיי פלעגן זיך קעגן שטעלן צו שרייבן ביי קדושין און גיטין די ווערטער כדת משה וישראל.
אין די תקופה פון הורקנוס דער ערשטער, האט זיך אנגעהויבן זייער מאכט איבער כלל ישראל, געווארן שטערקער אין די צייטן פון יהודה אריסטובולוס דער ערשטער, און זייער שפיץ איז געווען אין די צייטן פון אלכסנדר ינאי (צו דער ערשטער אדער צווייטער וועלן מיר רעדן א צווייט מאהל) וועלכע האט איבערגעדרייט די סנהדרין הגדול צו ווערן צדוקיש געשטימט. עס איז פשוט געווען א צוזאמשטעל פון מענטשן מיט אגענדעס, די חכמים האבן זיך קעגנגעשטעלט צו די פרייע קעניגן מיט זייערע געדינגענע גויאישע שכירי חרב, און זיי האבן ענדערש געגרויסט דעם נשיא, און די צדוקים האבן געוואלט מאכט. אזוי האבן זיך די צדוקים מיט די בית המלוכה צוזאמגעשטעלט און געמאכט א יד אחת.
ביז דא וועגן די צדוקים, יעצט וועגן די ביתוסים און איסיים:
צו די ביתוסים און איסיים איז דא א גרויסע מחלוקה, גרינעץ האלט דאס זענען געווען איינס, והוא ראיה אז די חכמים דערמאנט זיי אבער קיינמאל נישט, די תוספתא דערמאנט קיינמאל נישט די ביתוסים. במילא דארף דאס זיין איינס, און עס איז פשוט א טעות הדפוס.
לכאורה איז ער גערעכט, איך האב אבער איין קשיא, חז"ל אין גמרא דערמאנט די צדוקים, ביתוסים, און "חצונים", ווער זענען געווען די חצונים וועלכע פלעגן גיין מיט די גאלדענע תפילין? און וועגן די קדושת בית המקדש אין ירושלים האבן זיך די איסיים שטארק קעגן געשטעלט, משא"כ די צדוקים און די ביתוסים.
אין תוספתא שטייט איבער א משפחה פון כהנים מיט די נאמען משפחת בית בייתוס, און זיי זענען געווען אריסטיקראטן אבער גאר שטארקע געלט גייציגע נידעריגע פארשוינען וועלכע האט באראבעוועט דעם המון עם. אין אן אלטן קריסטליכן ביכל ווערט דערמאנט א משפחת כהונה וועלכע זענען געווען שטארק אקטיוו אין די ערשטע קריסטליכע תקופה.
אן אינטערסאנטע זאך זעהט מען, אז ווען די חכמים קריגן זיך מיט איינעם להלכה איז עס מיט די צדוקים, ווען די חכמים דערציילן איבער א שפיצעל וואס איינער האט זיי אפגעטוהן, איז עס געווען די ביתוסים.
וואס עס איז נאך מער אינטערסאנט איז דאס וואס די פארשערס טענה'ן אז נאכדעם וואס זיי האבן געטראפן די מגילת ים המלך, וועלכע עס שטאמט פון די איסיים, און עס איז ממש די זעלבע פונעם ברית החדשה. אז לכאורה האט דער בן זונה בכלל נישט געשריבן דעם ברית החדשה, נאר פשוט גע'גנב'ט די רעליגיע פון די איסיים.
איך האף אז ענק זענען מער קלארער יעצט ווי פריער.
אזוי ווי די עולם דא איז היבש צומישט וויל איך אביסל קלאר מאכן די חילוק.
ווער זענען געווען די צדוקים? די איסיים? די בייתוסים?
איך שרייב עס זייער בקיצור. אויב וועט זיין א פארלאנג דא, וועל איך מער מאריך אף זיין.
די צדוקים זענען געווען איינע פון די שטערקסטע (לכאורה די גרעסטע) אנהענגונג בזמן הבית וועלכע האבן זיך געקריגט מיט די חכמים.
אין די צייטן פון בית חשמונאי האט זיך כלל ישראל צוטיילט אין עטליכע גרויסע כתות, און קלענערע.
די דריי גרעסטע: חכמים (פרושים-חברים), צדוקים און איסיים.
אלע דריי זענען געקומען אין ליכט פון די מלחמה מיט די יוונים. נאך דעם וואס די בית חשמונאים האבן באזיגט די יוונים האט זיך כלל ישראל אויפגעוועקט, און מחליט געווען אז זיי גייען נישט זיין פרייע אידן ווי די דאן פארהאסטע מתיוונים, נאר זיי גייען זיין סעמי-אידן. דאס מיינט אז זיי גייען נעמען פון ביידע זייטן און מאכן א גרויסע מיש מאש, אבער נישט זיין ווי די פארהאסטע מתיוונים, וועלכע זענען מיטגעשטאנען מיט די יוונים וועלכע האבן געפייניגט כלל ישראל.
יוסיפון (מיין מיינונג אויף אים קען שוין דער עולם, אבער מ'מעג אים נאכברענגען) שרייבט אז די גרעסטע גרופע איז געווען די חכמים (6000 משפחות), נאכדעם איז געווען די איסיים (4000 משפחות), און נאכדעם איז געווען די צדוקים (נאר אפאר הונדערט חברים), אבער צוליב די רייכקייט און מאכט פון די צדוקים האט דאס אויסגעזעהן ווי זענען די רוב אין לאנד. (אזוי ווי די אסאד אין סוריה- די עלאווים).
במשך פון די אלע יארן פון ארכילאגישע גראבן, האט מען קיינמאל נישט געטראפן קיין כתבים פון זיי, אדער סיי וועלכע באווייז. אלעס וואס מ'ווייזט פון זיי איז פון חז"ל אדער פון להבדיל אלף אלפי הבדלות יוסיפון.
חז"ל באשרייבט וועגן צדוק און ביתוס, צוויי תלמידים פון אנטיגנוס איש סוכו, וועלכע זענען אראפ פון וועג. לויט דעם קומט אויס אז זיי זענען שוין געווען אין די תקופה פון די זוגות, דאס מיינט פאר 2300 יאר צוריק. חז"ל רעדט זייער אסאך פון זיי ביידע אינאיינעם, אבער דערמאנט נישט קיין ווארט פון די איסיים.
