שוין אן ערך 500 יאר וואס אידיש האט אויפגעשטעלט א מחיצה צווישן זיין אנטוויקלונג און דעם גערמאנישן שפראך,
פון דעמאלט אן פארעמט ער זיך בעיקר אויס פון די סלאווישע שפראכן בפרט פויליש,
צום באדויער, באווייזט ער זיך ווידער מיט זיין גע'גט'ער געשטאלט זיך אריינשמאגלנדיג אין דער שפראך.
זיין צוריקקער צו דער שפראך איז געווען א משכילישע טואונג (אקט),
פארקומענדיג אינעם 19 י"ה האבן זיי עס פראבירט פארדויטשן, 'מאדערניזירן',
נאך אנהייב דעם 20 י"ה האט מען שוין געשפירט א פארוויייכונג אין דער דאזיגע טענדענץ,
מ'האט ארויסגעזארקעט פיל אומניצליכע און איבריגע ווערטער און כמעט אינגאנצן אפגעשטעלט דאס שאפן נייע דייטשמעריזמען, דאס מערהייַט נייע ווערטער האט מען גענומען טיילווייז פון דער אינטערנאציאנאלע ווארט-סיסטעם און דאס רעשטע פון לש"ק און שכנות'דיגע פעלקער.
נאך דער חורבן אייראפע ווען א טייל אידנטום האט עמיגרירט קיין אמעריקע,
האט מען פון זי (אמעריקאנער שפראך) געבארגט פיל טערמינען און באגריפן
אזוי שאפנדיג נייע ווערטער וואס האבן על פי רוב נאך נישט פארמאגט קיין ווארט צי ווערטער מיט אזא סארט באגריף אין דער שפראך.
---
וואס איך טו ארויסברענגען פון דאס אלץ:
ווי מ'שטייט היינט, טאר מען נישט שאפן קיין נייע ווערטער פון גערמאניש, חוץ:
1) ס'איז אן אלט ווארט וואס האט שוין ארויסגעפאלן פון דער כלל שפראך
און ס'געפינט זיך נישט קיין אנדער ווארט צו אילוסטרירן דעם באגריף,
אדער ס'פעלט אויס אן אנדער סינאנים, מער א פינקטלעכער, א זאפטיגער.
2) א ווארט מיטן פולן באדייט און אינערליכן באגריף פעלט סיי אין דער אינטערנאציאנאלע ווארט סיסטעם און סיי דער אמעריקאנער.
3) ווען זיין סטרוקטור פאסט זיך צו דאס בעסטן צום אידישן טעם, בעסער געזאגט: גיט צו מער אן אידישלעכן געפיל פון זיינע קאנקורענטן.
כ'האף אז מיינע ווערטער זענען געווען פאר אייך קלארע און פארשטענדליכע.
נ.ב. ווי דער באקאנטער מנהג איז דא איינגעפירט פאר די נייע איינגעשריבנע נאך מימי 'עוונות עוונותינו'
לאזט זיך הערן אביסל קריטיק... (גראדע האב איך ליב קאמענטארן, אזוי לערנט מען זיך...)