פון מיין טאג-בוך: "נערווענס-דעי"
געשריבן: זונטאג מאי 18, 2008 7:29 pm
איר וועט זיך געוויס הייבן די ברעמען מיט בייז-וואונדער, ס'ארא נייע אנשיקעניש איז דאס "נערווענס דעי"?.
איז לאמיר אייך עס מסביר זיין, טייערע פריינד מיינע, פון אנהייב.
און צום ערשט וועלן מיר, ווי אונזער שטייגער, עס אביסל מקרב זיין אל השכל בדרך משל, מיט די אזוי באקאנטע און באבערדלטע מעשה, פון דעם איד, נו, דעם מאשקע (נישט דוקא פון אונזער קרעטשמע), וואס איז געווען שולדיג דעם פריץ די שכירות פאר זיין ארענדע, און האט נעבעך נישט געהאט פון וואו צו באצאלן. און אין גרויס שרעק האט ער נישט געוואוסט וואס צו טאן, ביז איין טאג, ווען ער האט געהערט אז דער פריץ רישט זיך צו פארלאזן דעם שטעטל אויף א קורצע וויילע, האט ער אויסגעווארט אט דעם אזוי גליקליכן מאמענט, און ווי נאר דער פריץ האט ארויס געלאזט זיינע ערשטע טריטן, האט מאשקע געפאקט פעק, ויסעו....
אבער, א מעשה שטן האט זיך אים אונטערגערוקט, ווען דער פריץ האט זיך ווארשיינליך "פונקט" עפעס דערמאנט צוריק צו קומען, און ווי נאר ער קומט אן צוריק צום עק פונעם שטאט דערזעהט ער מאשקע מיטן גאנצן געזינדל אין וואגן, און מען פארט...
"וואס פארא געפארעכץ איז דאס"? פרעגט דער פריץ. "אה, מיר האבן היינט א יום טוב" פארענטפערט זיך מאשקע ווען זיינע צאן באכענען אריין איין אין די צווייטע. דער פריץ פוילט זיך נישט, נעמט ארויס זיין קאלענדער און קוקט אריין, און צוריק אויף מאשקע: "וואספארא חאגע איז דאס היינט?" פרעגט ער מיט אביסל א בייזליכע שטימע. "אה, פריץ לעבן, כ'האב דיר פארגעסן צו זאגן, היינט איז ביי אונז א יום טוב, ס'הייסט חג פלאלויטטתוינול", שוין, בארואיגט זיך דער פריץ אביסעלע, נעמט ארויס זיין בליי און שרייבט אריין דעם נאמען, "גוט מאשקע, אבער ווען דו קומסט צוריק, דאס גאנצע געלט!!!", א שמייס מיטן בייטש אויפן פערד, און דער פריץ איז שוין נישט דא.
דער פריצ'ל קומט אריין און שטאט, גייט אדורך דעם מארק, און די האר פון קאפ שטעלן זיך אים קאפויער. הלמאי? אידן ארבעטן אין זייער יאנטעוו?, גייטער צו צו שמערל'ען (נישט איך...) און געט אים א פרעג: וואס איז דאס א יום טוב ביי אייך היינט און איר ארבעט???, שמערל רייבט זיך די שטערן, טשעקט דעם פריצ'נס בלוט פרעשור צו ער איז נישט אנגעטרונקען, דער פריץ גייט אריין אין א כעס שרייענדיג: "וואס הייסט דו ווייסט נישט??. מאשקע האט מיר געזאגט דאס עס איז היינט א יאנטעף ביי אייך, וואסידאס געארבעטאכטץ"?, וועלכע יום טוב? פרעגט שמערל מיט נייגער, אה, דער פריץ נעמט ארויס זיין קאלענדער "חג פלייטאסייני!!", אה! צולאכט זיך שמערל גוטמוטיג, דער יום טוב איז נישט א יום טוב מיט א באשטימטע טאג, דער יום טוב געפאלט ביי אלעמען אן אנדערס מאל.... והפריץ נדחף לביתו שמח וטוב לב...
