שואל ומשיב - לומדות אשכול

[פאמיליעמירעלס]

למה בהתראה יותר מתכ"ד ל"ש התראה, אם זה לצד ששוכח או לשאר סיבה, ואם מחמת שכחה האם אדם ששוכח התראת שני עדים כשרים מזהירים איסור לאו דאורייתא ובכמה רגעים הולך ואוכל חלב דאורייתא, הוא חייב במצוות ?
ומה הנפק"מ בין זה למי שמתחיל לאכול כזית ושוהה עד כא"פ ? הרי עבר כמ"פ שיעור דתכ"ד, האם יש הסבר למה באופן זו לא שוכח, והרי אם אכל רק חצי שיעור בהתראה אינו לוקה.
ואם עסק האכילה באיזה צד יהי' סברא לחלות ההתראה אף יותר משיעור תכ"ד א"כ מה הדין כשאכל משהו ושהה לגמרי כחצי מינוט ואח"כ אכל עוד משהו וכן עד צירוף כזית בכא"פ. הרי לא עסק באכילה כל הזמן, ובודאי מצטרף, וגם לוקה כברמב"ם פי"ד ממאכ"א. האם צירוף גדר אכילה של כא"פ מהני גם שיקרא עוסק באכילה לגבי ההתראה.

[msp]

כמדומה שההתראה אינה נצרכת כדי לברר אם הוא בר דעת
אלא כדי להבחין בין שוגג למזיד
ונראה שכדי לחייבו בעונשים צריך שלא יוכל לטעון
שלא היה התראה על פעולתו והשכחה קאי על ההתראה
אמנם לענין חיוב חטאת כיון דלא בעי התראה לא שייך לטעון שכחה

[פאמיליעמירעלס]

אכן מחלוקת ר"י וחכמים אם חבר צריך התראה, מ"ד ל"צ התראה דלא ניתנה התראה אלא להבחין בין שוגג למזיד.
ובסנהדרין מ: המית תוכ"ד פירש"י שאל"כ יש לומר שכבר שכח ההתראה.

ושם בגמ' מנין להתראה מה"ת הק' התוס' למה לי קרא הרי לא ניתנה אלא להבחין שהוא מזיד, ותירצו דנצרכה לחבר, או לראי' שצריך תוכ"ד. חזינן שעצם ההתראה ניתנה להבחן הזדה, והתוכ"ד לענין שכחה.

[קיקיון]

געזעהן אין בה"מ אין דעם וועכענטליכער קונטרס פון הרה"ג יצחק רייטפארט שליט"א

רופט זיך אן א ידיד "מילה פון א תינוק בן ח' איז דאך לכתחלה נאך נץ"
אין מלין עד שתנץ החמה ביום השמיני ללידתו (ומשעלה עמוד השחר יצא) (ב"י ממשנה פ"ב דמגילה)
יו"ד רס"ב
וויסענדיג אז הרב רייטפארט איז א ת"ח מופלג איז עס מיר געווען א פלא האב איך געקלעטערט און געבלעטערט
און געטראפען אז עס איז גאר

לך לך י"ז פסוק כ"ג : המילה של אברהם היתה גדר בגירות ולא גדר מצות מילה וזה צריך דוקא מהנץ החמה……..
מעבר לדף תחת הקו איז דער מו"ל מעתיק פון די גליונות פון ראגאטשאווער

ועיין רש״י מנחות דף ה׳ ע״ב מבואר דבל מקום שנאמר בעצם, הוה זה האיר המזרח, וגבי מילה של אאע״ה כתיב בעצם היום, ולא גבי יצחק, משום דעיין ביבמות דף מ״ו ע״ב גבי גירות דדוקא ביום, משום דכתיב משפט, ובתום׳ סוטה דף י״ז ע״ב, ובאמת לא ר״ל משפט של דיני ממונות רק כמו דיניי נפשות, דדיני ממונות ההתחלה בעמוד השחר, אבל ד״נ מבואר בסנהדרין דףי׳ ל״ה נגד השמש, והיינו משהאיר המזרח ונץ החמה, לכן כך היא מצות מילה גם מעמוד השחר, אבל גבי מילה של גירות שם רק משהאיר המזרח ונץ החמה, ועיין רש׳׳י מנהות דף ס׳׳ז ע״ב, וגבי אאע׳׳ה הי׳ של גירות, עיין חגיגה דף גי, ולכן צריך דוקא בעצם חיום, משא״כ של יצחק דהוה מילה של ישראל, ובזה א״ש לכך לא נקטה המשנה מגילה שם [כ, ב] מילה גבי כל היום כוי משום• מילה של גירות״. וע״ש במגילה בחידושי הרשב״א בשם ר׳ית הקשה קושיא זו ומניח בצ״ע.

