א בעל קורא, וואס דארף מען קענען?

[בעל קורא]

אזוי ווי לפרים, וואס יאנעקעלע האט דערמאנט.

[ליסקא]

אזוי ווי לפרים, וואס יאנעקעלע האט דערמאנט.

די זעלבע מיט די ווארט "השקיפה" געהערט סיי מאנטאג אין סיי דארנעשטאג די בעל קורא זאגן די טראפ אויפן "פ" אין ריכטיג איז עס אויפן "ק"

[ליסקא]

הערט אויס די שיעורים אויף קול ברואים.

און אלעס וועט אייך ווערן פשוט פשט די משוררים מפסיקים נקודות ווי פארוואס וכו'

בדוק ומנוסה

וואס איז די נומבער ?

[נשמה]

קול ברואים רעדט פון דקדוק?

[פלוני]

וויאזוי זאגט מען: גיב מיר א 'קאווע', אדער גיב מיר 'א' קאווע?
דער עיקר פונעם ווארט איז 'עשר', זאגט מען נישט 'צו'-מעשר'ן, נאר צו-'מעשר'ן'. וכן כל כיוצא בזה.
פארשטענדליך?

[נשמה]

יא רעבע.

[בעל קורא]

דאס איז גראדע ניט קיין טענה, ווייל למשל אשר נשבעת לאבותינו מימי קדם, איז די טראפ אויפן ערשטן מ"ם.

[?אפשרטאקע]

געוויסע טראפן זענען שטענדיג אויפן ערשטע אות און געוויסע אויפן לעצטע אויס. אין א פאל ווען מ'דארף דריקן אויף א צווייטע אות, איז דא צוויי מאל דעם טראפ אויפן אות (נישט אין אלע חומשים)

[בנימין הלוי]

2. די פליסיגקייט
(רעדנדיג פון דעם וועל מיר דערמאנען א פראבלעם וואס מאכט זיך ביי מאנכע דורך זייער דקדוק, אז זיי ברענגען ארויס דעם גאנצן טראפ אויפן אות ווי עס שטייט, און ביי א ווארט וואס איז מלעיל בלייבט שוין נישט קיין פלאץ נאכדעם פאר די לעצטע תנועה פונעם ווארט, דאס איז א צריך תיקון, וואס פונקטליך וויאזוי מען דארף עס מתקן זיין איז נישט דא דאס פלאץ).

פארשטיי איך נישט דעם פראבלעם, ביי וועלכע ווערטער למשל?

פארשטיי איך נישט דעם פראבלעם, ביי וועלכע ווערטער למשל

לפרים קריאה פון סוכות

לפרים איז נישט מלעיל און דער טראפ באלאנגט אויפן ר פון לפרים. און דאס וואס טייל בעלי קורא זענען מדגיש דעם אות השימוש איז א טעות אבער האט נישט מיט דקדוק. אזוי האט מיין מלמד געלערנט. און דאס מיינט לכאורה רבינו פארשלאפן אויך וכדרכו לנקוט בדרך קצרה.

דעם ביאור ווי איך געדענק איז אז דער תלישא האט געהאט איין נאט פאר ביידע קטנה און גדולה און דער סימן איז געווען אויב עס איז א גדולה ליגט עס אויף די רעכטע זייט (נאך פאר די ערשטע אות) און אויב ס'איז א קטנה איז עס אויף די לינקע זייט (נאכן לעצטן אות). אויב ס'איז ריכטיג ווייס איך נישט אבער טייל חומשים האבן דעם תלישא גדולה צוויי מאל, איינס בתחילת התיבה און נאך איינער דארט וואו דער ניגון באלאנגט לפי די כללים.
אינטערעסאנט, אין תיקון קוראים בנוסח תימני הייסט דער גדולה תלשא-ימין און דער קטנה תלשא-שמאל

[בנימין הלוי]

דאס איז גראדע ניט קיין טענה, ווייל למשל אשר נשבעת לאבותינו מימי קדם, איז די טראפ אויפן ערשטן מ"ם.

ווייסטו נאך א דוגמא?

[בעל קורא]

לפי זכרוני\דמיוני איז דא לפחות נאך איין מאל די זעלבע ווארט מימי מיטן טראפ אויף די ערשטע מ"ם, אויך צוליב די זעלבע טעם - נסוג אחור מחמת קירוב הטעמים, כ'קען אבער נישט דמיונען יעצט אוואו.

[חאצאצקע רבי]

כהאב געמייינט אז עפעס איז ראנג מיט מיר אז נאר איך דארף זיך אזויפיל גרייטען שוין אין דעם אשכול זעע איך אז סאיז נארמאל בין איך בארואיגט.

