רבי יוחנן טווערסקי זצ״ל - מטאלנא ירושלים - כ״ה כסלו תשנ״ט - ויוצ״ח
געשריבן: פרייטאג סעפטעמבער 08, 2017 7:40 am
[align=center]כ״ק מרן אדמו״ר בוצינא קדישא אוהב ישראל
הרב הצדיק רבי יוחנן טווערסקי זצ״ל
מטאלנא ירושלים[/align]
איז געבוירן אין שטאט טולטשין וואס איז אין אוקריינא צו זיין טאטען הרה״ק רבי דוד מרדכי מטאלנא, בן הרה״ק רבי מנחם נחום מטאלנא (שהעתיק את חצרו מהעיר טאלנא לטולטשין) שהיה בנו של הרה״צ רבי מרדכי שנסתלק על פני אביו הרה״ק רבי דוד׳ל מטאלנא זי״ע, בן הרה״ק רבי מרדכי המגיד מטשערנוביל בנו של ראש השושילתא הרה״ק רבי מנחם נחום מטשערנאביל בעל ״מאור עינים״
ביום עש״ק כי תצא י׳ אלול תרס״ו.
בשנת תרע״ג ווען ער איז נאך געווען א קליין קינד האט זיין פאטער געדארפט אנטלויפן פון אוקריינא צוליב גיוס לצבא, איז ער אנטלויפן קיין אמעריקא און זיך באזעצט אין די איסט סייד ווי ער האט געפענט א בית המדרש׳ל ״קהל חסידים״
אין די קינדער יארן האט אים זיין טאטע געדינגען פריווייטע מלמדים און בעלי תריסן וואס זאל לערנען מיט אים, ביי די בר מצוה יארן האט ער געלערנט מיט זיין טאטען בחברותא ווי ער איז געשטיגן אין דעם דעמעלסדיגן נוי יארק אלס א בחור מופלג בתורה ויראה טהורה וחסידות.
אבער נפשו חשקו בתורה ער האט געגליסט צו פארן קיין א״י לערנען אוועק פון די מגושמדיגע שטאט, זיין טאטע האט שווער מסכים געווען אבער לסוף האט ער אפגעשריבן א בריוו צו הגאון רבי יצחק ירוחם דיסקין בנו יחידו של מרן הגרי״ל זצ״ל ביי וועמען ער האט אליינס געלערנט אין טאלנא. רבי ירוחם האט גענפערט אין א בריוו מיטן לשון פון עזרא הסופר, ״מי בכם כל יראי ה׳ יבוא איתי ויעל״
בסוף שנת תרפ״ב האט ער ענדליך באקומען שאיפת נפשו און געפארן קיין א״י לערנען, רי״י דיסקין האט אים טאקע גענומען אונטער זיינע פליגלען ער האט אים אריינגעשטעלט אין זיין ישיבה ״אהל משה״ דארט האט ער געהארוועט אויף תורה און געשטיגן גרויס ווי ער האט געלערנט בחברותא מיט שפעטערדיגע גדולי ירושלים ווי הגה״צ רבי דוד יונגרייז זצ״ל און נאך אנדערע גדולים
יעדע נאכט האט ער געלערנט הוראה מיט הגאון רבי שמחה בונם ווערנער זצ״ל דיין בעדה החרדית, און האט זיך געלאזט פארהערן ביים ירושלימער רב הגאון הגדול רבי יוסף חיים זאנענפעלד זצ״ל - און די איבריגע חברי הבד״ץ, פון וועם ער האט באקומען היתר הוראה.
נאך דריי יאר איז ער צוריק געפארן קיין נוי יארק נאך זייענדיג א בחור האט ער געגרינדעט א שטיקל ביהמ״ד מיט א חבורת ״זרע קודש״ א חברייא לחיזוק ולהתעלות ספעציעל פאר די פילע בנן של קדושים וואס האבן זיך דאן געדרייט אין נוי יארק און א שוואכע סביבה וואס האט משפיע געווען אויף זיי, ווי ער האט געגעבן שיחות בליל שישי און שבתים, און אנדערע חשובע זמנים.