עד כאן המשל, לענינינו, איז דער נמשל "נערווענס דעי".
דאס קען מען נישט אזוי פשוט פארטייטשטן כפשוטו, דאס איז א לענגערע רעטאריק, ווען די נערוון צוציען זיך אויף די העכסטע סטרונעס, און דער טאג גייט פארביי ווען עפעס יעדער מיינט היינט מיר פערזענליך...
נערווענס דעי איז אויך א טאג וואס קומט אויס ביי אלעמען אן אנדערס מאל, א חאגע וואס קען געפאלן עטליכע מאל א יאר און אפילו גאר עטליכע מאל א וואך!, און זיין נאמען דער שרעקוועדיגער ווארט: "נערווענס דעי", דהיינו, אין דעם טאג גייט מיר אלעס אויף די נערוון, מרישא לסיפא!.
אבער דער יום טוב האט א שטיקל שייכות מיט אידישקייט אויך, דען זי איז א יו"ט וואס "יום הולך אחר הלילה", ווייל געווענליך געשעהט עס נאר נאך א געוויסע אויסערארדענטליכע נאכט וואס איז אדורך אויף מיר און אויף די אלע וואס ליידן אינאיינעם מיט מיר אויף דעם חאגע (אוי איז מיר חאגע אזא טאג!), וואס וויסנשאפטלער וואלטן עס שוין פונלאנג געדארפט אנרופן מיט איינע פון די גלאנציגע נעמען ווי עם. פי. פייוו. אדער עם. או. קעי. (MOK ר"ת מ'שוגע א'ויפן ק'אפ). איקעדוימע.
ווי האט זיך א חבר אמאל צו מיר אויסגערעדט: דו ווייסט, מיינע קינדער זענען נביאים!, אלעמאל ווען איך שלאף נישט ביינאכט זענען זיי די נעקסטע טאג שלעכט, פון וואו ווייסן זיי???
אזוי, אז ס'איז שוין א אידישע יו"ט אויך, דארף מען עס דאך פייערן מיט אלע פיטשעווקעס בדחילו ורחימו, (א שטייגער ווי מיר אלע געדענקען מאשקע מיט זיין עטליכע טאגיקע אנזעץ, פון וואס דער גאנצער קרעטשמע האט זיך באלעקט...), זענען מיר מקפיד דאס אויסצופירן בכל פרטי' ודקדוקי' און נישט אויסלאזן קיין שום פרט פון אזא הויכן טאג.
אבער אזוי אזא טאג איז דאך לאנג ווי דער גלות יאר, כידוע ליודעי חריין, קען מען נישט באשרייבן דעם גאנצן טאג אזוי על רעגעלער אחת, נאר געוויסע נקודות וואס ברויכן ארויס קומען על הנייר.
דאס לעצטער מאל וואס עס איז אויף מיר געפאלן דער יום טוב, האט זיך גראדע טאקע שוין אנגעהויבן פון דער נאכט אריין, ווען מיין צאן האט באקומען שמערצליכע ווייטאגן, און איך דארף אייך דאך נישט זאגן וואס דאס מיינט און וויאזוי דאס ווירקט אויפן שלאפן, אכלל, געדרייט פון רעכטס, צו לינקס, צו רעכטס, צו לינקס, צו לינקס, (כ'בין שוין צומישט...) אויסגעהערט גאנץ קול מבשר, קול נחום, און אלע קולי קולות אשר מפיהם אנו חיים ומתים, אלטע און נייע, דער עדוויל וואס איך האב גענומען האט בלויז געמאכט מאגן שמערצן, אבער נישט געדאגה'ט! דאס איז דאך א ישועה אין אזא לאנגע נאכט! געזיצן הכנות, אויסגעליינט אלע שבעה מדורי צייטונגען למגדול ועד קטן, שוין, ס'איז 5 אזייגער, כ'האב שוין מער נישט וואס צו זוכן אין בעט, צו וואס? סתם צו פארפאסן קרישמע?, שוין, קראצט מען זיך ארויס פון בעט, אריין אין אפיס אביסל ליינען נייעס, וויצלעך וואס טיצעך אין קרעטשמע, געענדיגט, ס'איז טאג, מ'גייט דאווענען.
