דקדוקי הלכה בנשים

[סאדאם חוסעין]

ער רעדט פשוט טעכניש איז דא געווענליך דא א חילוק אבער נישט להלכה,

[רצון טוב]

א פרוי האט "פונקט" אזא איסור צו האבן א סמארט פאון ווי א מאן. און אפשר נאך מער!

לפי עדות הרבנים שליט"א
איז די איסור ביי זיי פיל מער, צוליב וואס חוץ קאליע לייגן די פרויען ברענגט עס זיי גארנישט,
נאר וואס דען, פונקט ווי מענטשן קענען נישט אויפהייבן זייערע בתים ארויס פון די סיטי ווייל די פרוי זאגט און מען נישט חולק זיין דערויף, די זעלבע איז מיט די כלים.

[מטעמים]

סאדאם, דו האלטסט און איין איבערשרייבען דיין מיינונג איבער קאפי און איר זענט נישט אויפריכטיג.

אלע רבנים וועם איך האב געפרעגט האבען געפסקעט אז דאס הייסט חמר מדינה, מיט מיר קענסטו דיר קריגען אבער נישט מיט דיינים.

[סאדאם חוסעין]

האב איך שוין געזאגט אז אלע דיינים וועם איך האב געפרעגט האלטען אז מען טאר נישט,

[שטאלצער יוד]

קען מען דא אויך אויסשמועסן די הלכה פון תענתים ביי נשים (עס איז פריער דערמאנט געווארן במאמר המוסגר).
הרב הרפענעס בספרו מקדש ישראל איז זייער מחמיר.

[שופר]

קידוש על קאווע
http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.asp ... &pgnum=114
וע"ע http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.asp ... 71&hilite=

[מונאוויטש]

קען מען דא אויך אויסשמועסן די הלכה פון תענתים ביי נשים (עס איז פריער דערמאנט געווארן במאמר המוסגר).
הרב הרפענעס בספרו מקדש ישראל איז זייער מחמיר.

למעשה איז דאס אן ענין וואס רוב נשים זענען שטארק מקיל דערין.

[סאדאם חוסעין]

קידוש על קאווע
http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.asp ... &pgnum=114
וע"ע http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.asp ... 71&hilite=

תשובות והנהגות רעדט פון הבדלה נישט פון קידוש.

[שמן]

הגאון ר' שלמה זלמן זצ"ל איז אויך גאנץ מיקל ביי תעניתים פאר נשים. עי' שלמי מועד לגבי תשעה באב
אויך האב איך געהערט פון איינער וואס האט גערדט מיט הרב שלעזינגער שליט"א פון ירושלים, אז מנהג ירושלים איז אויך געווען אז מ'האט שטארק מיקל געווען.

[שמן]

ווייס איך פון אסאך נשים וואס וואשען זיך יא מים אחרונים

[סאדאם חוסעין]

קען מען דא אויך אויסשמועסן די הלכה פון תענתים ביי נשים (עס איז פריער דערמאנט געווארן במאמר המוסגר).
הרב הרפענעס בספרו מקדש ישראל איז זייער מחמיר.

על פי הלכה איז מען מחיוב, די מנהג ביי אונז איז געווען נישט צופאסטען, מיט די תירץ שירד חולשה לעולם,
און עס פארדרייד זייער סיסטעם און אפילו א פרוי וויל פאסטען האט זי נישט קיין רעכט צו פארדרייען איר סדר, מען טאר זיך נישט שפילן מיט אידיש בלוט,
אונזערע רביס פלעגן זייער מקפיד זיין אויפן ונשמרתם מאוד לנפשותיכם וואס דארף אראפ קומען, שוין אפ גערעדט ווען עס איז א בחינה פון קטן שלא נולד וואס דעמאלט האט מען מתיר געווען אפילו תשעה באב, מעשה שהיה איך האב געפרעגט מיין רבי אויף א פרוי וואס די יום הולדת איז געווען אין תשעה באב, צו מען מעג פאסטען ווייל די דאקטורים האבן געזאגט אז זי מעג לכתחילה פאסטען, ווייל עס מעג שוין זיין די יום הולדת, האט מיר מיין רבי גע'ענטפערט אז די טאטע פלעגט נישט לאזען, די פעטער פלעגט זאגן מען זאל נישט פאסטען און אזוי פלעגט מען זיך פירן אין די אלטע היים, און דאס איז שוין תשעה באב,

