א גוט ווארט
די אחראים: אחראי,גבאי ביהמד
לכבוד די בעפארשטייענדע יארצייט פון הייליגן שינאווער רב זי"ע, עלסטסטער זוהן פון הייליגן דברי חיים זי"ע. די וואך ו' טבת ווערט 110 יאר צום הסתלקות, איז הזמן גרמא צו זאגן א ווארט בשמו.
ס'האט אים אמאל געפרעגט איינער - נישט מיט קיין גרויס תמימות פארשטייט זיך - וואס איז פשט וואס ס'איז דא חסידים וואס פירן זיך שבת קודש צו בוצע זיין על הפת מיט די הענט און נישט מיט קיין מעסער, ס'איז דאך מחזי כרעבתנות.
אויף דעם האט אים דער שינאווא'ער רב געענטפערט מיט א מעשה:
ס'זענען געפארן אמאל שתדל'ען ביי די מלוכה אסאך גרויסע רבנים, אנקומענדיג אהין האט מען צוגעגרייט פאר זיי א גרויסן צימער מיט קאוטשעס צו זיצן און פארזאגן וואס זיי האבן צו זאגן. איז געווען צווישן זיי הגאון רבי נתן אדלער זי"ע, און ער האט באמערקט אויפן קאוטש אז דאס איז פון וואהל מיט אנדערע גוטע זאכן און ס'איז א חשש שעטנז, האט ער געבעטן מ'זאל אים ברענגען א האלצערנעם בענקל.
זעעהנדיג דאס האט זיך איינער פון די עלטערע רבנים אנגערופן צו אים: נו הלמאי, ס'איז דאך מחזי כיוהרא. אויף דעם האט ר' נתן אדלער געענטפערט: היינטיגע וועלט האט מען נאר מורא פונעם "מחזי", פון יוהרא אליין האט קיינער נישט מורא.
אזוי אויך האט דער שינאווא'ער רב געענטפערט יענעם איד: מ'האט היינט מורא נאר פון מחזי כרעבתנות. פון רעבתנות אליין האט קיינער נישט אזוי מורא.
ס'האט אים אמאל געפרעגט איינער - נישט מיט קיין גרויס תמימות פארשטייט זיך - וואס איז פשט וואס ס'איז דא חסידים וואס פירן זיך שבת קודש צו בוצע זיין על הפת מיט די הענט און נישט מיט קיין מעסער, ס'איז דאך מחזי כרעבתנות.
אויף דעם האט אים דער שינאווא'ער רב געענטפערט מיט א מעשה:
ס'זענען געפארן אמאל שתדל'ען ביי די מלוכה אסאך גרויסע רבנים, אנקומענדיג אהין האט מען צוגעגרייט פאר זיי א גרויסן צימער מיט קאוטשעס צו זיצן און פארזאגן וואס זיי האבן צו זאגן. איז געווען צווישן זיי הגאון רבי נתן אדלער זי"ע, און ער האט באמערקט אויפן קאוטש אז דאס איז פון וואהל מיט אנדערע גוטע זאכן און ס'איז א חשש שעטנז, האט ער געבעטן מ'זאל אים ברענגען א האלצערנעם בענקל.
זעעהנדיג דאס האט זיך איינער פון די עלטערע רבנים אנגערופן צו אים: נו הלמאי, ס'איז דאך מחזי כיוהרא. אויף דעם האט ר' נתן אדלער געענטפערט: היינטיגע וועלט האט מען נאר מורא פונעם "מחזי", פון יוהרא אליין האט קיינער נישט מורא.
אזוי אויך האט דער שינאווא'ער רב געענטפערט יענעם איד: מ'האט היינט מורא נאר פון מחזי כרעבתנות. פון רעבתנות אליין האט קיינער נישט אזוי מורא.
יסתרני בסתר אהלו בצור ירוממני (תהלים כז)
- שאץ מאץ
- שר שלשת אלפים
- תגובות: 3031
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מאי 15, 2008 5:01 pm
- לאקאציע: איבעראל
- פארבינד זיך:
היינט געהערט ביי א שיעור נך ישעי' פרק יא
דער פסוק רעדט פון ימות המשיח ווען דער כבש מיטן לייב וועלן זיין צוזאמען בשלום וריעות, האט דער מגי"ש געטייטשט, פרוק ית ענך מפום אריותא נעם ארויס דעם שאף פון לייב'ס מויל, ווען וועט דאס זיין?, ווען, ואפק ית עמך מגו גלותא, ביי ימות המשיח.....