נו, אבער נאכאלעם בין איך דאך היינט געקומען שפעט אין שול, און איך יאג מיר צו דר'ארבעט, איך לויף אריין אין מקוה מיט זריזות, אבער "פונקט" איז דארטן געשטאנען א משולח פון ערגעץ וואו נעבן פישפעקלאדיין, וועלכער איז בטבע געווען גאר א נערוועזער, און בפרט היינט אין נערווענס דעי (זעהט אויס אז ביי אים אויך היינט, אדער האט ער געקעטשט...) און איך, זייענדיג אין א פלינקן געיעג האב אים איידל א רוק געטאן זיך אדורך צו שטופן דעם אויף-צו-להכעיס- שמאלן קארידאר, און יוישששששש וואסערע קולות דארטן איז פארגעגאנגען, ווען דער איד רעדט ווערטער וואס איך און מיין טאטע און זיידע און באבע האבן קיינמאל געהערט, און שעלט מנה אחת אפים אויף זיין נישט גוטן מזל וואס ער'ט מיר באטראפן (דאס זעלבע ווי איך...), ענדליך קומט ער אויך אן צו די מקוה טיר, און דערזעהענדיג אז דאס איז די מקוה (און נישט א מנין וואו ער קען יעצט שנארן צוויי ניקלעך) איז זיין כעס נאך פיל מער ארויף אויף גראד נומער 105.
איך מאך מיר נישט צו טוהן, זעץ מיר אריין אין מקוה, צופעליג איז די וואסער געווען לוילעך, עככך.... אבער, אקעי, א הייסע שויער, גע'טובל'ט און ארויס.
אבער פונקט היינט האט עפעס א בחור'ל עטליכע וואכן נאך בר מצוה זיך צוגעשטעלט צום ברעטל, און מיט זיין זיס קוויטשעדיג קעל'כל מיר שיעור די נשמה ארויס גענומען, שוין, איך מוז זיין אין ארבעט, יעמור עלי בה, ביי אין כאלקינו כאפט מען אראפ דעם טלית, צאמגלייגט די תפלין, א לחיים? פארגעס! שוין שפעט!, געגאנגען אין ארבעט אריין, אויך מיין מזל.
אבער געב נאר א קוק, עפעס היינט האט זיך דער גאנצער עולם גענומען איבער מיינע ביינער!, די גאנצע גאס רייצט זיך עפעס היינט מיט מיין קאר... און הער נאר א חוצפה! אלע באס דרייווערס פארן היינט אזזזזזוווויייי נאנט צו מיר, וואס רייצן זיי זיך מיט מיר?? ניטאמאל קען איך זיי!!
איך פרוביר מיר צו פארהאלטן רואיג, כאטש איך האב נישט קיין פאסאדשירן אין קאר וועמען צו דערשרעקן, און דא שטיי איך יעצט ביי א טראפיק לייט, קוק! ס'איז דא דארטן א טשעקפוינט!, די הויזן ציטערן מיר! מיין בערזל האב איך נעכטן פארגעסן ביי מיין שוויגער, און מיינע לייסענס איז דארט! שוין, עס ווערט ב"ה גרין, נאך א מזל, מען טשעקט דאך נאר ביי רויט, און דא פאר מיר פארט עפעס א פר... און ציטערט ווי א פיש, ממילא קומט זי אן נאכן געל ווערן, און געט א היסטערישן קוויטש מיט די ברעיקס כמנהגם, אקעי, ב"ה דער ימח-טשעקפויניק איז יעצט נישט אויף דער זייט, גרין, געפארן!.
