יום זה מכובד האט געשריבן:נישטא קיין ווערטער...
ס'וויינט זיך מיט...
ווען מ'טראכט אריין וואס טוהט זיך באמת אינעם טאטנ'ס הארץ, אוי, איך קען נישט ווייטער טראכטן!...
אגב, האב איך אמאל געהערט אויף א חשובע אינגערמאן וואס האט ליידער געפיהרט למנוחות א פיצל קינד, און נאכן לוי' האט ער נאכגעזאגט אז אין זוה"ק ווערט געברענגט אז דער באשעפער לערנט תורה מיט די תשב"ר וואס זענען פריה-צייטיג נסתלק געווארן, און ער האט אויסגעפיהרט מיט א רוהיגקייט: נו, האב איך געשיקט מיין קינד צו די בעסטער מלמד וואס איז פארהאן!!!
זאל השי"ת העלפן שלא ישמע עוד שוד ושבר בגבולנו, און אלע זאלן זוכה זיין בנים ובני בנים עוסקים בתומ"צ אן קיין עגמת נפש געזונטערהייט. אכי"ר.
אגב, איינער ווייסט וואו איז דער זוה"ק?
הא'מיר היינט באגעגנט אזא זאך אין גמרא אין ע"ז ג: ועי' רש"י ד"ה גמולי מחלב. זוה"ק האבעך נישט זוכה געווען צו לערנען.
און אז מרעדט שוין,
כבין אין איינע פון די סליחות טעג געשטאנן לעבן א יונגערמאן וועם כ'קען, און ביי הנשמה לך והגוף פעלך האט ער עפעס ביטערליך געוויינט.
כ'קען נישט דעם יונגערמאן אלס א 'טייפ' צו וויינען הויך אפי' ביי סליחות, ער איז מער פונעם קאלטן טיפ, בכלל נישט קיין שום בעל בכי.
נאך סליחות האבעך אים געזאגט אז כ'בין מקנא זיין דביקות, זאגט ער מיר,
אז ס'איז אים דאס יאר נעבעך געבוירן געווארן א נפל אין די הויכע חדשים, און יעצט ביי די ווערטער "חוסה על עמלך" האט ער פשוט געטראכט: דער רבש"ע האט דאך אריינגעלייגט א עמל (כביכול) צו באשאפן א בעיבי מיט אלע פיטשעווקעס, און עס איז נעבעך געגאנגען לקבורה, ווי מזעט ביים דור המבול אז ס'דא א בחינה פון "נתאבל על אבדן מעשה ידיו", דערפאר האט אים אזוי געכאפט א התעוררות ביי די ווערטער וואו מ'בעט אז דאס זאל מער נישט געשען.
זאל זיין זיס און לעטיג ביי יעדן.