[סאדאם חוסעין]

די אמת איז אז יעדער מיז פרעגן זיין רבי, און זיין מורה הוראה,
ווער עס וויל מחמיר זיין ווי די מקדש ישראל און דאווענען אפילו שבת פאר סוף זמן קר"ש אנדערש ווי אונז האבן מיר מקובל פון אונזערע רביס קען אויך מקיל זיין און פאסטען די ד' תניתים,
די זעלבע מיט ר' שלמה זלמן, אויף דעם זאגט די גמרא חומרא שבשניהם שוטה, קולא שבשניהם רשע.
דא קומט אריין שטארק קבלות אבות, מען קען נישט פסק'נען דא פון שיינע מלקטים.

[שופר]

קידוש על קאווע
http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.asp ... &pgnum=114
וע"ע http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.asp ... 71&hilite=

תשובות והנהגות רעדט פון הבדלה נישט פון קידוש.

אויך פון קידוש (צום סוף)
און אגב אין יביע אומר ח"ג סי י"ט האלט ער אז קידוש צופרי איז נאך גרינגער ווי הבדלה לגבי דעם.

[שמן]

קידוש על קאווע
http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.asp ... &pgnum=114
וע"ע http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.asp ... 71&hilite=

תשובות והנהגות רעדט פון הבדלה נישט פון קידוש.

אויך פון קידוש (צום סוף)
און אגב אין יביע אומר ח"ג סי י"ט האלט ער אז קידוש צופרי איז נאך גרינגער ווי הבדלה לגבי דעם.

שבת אינדערפרי אויף קידוש ליגט מיר אין קאפ אז מען האט זיך פארלאזט אויף א שיטה פון מהר"ם חלאווה, וואס איז מיקל איך געדענק נישט יעצט פונקטליך וואס ער זאגט, איך וועל אי"ה מברר זיין

[שטאלצער יוד]

מקדש ישראל שרייבט אז די מנהג איז קיינמאל נישט געווען מקיל צו זיין עד כדי כך.

[גלאזער]

במח"כ איז עס געווען אנדערש

[גלאזער]

1] יעדער ווערט נגרר נאכן הדלקת הנר [א מאן איז אויך מחיוב מיט הדלקה נאר די פרוי איז אים מוצא]

א בריסקע חומרא, שטייט נישט אין שו"ע אויף למעשה.

2] נאר די מדליק

הגה והמנהג שאותה אשה המדלקת מקבלת שבת בהדלקה אם לא שהתנה תחלה ואפי׳ תנאי בלב סגי(מרדכי) אבל שאר בני הבית מותרין במלאכה עד ברכו

אלא וואדען וואס איז פשט פון דעם וואס מ'האט זיך געפירט [כך נהגו אומותינו יוצאי אונגארן] אז די מיידלעך זענען מקבל צוזאמען מיט די מאמע? ווי באלד זיי דאווענען נישט האט מען זיי געשטעלט מיט די מאמע צוזאם און אזוי האבן זיי שוין תוספות שבת אויך.