כהאב א פראבלעם מיטן זיך גרייטען אז סווערט צו לאנגווייליג א שטקל עצה צו דעם האב איך נאך יעדע מאל איבערגיין א עמוד צי וועלכע אנדערע איינטיילונג וואס כטייל איין צי ביז שני שלישי כו׳ וכדו׳ גיי איך איבער די פירוש המלות אדער לפחות די ראשי פרקים , נאך א טיפ אסאך מאל צייל איך איבער וויפיל רביע זענען פארהאן וכדו׳ וכדו ׳

[חכמה]

כהאב א פראבלעם מיטן זיך גרייטען אז סווערט צו לאנגווייליג

[פלוני]

וועט עס ביי די צוהערער אויך זיין לאנגווייליג

[פאטעטא קוגל]

כהאב א פראבלעם מיטן זיך גרייטען אז סווערט צו לאנגווייליג

מיין עקספיריענס!
א סדרה, בלאט, שטיקל, וואס איך האב מיר פארגעקוקט הויך אויפן קול ווי א שיינע ניגון מיט א שמחה, פרייליכערהייט, צוגעלייגט קאפ צו די נושא, איז אסאך גרינגער און שנעלער אריין אין קאפ, און איז געבליבן אין די ביינער אויף די אנדערע יארן אויך,אזוי אז סאיז געגאנגען גרינגער די פארקוקען.- און יא, אפילו נאך 10 יאר ליינען דארף איך מיר נאך אלס פארקוקען צום ווייניגסטענס א שעה אדער מער,
פארקוקען פלעגט מיר נעמען רוב מאל, מינימום 2 שעה,
זיך פארקוקען ווי אויבנדערמאנט געבט אריין א געשמאק אינעם ליינען פארן ב"ק, און פאר די צוהערער.

[SPUSMN]

ווער עס האט היינט מאנטיג געליינט פרשת ויקהל און געליינט שלישי/ישראל אן א גרייז זאל זיך מעלדען. כהן און לוי דארף א גוטען בעל קורא קענען ליינען אום פארגעזעהן; העכסטענס וועט ער פארטוישען א מונח רביעי מיט א זקף קטון און דער עולם וועט ניטאמאל באמערקען. אבער שלישי, דא האבען שוין די בעל קורא'ס געקעקעצט נישט געוויסט ווי עס הייבט זיך אן דער פערדע און פינפטע, זיבעטע און אכטע פסוק; און פארשטייט זיך אז דאס ליינען איז אראפ פון די רעלסען, און געמוזט געסען צו עס קומט א את מיט א סגול אדער א את מיט א צירי, און אויף צלחות פינקט צוגעטראפען פארקערט.

איך דערצייל דאס אייך, ווייל דא האט איר א דוגמא ווען א בעל קורא "מוז" זיך צוגרייטען, וכל המרבה הרי זה משובח. אפילו דער בעסטע בעל קורא, א זקן ורגיל, האט געמוזט אויף מאכען א חומש און זיך מאכען סימנים, און נאכדעם עס איבער זאגען פאר זיך (וויפיל מאל עס האט זיך גענויטיגט) צו זעהן צו ער געדענקט טאקע ווי עס הייבט זיך אן די פסוקים.

אויב ער האט אזוי געטוהן די לעצטע פאר יאר, האט ער שווער נישט געדארפט ארבעטען נאר זיך מאכען א קניפ אין די פאה אז דער פערדע פסוק ואת מנורת המאור און דער אכטע פסוק את יתדות המשכן הייבט זיך אן מיט א דרגא תביר; דער פינפטע פסוק הייבט זיך אן מיט א מהפך, דער זעקסטע דארף קומען ממילא פון זכרון און דער זיבעטע א יתיב.

#עס איז בכלל נישט שווער; מען דארף נאר צולייגען קאפ, דעטס אול.

[אהבת ה']

הערט אויס די שיעורים אויף קול ברואים.

און אלעס וועט אייך ווערן פשוט פשט די משוררים מפסיקים נקודות ווי פארוואס וכו'

בדוק ומנוסה

וואס איז די נומבער ?

וואס איז די תשובה?

[ליסקא]

הערט אויס די שיעורים אויף קול ברואים.

און אלעס וועט אייך ווערן פשוט פשט די משוררים מפסיקים נקודות ווי פארוואס וכו'

בדוק ומנוסה

וואס איז די נומבער ?

וואס איז די תשובה?