דער פסוק רעדט פון ימות המשיח ווען דער כבש מיטן לייב וועלן זיין צוזאמען בשלום וריעות, האט דער מגי"ש געטייטשט, פרוק ית ענך מפום אריותא נעם ארויס דעם שאף פון לייב'ס מויל, ווען וועט דאס זיין?, ווען, ואפק ית עמך מגו גלותא, ביי ימות המשיח.....
http://shatzmatz.blogspot.com/" onclick="window.open(this.href);return false;
חוקר האט געשריבן:א גוט'ס איך קען אפשר אויב עס איז מעגלך א מקור
איך האב עס געשריבן פון זכרון, אבער אז דו האסט געבעטן א מקור האב איך אריינגעקוקט אין דברי יחזקאל החדש פון ר' יחזקאל פרענקל שליט"א, און ער ברענגט דאס בשם ספר דרך הנשר (?), וואס שרייבט אז הרה"ג בנש"ק ר' אשר ראבין אבד"ק ראדנא (מח"ס מקוה ישראל ה') האט דאס פארציילט בשם זקינו ר' נפתלי אב"ד ווישניצא זצ"ל איידעם פון שינאווא'ער רב, אז דער וואס האט דאס געפרעגט איז געווען הרה"צ ר' אברהם יוסף (איגרא) מזילין איידעם פון הרה"ק ר' מרדכי מנאדווארנא זצ"ל.
יסתרני בסתר אהלו בצור ירוממני (תהלים כז)
נעכטען בין איך אינטעוועגענס אריינגעפאלן אין א באבוב'ער שטיבל, האב איך באמערקט דארט אן אויסגאבע וואס ברענגט אראפ בשם רבי שלמה מבאבוב (השני) ז"ל, ער האט געטייטשט בדרך צחות הקול קול יעקב והידים ידי עשו, אז ווען דער וועקער זייגער קלינגט אידערפרי דאס איז הקול קול יעקב, אבער ווען מען גיבט אן האק אראפ אויפן 'סנאז באטן' דאס איז ידים ידי עשו....
זיי פרייליך... און מאך פרייליך אנדערע....בשמחה תמיד.
עס שטייט ואהבת את ה"א בכל לבבך זאגט די גמרא (ברכות נ"ד) בשני יצריך ביצר טוב וביצר הרע.
האב איך געהערט א גוט ווארט:
מ'קומט צו איינעם נאך צדקה, דער יצר הרע זאגט: געב א פופציגער און שוין, דער יצר טוב זאגט: געב לכה"פ א הונדערטער.
דארף מען געבן בשני יצריך, ביידע סכומים $150...
האב איך געהערט א גוט ווארט:
מ'קומט צו איינעם נאך צדקה, דער יצר הרע זאגט: געב א פופציגער און שוין, דער יצר טוב זאגט: געב לכה"פ א הונדערטער.
דארף מען געבן בשני יצריך, ביידע סכומים $150...
איך גלייך צו בארגן געלט פון א פעססימיסט, ער ווייסט שוין אז איך גיי קיינמאל נישט באצאלן...
- ערנסטער
- שר חמש מאות
- תגובות: 583
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג יאנואר 30, 2007 11:23 am
- לאקאציע: פון יעהופעץ
געהער א ווארט פון חדושי הרי"מ:
ווען ער איז געווען א אינגעל מ'האט עם פארהערט אויף די מסכתא בבא מציעה.
אפן דף לז ע"א שטייט דארט אין משנה:
שנים שהפקידו אצל אחד זה מנה וזה מאתים זה אומר שלי מאתים וזה אומר שלי מאתים נותן לזה מנה ולזה מנה והשאר יהא מונח עד שיבא אליהו א"ר יוסי א"כ מה הפסיד הרמאי אלא הכל יהא מונח עד שיבא אליהו
וכן שני כלים אחד יפה מנה ואחד יפה אלף זוז זה אומר יפה שלי וזה אומר יפה שלי נותן את הקטן לאחד מהן ומתוך הגדול נותן דמי קטן לשני והשאר יהא מונח עד שיבא אליהו א"ר יוסי א"כ מה הפסיד הרמאי אלא הכל יהא מונח עד שיבא אליהו
איז מ'האט עם געפרעגט: פארוואס אין דער רישא ווען ס'רעדט זיך פון געלט שטייט 'מנה' און 'מאתיים' און אין דער סיפא ווען ס'רעדט זיך פון כלים שטייט 'מנה' און 'אלף זוז'? פארוואס עפעס אזש טויזנט? פארוואס נישט צוויי הונדערט ווי אין דער רישא?