וואו קומט דא אריין בריסקע חומרא עס שטייט געהעריג אין בית יוסף און דערנאך אראפ געברענגט אין מחבר, אזוי ווייט אז די תניא ברענגט עס געהעריג נאך, די שיטות בה"ג אז עס ווערט חל שבת בהדלקה, אבי געשאסען אז עס שטייט נישט אין שלחן ערוך,

נאך דעם ברענגסטו אראפ די רמ"א וואס מען האט געהאט שוין געשמיעסט אז להלכה פסקענ'ט מען ווי די דריטע שיטה אבל המנהג להחמיר ווי די צווייטע עם לא בשעת הדחק, אבער ביי מענער וואס צינדען איז בכלל נישט דא דעי חומרא להחמיר, ווייס איך נישט פארוואס דו ברענגסט עס איבער,

איין נייע זאך וואס איך בין יעצט געוואר געווארן אז ביי דיין מאמע האט מען זיך געפירט צו מקבל שבת זיין אויך די מיידלעך, איך בין אויך אפשטאמיגע פון אונגארן, און מיינע רביס אויך נישט ביי מיינע באבע'ס און נישט ביי מיינע רבי'ס באבע'ס האב איך געהערט אזא מנהג, און על פי שלחן ערוך האט עס נישט קיין פשט, אז דיינע עלטערן האבן זיך אזוי געפירט דארף מען נאך גיין צו עס איז א טעות, אדער א מנהג וואס מען ווייסט פשוט נישט די פשט.

דער טעות איז גראדע גאנץ פארשפרייט. און דער אמת איז אז וויבאלד מ'צינד סיי ווי נאנט צום שקיעה, במילא ווערט טאקע אסור מלאכות פאר די מיידלעך, אין אנדערע ווערטער ס'איז אמת אז די מיידלעך און אינגלעך.. זאלן פראקטיש נישט טון מלאכות נאכן ליכט צינדן אבער נישט ווייל מ'ווערט נמשך.

[סאדאם חוסעין]

איך טראכט אפשר יא א פשט,
פשוט ווייל פרויען זענען מחמיר צום צווייטען שיטה און מענער נישט [כך קבלו עליהם ואנשים לא קבלו, קען זיין אז ביי געוויסע האבן זיי מקבל געווען ווי בה"ג, אז אפילו לא דלקו בעצמן]

[נחום וואהלינער]

מ'האט דערמאנט דא וועגן תעניתים:

בפשטות הלכה בשו"ע זענען פרויען מחיוב פונקט ווי מענער אין דווקא מעוברת ומינקת איז מען מיקל חוץ יו"כ ות"ב

למעשה נהרא נהרא פשטא וכבר כמה דורות מקילין משום חולשת האמהות [ובהרבה מקומות אכן החמירו בבתולות יותר מבנשים] שמעתי מאבי שי' שסיפר לו זקנתו ששמע מזקינתה [כבר הרבה הרבה שנים] שזוכרת מאכל מיוחד זול שאכלו הנשים בפולין אחרי אמירת הקינות בתשעה באב, ואכלוהו בנפרד כיון שאסור לישב ביחד לעשות סעודה.

שמעתי שבבאבוב אין הנשים מתענין כלל גם הבתולות ואפילו בתשעה באב.

פעם במוצאי צום סיפר הרה"ק מסקווירא זיע"א להגה"צ ר"מ ניישלאס שאצל הרה"ק מאפטא זיע"א הגיע איזה אשה שבאונס המיתה את בנה שהיה במיטתה והיתה לה רשימה ארוכה של תעניתים וסיגופים שנתנו לה רבנים, אמר לה הרה"ק תאכל ותאכל הרבה... הלא חטאתך היא שהרגת נפש מישראל, ואם תאכל ותהיה בריא וחזק אז בעזהשי"ת יהיה לך כח להוליד עוד בנים ותתקן את החסר. סיים הרה"ק מסקווירא את סיפורו ואמר כהיום הזה אחרי החורבן הנורא צריכין כולנו לתקן את החסר וממילא אל יתענו הנשים... וכן בסקווירא [ועוד הרבה מקומות] לא מתענין הנשים בשאר צומות ודווקא בת"ב מחמירין חוץ ממעוברת ומניקת [דהיינו מדריגה אחת לקולא מדינא דשו"ע]

[למעלה משבעים]

כ'קום דא ווי א שירעם נאך א רעגן, אבער כ'קען זיך נישט איינהאלטן פון מגיב זיין אויף געוויסע תגובות...

