SPUSMN האט געשריבן:אבער, היינט (עכשיו) זאגט דער מדרש, איז עס נישטא. און פארוואס נישט, ווייל עס איז נגנז געווארען. דארף מען אריין לערענען פשט אינעם ווארט דא נגנז, צו נגנז פון אונזערע אויגען, צו נגנז ווייל מיר ווייסן נישט וואס עס איז; ובכל אופן איז עס נישט דער בער "נגנז" פון וואס מיר זענען צוגעוואוינט, ווי דער שמן המשחה וואס אויב איינער וועט אונז דערציילען אזי ער האט עס געטראפען זאל מען אים גראד נעמען אין משגעים הויז.
בקיצור, לדעתי הקלושה, איז כאטש דער מדרש ניצט די ווערטער "נגנז" מיינט עס א גאר שוואכערע נגנז ווי ביי די אלע אנדערע אנדערע, און דאס קען מיינען בלויז אז עס איז "פארהוילען" און אז מען זאל עס קענען "טרעפען" און ווי דער מדרש זאגט
ועכשיו אין לנו אלא לבן שהתכלת נגנז אבער אז מען זאל עס טרעפען איז נישט קיין פראבלעם, און דאס זעלבע
מצוה להביא לבן ותכלת ויעשה, אימתי כשהיה תכלת, ועכשיו אין לנו אלא לבן, שהתכלת נגנז; אבער אז מען טרעפט עס (און מען מעג עס טרעפען) איז ווייטער דער מצוה להביא לבן ותכלת ויעשה. כנלע"ד.
א ראיה לדברי הרב ספוזמאן.
לאמיר זען וואס רש"י זאגט במקום אחר אויף די ווארט 'נגנז'
די גמרא אין פסחים (ס"ב ב)
מיום שנגנז ספר יוחסין תשש כחן של חכמים וכו'. זאגט רש"י נגנז - נשתכח.
ממילא קען מען אריינלערנען אין מדרש די זעלבע זאך.
אבער אין ספרי וזאת הברכה איז שווער צו זאגן אז דאס מיינט נגנז, ווייל ס'שטייט "נגנז לעתיד לבוא". אבער כנ"ל אז די ספרי ברויך ממילא א יישוב, ווייל די תכלת איז נאך געווען נאך די מעשה פון די ספרי, און וואס מ'וועט ענטפערן אויף יענע קושיא קען מען ענטפערן אויף דעם אז מ'האט היינט עס צוריק געטראפן.