סיי די צדוקים, סיי די איסיים, און סיי די בייתוסים האבן אלע דריי נישט געגלייבט אין תורה שבעל פה. די צדוקים האבן נישט געגלייבט אז די נשמה בלייבט נאכן שטארבן (פאלט שוין אוועק תחיית המתים און שכר ועונש), אינעם ברית החדשה ווערט דערמאנט עטליכע שמועסן צווישן זיי מיט'ן בן זונה. אזוי אויך האבן זיי נישט געגלייבט אין מלאכים, און זיי האבן נאר געגלייבט אין תורה שבכתב. די חילוק צווישן זיי און די נוצרים זענען אז די צדוקים גלייבן נישט אין קיין נבואה חוץ וואס עס שטייט אין תורה שבכתב (אזא שטייגער ווי די היינטיגע רבנים זענען גארנישט, נאר אמאליגע זענען געווען ערליך), און די נוצרים האבן יא געגלייבט אין די נבואים.
זייער גרויסע מחלוקת אין הלכה צווישן די חכמים מיט זיי זענען געווען:
ספירת העומר (חכמים: א טאג נאך פסח, צדוקים: זונטאג נאך פסח)
קרבן כהן גדול (חכמים: עס קומט פון די כספי ציבור, צדוקים: פון זיין אייגן געלט)
קטורת ביום כיפור (חכמים: אין קודש קדשים, צדוקים: אינדרויסן פון קודש הקדשים)
עין תחת עין (חכמים: געלט, צדוקים: בפועל ממש)
זיי פלעגן מער מחמיר זיין אויף די אפר פרה האדומה
זיי פלעגן זיך קעגנשטעלן צו ניסוח המים,
זיי פלעגן זיך קעגן שטעלן קעגן די געדאנק פון עירובי חצרות,
זיי פלעגן זיך קעגן שטעלן צו שרייבן ביי קדושין און גיטין די ווערטער כדת משה וישראל.
אין די תקופה פון הורקנוס דער ערשטער, האט זיך אנגעהויבן זייער מאכט איבער כלל ישראל, געווארן שטערקער אין די צייטן פון יהודה אריסטובולוס דער ערשטער, און זייער שפיץ איז געווען אין די צייטן פון אלכסנדר ינאי (צו דער ערשטער אדער צווייטער וועלן מיר רעדן א צווייט מאהל) וועלכע האט איבערגעדרייט די סנהדרין הגדול צו ווערן צדוקיש געשטימט. עס איז פשוט געווען א צוזאמשטעל פון מענטשן מיט אגענדעס, די חכמים האבן זיך קעגנגעשטעלט צו די פרייע קעניגן מיט זייערע געדינגענע גויאישע שכירי חרב, און זיי האבן ענדערש געגרויסט דעם נשיא, און די צדוקים האבן געוואלט מאכט. אזוי האבן זיך די צדוקים מיט די בית המלוכה צוזאמגעשטעלט און געמאכט א יד אחת.
ביז דא וועגן די צדוקים, יעצט וועגן די ביתוסים און איסיים:
צו די ביתוסים און איסיים איז דא א גרויסע מחלוקה, גרינעץ האלט דאס זענען געווען איינס, והוא ראיה אז די חכמים דערמאנט זיי אבער קיינמאל נישט, די תוספתא דערמאנט קיינמאל נישט די ביתוסים. במילא דארף דאס זיין איינס, און עס איז פשוט א טעות הדפוס.
לכאורה איז ער גערעכט, איך האב אבער איין קשיא, חז"ל אין גמרא דערמאנט די צדוקים, ביתוסים, און "חצונים", ווער זענען געווען די חצונים וועלכע פלעגן גיין מיט די גאלדענע תפילין? און וועגן די קדושת בית המקדש אין ירושלים האבן זיך די איסיים שטארק קעגן געשטעלט, משא"כ די צדוקים און די ביתוסים.
אין תוספתא שטייט איבער א משפחה פון כהנים מיט די נאמען משפחת בית בייתוס, און זיי זענען געווען אריסטיקראטן אבער גאר שטארקע געלט גייציגע נידעריגע פארשוינען וועלכע האט באראבעוועט דעם המון עם. אין אן אלטן קריסטליכן ביכל ווערט דערמאנט א משפחת כהונה וועלכע זענען געווען שטארק אקטיוו אין די ערשטע קריסטליכע תקופה.
אן אינטערסאנטע זאך זעהט מען, אז ווען די חכמים קריגן זיך מיט איינעם להלכה איז עס מיט די צדוקים, ווען די חכמים דערציילן איבער א שפיצעל וואס איינער האט זיי אפגעטוהן, איז עס געווען די ביתוסים.
וואס עס איז נאך מער אינטערסאנט איז דאס וואס די פארשערס טענה'ן אז נאכדעם וואס זיי האבן געטראפן די מגילת ים המלך, וועלכע עס שטאמט פון די איסיים, און עס איז ממש די זעלבע פונעם ברית החדשה. אז לכאורה האט דער בן זונה בכלל נישט געשריבן דעם ברית החדשה, נאר פשוט גע'גנב'ט די רעליגיע פון די איסיים.
איך האף אז ענק זענען מער קלארער יעצט ווי פריער.
-
Gevald Geshrigen
- שר ארבעת האלפים
- תגובות: 4054
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג דעצעמבער 29, 2011 10:41 pm
די איסיים ווערן דערמאנט בלויז אין יוסיפין אין עס איז דא חוקרים וואס האלטן אז עס איז נישט מער ווי דמיון און אז יוסיפין האט געוואלט אימפרעסן די רומיים. כך שמעתי ואיני זוכר ואיני אומר קבלו דעתי. די גמרא פארציילט א מעשה פון איינעם יהודה מיט זיין זון וואס האט זיך פורש געווען מן החכמים וואס איז מעגליך א מקור אויף די איסיים מחז״ל לויט וויאזוי יוסיפין לייגט אראפ זייער לעבנסשטייגער.