הו הא דאס איז א שיינע סוגיא וואס איך האב אמאל דורעכגעטוהן, לויט טייל פוסקים איז דא א חיוב פאר א פרוי צו דאווענען פונקט ווי א מאן און לויט רוב פוסקים (און אזוי פסקעט מען) אז ברכות השחר און ברכות התורה זאלען זיי יא מקפיד צו זיין צו זאגען און לויט טייל פוסקים זענען זיי יוצא מיט א מיעוט שבמיעוט (אפו׳ מודה אני אליינס איז גענוג)

די ערשטע שיטה שטימט, די צווייטע איז נישט אז זיי זאלן מקפיד זיין נאר זיי זענען מחיוב פונקט ווי די מאן מיט זיין שמו"ע, באמת מער ווי די מאן ווייל די מאן האט שוין געזאגט ברכות התורה האט ער יוצא געווען די חיוב, נאר די חכמים האבן געהייסן אויך דאווענען שמו"ע
אבער די דריטע? ברענג מיר א פוסק אז זיי זענען פטור פון ברכות התורה און ברכות השחר, מודה אני איז בכלל נישט קיין תפילה נאר א הודאה וואס זיי זענען קלאר נישט יוצא,

ברכות התורה שטייט ערגעץ א חיוב? פארקערט גאר, אין מקור שטייט נשים מברכות ברכה"ת אע"פ שאינן חייבות, זיי מעגן, זיי זענען בכלל נישט מחויב.

ברכות השחר איז אויך בכלל נישט אזוי פשוט עי' משנ"ב (סימן ע סק"ב): ולענין ברכת השחר לכאורה תלוי זה אם נימא דהברכות האלו יש להם זמן עיין לעיל בסוף סימן נ"ב במשנה ברורה ובבה"ל וצ"ע, ומסתימת לשון הטוש"ע בסימן מ"ו ס"ד ובפרט מהלבוש שם עי"ש משמע דמברכות ברכות השחר כמו אנשים.

לפי דבריו קומט אויס אז לויטן דרך החיים [ע"פ המג"א] זענען נשים נישט מחויב מיט ברכות השחר.

זיי זענען מחוייב מיט קידוש שבת צופרי פארען עסן און אין סאטמאר איז טאקע די מנהג אז די פרויען מאכען קידוש פארען עסן און רוב פוסקים האלטען אז זיי קענען עס מאכען אויף קאפי און פרובירען טרינקען ביים ערשטען טרינק כאטשיג מלא לוגמיו.

ווער זענען דעי רוב פוסקים אז מען מעג מאכן אויף קאפי, עס איז א יחיד היינטיגע צייטן אז אויף הבדלה זאל עס הייסן חמר מדינה, און אלע היינטיגע רבנים קריגן מיט אים ווייל קאפי איז פושטע וואסער מיט א פלעיווער הייסט עס נישט קיין חמר מדינה,

מיין ברודער האט געהאט ווען זיין ווייב איז געווען אין א מצב אז ער האט נישט געקענט טרינקען קיין גרעיפ דשויס כ"ש קיין בראנפען, און זי האט אויך נישט געקענט ווארטען נישט צו עסן ביז די מאן קומט אהיים, איז ער געגאנגען צו א באקאנטע פוסק היינטיגע צייטן, אז ער זאל איר מתיר זיין צו מאכן קידוש אויף קאפי, האט ער געזאגט וואס איז דאס קידוש אויף קאפי? אז זי קען נישט מאכן קידוש איז בלית ברירה זאל זי עסן פאר קידוש, אבער קאפי איז פונקט ווי אויף וואסער. אפילו לחומרא איז נישט דא פארוואס.