ער האט געטראכט אביסל און געענטפערט אזוי:
חז"ל זאגן דאך (בבא מציעה ל"ח ע"א) אז אדם רוצה בקב שלו מתשעה קבין של חברו. פון דעם קומט אויס אז אויב א מענטש (א שווינדלער, פארשטייט זיך) וועט קענען פארכאפן צען קבין פון יענעם, ער וועט יא זיין גרייט מוותר זיין צוליב דעם אויף זיין אייגענעם קב. איז דאס איז די סיבה, פארוואס אין דער סיפא פון דער משנה וואו מ'רעדט פון דער פאל ווען א שווינדלער וויל פארכאפן א כלי פון יענעם, אפילו אז צוליב דעם ער מוז מוותר זיין אויף זיין אייגענעם, דער כלי מוז זיין נישט צוויי נאר צען מאל טייערער פון זיין כלי.
ווען ער איז געווען א אינגעל מ'האט עם פארהערט אויף די מסכתא בבא מציעה.
אפן דף לז ע"א שטייט דארט אין משנה:
שנים שהפקידו אצל אחד זה מנה וזה מאתים זה אומר שלי מאתים וזה אומר שלי מאתים נותן לזה מנה ולזה מנה והשאר יהא מונח עד שיבא אליהו א"ר יוסי א"כ מה הפסיד הרמאי אלא הכל יהא מונח עד שיבא אליהו
וכן שני כלים אחד יפה מנה ואחד יפה אלף זוז זה אומר יפה שלי וזה אומר יפה שלי נותן את הקטן לאחד מהן ומתוך הגדול נותן דמי קטן לשני והשאר יהא מונח עד שיבא אליהו א"ר יוסי א"כ מה הפסיד הרמאי אלא הכל יהא מונח עד שיבא אליהו
איז מ'האט עם געפרעגט: פארוואס אין דער רישא ווען ס'רעדט זיך פון געלט שטייט 'מנה' און 'מאתיים' און אין דער סיפא ווען ס'רעדט זיך פון כלים שטייט 'מנה' און 'אלף זוז'? פארוואס עפעס אזש טויזנט? פארוואס נישט צוויי הונדערט ווי אין דער רישא?
ער האט געטראכט אביסל און געענטפערט אזוי:
חז"ל זאגן דאך (בבא מציעה ל"ח ע"א) אז אדם רוצה בקב שלו מתשעה קבין של חברו. פון דעם קומט אויס אז אויב א מענטש (א שווינדלער, פארשטייט זיך) וועט קענען פארכאפן צען קבין פון יענעם, ער וועט יא זיין גרייט מוותר זיין צוליב דעם אויף זיין אייגענעם קב. איז דאס איז די סיבה, פארוואס אין דער סיפא פון דער משנה וואו מ'רעדט פון דער פאל ווען א שווינדלער וויל פארכאפן א כלי פון יענעם, אפילו אז צוליב דעם ער מוז מוותר זיין אויף זיין אייגענעם, דער כלי מוז זיין נישט צוויי נאר צען מאל טייערער פון זיין כלי.
די וואָר הענגט אויף א האָר
- farshlufen
- שר שלשים אלף
- תגובות: 35244
- זיך איינגעשריבן אום: פרייטאג נאוועמבער 16, 2007 8:26 am
- לאקאציע: אויף די פאליצעס אין ספרים שאנק
לערנענדיג די גמ' אין נדרים 'בנדרים הלך אחר לשון בני אדם' איז מיר עטליכע מאל קשה געווען אז מ'זעהט עטליכע משניות ווי די משנה זאגט מיר וואס דער 'לשון בני אדם' איז (למשל; הנודר מיושבי היבשה אסור ביורדי הים וכדו' ווייל בל' בנ"א איז משמע ביידע) וואס הייסט דאס אז די משנה זאגט מיר די לשון בנ"א, ממ"נ איז דאס ביינונז אויך אזוי דער לשון בנ"א צו וואס ברויך דאס די משנה זאגען און אז נישט איז דאך נישט פיו ולבו שוין לנדור, ווייל די 'בני אדם' נוצען פילייכט נישט די משנה'ס 'לשון בנ"א'.