מיט די מגילות ים המלח האבן די נוצרים גאר א גרויסן פראבלעם ווייל בעל ברית החדשה ווערט בלויז א פאלנער גנב. בנוגע יוסיפין וואס זיין מצב איז געווען איז פראבלעמאטיש אביסל אים צו מאכן פאר א פרומער קנאי ווי אויך איז שווערליך אים צו מאכן פאר א גאנצער צדוקי ווייל מען זעט דאך אז ראשונים ואחרונים האבן זיך גערעכנט מער מיט זיין דעת ווי עס פאסט פאר א צדוקי און פשטות האבן זיי געהאט אויף אים בערך די זעלבע אינפארמאציע וואס מיר האבן. מיין פערזענליכע מיינונג אויף יוסיפין איז אז ער איז געווען דער פרומער אמעריקאנער בעל בית מיט׳ן קורץ רעקעלע און א שיין געשניטן בערדל לערנדיג דעם דף יעדן טאג נאכן כאפן א שפאציר מיט זיין הונטל פארטאגס.געדאווענט 3 מאל א טאג מיט מנין און אכטונג געבן נישט רעדן לשון הרע בעת זיין פאטער, ברודערס גייען מיט ווייסע זאקן, גראבע גארטלעך , אלע ווייבער מיט שפיצלעך you get the picture (נישט חלילה אז איך וויל חוזק מאכן פון איינעם). טאמער אבער וועסטו רעדן א שלעכט ווארט אויף זיין רבי׳ן און די ביסט פון א צווייטע חסידות דאן וד״ל. מצידו האט ער אליינס "באלאנגט" צו די פרושים, פאר זיך האט ער זיי געהאלטן ווי צו פרום פאר אים, ״חלילה״ לאזן א צווייטן רעדן אויף די פרושים בעת ער מעג חוזק מאכן.
מיט די מגילות ים המלח האבן די נוצרים גאר א גרויסן פראבלעם ווייל בעל ברית החדשה ווערט בלויז א פאלנער גנב. בנוגע יוסיפין וואס זיין מצב איז געווען איז פראבלעמאטיש אביסל אים צו מאכן פאר א פרומער קנאי ווי אויך איז שווערליך אים צו מאכן פאר א גאנצער צדוקי ווייל מען זעט דאך אז ראשונים ואחרונים האבן זיך גערעכנט מער מיט זיין דעת ווי עס פאסט פאר א צדוקי און פשטות האבן זיי געהאט אויף אים בערך די זעלבע אינפארמאציע וואס מיר האבן. מיין פערזענליכע מיינונג אויף יוסיפין איז אז ער איז געווען דער פרומער אמעריקאנער בעל בית מיט׳ן קורץ רעקעלע און א שיין געשניטן בערדל לערנדיג דעם דף יעדן טאג נאכן כאפן א שפאציר מיט זיין הונטל פארטאגס.געדאווענט 3 מאל א טאג מיט מנין און אכטונג געבן נישט רעדן לשון הרע בעת זיין פאטער, ברודערס גייען מיט ווייסע זאקן, גראבע גארטלעך , אלע ווייבער מיט שפיצלעך you get the picture (נישט חלילה אז איך וויל חוזק מאכן פון איינעם). טאמער אבער וועסטו רעדן א שלעכט ווארט אויף זיין רבי׳ן און די ביסט פון א צווייטע חסידות דאן וד״ל. מצידו האט ער אליינס "באלאנגט" צו די פרושים, פאר זיך האט ער זיי געהאלטן ווי צו פרום פאר אים, ״חלילה״ לאזן א צווייטן רעדן אויף די פרושים בעת ער מעג חוזק מאכן.
אז איר דערמאנט דא די צדוקים וועל אריינווארפן אן הערה,
דאס איז א טייל וואס איך האב געשריבן בתוך א מערכה גדולה, איך האב נישט קיין געדולד עס איבערטיישן.
"ואם בצדוקים ובייסותים עסקינן, במשך תקופה הייתי סבור שהצדוקים היו 'בני דעה' והיה להם 'מערכת הוכחות' להבליהם, עד כדי כך שחז"ל נדרשו לערוך אתם ויכוחים קשים ומרים, להוכיח להם עד כמה הם טועים ומטעים, ומשניות שלמות ישנם על זה. עד שפעם החלטתי שלא דובים ולא יער, הם היו בורים וקלים, חסרי הבנה וחסרי דעת, לא היו 'הוכחות משלהם' לא מינה ולא מקצתיה. והסיבה שחז"ל היו חייבים להזדקק להם בויכוחים, בראיות, בהוכחות חותכות, בויכוח ב'לימוד פשט הנכון' במקראי קודש, הוא מפני שהם היו פשוט חזקים ואלימים והיו להם קירבה למלכות וכו' וכמו שאצל הראשונים היו הויכוחים עם הכומרים ה'חכמים' בתלמוד ובמקרא, וכן בכל הדורות היינו צריכים לרדת נמוך נמוך עד לדרגא של עמי הארץ שהיו חזקים בכח ולא במוח.
כמה דוגמאות, לא תבערו אש בלשון הקודש הוא לא תדליקו ולא לא תשאירו, אלא שהם 'למדו' שזה המשמעות, כלומר גם לדידם הם טועים. כל הנקודות הלא הם תורה שבע"פ ואיך הם ילמדו לא תבשל גדי בחלב אמו ללא נקודות... איה הוראת השחיטה בתורה לצדוקים. בין עיניך הם טוענים בין העיניים ממש, ומדוע לא לכתוב ממש את הדברים בין העינים, מי אמר עור, מי אמר רצועות, מי אמר קלף..
אגב נדמה לי שבין העינים אין מקום לכתוב אפילו פרשה אחת, ומה יגידו על זה? לא יגידו, כי לא חשו כלל להאמת... ועוד ועוד.
המסקנא, הם היו בורים גמורים אשר גם 'לשיטתם' הם היו מופרכים לגמרי, אלא חז"ל היו להם הכרח של כחם ואלימותם כאמור."