ווען הגאון המפורסם רבי מאיר שפירא זצ״ל איז געווען יענע צייט אין נוי יארק האט ער באגעגענט דעם בחור און בנש״ק יוחנן און האט פארברענגט מיט אים אין לערנען און עבדות ה׳ ער איז אים זייער געפעלן, ווען ער איז דערנאך געווען אין טאראנטא האט ער באגעגנט כ״ק אדמו״ר רבי משה לאנגער זצ״ל מסטרעטין - שהגיע לטאראנטא בשנת תרפ״א, האט ער אים מציע געווען פאר זיין טאכטער דעם בחור כלי מחזיק ברכה מושלם בכל מעלה ומדה בתורה ובחסידות דעם טאלנער רבינס זון.
בשנת תרפ״ח האט ער חתונה געהאט מיט זוגתו הרבנית הצ׳ צפורה רייזל בת האדמו״ר מסטרעטין טאראנטא זצ״ל
נאך זיין חתונה האט ער געוואוינט אין נוי יארק ושם שימש ברבנות בבית הכנסת הגדול ראמענישער שול.
בשנת תרצ״ד איז ער אריבער זיך באזעצן אין מאנטריאל קאנאדא ווי ער האט געגרינדעט די ערשטע חסידישע שול, דארט אין מאנטריאל איז ער געווען שטארק אקטיוו בעת די צווייטע וועלט קריג ווען די בריטישע מאנדאט האט פארמאכט די טויערן פון פאליסטיין איז ער געווען פון די גרויסע שתדלנים וואס האבן טעטיג געארבייט מיט די קאנאדישער רעגירונג אריינצולאזן די אומגליקליכע יודן און דארט מסדר געווען אז די רעגירונג זאל עפענען קעמפס.
ביתו שם במאנטריאל איז געווען פתוח לרווחה, און זיין השפעה אין שטאט איז געווען גרויס. ביי אים אינדערהיים זענען געווען אלע סארטן יודן, צווישן זיי פילע חשובע געסט רבנים אדמורים.
בשנת תשי״ג איז ער ארויף זיך באזעצן אין א״י געהאט זיין הויף אין פילע געגענטער ביז לסוף האט ער אויפגעשטעלט זיין הויף אין די בית וגן געגענט אין ירושלים.
ער איז געווען געשעצט איבעראל אין אלע חצרות האדמורים און ספעציעל איז ער געווען אהוב ונערץ ביי די אדמורים לבית גור, פארוועם ער האט זיך ממש מבטל געווען, פון די אנדערע זייט האבן זיי אים גאר מחשיב געווען און געהאלטן פון אים שטארק.
דער טאלנער רבי איז געווען גאר א אויסבאהאלטענער ער האט געפירט א מהלך החיים גאר פליאה׳דיג, און א ברייטערן שפראך וואלט מען דאס מגדיר געווען אלס היפש מיסטיש...
באופן פשטות וצנועה און א שטארקער ביטול היש
אויסבאהאלטן און א לבוש פון פשטות.
ער האט זייער געגליכן צו זיין במחיצות פון פראסטע פשוטע אידן וואס האבן קיין סך נישט געוויסט, זיי האבן נישטאמאל געוויסט וויאזוי מעריך אים צו זיין, און צומאל האבן זיי פשוט חוזק געמאכט פון אים בפניו, און מיט זיי פלעגט ער שמוסן מיט א ווארימקייט איבער אמונה און תורה שמירת המצות.
א אינטערסאטע הנהגה פון גיין גלות, האט ער געהאט כל ימיו. ער פלעגט זייער פיל ארומפארן אין פארשטיפטע שטעט אין דערפער און אויסזיכן די האלב פארגעסענע אידן פון דארט און זיי מחזק זיין און מקרב זיין לאבינו שבשמים און אריינבלאזן אין זיי א חיות אין אידישקייט נאך זייענדיג און קאנאדא האט ער שוין געהאט דעם הנהגה ווי ער פלעגט פיל ארום רייזן ארום די קליינע שטעט ארום מאנטריאל, און שפעטער די זעלבע שוין זייענדיג אין א״י איז געווען די זעלבע, פארענדיג צו די דערפער פלעגט ער פארן מיט די פובליק טראנזיט מיט איין באגלייטער וואס איז געווענדליך געווען אן אייניקל.
ער פלעגט קיינמאל נישט מעלדן פאראויס אז ער קומט אהין כדי מזאל זיך נישט קענען נאכפרעגן ווער עס איז דער גאסט וואס קומט אזוי אויסצומיידן באזונדערע כבוד.