אבער זי פארט (=קריכט) נאך אין פארנט פון מיר (=אויף מיר, כלומר אויף מיינע נערווען), און ענדליך, פאר א גאס וואס איך דארף מיר איינדרייען זעה איך אז זי מאכט נישט קיין בלינקערס, עהעהעהעהנדליך אביסבעלע מנוחה, אבער ווי גארנישט! להכעיס א דריי רעכטס אין פארנט פון מיין נאז! אן די בלינקערס! חצופה....
צוויי גאסן שפעטער האבן מיר באגעגנט א פאליס אויף די אנדערע זייט גאס, און "אויטאמאטיש" איז די ספיד פון די קאר אין פארנט פון מיר אראפ צו אונטער פופצן, ווען מיינע נערווען לאזן זיך ארויס אין א פייערליכע קאדאטשקע, שוין, כמעט ביי מיין דעסטינאציע געט זי א ראול אריין אין די זייט, איך מאך ברוך שפטרני, שיעור מיט שם ומלכות.
דאס איז נערווענס דעי = די נערוון שפילן אויף די העכסטע טענער, און יעדער איינער מיינט מיר!...
יעצט לויף איך נאר פרעגן א פראגע פונעם דאיען, וויאזוי וואונטשט מען אין אזא טאג?
"העפי נערווענס דעי?", מען זאל זיין העפי? ווערן העפי? אז ס'זאל אדורך גיין בשלום?
דאס דערמאנט מיר גראדע א מעשה, אז מען האט געפרעגט א ליטווישן איד'ל פארוואס מען ליינט אין די פורים עטליכע פסוקים פון די מגילה מיט א איכה ניגון?
וואס הייסט? ענטפערט ער, פורים איז דאך א מצוה צו זיין בשמחה!
נו אויב אזוי פארוואס ליינט מען נישט די גאנצע מגילה מיטן איכה ניגון?
אה! דאס וועט שוין זיין הוללות....
לויט דעם קען מען ריכטיג וואונטשן "העפי נערווענס דעי", די נערוון און דער אנזעץ זאלן אזוי גוט גיין ביז צום פינטל פונעם אנזעץ!!!!
א פרייליכן תמיד!
איז לאמיר אייך עס מסביר זיין, טייערע פריינד מיינע, פון אנהייב.
און צום ערשט וועלן מיר, ווי אונזער שטייגער, עס אביסל מקרב זיין אל השכל בדרך משל, מיט די אזוי באקאנטע און באבערדלטע מעשה, פון דעם איד, נו, דעם מאשקע (נישט דוקא פון אונזער קרעטשמע), וואס איז געווען שולדיג דעם פריץ די שכירות פאר זיין ארענדע, און האט נעבעך נישט געהאט פון וואו צו באצאלן. און אין גרויס שרעק האט ער נישט געוואוסט וואס צו טאן, ביז איין טאג, ווען ער האט געהערט אז דער פריץ רישט זיך צו פארלאזן דעם שטעטל אויף א קורצע וויילע, האט ער אויסגעווארט אט דעם אזוי גליקליכן מאמענט, און ווי נאר דער פריץ האט ארויס געלאזט זיינע ערשטע טריטן, האט מאשקע געפאקט פעק, ויסעו....
אבער, א מעשה שטן האט זיך אים אונטערגערוקט, ווען דער פריץ האט זיך ווארשיינליך "פונקט" עפעס דערמאנט צוריק צו קומען, און ווי נאר ער קומט אן צוריק צום עק פונעם שטאט דערזעהט ער מאשקע מיטן גאנצן געזינדל אין וואגן, און מען פארט...