718-819-3030

[SPUSMN]

ווער עס האט היינט מאנטיג געליינט פרשת ויקהל און געליינט שלישי/ישראל אן א גרייז זאל זיך מעלדען. כהן און לוי דארף א גוטען בעל קורא קענען ליינען אום פארגעזעהן; העכסטענס וועט ער פארטוישען א מונח רביעי מיט א זקף קטון און דער עולם וועט ניטאמאל באמערקען. אבער שלישי, דא האבען שוין די בעל קורא'ס געקעקעצט נישט געוויסט ווי עס הייבט זיך אן דער פערדע און פינפטע, זיבעטע און אכטע פסוק; און פארשטייט זיך אז דאס ליינען איז אראפ פון די רעלסען, און געמוזט געסען צו עס קומט א את מיט א סגול אדער א את מיט א צירי, און אויף צלחות פינקט צוגעטראפען פארקערט.

איך דערצייל דאס אייך, ווייל דא האט איר א דוגמא ווען א בעל קורא "מוז" זיך צוגרייטען, וכל המרבה הרי זה משובח. אפילו דער בעסטע בעל קורא, א זקן ורגיל, האט געמוזט אויף מאכען א חומש און זיך מאכען סימנים, און נאכדעם עס איבער זאגען פאר זיך (וויפיל מאל עס האט זיך גענויטיגט) צו זעהן צו ער געדענקט טאקע ווי עס הייבט זיך אן די פסוקים.

אויב ער האט אזוי געטוהן די לעצטע פאר יאר, האט ער שווער נישט געדארפט ארבעטען נאר זיך מאכען א קניפ אין די פאה אז דער פערדע פסוק ואת מנורת המאור און דער אכטע פסוק את יתדות המשכן הייבט זיך אן מיט א דרגא תביר; דער פינפטע פסוק הייבט זיך אן מיט א מהפך, דער זעקסטע דארף קומען ממילא פון זכרון און דער זיבעטע א יתיב.

#עס איז בכלל נישט שווער; מען דארף נאר צולייגען קאפ, דעטס אול.

עס איז שוין צוריק ויקהל-פקודי צוויי יאר שפעטער (ועדיין לא נושענו).

ווייניג זענען גרייט צו נעמען דער מוה און ליינען ויקהל ביז שני ריכטיג (מיט די ריכטיגע נקודות, וואס קען נאר געשעהן אויב מען זאגט ריכטיג די טעמים). דעס איז בעל קורא אנלי וויעק; ווייל א אנדערע וויל נישט דער וואך צו גיין.

[בוחר בשירי זמרה]

צ.ק.

ליינען

[אדער יא]

ווער עס האט היינט מאנטיג געליינט פרשת ויקהל און געליינט שלישי/ישראל אן א גרייז זאל זיך מעלדען. כהן און לוי דארף א גוטען בעל קורא קענען ליינען אום פארגעזעהן; העכסטענס וועט ער פארטוישען א מונח רביעי מיט א זקף קטון און דער עולם וועט ניטאמאל באמערקען. אבער שלישי, דא האבען שוין די בעל קורא'ס געקעקעצט נישט געוויסט ווי עס הייבט זיך אן דער פערדע און פינפטע, זיבעטע און אכטע פסוק; און פארשטייט זיך אז דאס ליינען איז אראפ פון די רעלסען, און געמוזט געסען צו עס קומט א את מיט א סגול אדער א את מיט א צירי, און אויף צלחות פינקט צוגעטראפען פארקערט.

איך דערצייל דאס אייך, ווייל דא האט איר א דוגמא ווען א בעל קורא "מוז" זיך צוגרייטען, וכל המרבה הרי זה משובח. אפילו דער בעסטע בעל קורא, א זקן ורגיל, האט געמוזט אויף מאכען א חומש און זיך מאכען סימנים, און נאכדעם עס איבער זאגען פאר זיך (וויפיל מאל עס האט זיך גענויטיגט) צו זעהן צו ער געדענקט טאקע ווי עס הייבט זיך אן די פסוקים.

אויב ער האט אזוי געטוהן די לעצטע פאר יאר, האט ער שווער נישט געדארפט ארבעטען נאר זיך מאכען א קניפ אין די פאה אז דער פערדע פסוק ואת מנורת המאור און דער אכטע פסוק את יתדות המשכן הייבט זיך אן מיט א דרגא תביר; דער פינפטע פסוק הייבט זיך אן מיט א מהפך, דער זעקסטע דארף קומען ממילא פון זכרון און דער זיבעטע א יתיב.