איז מיר נולד געווארען א פרישע תמי' ווער איז געווען דער בית דין ?

[msp]

באמת איז דאס שוין שווער אויף ואת הנפש אשר עשו בחרן
און אויף אברהם מגייר את האנשים ושרה מגיירת את הנשים
מען מוז זאגען אז די גדרים ותנאים פון נאך מתן תורה זענען נישט ממש אהנגעגאנגען

[קיקיון]

באמת איז דאס שוין שווער אויף ואת הנפש אשר עשו בחרן
און אויף אברהם מגייר את האנשים ושרה מגיירת את הנשים
מען מוז זאגען אז די גדרים ותנאים פון נאך מתן תורה זענען נישט ממש אהנגעגאנגען

פיין פיין אויף ואת הנפש אז עס בבחינת גר תושב
אבער דער ראגאטשאווער רעדט דאך פון "משפט"

[פאטאקי08]

כאב געוואלט וויסן בנוגע רש"י די וואך צוויי שאלות
רש"י מאכט א חשבון אז עס מוז זיין אז יעקב האט געלערנט אין בית המדרש שם ועבר 14 יאר
1) ווען איז געווען די מעשה מיט אליפז? פאר די 14 יאר אדער נאך די 14 יאר?
2) וויאזוי איז די חשבון אז די אידן זענען געווען אין מצרים 210 יאר? אויסער די רמז במנין רד"ו

[יאנקעלע קליגער]

2)יוכבד איז געבוירען בין החומות
משב רבינו איז געבוירען ווען זי איז געווען 130
ומשה בן שמונים שנה בעמדו לפני פרעה
ס"ה 210

[פאטאקי08]

2)יוכבד איז געבוירען בין החומות
משב רבינו איז געבוירען ווען זי איז געווען 130
ומשה בן שמונים שנה בעמדו לפני פרעה
ס"ה 210

וויאזוי איז די ראיה אז משה איז געבוירן ווען זי איז אלט געווען 130? לכאורה נאר וועגן די 210 יאר
איז צוריק שווער די קשיא

[יאנקעלע קליגער]

עפעס א חשבון איז דא אין פרשת וארא, ווייל די תורה שרייבט ווי אלט לוי איז געווען און ווי אלט עמרם איז געווען, און פון דעם לערנט מען ארויס ווי לאנג אידען זענען געווען אין מצרים, געדענק איך נישט פונקטליך העלמיר גיין נאכקוקען,

[פאטאקי08]

עפעס א חשבון איז דא אין פרשת וארא, ווייל די תורה שרייבט ווי אלט לוי איז געווען און ווי אלט עמרם איז געווען, און פון דעם לערנט מען ארויס ווי לאנג אידען זענען געווען אין מצרים, געדענק איך נישט פונקטליך העלמיר גיין נאכקוקען,

מען לערנט דארט ארויס אז קיין 400 יאר איז עס נישט געווען אבער פון ווייסט מען אז די חשבון איז 210?

[פאמיליעמירעלס]

ס'איז מוכרח פון לידת יצחק ארבע מאות שנה.

[פאטאקי08]

דאס איז אויכעט נאר לויטן חשבון אז מען איז געווען אין מצרים 210 יאר קומט אויס 130+60+210 = 400
אבער פון וואו די חשבון אז מען איז געווען אין מצרים 210 יאר איז נאר דורך רד"ו

[פאמיליעמירעלס]

יוכבד איז געבוירן בין החומות 130 מיט 80 איז 210

[פאמיליעמירעלס]

ועיי' ברמב"ן שמות יב. שדן בזה.
אבל חשבון הידוע הוא ע"פ סדר עולם וכך מבאר רש"י והרשב"ם בבא בתרא קיט.

[יצחק דע באנקיר]

באמת איז דאס שוין שווער אויף ואת הנפש אשר עשו בחרן
און אויף אברהם מגייר את האנשים ושרה מגיירת את הנשים
מען מוז זאגען אז די גדרים ותנאים פון נאך מתן תורה זענען נישט ממש אהנגעגאנגען

פיין פיין אויף ואת הנפש אז עס בבחינת גר תושב
אבער דער ראגאטשאווער רעדט דאך פון "משפט"

לפחות אויב מען קען זאל מען מקיים זיין די דין פון ביום ולא בלילה
קען זיין אז די בי''ד איז געווען ענר אשכול וממרא.

[תואר]

איינער זאל מיר ביטע העלפן מיט וואס איך צומיש מיך יעדעס מאל ווען איך לערן די ענינים און ס'גייט מיר פאר סאם ריזען נישט אריין אין קאפ.

וואס איז געווען די עזרה אין בית המקדש, וואס איז די חילוק צווישן די עזרה און די היכל, וואס האט מען געטון אין די עזרה ? מיט וואס איז עס אנדערש ?