"וואס פארא געפארעכץ איז דאס"? פרעגט דער פריץ. "אה, מיר האבן היינט א יום טוב" פארענטפערט זיך מאשקע ווען זיינע צאן באכענען אריין איין אין די צווייטע. דער פריץ פוילט זיך נישט, נעמט ארויס זיין קאלענדער און קוקט אריין, און צוריק אויף מאשקע: "וואספארא חאגע איז דאס היינט?" פרעגט ער מיט אביסל א בייזליכע שטימע. "אה, פריץ לעבן, כ'האב דיר פארגעסן צו זאגן, היינט איז ביי אונז א יום טוב, ס'הייסט חג פלאלויטטתוינול", שוין, בארואיגט זיך דער פריץ אביסעלע, נעמט ארויס זיין בליי און שרייבט אריין דעם נאמען, "גוט מאשקע, אבער ווען דו קומסט צוריק, דאס גאנצע געלט!!!", א שמייס מיטן בייטש אויפן פערד, און דער פריץ איז שוין נישט דא.
דער פריצ'ל קומט אריין און שטאט, גייט אדורך דעם מארק, און די האר פון קאפ שטעלן זיך אים קאפויער. הלמאי? אידן ארבעטן אין זייער יאנטעוו?, גייטער צו צו שמערל'ען (נישט איך...) און געט אים א פרעג: וואס איז דאס א יום טוב ביי אייך היינט און איר ארבעט???, שמערל רייבט זיך די שטערן, טשעקט דעם פריצ'נס בלוט פרעשור צו ער איז נישט אנגעטרונקען, דער פריץ גייט אריין אין א כעס שרייענדיג: "וואס הייסט דו ווייסט נישט??. מאשקע האט מיר געזאגט דאס עס איז היינט א יאנטעף ביי אייך, וואסידאס געארבעטאכטץ"?, וועלכע יום טוב? פרעגט שמערל מיט נייגער, אה, דער פריץ נעמט ארויס זיין קאלענדער "חג פלייטאסייני!!", אה! צולאכט זיך שמערל גוטמוטיג, דער יום טוב איז נישט א יום טוב מיט א באשטימטע טאג, דער יום טוב געפאלט ביי אלעמען אן אנדערס מאל.... והפריץ נדחף לביתו שמח וטוב לב...
עד כאן המשל, לענינינו, איז דער נמשל "נערווענס דעי".
דאס קען מען נישט אזוי פשוט פארטייטשטן כפשוטו, דאס איז א לענגערע רעטאריק, ווען די נערוון צוציען זיך אויף די העכסטע סטרונעס, און דער טאג גייט פארביי ווען עפעס יעדער מיינט היינט מיר פערזענליך...
נערווענס דעי איז אויך א טאג וואס קומט אויס ביי אלעמען אן אנדערס מאל, א חאגע וואס קען געפאלן עטליכע מאל א יאר און אפילו גאר עטליכע מאל א וואך!, און זיין נאמען דער שרעקוועדיגער ווארט: "נערווענס דעי", דהיינו, אין דעם טאג גייט מיר אלעס אויף די נערוון, מרישא לסיפא!.
אבער דער יום טוב האט א שטיקל שייכות מיט אידישקייט אויך, דען זי איז א יו"ט וואס "יום הולך אחר הלילה", ווייל געווענליך געשעהט עס נאר נאך א געוויסע אויסערארדענטליכע נאכט וואס איז אדורך אויף מיר און אויף די אלע וואס ליידן אינאיינעם מיט מיר אויף דעם חאגע (אוי איז מיר חאגע אזא טאג!), וואס וויסנשאפטלער וואלטן עס שוין פונלאנג געדארפט אנרופן מיט איינע פון די גלאנציגע נעמען ווי עם. פי. פייוו. אדער עם. או. קעי. (MOK ר"ת מ'שוגע א'ויפן ק'אפ). איקעדוימע.
ווי האט זיך א חבר אמאל צו מיר אויסגערעדט: דו ווייסט, מיינע קינדער זענען נביאים!, אלעמאל ווען איך שלאף נישט ביינאכט זענען זיי די נעקסטע טאג שלעכט, פון וואו ווייסן זיי???
