שמואל אלצווייסער האט געשריבן:קיסריה האט געשריבן:שמואל אלצווייסער האט געשריבן:קיסריה האט געשריבן:היימישער ביטע הייב אן מיט א פעסטייט, און איגנאריר די צדיקים וקדושים, וועלכע באזיצן גאר הויכע מדריגות.
פאר אונז פשוט׳ע מענטשן פעלט זיך אויס די טיפס, עקסערסייז, מעטאדן, און טאאלס (כלים) וויאזוי צו הענדלען דזשעלעסי, קנאה, און אראפשלינגען די הצלחה פון א צווייטן / בשעת מיר גייט זייער שווער.
דער חזון איש (אמונה ובטחון פרק ב׳ א) זאגט קלאר:
אז בטחון מיינט נישט אז ס׳וועט זיין גוט!!!
ניין. ס׳איז א טעות. בטחון מיינט אז דער בוכ״ע פירט אלעס מיט א פונקליכן חשבון. - גוט - לאו דוקא.
אז עס פאסירט רח״ל א צרה פאר א איד רח״ל, מיינט נישט אז ס׳איז צום גוטן.
ווער עס זאגט אז יעדע צרה איז צום גוטן און אויב מ׳קלערט אז נישט נישט צום גוטן איז עס א חסרון האמונה - ״אין הוראה זו בבטחון נכונה״
ס׳מיינט אז דער בוכ״ע פירט עס אזוי, און ס׳איז נישט קיין מקרה -
נ.ב. (ברסלב איז טאקע נישט מסכים מיט דעם מהלך ודי בזה).
יעדע זאך וואס געשעהט קומט פונעם אייבערשטן, און ״מאתו לא תצא הרעות״
נ.ב. דאס האט נישט מיט ברסלב איינגעשטויסן, ס׳איז די אלף בית פון אמונה.
מאתו לא תצא הרעות - פארמאגט אסאך פשטים. בפשטות איז טייטש אזוי:
ווען עס קומט אויף א מענטש ל"ע א צרה, זאל ער וויסן אז ער אליין האט זיך אליין געברענגט די צרה, מיט זיין מעשים הרעים, ווייל - מאתו לא תצא הרעות. נישט דער בוכ"ע האט אים געשיקט די צרה - נאר ער אליין. - דאס איז איין פשט.
נאך א פשט איז פאראן בתמיה.
איך וועל אי"ה ארויפשטעלן דעם קלארן חזון איש אין זיין מורא'דיגן ספר. וכפי שכתבתי, זה אינו מתאים לשיטת ברסלב, שבטחון היינו, שבטוחים אנחנו שטובה גדולה יצמח מכל צרה.
דו מישט אויס צוויי נקודות.
די ערשטע נקודה איז מ׳דארף גלייבן אז אלעס וואס געשעהט איז לטובה אפילו ווען די שלעכטס קומט צוליב עבירות וואס דער מענטש האט עובר געווען איז די רע אויך לטובה ווייל ס׳איז ממרקין עוונותיו של האדם. דאס איז טייטש יסורים. אוודאי דארף מען בעטן אז מכאן ולהבא זאל עס זיין ״לא על ידי יסורים וחלאים רעים״ אבער לשעבר איז א יעדע צער לטובה. דאס טייטשט אמונה.
שנית, דאס איז זיכער אז בטחון מיינט ״זיין פארזיכערט אז עס גייט זיין גוט״ דאס טייטשט די ווארט בטחון - פארזיכערונג.
נאר וואס דען, ס׳איז געווען א מחלוקה צו בטחון העלפט אז ס׳טוישט די גזירה אז אפילו ס׳איז געווען באשערט עגמת נפש נעמט מען דאס אוועק פין אים ווייל ער האט בטחון, כדכתיב ״הבוטח בשם חסד יסובבנו״ אדער בטחון מיינט זיין זיכער און רואיג אז אלעס איז מיט השגחה פרטיות אפילו איך פארשטיי נישט פארוואס דאס איז לטובתי ממילא האב איך נישט קיין פחד פון גארנישט.
דאס טייטשט בטחון.
דאס וועט איר שרייבן אין אייער ספר - וואס איז זיכער זייער חשוב
מרן החזון איש זצ״ל - שרייבט אנדערש.
בטחון מיינט נישט אז מ׳מוז גלייבן אז ס׳וועט פון דעם (פון די צרה) ארויסקומען א טובה.
גענוג קלאר?