טראץ וואס ער האט געשטרעבט און געגליכן דאס פשטות און צניעות׳דיג לעבן האט מען אלס געוויסט איבער זיין גרויסקייט און קדושה, אבער נאך פיל מיר איז זיין גרויסקייט ארויף געשווימען אויפן אויבערפלאך שפעטער בימי זקנה גאר שטארק.
עס איז באקאנט דאס ווערטל ״כל הבורח מן הכבוד הכבוד בורח אחריו״ נו שטעלט זיך א קשיא וואס בלייבט צום סוף ווער געווינט? דער תירוץ איז אז אויף די עלטערע יארן ווען מ׳האט שוין נישט קיין כח צו לויפן דאן קומט דער כבוד אן צו אים... אט דאס איז געווען מיטן טאלנער רבין איז אזויפיל יארן געווען א בורח מן הכבוד אנטלויפן פון יעדן צל צילו פון כבוד איז אבער אויף די עלטערע יארן געווען הכבוד משיגו... אין גאנץ ארץ ישראל האט מען געוויסט פון דעם אדם קדוש און זיין נאמען איז געווען באקאנט איבעראל פילע חשובע רבנים אדמורים האבן אים שטארק מעריץ געווען און אים אפגעגעבן גרויס כבוד און זיך אויסגעדריקט גרויסע תוארים אויף אים.
אזוי בימי זקנתו ווען ער האט שוין נישט געקענט באהאלטן זיין גדלות איז דער טאלנער רבי געווען די ״גאס רבי״ פון ירושלים דער ״זקן הצדיקים״ פון אלע קרייזן איז מען געקומען לברך ולהתברך כאפן ברכות וישועות מפיו הק׳
נסתלק לגנזי מרומים ביום ראשון דחנוכה כ״ה כסלו תשנ״ט.
ממלא מקומו באדמורת הוא נכדו החביב האדמו״ר רבי יצחק מנחם וויינבערג שליט״א - מטאלנא, בן חתנו וביתו היחידה הרב ישראל צבי וויינבערג ז״ל (נפטר השנה)
דער טאלנער רבי שליט״א איז וועלט בארימט מיט זיינע געוואלדיגע טיפע שיעורים בתורה ובהשקפה, סיי בפרשת השבוע און סיי על סוגיות הש״ס. ווי ער צונעמט אן ענין כחד בדרא און בכלל א גרויסער אנגענומענער פיגור בעולם השיטות והשקפות.
הרב הצדיק רבי יוחנן טווערסקי זצ״ל
מטאלנא ירושלים[/align]
איז געבוירן אין שטאט טולטשין וואס איז אין אוקריינא צו זיין טאטען הרה״ק רבי דוד מרדכי מטאלנא, בן הרה״ק רבי מנחם נחום מטאלנא (שהעתיק את חצרו מהעיר טאלנא לטולטשין) שהיה בנו של הרה״צ רבי מרדכי שנסתלק על פני אביו הרה״ק רבי דוד׳ל מטאלנא זי״ע, בן הרה״ק רבי מרדכי המגיד מטשערנוביל בנו של ראש השושילתא הרה״ק רבי מנחם נחום מטשערנאביל בעל ״מאור עינים״
ביום עש״ק כי תצא י׳ אלול תרס״ו.
בשנת תרע״ג ווען ער איז נאך געווען א קליין קינד האט זיין פאטער געדארפט אנטלויפן פון אוקריינא צוליב גיוס לצבא, איז ער אנטלויפן קיין אמעריקא און זיך באזעצט אין די איסט סייד ווי ער האט געפענט א בית המדרש׳ל ״קהל חסידים״
אין די קינדער יארן האט אים זיין טאטע געדינגען פריווייטע מלמדים און בעלי תריסן וואס זאל לערנען מיט אים, ביי די בר מצוה יארן האט ער געלערנט מיט זיין טאטען בחברותא ווי ער איז געשטיגן אין דעם דעמעלסדיגן נוי יארק אלס א בחור מופלג בתורה ויראה טהורה וחסידות.
