אידישע וועלט פארומס

בני היכלא האט געשריבן:ולא תתורו זאגט די גמרא אין סוף ערשטן פרק ברכות זה הרהור עבירה
אויב ס'מיינט אויך ראי' איז א מחלוקת הראשונים דער רבינו יונה האלט אז יא ס'איז אסור מדאורייתא דער עצם הראי', און דער בית שמואל לייגט צו, אז בי הרהור כו"ע מודי אז ס'איז אסור מדאורייתא.

אגב אין די אנדערע מבהיל'דיגע ספר צדקת הצדיק פארווארפט זיך אויך מערערע מאל, פון די סוגיות.

בני היכלא האט געשריבן:איך האב יעצט געטראפן דעם ספר אין היברו בוקס, און ס'איז סוד יכין ובועז. פון הייליגן מאיר נתיבים תלמיד הבעש"ט הק'.

זה תוכן דבריו.

ודע שהפה הוא יותר ממהר לחטוא משאר אברים וקשה מאוד לשמרו, וע"ז הזהירו משוכבת חיקך שמור פתחי פיך, שהשיחה היא חלק מהנפש שיוצאת מגוף, ובכל דיבור ודיבור אם היא שיחת מצוה עושה מלאך אחד ואם היא של טומאה נברא מלאך רע ואם הוא של בטילה נברא מלאך של בטילה, וזהו כי התפלה והקדושה והתורה שאדם מדבר בוקע את הרקיע ועולה למעלה כנזכר בזוהר ואם הוא דבר רע מטמא נשמתו והחלק הדיבור של הקדושה יורד למקום טומאה הדומה אליו, ונשאר אותו חלק הקדוש חבוש בבית האסורים, וכמה טורח עושה לקונו כביכול עד שמוציאו משם, ולכן דיבור של דבר ערוה ח"ו נקרא ניבול פה, כמו שהנבלה אין לה תיקון כך העון הזה אין לו תיקון כמעט כי אם בתשובה גדולה ולזה אמר שמור פתחי פיך שאין צריך כי אם פתחון הפה לבד

אלץ-ווייסער האט געשריבן:איך האב אמאל געהערט פון א ראש ישיבה
אז ווען מ'גייט אויף די גאס און מ'זעט א פרוי איז מען נאך נישט עובר, נאר אז מ'דרייט זיך אויס צוריקקוקן.
און דאס איז מעגליך די פשוט'ע טייטש פון "לא תתורו אחרי".

בגלל עון נבלות הפה, צרות רבות וגזירות קשות מתחדשות, ובחורי (שונאי) ישראל מתים, יתומים ואלמנות צועקים ואינם נענים, שנאמר: "עַל כֵּן עַל בַּחוּרָיו לֹא יִשְׂמַח ה', וְאֶת יְתֹמָיו וְאֶת אַלְמְנֹתָיו לֹא יְרַחֵם, וְכָל פֶּה דֹּבֵר נְבָלָה".

!want to be good האט געשריבן:שטייענדיג נאך די שווערע טראגעדיע איז וויכטיג צו חזר'ן די גמרא אין מסכת שבת (לג.):

בגלל עון נבלות הפה, צרות רבות וגזירות קשות מתחדשות, ובחורי (שונאי) ישראל מתים, יתומים ואלמנות צועקים ואינם נענים, שנאמר: "עַל כֵּן עַל בַּחוּרָיו לֹא יִשְׂמַח ה', וְאֶת יְתֹמָיו וְאֶת אַלְמְנֹתָיו לֹא יְרַחֵם, וְכָל פֶּה דֹּבֵר נְבָלָה".