אזוי, אז ס'איז שוין א אידישע יו"ט אויך, דארף מען עס דאך פייערן מיט אלע פיטשעווקעס בדחילו ורחימו, (א שטייגער ווי מיר אלע געדענקען מאשקע מיט זיין עטליכע טאגיקע אנזעץ, פון וואס דער גאנצער קרעטשמע האט זיך באלעקט...), זענען מיר מקפיד דאס אויסצופירן בכל פרטי' ודקדוקי' און נישט אויסלאזן קיין שום פרט פון אזא הויכן טאג.
אבער אזוי אזא טאג איז דאך לאנג ווי דער גלות יאר, כידוע ליודעי חריין, קען מען נישט באשרייבן דעם גאנצן טאג אזוי על רעגעלער אחת, נאר געוויסע נקודות וואס ברויכן ארויס קומען על הנייר.
דאס לעצטער מאל וואס עס איז אויף מיר געפאלן דער יום טוב, האט זיך גראדע טאקע שוין אנגעהויבן פון דער נאכט אריין, ווען מיין צאן האט באקומען שמערצליכע ווייטאגן, און איך דארף אייך דאך נישט זאגן וואס דאס מיינט און וויאזוי דאס ווירקט אויפן שלאפן, אכלל, געדרייט פון רעכטס, צו לינקס, צו רעכטס, צו לינקס, צו לינקס, (כ'בין שוין צומישט...) אויסגעהערט גאנץ קול מבשר, קול נחום, און אלע קולי קולות אשר מפיהם אנו חיים ומתים, אלטע און נייע, דער עדוויל וואס איך האב גענומען האט בלויז געמאכט מאגן שמערצן, אבער נישט געדאגה'ט! דאס איז דאך א ישועה אין אזא לאנגע נאכט! געזיצן הכנות, אויסגעליינט אלע שבעה מדורי צייטונגען למגדול ועד קטן, שוין, ס'איז 5 אזייגער, כ'האב שוין מער נישט וואס צו זוכן אין בעט, צו וואס? סתם צו פארפאסן קרישמע?, שוין, קראצט מען זיך ארויס פון בעט, אריין אין אפיס אביסל ליינען נייעס, וויצלעך וואס טיצעך אין קרעטשמע, געענדיגט, ס'איז טאג, מ'גייט דאווענען.
נו, אבער נאכאלעם בין איך דאך היינט געקומען שפעט אין שול, און איך יאג מיר צו דר'ארבעט, איך לויף אריין אין מקוה מיט זריזות, אבער "פונקט" איז דארטן געשטאנען א משולח פון ערגעץ וואו נעבן פישפעקלאדיין, וועלכער איז בטבע געווען גאר א נערוועזער, און בפרט היינט אין נערווענס דעי (זעהט אויס אז ביי אים אויך היינט, אדער האט ער געקעטשט...) און איך, זייענדיג אין א פלינקן געיעג האב אים איידל א רוק געטאן זיך אדורך צו שטופן דעם אויף-צו-להכעיס- שמאלן קארידאר, און יוישששששש וואסערע קולות דארטן איז פארגעגאנגען, ווען דער איד רעדט ווערטער וואס איך און מיין טאטע און זיידע און באבע האבן קיינמאל געהערט, און שעלט מנה אחת אפים אויף זיין נישט גוטן מזל וואס ער'ט מיר באטראפן (דאס זעלבע ווי איך...), ענדליך קומט ער אויך אן צו די מקוה טיר, און דערזעהענדיג אז דאס איז די מקוה (און נישט א מנין וואו ער קען יעצט שנארן צוויי ניקלעך) איז זיין כעס נאך פיל מער ארויף אויף גראד נומער 105.
איך מאך מיר נישט צו טוהן, זעץ מיר אריין אין מקוה, צופעליג איז די וואסער געווען לוילעך, עככך.... אבער, אקעי, א הייסע שויער, גע'טובל'ט און ארויס.