דאס איז א טייל וואס איך האב געשריבן בתוך א מערכה גדולה, איך האב נישט קיין געדולד עס איבערטיישן.
"ואם בצדוקים ובייסותים עסקינן, במשך תקופה הייתי סבור שהצדוקים היו 'בני דעה' והיה להם 'מערכת הוכחות' להבליהם, עד כדי כך שחז"ל נדרשו לערוך אתם ויכוחים קשים ומרים, להוכיח להם עד כמה הם טועים ומטעים, ומשניות שלמות ישנם על זה. עד שפעם החלטתי שלא דובים ולא יער, הם היו בורים וקלים, חסרי הבנה וחסרי דעת, לא היו 'הוכחות משלהם' לא מינה ולא מקצתיה. והסיבה שחז"ל היו חייבים להזדקק להם בויכוחים, בראיות, בהוכחות חותכות, בויכוח ב'לימוד פשט הנכון' במקראי קודש, הוא מפני שהם היו פשוט חזקים ואלימים והיו להם קירבה למלכות וכו' וכמו שאצל הראשונים היו הויכוחים עם הכומרים ה'חכמים' בתלמוד ובמקרא, וכן בכל הדורות היינו צריכים לרדת נמוך נמוך עד לדרגא של עמי הארץ שהיו חזקים בכח ולא במוח.
כמה דוגמאות, לא תבערו אש בלשון הקודש הוא לא תדליקו ולא לא תשאירו, אלא שהם 'למדו' שזה המשמעות, כלומר גם לדידם הם טועים. כל הנקודות הלא הם תורה שבע"פ ואיך הם ילמדו לא תבשל גדי בחלב אמו ללא נקודות... איה הוראת השחיטה בתורה לצדוקים. בין עיניך הם טוענים בין העיניים ממש, ומדוע לא לכתוב ממש את הדברים בין העינים, מי אמר עור, מי אמר רצועות, מי אמר קלף..
אגב נדמה לי שבין העינים אין מקום לכתוב אפילו פרשה אחת, ומה יגידו על זה? לא יגידו, כי לא חשו כלל להאמת... ועוד ועוד.
המסקנא, הם היו בורים גמורים אשר גם 'לשיטתם' הם היו מופרכים לגמרי, אלא חז"ל היו להם הכרח של כחם ואלימותם כאמור."
-
Gevald Geshrigen
- שר ארבעת האלפים
- תגובות: 4054
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג דעצעמבער 29, 2011 10:41 pm
-
פאמיליעמירעלס
- שר האלף
- תגובות: 1162
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אוגוסט 30, 2012 2:31 am
בעאבאכטער, וואדע אזוי.
קוק אין מנחות סה,א. אודות ממחרת השבת עם הבייסותים
נטפל להם ר' יוחנן בן זכאי ואמר להם שוטים מנין לכם , ולא הי' אדם משיבו חוץ מזקן אחד שהיה מפטפט כנגדו, והרי משה רבינו אוהב ישראל, ורצה שיתענגו שתי ימים.... כא כא כא.. הבל ורעות רוח, וענה לו ריב"ח אחד עשר יום מחורב, ואם משה רבינו אוהב ישראל וכו'.
מ'זעט אז אויף א פראסטע קלאץ שאלה האט קיינער נישט געענטפערט נאר א זקן וואס האט צוזאמגערעדט אזעלכע הבלים אז ס'איבלט פאר געלעכטער, און נישט מער ווי ער בויעט עס אויף זיין גרויסע השגה אין די אהבת ישראל וואס משה רבינו האט געהאט.. נישטא ווער זאל לאכן.
און ר' יוחנן בן זכאי ענטפערט אים אפ פון א בפירוש'ע פסוק אז ס'קען נישט זיין אז משה רבינו האט ליב געהאט די אידן...
וכן בבבא בתרא קטו,ב. עם הצדוקים אודות ירושת הבת. די זעלבע לשון.
קוק אין מנחות סה,א. אודות ממחרת השבת עם הבייסותים
נטפל להם ר' יוחנן בן זכאי ואמר להם שוטים מנין לכם , ולא הי' אדם משיבו חוץ מזקן אחד שהיה מפטפט כנגדו, והרי משה רבינו אוהב ישראל, ורצה שיתענגו שתי ימים.... כא כא כא.. הבל ורעות רוח, וענה לו ריב"ח אחד עשר יום מחורב, ואם משה רבינו אוהב ישראל וכו'.
מ'זעט אז אויף א פראסטע קלאץ שאלה האט קיינער נישט געענטפערט נאר א זקן וואס האט צוזאמגערעדט אזעלכע הבלים אז ס'איבלט פאר געלעכטער, און נישט מער ווי ער בויעט עס אויף זיין גרויסע השגה אין די אהבת ישראל וואס משה רבינו האט געהאט.. נישטא ווער זאל לאכן.
און ר' יוחנן בן זכאי ענטפערט אים אפ פון א בפירוש'ע פסוק אז ס'קען נישט זיין אז משה רבינו האט ליב געהאט די אידן...
וכן בבבא בתרא קטו,ב. עם הצדוקים אודות ירושת הבת. די זעלבע לשון.
אמת וצדקו דבריכם.
איך האב געשריבן נאר בקיצור, ווייל דער ענין איז אריין געקומען אגב גררא.
די חוצפה פון זיי איז צוצושפרינגען ווערן... גלייבט עטץ אין תורה מן השמים? אויב די תשובה איז יא, אבער נאר תוש"כ, טא ווי איז נאך בכלל מחלוקת'ן אין דרשות? ס'איז כלל נישט דא דאס מין דרשה! וואס עס שטייט אין חומש שטייט, און וואס נישט נישט!...
וואו שטייט מלאכות שבת אין די תורה?, זיי רעדן פון האלט אן אפן פייער שבת, [ניטאמאל טייטש אין "לא תבערו" קענען זיי...] אקעי.
בישול 'קענען' זיי נישט ווייל מ'דארף פייער, אבער וואו שטייט טוחן קוצר מעמר, בכלל וואס הייסט מלאכה ביי זיי?