אבער נפשו חשקו בתורה ער האט געגליסט צו פארן קיין א״י לערנען אוועק פון די מגושמדיגע שטאט, זיין טאטע האט שווער מסכים געווען אבער לסוף האט ער אפגעשריבן א בריוו צו הגאון רבי יצחק ירוחם דיסקין בנו יחידו של מרן הגרי״ל זצ״ל ביי וועמען ער האט אליינס געלערנט אין טאלנא. רבי ירוחם האט גענפערט אין א בריוו מיטן לשון פון עזרא הסופר, ״מי בכם כל יראי ה׳ יבוא איתי ויעל״
בסוף שנת תרפ״ב האט ער ענדליך באקומען שאיפת נפשו און געפארן קיין א״י לערנען, רי״י דיסקין האט אים טאקע גענומען אונטער זיינע פליגלען ער האט אים אריינגעשטעלט אין זיין ישיבה ״אהל משה״ דארט האט ער געהארוועט אויף תורה און געשטיגן גרויס ווי ער האט געלערנט בחברותא מיט שפעטערדיגע גדולי ירושלים ווי הגה״צ רבי דוד יונגרייז זצ״ל און נאך אנדערע גדולים
יעדע נאכט האט ער געלערנט הוראה מיט הגאון רבי שמחה בונם ווערנער זצ״ל דיין בעדה החרדית, און האט זיך געלאזט פארהערן ביים ירושלימער רב הגאון הגדול רבי יוסף חיים זאנענפעלד זצ״ל - און די איבריגע חברי הבד״ץ, פון וועם ער האט באקומען היתר הוראה.
נאך דריי יאר איז ער צוריק געפארן קיין נוי יארק נאך זייענדיג א בחור האט ער געגרינדעט א שטיקל ביהמ״ד מיט א חבורת ״זרע קודש״ א חברייא לחיזוק ולהתעלות ספעציעל פאר די פילע בנן של קדושים וואס האבן זיך דאן געדרייט אין נוי יארק און א שוואכע סביבה וואס האט משפיע געווען אויף זיי, ווי ער האט געגעבן שיחות בליל שישי און שבתים, און אנדערע חשובע זמנים.
ווען הגאון המפורסם רבי מאיר שפירא זצ״ל איז געווען יענע צייט אין נוי יארק האט ער באגעגענט דעם בחור און בנש״ק יוחנן און האט פארברענגט מיט אים אין לערנען און עבדות ה׳ ער איז אים זייער געפעלן, ווען ער איז דערנאך געווען אין טאראנטא האט ער באגעגנט כ״ק אדמו״ר רבי משה לאנגער זצ״ל מסטרעטין - שהגיע לטאראנטא בשנת תרפ״א, האט ער אים מציע געווען פאר זיין טאכטער דעם בחור כלי מחזיק ברכה מושלם בכל מעלה ומדה בתורה ובחסידות דעם טאלנער רבינס זון.
בשנת תרפ״ח האט ער חתונה געהאט מיט זוגתו הרבנית הצ׳ צפורה רייזל בת האדמו״ר מסטרעטין טאראנטא זצ״ל
נאך זיין חתונה האט ער געוואוינט אין נוי יארק ושם שימש ברבנות בבית הכנסת הגדול ראמענישער שול.
בשנת תרצ״ד איז ער אריבער זיך באזעצן אין מאנטריאל קאנאדא ווי ער האט געגרינדעט די ערשטע חסידישע שול, דארט אין מאנטריאל איז ער געווען שטארק אקטיוו בעת די צווייטע וועלט קריג ווען די בריטישע מאנדאט האט פארמאכט די טויערן פון פאליסטיין איז ער געווען פון די גרויסע שתדלנים וואס האבן טעטיג געארבייט מיט די קאנאדישער רעגירונג אריינצולאזן די אומגליקליכע יודן און דארט מסדר געווען אז די רעגירונג זאל עפענען קעמפס.
ביתו שם במאנטריאל איז געווען פתוח לרווחה, און זיין השפעה אין שטאט איז געווען גרויס. ביי אים אינדערהיים זענען געווען אלע סארטן יודן, צווישן זיי פילע חשובע געסט רבנים אדמורים.
בשנת תשי״ג איז ער ארויף זיך באזעצן אין א״י געהאט זיין הויף אין פילע געגענטער ביז לסוף האט ער אויפגעשטעלט זיין הויף אין די בית וגן געגענט אין ירושלים.
ער איז געווען געשעצט איבעראל אין אלע חצרות האדמורים און ספעציעל איז ער געווען אהוב ונערץ ביי די אדמורים לבית גור, פארוועם ער האט זיך ממש מבטל געווען, פון די אנדערע זייט האבן זיי אים גאר מחשיב געווען און געהאלטן פון אים שטארק.