א יחיד אז קאווע הייסט חמר מדינה? כ'ווייס נישט פון וואנעט די נעמסט דאס, אבער אויף הבדלה איז דא א גאנצע ליסטע אויף למעשה וואס האלטן אז בשעת הדחק איז קאווע אויך גערעכנט אלץ חמר מדינה. וממילא ה"ה עכ"פ פאר נשים ביי קידוש.

חוץ מזה, זע אין ספר דברי חנה (ח"ב דף ל') שרייבט ער דארט אזוי: עוד נהגה [הרבנית מפריסטיק] עפ"י אביה הגה"ק משינאווא, וכך ציוותה ולימדה גם לאחרים, שביום שבת בבוקר בעת שתיית הקאווע ימלאו את כוסותיהן על גדותיהן, כדי שתהא השתייה במקום קידוש, כי הקאווע חשוב כחמר מדינה לצאת בזה ידי חובת קידוש. והטעם שנכון שיקדשו בבוקר הוא, דהואיל והנשים באמרם ברכת התורה לחודא כבר יצאו בזה מצות התפלה לדעת הרמב"ם נמצא שנחשב אצלם אז כלאחר התפלה, וממילא כבר חל עליהם חובת קידוש באם חפצים לטעום אוכל או משקה (מפי כ"ק חו"ז הגה"צ מפשעווארסק שליט"א).

[למעלה משבעים]

אלץ קינד געדענק איך אז מען האט מקפיד געווען אז די מיידלעך זאלן נישט טוהן קיין מלאכה נאכדעם וואס די מוטער האט געצינדן ליכט ביים אנגענומענעם זמן 15 מינוט פארן שקיעה, כאטשיק עס איז נאך פרי און די מענער וועלן ווייטער טוהן מלאכות. כאילו נאר די מיידלעך און נישט די אינגלעך ווערן מיטגעשלעפט מיטן מוטער'ס קבלת שבת. כ'האב אנגעפרעגט א ת"ח און ער האט עס אוועקגעמאכט אלץ א פרויען'ישע הלכה.

וואס איז דער אמת? אז ביידע ווערן נגרר נאכן טאטן? אדער מאמע?

מ'ווערט נישט נגרר, מיר צינדן פרי אלס חומרא דשבת, מ'איז נישט מקבל שבת.

עס איז דא 3 שיטות
1] יעדער ווערט נגרר נאכן הדלקת הנר [א מאן איז אויך מחיוב מיט הדלקה נאר די פרוי איז אים מוצא]
2] נאר די מדליק
3] קיינער אפילו די מדליק אויך נישט.
אונז פסקענען וואו די דריטע שיטה אבער לכתחילה איז מען מחמיר ווי די צווייטע

1] יעדער ווערט נגרר נאכן הדלקת הנר [א מאן איז אויך מחיוב מיט הדלקה נאר די פרוי איז אים מוצא]

א בריסקע חומרא, שטייט נישט אין שו"ע אויף למעשה.

2] נאר די מדליק

הגה והמנהג שאותה אשה המדלקת מקבלת שבת בהדלקה אם לא שהתנה תחלה ואפי׳ תנאי בלב סגי(מרדכי) אבל שאר בני הבית מותרין במלאכה עד ברכו

אלא וואדען וואס איז פשט פון דעם וואס מ'האט זיך געפירט [כך נהגו אומותינו יוצאי אונגארן] אז די מיידלעך זענען מקבל צוזאמען מיט די מאמע? ווי באלד זיי דאווענען נישט האט מען זיי געשטעלט מיט די מאמע צוזאם און אזוי האבן זיי שוין תוספות שבת אויך.