#עס איז בכלל נישט שווער; מען דארף נאר צולייגען קאפ, דעטס אול.

עס איז שוין צוריק ויקהל-פקודי צוויי יאר שפעטער (ועדיין לא נושענו).

ווייניג זענען גרייט צו נעמען דער מוה און ליינען ויקהל ביז שני ריכטיג (מיט די ריכטיגע נקודות, וואס קען נאר געשעהן אויב מען זאגט ריכטיג די טעמים). דעס איז בעל קורא אנלי וויעק; ווייל א אנדערע וויל נישט דער וואך צו גיין.

איך ליין יעדעס יאר אנע גרייזען, דאס ערשטע מאל (ביי די 13) האב איך געמאכט מיינע סימנים און ס' פארט א באן ב"ה

[בראשית ברא]

ווער עס האט היינט מאנטיג געליינט פרשת ויקהל און געליינט שלישי/ישראל אן א גרייז זאל זיך מעלדען. כהן און לוי דארף א גוטען בעל קורא קענען ליינען אום פארגעזעהן; העכסטענס וועט ער פארטוישען א מונח רביעי מיט א זקף קטון און דער עולם וועט ניטאמאל באמערקען. אבער שלישי, דא האבען שוין די בעל קורא'ס געקעקעצט נישט געוויסט ווי עס הייבט זיך אן דער פערדע און פינפטע, זיבעטע און אכטע פסוק; און פארשטייט זיך אז דאס ליינען איז אראפ פון די רעלסען, און געמוזט געסען צו עס קומט א את מיט א סגול אדער א את מיט א צירי, און אויף צלחות פינקט צוגעטראפען פארקערט.

איך דערצייל דאס אייך, ווייל דא האט איר א דוגמא ווען א בעל קורא "מוז" זיך צוגרייטען, וכל המרבה הרי זה משובח. אפילו דער בעסטע בעל קורא, א זקן ורגיל, האט געמוזט אויף מאכען א חומש און זיך מאכען סימנים, און נאכדעם עס איבער זאגען פאר זיך (וויפיל מאל עס האט זיך גענויטיגט) צו זעהן צו ער געדענקט טאקע ווי עס הייבט זיך אן די פסוקים.

אויב ער האט אזוי געטוהן די לעצטע פאר יאר, האט ער שווער נישט געדארפט ארבעטען נאר זיך מאכען א קניפ אין די פאה אז דער פערדע פסוק ואת מנורת המאור און דער אכטע פסוק את יתדות המשכן הייבט זיך אן מיט א דרגא תביר; דער פינפטע פסוק הייבט זיך אן מיט א מהפך, דער זעקסטע דארף קומען ממילא פון זכרון און דער זיבעטע א יתיב.

#עס איז בכלל נישט שווער; מען דארף נאר צולייגען קאפ, דעטס אול.

עס איז שוין צוריק ויקהל-פקודי צוויי יאר שפעטער (ועדיין לא נושענו).

ווייניג זענען גרייט צו נעמען דער מוה און ליינען ויקהל ביז שני ריכטיג (מיט די ריכטיגע נקודות, וואס קען נאר געשעהן אויב מען זאגט ריכטיג די טעמים). דעס איז בעל קורא אנלי וויעק; ווייל א אנדערע וויל נישט דער וואך צו גיין.

איך ליין יעדעס יאר אנע גרייזען, דאס ערשטע מאל (ביי די 13) האב איך געמאכט מיינע סימנים און ס' פארט א באן ב"ה

רט.
איך האב געמאכט סימנים אבער בעיקר איז עס געוואוינהייט און זכרון. זינג אפ דעם שלישי אפאר מאל אויפן קול מיט א חיות, מיטן תיקון קוראים. נאכדעם פארט עס פון זיך אליינס.

[מתבונן]

ווער עס האט היינט מאנטיג געליינט פרשת ויקהל און געליינט שלישי/ישראל אן א גרייז זאל זיך מעלדען. כהן און לוי דארף א גוטען בעל קורא קענען ליינען אום פארגעזעהן; העכסטענס וועט ער פארטוישען א מונח רביעי מיט א זקף קטון און דער עולם וועט ניטאמאל באמערקען. אבער שלישי, דא האבען שוין די בעל קורא'ס געקעקעצט נישט געוויסט ווי עס הייבט זיך אן דער פערדע און פינפטע, זיבעטע און אכטע פסוק; און פארשטייט זיך אז דאס ליינען איז אראפ פון די רעלסען, און געמוזט געסען צו עס קומט א את מיט א סגול אדער א את מיט א צירי, און אויף צלחות פינקט צוגעטראפען פארקערט.