דער טאלנער רבי איז געווען גאר א אויסבאהאלטענער ער האט געפירט א מהלך החיים גאר פליאה׳דיג, און א ברייטערן שפראך וואלט מען דאס מגדיר געווען אלס היפש מיסטיש...
באופן פשטות וצנועה און א שטארקער ביטול היש
אויסבאהאלטן און א לבוש פון פשטות.
ער האט זייער געגליכן צו זיין במחיצות פון פראסטע פשוטע אידן וואס האבן קיין סך נישט געוויסט, זיי האבן נישטאמאל געוויסט וויאזוי מעריך אים צו זיין, און צומאל האבן זיי פשוט חוזק געמאכט פון אים בפניו, און מיט זיי פלעגט ער שמוסן מיט א ווארימקייט איבער אמונה און תורה שמירת המצות.
א אינטערסאטע הנהגה פון גיין גלות, האט ער געהאט כל ימיו. ער פלעגט זייער פיל ארומפארן אין פארשטיפטע שטעט אין דערפער און אויסזיכן די האלב פארגעסענע אידן פון דארט און זיי מחזק זיין און מקרב זיין לאבינו שבשמים און אריינבלאזן אין זיי א חיות אין אידישקייט נאך זייענדיג און קאנאדא האט ער שוין געהאט דעם הנהגה ווי ער פלעגט פיל ארום רייזן ארום די קליינע שטעט ארום מאנטריאל, און שפעטער די זעלבע שוין זייענדיג אין א״י איז געווען די זעלבע, פארענדיג צו די דערפער פלעגט ער פארן מיט די פובליק טראנזיט מיט איין באגלייטער וואס איז געווענדליך געווען אן אייניקל.
ער פלעגט קיינמאל נישט מעלדן פאראויס אז ער קומט אהין כדי מזאל זיך נישט קענען נאכפרעגן ווער עס איז דער גאסט וואס קומט אזוי אויסצומיידן באזונדערע כבוד.
טראץ וואס ער האט געשטרעבט און געגליכן דאס פשטות און צניעות׳דיג לעבן האט מען אלס געוויסט איבער זיין גרויסקייט און קדושה, אבער נאך פיל מיר איז זיין גרויסקייט ארויף געשווימען אויפן אויבערפלאך שפעטער בימי זקנה גאר שטארק.
עס איז באקאנט דאס ווערטל ״כל הבורח מן הכבוד הכבוד בורח אחריו״ נו שטעלט זיך א קשיא וואס בלייבט צום סוף ווער געווינט? דער תירוץ איז אז אויף די עלטערע יארן ווען מ׳האט שוין נישט קיין כח צו לויפן דאן קומט דער כבוד אן צו אים... אט דאס איז געווען מיטן טאלנער רבין איז אזויפיל יארן געווען א בורח מן הכבוד אנטלויפן פון יעדן צל צילו פון כבוד איז אבער אויף די עלטערע יארן געווען הכבוד משיגו... אין גאנץ ארץ ישראל האט מען געוויסט פון דעם אדם קדוש און זיין נאמען איז געווען באקאנט איבעראל פילע חשובע רבנים אדמורים האבן אים שטארק מעריץ געווען און אים אפגעגעבן גרויס כבוד און זיך אויסגעדריקט גרויסע תוארים אויף אים.
אזוי בימי זקנתו ווען ער האט שוין נישט געקענט באהאלטן זיין גדלות איז דער טאלנער רבי געווען די ״גאס רבי״ פון ירושלים דער ״זקן הצדיקים״ פון אלע קרייזן איז מען געקומען לברך ולהתברך כאפן ברכות וישועות מפיו הק׳
נסתלק לגנזי מרומים ביום ראשון דחנוכה כ״ה כסלו תשנ״ט.
ממלא מקומו באדמורת הוא נכדו החביב האדמו״ר רבי יצחק מנחם וויינבערג שליט״א - מטאלנא, בן חתנו וביתו היחידה הרב ישראל צבי וויינבערג ז״ל (נפטר השנה)
דער טאלנער רבי שליט״א איז וועלט בארימט מיט זיינע געוואלדיגע טיפע שיעורים בתורה ובהשקפה, סיי בפרשת השבוע און סיי על סוגיות הש״ס. ווי ער צונעמט אן ענין כחד בדרא און בכלל א גרויסער אנגענומענער פיגור בעולם השיטות והשקפות.