וואו קומט דא אריין בריסקע חומרא עס שטייט געהעריג אין בית יוסף און דערנאך אראפ געברענגט אין מחבר, אזוי ווייט אז די תניא ברענגט עס געהעריג נאך, די שיטות בה"ג אז עס ווערט חל שבת בהדלקה, אבי געשאסען אז עס שטייט נישט אין שלחן ערוך,

נאך דעם ברענגסטו אראפ די רמ"א וואס מען האט געהאט שוין געשמיעסט אז להלכה פסקענ'ט מען ווי די דריטע שיטה אבל המנהג להחמיר ווי די צווייטע עם לא בשעת הדחק, אבער ביי מענער וואס צינדען איז בכלל נישט דא דעי חומרא להחמיר, ווייס איך נישט פארוואס דו ברענגסט עס איבער,

כ'וויל נישט שרייבן שארף, ממילא וועל איך נאר ציטירן וואס כבודו האט געשריבן.

וואסערע בפירישע שלחן ערוך די עלם קריגט דא גייטס לערנטס אביסעל, אדער זאל מען זיין שטיל פאר מען נעמט א מיינונג

כ'ווייס נישט וואס איר רופט דריי שיטות, ווי איר האט דאס געטראפן אין שו"ע, אבער בכל אופן די מחבר ורמ"א ע"פ פשוטו של מקרא האבן נישט קיין שום שייכות מיט דעם צו די בני משפחה ווערן נגרר צום קבלת שבת פונעם צינדער צו נישט. די שיטות זענען נאר לגבי דער וואס צינד.

די מחבר ברענגט צוויי שיטות, און אינעם ערשטן שיטה ברענגט ער א מחלוקת, און דאס איז ווי פאלגנד:

א) שיטת הבה"ג אז דאס צינדן איז א קבלת שבת פארן צינדער.

אין די שיטה אליין איז דא א מחלוקת צו עס העלפט פארן מדליק א תנאי אז מען איז נישט מקבל מיטן צינדן.
א) שיטת הגהות מיימוניות בשם המהר"ם און אזוי האלט אויך די מרדכי, אז ס'העלפט א תנאי אז מען וויל נישט מקבל שבת מיטן הדלקה.
ב) שיטת הכלבו בשם הר"ף [תשב"ץ], אז ס'העלפט נישט א תנאי פאר מדליק [דאס איז וואס די מחבר ברענגט, ווען די קוקסט אבער במקור זעסטו אז די תשב"ץ האט דא געהאלטן עפעס מער ווי אלע אנדערע ראשונים, וכנראה דאס האט אייך פארמישט, זעט שפעטער].

דערנאך ברענגט די מחבר די חולקים בכלל אויפן בה"ג.
ב) שיטת התוס' רא"ש רמב"ן און רשב"א, אז הדלקת נרות איז בכלל נישט קיין קבלת שבת. קבלת שבת איז ערשט ביי ברכו.

להלכה קומט אויס פון רמ"א - וואס פארשלאפן צייכנט אן - ווי די וואס קריגן זיך אויפן בה"ג, נאר די מנהג איז יא ווי די בה"ג אז די פרוי וואס צינד, איז יא מקבל שבת ביים צינדן, חוץ אויב זי האט זיך אויסגענומען אז נישט, דאן העלפט א תנאי [ווי די שיטה אז א תנאי העלפט], אבער ווי די מג"א זאגט [און די מחצה"ש זאגט אז די מג"א מיינט צו זאגן אז ס'איז מוכח כן ברמ"א] דלכתחילה אין לסמוך על תנאי רק בעת הצורך [והיינו לחוש להסוברים דתנאי אינו מועיל].

פירט די רמ"א אויס, אבל שאר בני הבית מותרין במלאכה עד ברכו, כנראה האט אייך געדריקט דאס וואס די רמ"א פירט דא אויס, און פון דעם [ובצירוף מיט די ווערטער פונעם תשב"ץ] האט איר כנראה געבויעט פשטים אין די ראשונים, אשר לא שערים אבותינו ורבותינו*, אז לפי דעם בה"ג ווערט יעדער נגרר נאכן מדליק, און געבויעט דריי שיטות אין דעם פרט, אבער באמת ע"פ פשוטו של מקרא איז לא דובים ולא יער.