איך דערצייל דאס אייך, ווייל דא האט איר א דוגמא ווען א בעל קורא "מוז" זיך צוגרייטען, וכל המרבה הרי זה משובח. אפילו דער בעסטע בעל קורא, א זקן ורגיל, האט געמוזט אויף מאכען א חומש און זיך מאכען סימנים, און נאכדעם עס איבער זאגען פאר זיך (וויפיל מאל עס האט זיך גענויטיגט) צו זעהן צו ער געדענקט טאקע ווי עס הייבט זיך אן די פסוקים.

אויב ער האט אזוי געטוהן די לעצטע פאר יאר, האט ער שווער נישט געדארפט ארבעטען נאר זיך מאכען א קניפ אין די פאה אז דער פערדע פסוק ואת מנורת המאור און דער אכטע פסוק את יתדות המשכן הייבט זיך אן מיט א דרגא תביר; דער פינפטע פסוק הייבט זיך אן מיט א מהפך, דער זעקסטע דארף קומען ממילא פון זכרון און דער זיבעטע א יתיב.

#עס איז בכלל נישט שווער; מען דארף נאר צולייגען קאפ, דעטס אול.

עס איז שוין צוריק ויקהל-פקודי צוויי יאר שפעטער (ועדיין לא נושענו).

ווייניג זענען גרייט צו נעמען דער מוה און ליינען ויקהל ביז שני ריכטיג (מיט די ריכטיגע נקודות, וואס קען נאר געשעהן אויב מען זאגט ריכטיג די טעמים). דעס איז בעל קורא אנלי וויעק; ווייל א אנדערע וויל נישט דער וואך צו גיין.

איך ליין יעדעס יאר אנע גרייזען, דאס ערשטע מאל (ביי די 13) האב איך געמאכט מיינע סימנים און ס' פארט א באן ב"ה

רט.
איך האב געמאכט סימנים אבער בעיקר איז עס געוואוינהייט און זכרון. זינג אפ דעם שלישי אפאר מאל אויפן קול מיט א חיות, מיטן תיקון קוראים. נאכדעם פארט עס פון זיך אליינס.

אזוי אויך ביי מיר, געליינט דאס יאר די ערשטע מאל ויקהל, זיך פיין פארגעקוקט, און פיין געלאנגען ב"ה. בכלל נישט שווער. צו מאכן עטוואס גרינגער און האבן מער א 'פשט', דארף מען וויסן, אז ווען עס איז דא א טראפ אויף די 'את', דאן איז עס מיט א צירי, און ווען עס האט נישט קיין טראפ, דאן איז עס באהאפטן צום נעקסטן ווארט און עס האט א סגול.

[SPUSMN]

האבען מיר דא דריי דזיניוסעס; איך בין שטארק אינמפרעסד.

איך בין נישט אזא מלאך ווי ענק, און האב יא געמאכט איין גרייז; ואת מיתריהם האביך געזאגט מיט א צירי שטאטס א סגול. שבת ביי מנחה האביך געמאכט א אנדערע גרייז און געזאגט די זקף קטון אויף את קרסיו שטאטס אויף את בריחיו. און מאנטיג האביך נישט געליינט און דער וואס האט יא געליינט האט אפגעפוטשט גאנץ שלישי, נישט קיין טראפען און נישט קיין עברי; און ער איז דייקא א גוטע בעל קורא אבער נישט געווען פארגעזעהן.

[בראשית ברא]

האבען מיר דא דריי דזיניוסעס; איך בין שטארק אינמפרעסד.

איך בין נישט אזא מלאך ווי ענק, און האב יא געמאכט איין גרייז; ואת מיתריהם האביך געזאגט מיט א צירי שטאטס א סגול. שבת ביי מנחה האביך געמאכט א אנדערע גרייז און געזאגט די זקף קטון אויף את קרסיו שטאטס אויף את בריחיו. און מאנטיג האביך נישט געליינט און דער וואס האט יא געליינט האט אפגעפוטשט גאנץ שלישי, נישט קיין טראפען און נישט קיין עברי; און ער איז דייקא א גוטע בעל קורא אבער נישט געווען פארגעזעהן.

ס'האט אסאך צו טון מיטן כח הזכרון פון א מענטש, און פארשטייט זיך אן אלטער קורא האט א גרינגערע פעלד. אבער ס'גוט זיך פאר צו קוקן הארט פארן ליינען אזוי איז עס פריש. חוץ אז מ'קען עס שוין כמונח בקופסא