חצופים שוטים וואס שפייען די חכמים איו פנים אריין מיט טפשות און אייגענע סתירות, און די חכמים האבן געמוזט זיי ענטפערן.
איך קלער, חוץ פון דעם וואס זיי זענען געווען גברי אלימי ומקורבים למלכות, און צוליב דעם האבן די חכמים געמוזט "שטיין מיט זיי אין ווארט" און זיי ענטפערן כאיוולתם אראפגיין צו זייער נאריש שטאפל.
זעהט מען אסאך דער אויסדרוק "להוציא מלבן של צדוקים", איך מיין אז דא איז געווען נאך א סיבה.
די צדוקים האבן דאך נישט געהאט קיין שום פראבלעם, זיי האבן געפיסקעווט אויף רעטס און לינק אן קיין ברעקל אחריות אלעס איז געווען פאר זיי מותר, די איידלסע זאכן האבן זיי ארויפגעברענגט אויפן טיש בפני כל.
דער המון עם וואס איז גשטאנען אין זייט און געהערט כסדר זייער הבלים, און נישט יעדער האט געהאט דעם מענה לשון צוריק געבן מנה אחת אפיים פאר די פלוידערער, ממילא האט זיך געקענט מאכן א סיטואציע אז דער אויבנאויפדיגע המון האט געהערט "דברי טעם" און די חכמים גאר זענען ח"ו די "צוריק געשטאנענע" השם ירחם מנליזות כאלו.
ס'האט זיך געקענט אויסמאלן א בילד ווי די צדוקים זענען חכמים מחוכמים און 'יעדער' פארשטייט וואס זיי טענה'ען, זיי זענען אפענע, אויפגעקלערטע, געבילדעטע, אלץ ווייסער... און די חכמים גאר די בטלנים, פארמאכטע... רח"ל מהאי דעתא.
דא האבן חכמים געמוזט אראפגיין צום המון, און מיט זייערע טענות - לפי דרגת הצדוקים - להוציא מלבן, ס'זאל חלילה נישט ווערן אן אפרייס פון מסורת און תורה שבעל פה.
נ.ב. כל דור ודור האט חכמים, און להבדיל זייערע צדוקים, מיט זייער המון... די נסיונות פון מאי הנהו לן רבנן... השם ישמרנו ויצלנו...
איך האב געשריבן נאר בקיצור, ווייל דער ענין איז אריין געקומען אגב גררא.
די חוצפה פון זיי איז צוצושפרינגען ווערן... גלייבט עטץ אין תורה מן השמים? אויב די תשובה איז יא, אבער נאר תוש"כ, טא ווי איז נאך בכלל מחלוקת'ן אין דרשות? ס'איז כלל נישט דא דאס מין דרשה! וואס עס שטייט אין חומש שטייט, און וואס נישט נישט!...
וואו שטייט מלאכות שבת אין די תורה?, זיי רעדן פון האלט אן אפן פייער שבת, [ניטאמאל טייטש אין "לא תבערו" קענען זיי...] אקעי.
בישול 'קענען' זיי נישט ווייל מ'דארף פייער, אבער וואו שטייט טוחן קוצר מעמר, בכלל וואס הייסט מלאכה ביי זיי?
חצופים שוטים וואס שפייען די חכמים איו פנים אריין מיט טפשות און אייגענע סתירות, און די חכמים האבן געמוזט זיי ענטפערן.
איך קלער, חוץ פון דעם וואס זיי זענען געווען גברי אלימי ומקורבים למלכות, און צוליב דעם האבן די חכמים געמוזט "שטיין מיט זיי אין ווארט" און זיי ענטפערן כאיוולתם אראפגיין צו זייער נאריש שטאפל.
זעהט מען אסאך דער אויסדרוק "להוציא מלבן של צדוקים", איך מיין אז דא איז געווען נאך א סיבה.
די צדוקים האבן דאך נישט געהאט קיין שום פראבלעם, זיי האבן געפיסקעווט אויף רעטס און לינק אן קיין ברעקל אחריות אלעס איז געווען פאר זיי מותר, די איידלסע זאכן האבן זיי ארויפגעברענגט אויפן טיש בפני כל.
דער המון עם וואס איז גשטאנען אין זייט און געהערט כסדר זייער הבלים, און נישט יעדער האט געהאט דעם מענה לשון צוריק געבן מנה אחת אפיים פאר די פלוידערער, ממילא האט זיך געקענט מאכן א סיטואציע אז דער אויבנאויפדיגע המון האט געהערט "דברי טעם" און די חכמים גאר זענען ח"ו די "צוריק געשטאנענע" השם ירחם מנליזות כאלו.
ס'האט זיך געקענט אויסמאלן א בילד ווי די צדוקים זענען חכמים מחוכמים און 'יעדער' פארשטייט וואס זיי טענה'ען, זיי זענען אפענע, אויפגעקלערטע, געבילדעטע, אלץ ווייסער... און די חכמים גאר די בטלנים, פארמאכטע... רח"ל מהאי דעתא.
דא האבן חכמים געמוזט אראפגיין צום המון, און מיט זייערע טענות - לפי דרגת הצדוקים - להוציא מלבן, ס'זאל חלילה נישט ווערן אן אפרייס פון מסורת און תורה שבעל פה.
נ.ב. כל דור ודור האט חכמים, און להבדיל זייערע צדוקים, מיט זייער המון... די נסיונות פון מאי הנהו לן רבנן... השם ישמרנו ויצלנו...
-
פאמיליעמירעלס
- שר האלף
- תגובות: 1162
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אוגוסט 30, 2012 2:31 am
ריכטיג בעאבאכטער
ליגט מיר אין קאפ טאקע דער רמב"ם זאל זאגן ערגעץ, [אפשר אין פיה"מ מס' אבות ביי אנטיגנוס איש סוכו,] אז בעצם האבן אין זיי גארנישט געגלייבט נישט תושב"כ און נישט תושבע"פ, נאר אויב וואלטן זיי געוויזן פאלנע כפירה וואלט זיי קיינער כמובן נישט אויסגעהערט, האבן זיי געשפילט ווי זיי גלייבן אין תורה שבכתב.