פון וועלעכע עזרה רעדט מען נארמאל, ס'איז דאך דא דריי.

אין יומא משניות: מ'האט געגעבן די בלוט פונעם פר למי שממרס בו על הרובד רביעי שבהיכל, נאכדעם ביי די מחתה האט מען עס געלייגט על הרובד הרביעי שבעזרה.

איינער קען מיר מסביר זיין די מציאת הדברים פליז ?

[פאמיליעמירעלס]

די עזרה איז דער הויף פונעם בית המקדש, פאר מ'איז אריין צום בנין ההיכל איז געווען א גרויסע הויף, צוטיילט אין דריי חלקים, עזרת נשים עזרת ישראל עזרת כהנים. עזרה איז כולל אלע דריי, כאטש וואס רוב זאכן איז געווען אים דעם ריזיגן עזרת נשים. די גרויסע מזבח וואס מ'האט מקריב געווען אלע קרבנות איז געווען אין די עזרת כהנים, דארט האט מען גע'שחט'ן און געשפריצט בלוט,דארט האבן זיך געפונען לשכאות.
היכל איז דער בנין וואס דארט איז געווען די מנורה און גאלדענע מזבח. דאס ווערט אנגערופן קודש, טיפער איז געווען די קדשי קדשים. אין משכן איז דאס געווען דער אוהל מועד, און די עזרה איז אזוי ווי דער חצר אוהל מועד.
די חילוק איז אסאך, ווער ס'מעג אריין אין עזרת נשים, אדער טיפער, אין היכל האט מען נאר געמעגט אריין נאך קידוש ידים ורגלים, בשעת עבודה, מיט בגדים, ווי אויך איז די עזרת נשים נאר אסור פאר א טבול יום מדרבנן.

[קיקיון]

אין דעם באנד וואס האט מס' מדות איז דא מאפע מיט א ביאור
http://www.hebrewbooks.org/pdfpager.asp ... =&pgnum=12

[שלך לחמך]

רש״י די וואך, ביקש יעקב לישב בשלוה קפץ עליו רגזו של יוסף, לא די וכו׳
פארוואס וויל דען א ערליכע איד שלוה אויב נישט צו דינען דעם רבש״ע, אויב אזוי ני וואס איז דער פראבלעם מיט זיין ווילען לישב בשלוה?

[פאליטקלי קארעקט]

די גמרא זאגט אין מסכת נדה דף נא עמוד ב, אז די בני מערבא, האבן געמאכט א ברכה, לשמור חוקיו, ביים אויסטוען די תפילין פארנאכטס, ווייל זיי האבן געהאלטן אין געדרש'נט דעם פסוק ושמרת את החוקה הזאת למועדה מימים ימימה, ימים ולא לילות. שטעלט זיך א געוואלדיגע קשיא, ווי טרעפט מען אין כל התורה כולה אז מען זאל מאכן א ברכה אויף א לאו? אין אפילו לויט די מ"ד אז ושמרת וכוי' איז א עשה, איז עס נאך אלץ אן עשה וואס מ'זאל "נישט" טוען, ווי אזוי קען מען א ברכות המצוות אויף א זאך וואס מ'זאל נישט טוען?

[שערי-תירוצים]

רש״י די וואך, ביקש יעקב לישב בשלוה קפץ עליו רגזו של יוסף, לא די וכו׳
פארוואס וויל דען א ערליכע איד שלוה אויב נישט צו דינען דעם רבש״ע, אויב אזוי ני וואס איז דער פראבלעם מיט זיין ווילען לישב בשלוה?

עיין בכל ספרי הדרוש ותמצא נחת.

[שערי-תירוצים]

די גמרא זאגט אין מסכת נדה דף נא עמוד ב, אז די בני מערבא, האבן געמאכט א ברכה, לשמור חוקיו, ביים אויסטוען די תפילין פארנאכטס, ווייל זיי האבן געהאלטן אין געדרש'נט דעם פסוק ושמרת את החוקה הזאת למועדה מימים ימימה, ימים ולא לילות. שטעלט זיך א געוואלדיגע קשיא, ווי טרעפט מען אין כל התורה כולה אז מען זאל מאכן א ברכה אויף א לאו? אין אפילו לויט די מ"ד אז ושמרת וכוי' איז א עשה, איז עס נאך אלץ אן עשה וואס מ'זאל "נישט" טוען, ווי אזוי קען מען א ברכות המצוות אויף א זאך וואס מ'זאל נישט טוען?

ברוך אתה ד' מקדש השבת

[פאליטקלי קארעקט]

ביטע זייט מסביר אייער תירוץ בטוב טעם ודעת. יישר כח

[שאינו יודע]

עס איז אז מען טוט עס יעצט יא אויס