וחשבתי קצת בדרך צחות ואולי יש צד אמת בזה עפ"י דברי המשנה, אם הראשונים כמלאכים אנו כבנ"א, ואם הראשונים כבני אדם אנו כחמורים ולא כחמורו של רפב"י' קומט אויס אז אפי' 'לשון בני אדם' קען אויך נישט סיי ווער מחליט זיין, מיר חמורים רעדן אפשר נישט ווי די לשון המשנה, אבער 'בנדרים הלך אחר לשון בני אדם' ולא אחר לשון חמורים, ודו"ק.
וחשבתי קצת בדרך צחות ואולי יש צד אמת בזה עפ"י דברי המשנה, אם הראשונים כמלאכים אנו כבנ"א, ואם הראשונים כבני אדם אנו כחמורים ולא כחמורו של רפב"י' קומט אויס אז אפי' 'לשון בני אדם' קען אויך נישט סיי ווער מחליט זיין, מיר חמורים רעדן אפשר נישט ווי די לשון המשנה, אבער 'בנדרים הלך אחר לשון בני אדם' ולא אחר לשון חמורים, ודו"ק.
מיללער האט געשריבן:לערנענדיג די גמ' אין נדרים 'בנדרים הלך אחר לשון בני אדם' איז מיר עטליכע מאל קשה געווען אז מ'זעהט עטליכע משניות ווי די משנה זאגט מיר וואס דער 'לשון בני אדם' איז (למשל; הנודר מיושבי היבשה אסור ביורדי הים וכדו' ווייל בל' בנ"א איז משמע ביידע) וואס הייסט דאס אז די משנה זאגט מיר די לשון בנ"א, ממ"נ איז דאס ביינונז אויך אזוי דער לשון בנ"א צו וואס ברויך דאס די משנה זאגען און אז נישט איז דאך נישט פיו ולבו שוין לנדור, ווייל די 'בני אדם' נוצען פילייכט נישט די משנה'ס 'לשון בנ"א'.
אין ברכת שמואל אנפאנג פרק המניח [און אין נאך א פלאץ] האט ער אן אריכות וועגן גדרי לשונות, לויט ווי איך געדענק האט ער דריי סארטן, איינע פון זיי איז באופן אז די חכמים האבן אוועגעשטעלט די אפטייטש פונעם לשון, עיי"ש ותמצא נחת.
ונפשי יודעת מאד ידיעה ברורה שאין ביצת הנמלה כנגד הגלגל העליון צעירה כאשר חכמתי קטנה ודעתי קצרה (הקדמת הרמב"ן לפירושו עה"ת)
שוטה האט געשריבן:מיללער האט געשריבן:לערנענדיג די גמ' אין נדרים 'בנדרים הלך אחר לשון בני אדם' איז מיר עטליכע מאל קשה געווען אז מ'זעהט עטליכע משניות ווי די משנה זאגט מיר וואס דער 'לשון בני אדם' איז (למשל; הנודר מיושבי היבשה אסור ביורדי הים וכדו' ווייל בל' בנ"א איז משמע ביידע) וואס הייסט דאס אז די משנה זאגט מיר די לשון בנ"א, ממ"נ איז דאס ביינונז אויך אזוי דער לשון בנ"א צו וואס ברויך דאס די משנה זאגען און אז נישט איז דאך נישט פיו ולבו שוין לנדור, ווייל די 'בני אדם' נוצען פילייכט נישט די משנה'ס 'לשון בנ"א'.
אין ברכת שמואל אנפאנג פרק המניח [און אין נאך א פלאץ] האט ער אן אריכות וועגן גדרי לשונות, לויט ווי איך געדענק האט ער דריי סארטן, איינע פון זיי איז באופן אז די חכמים האבן אוועגעשטעלט די אפטייטש פונעם לשון, עיי"ש ותמצא נחת.
אויך מיר א שוטה... מיט אזעלכע שוטים ווער ברויך נאך חכמים?.....
זאג נאר חביבי, אפשר קענט איר מיר געבן פונקטליכע אנווייזונגען צום 'ברכת שמואל' אשר לא זכיתי למוצאו בעת חיפושי, איר רעדט פון 'ברכת שמואל' לרב"ב מקאמניץ, און המניח אין מס' ב"ק? דארט האב איך לע"ע נישט געפונען דעם ענין.