ליגט מיר אין קאפ טאקע דער רמב"ם זאל זאגן ערגעץ, [אפשר אין פיה"מ מס' אבות ביי אנטיגנוס איש סוכו,] אז בעצם האבן אין זיי גארנישט געגלייבט נישט תושב"כ און נישט תושבע"פ, נאר אויב וואלטן זיי געוויזן פאלנע כפירה וואלט זיי קיינער כמובן נישט אויסגעהערט, האבן זיי געשפילט ווי זיי גלייבן אין תורה שבכתב.
פאמיליעמירעלס האט געשריבן:ריכטיג בעאבאכטער
ליגט מיר אין קאפ טאקע דער רמב"ם זאל זאגן ערגעץ, [אפשר אין פיה"מ מס' אבות ביי אנטיגנוס איש סוכו,] אז בעצם האבן אין זיי גארנישט געגלייבט נישט תושב"כ און נישט תושבע"פ, נאר אויב וואלטן זיי געוויזן פאלנע כפירה וואלט זיי קיינער כמובן נישט אויסגעהערט, האבן זיי געשפילט ווי זיי גלייבן אין תורה שבכתב.
יא יא, ס'איז אין פירוש המשניות פון רמב"ם ביי אנטיגנוס איש סוכו.
-
פאמיליעמירעלס
- שר האלף
- תגובות: 1162
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אוגוסט 30, 2012 2:31 am
ממי_שאמרו,
איך האב כמה הערות אויף אייער ביאגראף.
אבער קודם אייניגע פראגעס:
וואו ווערן דערמאנט ערגעץ וואו אין חז"ל די איסיים?
וואו איז די מחלוקה צו די ביתוסים און די אייסיים זענען איינס אדער נישט? און ווער מיט וועמען זענען מחולק?
וואו איז דער טעות הדפוס וואס גריענץ וויל אנמאכן?
ווייסט איר ווער עס איז דער "גריענץ", מה טיבו ומהותו? און בכלל ווי פארלעסליך ער איז?
האט איר איר א קושיא איף גריענץ פון חז"ל פארוואס איזעס נאר א קושיא, און נישט פשוט א ראי' אז דער ווייסט נישט וואס ער רעדט?
פארוואס ברענגט איר נישט מדברי ראשונים, ווי דער רמב"ם, מאירי, תשב"ץ, און דעם כוזרי, וועגן די צדוקים און בייתוסים?
איך האב כמה הערות אויף אייער ביאגראף.
אבער קודם אייניגע פראגעס:
וואו ווערן דערמאנט ערגעץ וואו אין חז"ל די איסיים?
וואו איז די מחלוקה צו די ביתוסים און די אייסיים זענען איינס אדער נישט? און ווער מיט וועמען זענען מחולק?
וואו איז דער טעות הדפוס וואס גריענץ וויל אנמאכן?
ווייסט איר ווער עס איז דער "גריענץ", מה טיבו ומהותו? און בכלל ווי פארלעסליך ער איז?
האט איר איר א קושיא איף גריענץ פון חז"ל פארוואס איזעס נאר א קושיא, און נישט פשוט א ראי' אז דער ווייסט נישט וואס ער רעדט?
פארוואס ברענגט איר נישט מדברי ראשונים, ווי דער רמב"ם, מאירי, תשב"ץ, און דעם כוזרי, וועגן די צדוקים און בייתוסים?
-
אויסגערעכנט
- שר ששת אלפים
- תגובות: 6858
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג אוגוסט 10, 2015 9:50 pm
בעאבאכטער האט געשריבן:אז איר דערמאנט דא די צדוקים וועל אריינווארפן אן הערה,
דאס איז א טייל וואס איך האב געשריבן בתוך א מערכה גדולה, איך האב נישט קיין געדולד עס איבערטיישן.
"ואם בצדוקים ובייסותים עסקינן, במשך תקופה הייתי סבור שהצדוקים היו 'בני דעה' והיה להם 'מערכת הוכחות' להבליהם, עד כדי כך שחז"ל נדרשו לערוך אתם ויכוחים קשים ומרים, להוכיח להם עד כמה הם טועים ומטעים, ומשניות שלמות ישנם על זה. עד שפעם החלטתי שלא דובים ולא יער, הם היו בורים וקלים, חסרי הבנה וחסרי דעת, לא היו 'הוכחות משלהם' לא מינה ולא מקצתיה. והסיבה שחז"ל היו חייבים להזדקק להם בויכוחים, בראיות, בהוכחות חותכות, בויכוח ב'לימוד פשט הנכון' במקראי קודש, הוא מפני שהם היו פשוט חזקים ואלימים והיו להם קירבה למלכות וכו' וכמו שאצל הראשונים היו הויכוחים עם הכומרים ה'חכמים' בתלמוד ובמקרא, וכן בכל הדורות היינו צריכים לרדת נמוך נמוך עד לדרגא של עמי הארץ שהיו חזקים בכח ולא במוח.
כמה דוגמאות, לא תבערו אש בלשון הקודש הוא לא תדליקו ולא לא תשאירו, אלא שהם 'למדו' שזה המשמעות, כלומר גם לדידם הם טועים. כל הנקודות הלא הם תורה שבע"פ ואיך הם ילמדו לא תבשל גדי בחלב אמו ללא נקודות... איה הוראת השחיטה בתורה לצדוקים. בין עיניך הם טוענים בין העיניים ממש, ומדוע לא לכתוב ממש את הדברים בין העינים, מי אמר עור, מי אמר רצועות, מי אמר קלף..
אגב נדמה לי שבין העינים אין מקום לכתוב אפילו פרשה אחת, ומה יגידו על זה? לא יגידו, כי לא חשו כלל להאמת... ועוד ועוד.
המסקנא, הם היו בורים גמורים אשר גם 'לשיטתם' הם היו מופרכים לגמרי, אלא חז"ל היו להם הכרח של כחם ואלימותם כאמור."
נישט נאכגעזוכט יעצט, אבער כמדומה זענען די אויבנדערמאנטע, לא תבערו אש, בין עיניך, נישט פון די צדוקים נאר פון די קראים (בזמן הגאונים).