די רמ"א וויל פשוט דא ארויסברענגן אז די גאנצע מחלוקת וואס מען האט דא געברענגט, און די פסק למעשה און אזוי אויך די מנהג איז אלץ נוגע נאר פארן מדליק, 'אבער' פאר די בני הבית איז די גאנצע נישט נוגע, נאר לכו"ע איז הדלקת נרות נישט קיין קבלת שבת פאר די בני הבית 'אפי אן א תנאי', דאס איז די 'אבל' וואס ער פירט אויס, אז ביז יעצט האט מען נישט גערעדט דערפון [נישט די מחבר און נישט די רמ"א].

פארשטייט זיך אז דאס איז אנדערש פונעם פשטות הכלבו בשם הר"ף [און ווי איר האט געוואלט אריין לערנען אין 'בה"ג'], וואס קומט אויס פון זיינע ווערטער אז די בני בית זענען יא מקבל שבת בשעת הדלקת נרות, און אויב ווילן זיי נישט מקבל שבת זיין דאן, העלפט א תנאי [משא"כ אויפן מדליק העלפט נישט קיין תנאי כשיטת הבה"ג], אבער דאס איז א שיטה יחידאי.

לאמיר שוין צולייגן די חלק וואס פעלט, אז ווען א מאן צינד, ברענגט די מג"א בשם דעם ב"ח, אז דאן איז נישטא די מנהג צו מקבל שבת זיין [ווי די בה"ג] נאר מען שטעלט עס אויף עיקר הלכה, אז הדלקת נרות איז נישט קייין קבלת שבת, ומ"מ טוב להתנות, און די הסבר איז פשוט לחוש לכתחילה לדעת הב"ג וכהשיטה דתנאי מועיל.

יעצט זייט מוחל און ליינט איבער וואס פארשלאפן האט געשריבן, וינעם לך.

*במאמר המוסגר, יא כ'ווייס אז די ערוך השלחן לערנט "אנדערש" פשט, אבער פארדעם זאגט ער דאך אז "ונראה לי דהכי פירושו", אנדערש ווי מען לערנט נארמאל.

איין נייע זאך וואס איך בין יעצט געוואר געווארן אז ביי דיין מאמע האט מען זיך געפירט צו מקבל שבת זיין אויך די מיידלעך, איך בין אויך אפשטאמיגע פון אונגארן, און מיינע רביס אויך נישט ביי מיינע באבע'ס און נישט ביי מיינע רבי'ס באבע'ס האב איך געהערט אזא מנהג, און על פי שלחן ערוך האט עס נישט קיין פשט, אז דיינע עלטערן האבן זיך אזוי געפירט דארף מען נאך גיין צו עס איז א טעות, אדער א מנהג וואס מען ווייסט פשוט נישט די פשט.

כמדומה איר זענט א מיידל קיינמאל געווען, איז אייך קיינמאל נישט אויסגעקומען אזא זאך צו הערן, האט איר זיך נאכגעפרעגט אז איר זאגט מיט אזא זיכערקייט אז זיי האבן זיך נישט אזוי געפירט?

[למעלה משבעים]

עס איז א בפירושע משנה, נשים ועבדים וקטנים חיבים בתפילה, די שאלה איז וואס תפילה מיינט ווייל איך געדענק לשונות פון פוסקים וואס זאלן זאגן כגון .... תפילה כזו,
מענטשען זענען זיך טועה אז עס מיינט שמו"ע, איך האף ווען איך וועל האבן א פאר מינוט צו ברענגען לשונות הפוסקים

פארקערט. בפשטות פון משנה און שו"ע מיינט עס דווקא יא שמונה עשרה. נאר דער מגן אברהם איז מקיל מיט איעדע סארט שבח.
הרבה פוסקים נקטו כהמגן אברהם, אך הרבה פוסקים חלקו על דבריו.

