די אחראים: אחראי,גבאי ביהמד
דורש ומבקש האט געשריבן: און לגבי א’ מן אחרונים איז אינטעסאנט צו זעהן אז אייביג שטייט די זאך וואס ברענגט בשם א’ מאחרונים אונעם שו”ע הרב און ער שרייבט עס נאר ווען ער איז חולק דערויף משמע מזה אז ער האט מורא געהאט פון די חסידים אז ער קרוגט זיך אויף זייער רבין
קיקיון האט געשריבן: איך האב די וואך געזעהן ווי ער ברענגט לשון קדשו פון מג"א אן א חולק און צייכענט צו "אחרונים"
קיקיון האט געשריבן:דורש ומבקש האט געשריבן: און לגבי א’ מן אחרונים איז אינטעסאנט צו זעהן אז אייביג שטייט די זאך וואס ברענגט בשם א’ מאחרונים אונעם שו”ע הרב און ער שרייבט עס נאר ווען ער איז חולק דערויף משמע מזה אז ער האט מורא געהאט פון די חסידים אז ער קרוגט זיך אויף זייער רבין
?? יענער וואס האט דאס מיר געזאגט האט דוכט זיך מיר געפלאפעלט
די ווייסט דאס פון א מקור?
לערן וועסטו זעהן איך ווייס עס מתוך נסיוןקיקיון האט געשריבן: איך האב די וואך געזעהן ווי ער ברענגט לשון קדשו פון מג"א אן א חולק און צייכענט צו "אחרונים"
כתב ולשון האט געשריבן:מיסטעריעז האט געשריבן:אין חנוכת התורה, די וואך
אנדערע ברענגען עס טאקע נאר "לבאר הסמיכות".
ס'איז וויכטיג צו וויסן אז די ספר חנוכת התורה האט נישט דער רבי ר' העשיל מקראקא מחבר געווען!
ס'איז געווען א וואוילער איד מיטן נאמען ר' חנוך ערזאהן ז"ל אין די מיטעלע סוף ת"ר יארן, וואס האט מלקט געווען תורות בשם הרבי ר' העשיל פון אלטע ספרים, און די ליקוט האט ער א נאמען געגעבן חנוכת התורה (דאס זעלבע האט ער געטוהן מיטן צאמנעמען תורות פון ווילנער גאון און עס א נאמען געגעבן קול אליהו. און אזוי אויך א אייגענע ליקוט מיטן נאמען גן רוה).
ר' חנוך האט צוגעצייכענט ביי יעדן דבר תורה פון וועלכע ספר ער האט עס גענומען, אבער ער האט עס נישט אראפגעשריבן באותו לשון פונעם ספר, נאר ער האט היפש צוגעלייגט זיינע אייגענע לשונות.
אין דעם ספעציפישן פאל קומט די תורה פון א אלטע ספר מיטן נאמען לקט שמואל, וואס דארט שטייט עס זייער בקיצור. ר' חנוך האט עס מער אויסגעברייטערט און צוגעלייגט מדיליה. אלזא די טעות פונעם לשון הפסוק איז אבסעלוט ר' חנוך'ס און נישט ר' העשיל'ס.
אויסצוג פונעם מקור (לקט שמואל)
קיקיון האט געשריבן:-----------------------------------------------------------------------חביבות דברי אדה"ז על המשנ"ב
הרב גדלי' אבערלאנדער--- חב"ד בודאפעסטידוע למי שלומד ומעיין בספר משנה ברורה שהרבה דברים שכתב הם לשון אדמו"ר הזקן נ"ע, וכמה תמהו עליו שהוא לא מציין שדבר זה הוא דברי אדה"ז.
ולדעתי נראה לומר, ע"פ מה שראיתי פעם (אינני זוכר כעת איפה זה נדפס) שבעל המשנה ברורה כשראה את שו"ע אדה"ז אצל בן עירו שמח שמחה גדולה ולווה ספר זה למשך זמן ואח"כ החזיר חלק זה ולקח חלק אחר, ובירך את המלוה בעשירות או באריכות ימים על שזיכה אותו בזה. א"כ יש לומר שלשון אדה"ז היה על לשונו ובמקום שכתב איזה דבר ויכול היה להשתמש בלשונו הזהב הוא השתמש בזה מחמת חביבתו. וא"כ זה שלא ציין כל פעם דברי אדה"ז אינו לגריעותא אלא למעליותא כיון שבמקום שהיה יכול הוא השתמש בלשונו.
דורש ומבקש האט געשריבן:יא כן הוא איך ווייס נישט ווער די אדמו״ר חב”ד בודאפעסט איז אבער צופיל מ”ב קוקט אויס האט ער נישט געלערנט או עינו הטעתו
קיקיון האט געשריבן:האב געזעהן א שיין ווארט
אבער עס איז א ביסעל מגומגם
למה הי' צריך להמתין עד שכלו הגמלים לשתות ?
מלגימא אחת אין די הוכחה ?
סיפר לי כבוד אבי מורי זצוק"ל הכ"מ. אביו של רבינו המהר"ם מרוטנבור מרוטנבורג ז"ל היה מכבדו מאוד, ובהיות שהיה בנו המהר"ם ראש ישיבה מפורסם ורבן של ישראל, היה אביו קם לכבודו. אך המהר"ם הצטער מאוד בדבר, על שמטריח את אביו לקום בשבילו, ולא היה יכול לסבול אותו כבוד שאביו מנחילו, והיה נמנע מטעם זה לילך אצל אביו.
הרא"ש מסיק להלכה [קידושין פ"א סי' נ"ז]: "איבעיא להו בנו והוא רבו מהו לעמוד מפני אביו ולא איפשיטא. איבעיא להו בנו והוא רבו מהו לעמוד אביו מפניו גם זו לא איפשיטא. וספיקא דאורייתא הוא ויעמדו זה מפני זה. אמרו עליו על רבינו מאיר מרוטנבורג שמיום שעלה לגדולה לא הקביל פני אביו ולא רצה שאביו יבא אליו".
קיקיון האט געשריבן:דעם שיר פון הייליגען קארלינער אכסוף וואס איז א שווערע סגנון און מען פארשטייט ניט איז אויפגעכאפט
און די זמירות פון דעם חת"ס וואס זענען אין א סאך גרינגערען לשון און סגנון ליגען בקרן זוית
ניט קיין פלא?