זייט מתפלל אז נחמי' צבי בן דינה זאל באפרייט ווערן פון תפיסה בקרוב.
-
סאדאם חוסעין
- שר חמשת אלפים
- תגובות: 5998
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אפריל 30, 2015 5:10 pm
סאדאם חוסעין האט געשריבן:און צייטן פון משניות איז שוין זיכער געווען א פראבלעם מיט בין עיניך.
ריכטיג, דארפן מיר אלזא וויסן צו דאס שטאמט פון די צדוקים.
די ויכוחים פון די צדוקים ווערן דערמאנט אין די גמרא אין עטליכע פלעצער, און במקורם אין מגילת תענית. דארט ווערט נישט דערמאנט נישט לא תבערו, און נישט בין עיניך.
פון דעם איז דער "דורות הראשונים" מוכיח, אז די צדוקים האבן זיך בעיקר געקריגט אויף זאכן וואס זענען געווען נוגע די הנהגת ביהמ"ק אדער סנהדרין, ווייל זיי האבן געוואלט פארכאפן די מאכט. ס'איז אן אריכות הענינים ואכמ"ל.
זייט מתפלל אז נחמי' צבי בן דינה זאל באפרייט ווערן פון תפיסה בקרוב.
ווערעצקי האט געשריבן:סאדאם חוסעין האט געשריבן:און צייטן פון משניות איז שוין זיכער געווען א פראבלעם מיט בין עיניך.
ריכטיג, דארפן מיר אלזא וויסן צו דאס שטאמט פון די צדוקים.
די ויכוחים פון די צדוקים ווערן דערמאנט אין די גמרא אין עטליכע פלעצער, און במקורם אין מגילת תענית. דארט ווערט נישט דערמאנט נישט לא תבערו, און נישט בין עיניך.
פון דעם איז דער "דורות הראשונים" מוכיח, אז די צדוקים האבן זיך בעיקר געקריגט אויף זאכן וואס זענען געווען נוגע די הנהגת ביהמ"ק אדער סנהדרין, ווייל זיי האבן געוואלט פארכאפן די מאכט. ס'איז אן אריכות הענינים ואכמ"ל.
כדרכו צו מאכן בנינים של הבל אויף עפעס וואס ער האט נישט געטראפן
גלאזער האט געשריבן:ווערעצקי האט געשריבן:סאדאם חוסעין האט געשריבן:און צייטן פון משניות איז שוין זיכער געווען א פראבלעם מיט בין עיניך.
ריכטיג, דארפן מיר אלזא וויסן צו דאס שטאמט פון די צדוקים.
די ויכוחים פון די צדוקים ווערן דערמאנט אין די גמרא אין עטליכע פלעצער, און במקורם אין מגילת תענית. דארט ווערט נישט דערמאנט נישט לא תבערו, און נישט בין עיניך.
פון דעם איז דער "דורות הראשונים" מוכיח, אז די צדוקים האבן זיך בעיקר געקריגט אויף זאכן וואס זענען געווען נוגע די הנהגת ביהמ"ק אדער סנהדרין, ווייל זיי האבן געוואלט פארכאפן די מאכט. ס'איז אן אריכות הענינים ואכמ"ל.
כדרכו צו מאכן בנינים של הבל אויף עפעס וואס ער האט נישט געטראפן
ס'איז א ויכוח אן קיין עק, אבער זיין עיקר ארבעט איז אפצופרעגן די משכילים, און אויפווייזן אז זיי בויען אויף לופט, און אלעס וואס זיי זענען מכריע לויט קשיות און סברות, ברענגט ער אויף סברות אויף פארקערט. - עס מיינט טאקע נישט אז זיינע סברות זענען מוכרח, אבער ס'איז גענוג צו צוווארפן די בנינים וואס די משכילים האבן אויפגעבויעט.
בכל אופן, לענינינו, דאכט זיך אז ער איז גערעכט מיט דעם פונקט, אז מ'טרעפט נישט אין חז"ל זייער אסאך זאכן וועלכע מ'טרעפט שפעטער ביי די קראים.
זייט מתפלל אז נחמי' צבי בן דינה זאל באפרייט ווערן פון תפיסה בקרוב.
ווערעצקי האט געשריבן:בעאבאכטער האט געשריבן:אז איר דערמאנט דא די צדוקים וועל אריינווארפן אן הערה,
דאס איז א טייל וואס איך האב געשריבן בתוך א מערכה גדולה, איך האב נישט קיין געדולד עס איבערטיישן.
"ואם בצדוקים ובייסותים עסקינן, במשך תקופה הייתי סבור שהצדוקים היו 'בני דעה' והיה להם 'מערכת הוכחות' להבליהם, עד כדי כך שחז"ל נדרשו לערוך אתם ויכוחים קשים ומרים, להוכיח להם עד כמה הם טועים ומטעים, ומשניות שלמות ישנם על זה. עד שפעם החלטתי שלא דובים ולא יער, הם היו בורים וקלים, חסרי הבנה וחסרי דעת, לא היו 'הוכחות משלהם' לא מינה ולא מקצתיה. והסיבה שחז"ל היו חייבים להזדקק להם בויכוחים, בראיות, בהוכחות חותכות, בויכוח ב'לימוד פשט הנכון' במקראי קודש, הוא מפני שהם היו פשוט חזקים ואלימים והיו להם קירבה למלכות וכו' וכמו שאצל הראשונים היו הויכוחים עם הכומרים ה'חכמים' בתלמוד ובמקרא, וכן בכל הדורות היינו צריכים לרדת נמוך נמוך עד לדרגא של עמי הארץ שהיו חזקים בכח ולא במוח.
כמה דוגמאות, לא תבערו אש בלשון הקודש הוא לא תדליקו ולא לא תשאירו, אלא שהם 'למדו' שזה המשמעות, כלומר גם לדידם הם טועים. כל הנקודות הלא הם תורה שבע"פ ואיך הם ילמדו לא תבשל גדי בחלב אמו ללא נקודות... איה הוראת השחיטה בתורה לצדוקים. בין עיניך הם טוענים בין העיניים ממש, ומדוע לא לכתוב ממש את הדברים בין העינים, מי אמר עור, מי אמר רצועות, מי אמר קלף..