וואס מיינט בפשטות אין שולחן ערוך ווען איינער לערנט עס מיט אונזער קליינע שכל פאר די מג"א?
דעמאלט זעהט מען אויך ווייל די לשון המחבר איז
נָשִׁים וַעֲבָדִים, אַף עַל פִּי שֶׁפְּטוּרִים מִקְּרִיאַת שְׁמַע חַיָּבִים בִּתְפִלָּה, מִפְּנֵי שֶׁהִיא מִצְוַת עֲשֵׂה שֶׁלֹּא הַזְּמַן גְּרָמָא.
אפשר זאגסטו מיר פשט וואס מיינט שלא הזמן גרמא אויב עס איז געהעריג דאווענען דריי מאל א טאג, די מגן אברהם איז פלעין מסביר פשוט פשט פון די מחבר, אז עס מיינט עני תפילה נישט שמו"ע, דעי וואס קריגן אז זיי זענען יא מחיוב צו דאווענען קריגן פשוט מיט די מחבר ווייל זיי לערנען ווי רש"י וואס קריגט אויפן רמב"ם וואס די רמב"ם איז די פשטות המחבר, און אונז האבן מיר אנגענומען ווי די המחבר.

ווער איז די אונז? די מג"א פסק'נט ווי די רמב"ן אז ס'איז מדרבנן וע"כ חייבות, וכן פסק בשו"ע הרב ובמשנ"ב, ובפרמ"ג מוכיח שכן דעת הרמ"א, דאס איז ע"פ פשטות הלכה.

נאר וואס דען די נשים זענען מקיל דערין וכבר האריכו בזה כמה אחרונים מכמה טעמים, ומהם ווי פארשלאפן האט שוין אויבן געשריבן:

ולענין פונעם קעפל, אסאך זאכן וואס האבן א שיטה אדער צד לקולא האט מען מיקל געוועזן ביי פרויען איבערהויפט ווען זיי האבן אנדערע אויפגאבעס אויפן קאפ וואס דאן גייט עס אריין אין די סוגיא פון עוסק במצוה וא"א לעשות ע"י אחר, אבער ס'מובן מאליו אז מען דארף פרעגן א מורה הוראה.

ודבר פשוט הוא.

[מאטעס]

ווערטל ידוע
און בריסק איז מען כידוע 'מחמיר' אין פיקוח נפש (מקילין בתעניות ל'אנשים') אבער די פרויען פאסטן דוקא יא, ווייל חומרות געהערט נישט צו נשים..

[שמן]

מ'האט דערמאנט דא וועגן תעניתים:
שמעתי שבבאבוב אין הנשים מתענין כלל גם הבתולות ואפילו בתשעה באב.

די מיידליך בדרך כלל פאסטן יא תשעה באב אבער אנדערע תעניתים איז מען מיקל פאר מיידליך אויך

[חוקר]

מ'האט דערמאנט דא וועגן תעניתים:
שמעתי שבבאבוב אין הנשים מתענין כלל גם הבתולות ואפילו בתשעה באב.

די מיידליך בדרך כלל פאסטן יא תשעה באב אבער אנדערע תעניתים איז מען מיקל פאר מיידליך אויך

שמעתי אז האדמו"ר מהר"ש מבאבוב האט אנגעריפן זיין טאכטע און קעמפ אז זיך זאל נישט פאסקן ת"ב (אויב איך געדענק גוט איז עס געווען מיר הרבנית אשת דומ"ץ באבוב)
עוד שמעתי מחסידי סטוטשין אז עס האט גארנישט מיט באבוב נאר אז אזוי איז געווען אנגענימן אין גאליצע.