אבער פונקט היינט האט עפעס א בחור'ל עטליכע וואכן נאך בר מצוה זיך צוגעשטעלט צום ברעטל, און מיט זיין זיס קוויטשעדיג קעל'כל מיר שיעור די נשמה ארויס גענומען, שוין, איך מוז זיין אין ארבעט, יעמור עלי בה, ביי אין כאלקינו כאפט מען אראפ דעם טלית, צאמגלייגט די תפלין, א לחיים? פארגעס! שוין שפעט!, געגאנגען אין ארבעט אריין, אויך מיין מזל.
אבער געב נאר א קוק, עפעס היינט האט זיך דער גאנצער עולם גענומען איבער מיינע ביינער!, די גאנצע גאס רייצט זיך עפעס היינט מיט מיין קאר... און הער נאר א חוצפה! אלע באס דרייווערס פארן היינט אזזזזזוווויייי נאנט צו מיר, וואס רייצן זיי זיך מיט מיר?? ניטאמאל קען איך זיי!!
איך פרוביר מיר צו פארהאלטן רואיג, כאטש איך האב נישט קיין פאסאדשירן אין קאר וועמען צו דערשרעקן, און דא שטיי איך יעצט ביי א טראפיק לייט, קוק! ס'איז דא דארטן א טשעקפוינט!, די הויזן ציטערן מיר! מיין בערזל האב איך נעכטן פארגעסן ביי מיין שוויגער, און מיינע לייסענס איז דארט! שוין, עס ווערט ב"ה גרין, נאך א מזל, מען טשעקט דאך נאר ביי רויט, און דא פאר מיר פארט עפעס א פר... און ציטערט ווי א פיש, ממילא קומט זי אן נאכן געל ווערן, און געט א היסטערישן קוויטש מיט די ברעיקס כמנהגם, אקעי, ב"ה דער ימח-טשעקפויניק איז יעצט נישט אויף דער זייט, גרין, געפארן!.
אבער זי פארט (=קריכט) נאך אין פארנט פון מיר (=אויף מיר, כלומר אויף מיינע נערווען), און ענדליך, פאר א גאס וואס איך דארף מיר איינדרייען זעה איך אז זי מאכט נישט קיין בלינקערס, עהעהעהעהנדליך אביסבעלע מנוחה, אבער ווי גארנישט! להכעיס א דריי רעכטס אין פארנט פון מיין נאז! אן די בלינקערס! חצופה....
צוויי גאסן שפעטער האבן מיר באגעגנט א פאליס אויף די אנדערע זייט גאס, און "אויטאמאטיש" איז די ספיד פון די קאר אין פארנט פון מיר אראפ צו אונטער פופצן, ווען מיינע נערווען לאזן זיך ארויס אין א פייערליכע קאדאטשקע, שוין, כמעט ביי מיין דעסטינאציע געט זי א ראול אריין אין די זייט, איך מאך ברוך שפטרני, שיעור מיט שם ומלכות.
דאס איז נערווענס דעי = די נערוון שפילן אויף די העכסטע טענער, און יעדער איינער מיינט מיר!...
יעצט לויף איך נאר פרעגן א פראגע פונעם דאיען, וויאזוי וואונטשט מען אין אזא טאג?
"העפי נערווענס דעי?", מען זאל זיין העפי? ווערן העפי? אז ס'זאל אדורך גיין בשלום?
דאס דערמאנט מיר גראדע א מעשה, אז מען האט געפרעגט א ליטווישן איד'ל פארוואס מען ליינט אין די פורים עטליכע פסוקים פון די מגילה מיט א איכה ניגון?
וואס הייסט? ענטפערט ער, פורים איז דאך א מצוה צו זיין בשמחה!
נו אויב אזוי פארוואס ליינט מען נישט די גאנצע מגילה מיטן איכה ניגון?
אה! דאס וועט שוין זיין הוללות....
לויט דעם קען מען ריכטיג וואונטשן "העפי נערווענס דעי", די נערוון און דער אנזעץ זאלן אזוי גוט גיין ביז צום פינטל פונעם אנזעץ!!!!
א פרייליכן תמיד!
