כא כא כא האט געשריבן:נאכאמאזעל ביסט נישט מיין דיין
כמובן אז איך בין אויך נישט קיין דיין, אבער מען מעג שמועסן אין לערנען נאר זיכער מאכן אז קיינער נעמט נישט ארויס קיין פסק דערפון.
דער מנחת יצחק ז"ל האט א שאלה וועגן ישיבה בין שני נשים (כמובן אז מען רעדט נישט וועגן דער עצם זאך פון זיצן נאנט) און ער בלייבט מיט א צ"ע און נישט קיין זיכערע איסור http://hebrewbooks.org/pdfpager.aspx?re ... 00&hilite=
"אייער צופרידנהייט, מיין הנאה." -מיך אליינס...
נישט אייביג קום איך אן צו אלעס, אויב איינער האלט איך קען בייהילפיג זיין פאר עפעס דא קען מען מיר צושיקן א לינק דערצו אין אימעיל [email protected]
שבתי בוים האט געשריבן:מען קען האבן א מחשבה אפילו מ'זיצט נישט נעבן א פרוי, ווערט נאכנישט דאס זיצן א מעשה איסור. די מחשבה בלייבט דער איסור, טוישן פלאץ איז אפשר א הכשר, אבער זיצן נעבן א פרוי ווערט נישט קיין עצם איסור ווילאנג די גמרא זאגט עס נישט. כגעדענק נישט אזא גמרא ונשמרתם מכל דבר רע לומר שלא לישב אצל אשה בשעת נסיעה באווירון, דאכט מיר די גמרא דרשנט אנדערע זאכן.
פון ונשמרם מכל דבר רע זאגט די גמרא שלא יהרהר ביום ויבוא לידי טומאה בלילה. דאס קומט צוזאגן אז מחשבה אליינס איז א איסור פון לא תקרבו לערנט מען ארויס אלע גדרים ווי נגיעה וכד'
כא כא כא האט געשריבן:נאכאמאזעל ביסט נישט מיין דיין
אוודאי בין איך נישט דיין דיין (וועלכע פון די צוויי איז דיין און וועלכע איז דיין? עניוועיס... ), איך האב נאך קיינמאל באקומען פון דיר א טיפ,
דזשאקס עסייד, איך האב דיר בכלל נישט געזאגט וואס צו טוהן, איך האב סתם געזאגט מיין דעת בעל הבית.
דאס האבעך דעך געמיינט צי ענטפערן אז דעת בעל הבית האב איך אויך געהאט איך בין אבער זייער נישט דער מענטש וואס זאל גיין משוגה מאכן מענטשן, סא בינעך אפאר מאל שוין געווען אין א דילעמע וואזשע טוט מען, בינעך געגאנגען פרעגן למעשה מה יעשה און דאס איז געווען די תשובה.
האסטו שוין אמאל געהערט ווי די רויבערס צילאכן זיך...
לאך פון די וועלט קח''א קארדינעיטאר
שבתי בוים האט געשריבן:מען קען האבן א מחשבה אפילו מ'זיצט נישט נעבן א פרוי, ווערט נאכנישט דאס זיצן א מעשה איסור. די מחשבה בלייבט דער איסור, טוישן פלאץ איז אפשר א הכשר, אבער זיצן נעבן א פרוי ווערט נישט קיין עצם איסור ווילאנג די גמרא זאגט עס נישט. כגעדענק נישט אזא גמרא ונשמרתם מכל דבר רע לומר שלא לישב אצל אשה בשעת נסיעה באווירון, דאכט מיר די גמרא דרשנט אנדערע זאכן.
פון ונשמרם מכל דבר רע זאגט די גמרא שלא יהרהר ביום ויבוא לידי טומאה בלילה. דאס קומט צוזאגן אז מחשבה אליינס איז א איסור פון לא תקרבו לערנט מען ארויס אלע גדרים ווי נגיעה וכד'
חז"ל זאגן קלאר וואס מ'טאר ניש אלס הרהור. אפשר דער פסוק ברענגט אויך הרהור
בעצם אזא איינעם דארף מען ווען נישט צו ענטפערן. אבער שלא יאמרו... טאקע דערפאר האב איך צוגעברענגט דעם שבט הלוי "ועצם הישיבה ע"י ערוה מכניס הרהורים כידוע".