אגב נדמה לי שבין העינים אין מקום לכתוב אפילו פרשה אחת, ומה יגידו על זה? לא יגידו, כי לא חשו כלל להאמת... ועוד ועוד.
המסקנא, הם היו בורים גמורים אשר גם 'לשיטתם' הם היו מופרכים לגמרי, אלא חז"ל היו להם הכרח של כחם ואלימותם כאמור."
נישט נאכגעזוכט יעצט, אבער כמדומה זענען די אויבנדערמאנטע, לא תבערו אש, בין עיניך, נישט פון די צדוקים נאר פון די קראים (בזמן הגאונים).
זוכט נאך, דערנאך שרייבט, דאן וועט מען רעדן מיט אייך.
בעאבאכטער האט געשריבן:ווערעצקי האט געשריבן:בעאבאכטער האט געשריבן:אז איר דערמאנט דא די צדוקים וועל אריינווארפן אן הערה,
דאס איז א טייל וואס איך האב געשריבן בתוך א מערכה גדולה, איך האב נישט קיין געדולד עס איבערטיישן.
"ואם בצדוקים ובייסותים עסקינן, במשך תקופה הייתי סבור שהצדוקים היו 'בני דעה' והיה להם 'מערכת הוכחות' להבליהם, עד כדי כך שחז"ל נדרשו לערוך אתם ויכוחים קשים ומרים, להוכיח להם עד כמה הם טועים ומטעים, ומשניות שלמות ישנם על זה. עד שפעם החלטתי שלא דובים ולא יער, הם היו בורים וקלים, חסרי הבנה וחסרי דעת, לא היו 'הוכחות משלהם' לא מינה ולא מקצתיה. והסיבה שחז"ל היו חייבים להזדקק להם בויכוחים, בראיות, בהוכחות חותכות, בויכוח ב'לימוד פשט הנכון' במקראי קודש, הוא מפני שהם היו פשוט חזקים ואלימים והיו להם קירבה למלכות וכו' וכמו שאצל הראשונים היו הויכוחים עם הכומרים ה'חכמים' בתלמוד ובמקרא, וכן בכל הדורות היינו צריכים לרדת נמוך נמוך עד לדרגא של עמי הארץ שהיו חזקים בכח ולא במוח.
כמה דוגמאות, לא תבערו אש בלשון הקודש הוא לא תדליקו ולא לא תשאירו, אלא שהם 'למדו' שזה המשמעות, כלומר גם לדידם הם טועים. כל הנקודות הלא הם תורה שבע"פ ואיך הם ילמדו לא תבשל גדי בחלב אמו ללא נקודות... איה הוראת השחיטה בתורה לצדוקים. בין עיניך הם טוענים בין העיניים ממש, ומדוע לא לכתוב ממש את הדברים בין העינים, מי אמר עור, מי אמר רצועות, מי אמר קלף..
אגב נדמה לי שבין העינים אין מקום לכתוב אפילו פרשה אחת, ומה יגידו על זה? לא יגידו, כי לא חשו כלל להאמת... ועוד ועוד.
המסקנא, הם היו בורים גמורים אשר גם 'לשיטתם' הם היו מופרכים לגמרי, אלא חז"ל היו להם הכרח של כחם ואלימותם כאמור."
נישט נאכגעזוכט יעצט, אבער כמדומה זענען די אויבנדערמאנטע, לא תבערו אש, בין עיניך, נישט פון די צדוקים נאר פון די קראים (בזמן הגאונים).
זוכט נאך, דערנאך שרייבט, דאן וועט מען רעדן מיט אייך.
שוין געשריבן פריער, אז אין די גמרא (מנחות ועוד) און אין מגילת תענית ווערט עס נישט דערמאנט.
זייט מתפלל אז נחמי' צבי בן דינה זאל באפרייט ווערן פון תפיסה בקרוב.
ווערעצקי האט געשריבן:גלאזער האט געשריבן:ווערעצקי האט געשריבן:סאדאם חוסעין האט געשריבן:און צייטן פון משניות איז שוין זיכער געווען א פראבלעם מיט בין עיניך.
ריכטיג, דארפן מיר אלזא וויסן צו דאס שטאמט פון די צדוקים.
די ויכוחים פון די צדוקים ווערן דערמאנט אין די גמרא אין עטליכע פלעצער, און במקורם אין מגילת תענית. דארט ווערט נישט דערמאנט נישט לא תבערו, און נישט בין עיניך.
פון דעם איז דער "דורות הראשונים" מוכיח, אז די צדוקים האבן זיך בעיקר געקריגט אויף זאכן וואס זענען געווען נוגע די הנהגת ביהמ"ק אדער סנהדרין, ווייל זיי האבן געוואלט פארכאפן די מאכט. ס'איז אן אריכות הענינים ואכמ"ל.
כדרכו צו מאכן בנינים של הבל אויף עפעס וואס ער האט נישט געטראפן
ס'איז א ויכוח אן קיין עק, אבער זיין עיקר ארבעט איז אפצופרעגן די משכילים, און אויפווייזן אז זיי בויען אויף לופט, און אלעס וואס זיי זענען מכריע לויט קשיות און סברות, ברענגט ער אויף סברות אויף פארקערט. - עס מיינט טאקע נישט אז זיינע סברות זענען מוכרח, אבער ס'איז גענוג צו צוווארפן די בנינים וואס די משכילים האבן אויפגעבויעט.
בכל אופן, לענינינו, דאכט זיך אז ער איז גערעכט מיט דעם פונקט, אז מ'טרעפט נישט אין חז"ל זייער אסאך זאכן וועלכע מ'טרעפט שפעטער ביי די קראים.
איה"נ אויף דעם חלק אליינס וואלט אים ווען געקומען קרעדיט, דאס האט ער געמיינט ערליך אפצושלאגן די משכילים ואכמ"ל.
-
סאדאם חוסעין
- שר חמשת אלפים
- תגובות: 5998
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג אפריל 30, 2015 5:10 pm
